Uwarunkowania rzucania nożem
Przy tematyce rzucania nożem nasuwa się pytanie, czy takie użycie noża w walce ma w ogóle sens. Drugą kwestią są zasady bezpieczeństwa, jakich należy przestrzegać, podczas treningu rzutów.
Co do sensowności rzucania nożem dominuje obecnie podejście sceptyczne. Krytycy takiego rozwiązania przede wszystkim podnoszą kwestię niejako własnowolnego rozbrojenia się. Rzucenie nożem, zwłaszcza przy założeniu, że jest to nasz jedyny nóż, a być może w ogóle nasza jedyna broń, stwarza ryzyko, że w razie niepowodzenia albo w razie pojawienia się kolejnych przeciwników, zostaniemy bez broni. Kolejny pojawiający się zarzut, to wątpliwości, czy skuteczne rzucanie nożem w walce jest możliwe. Ewentualnie mówi się tylko o niewielkiej liczbie znanych przypadków udanych rzutów.
Patrząc na to od tej strony, takie podejście ma cechy samospełniającej przepowiedni. Jeżeli rzucanie nożem jest trenowane w atmosferze wątpliwości, czy ma to sens, to lepiej nawet nie stawiać sobie innych celów niż rekreacja. Zdecydowanie i pewność siebie jest podstawowym warunkiem powodzenia w walce. Zresztą nawet trenowanie z pełnym nastawieniem na użycie nie daje gwarancji, że w sytuacji skrajnego zagrożenia nie nastąpi zawahanie. To zjawisko jest przecież znane z treningu każdym rodzajem broni. Zmiany pola widzenia, konwulsyjny chwyt broni i strach przed jej utratą oraz inne tego typu reakcje stresowe mogą się przyczynić do tego, że decyzja o rzucie nie zostanie podjęta. Można ewentualnie rozważać wzmocnienie psychiczne w przypadku posiadania broni zapasowej.
Od strony praktycznej trzeba stwierdzić, że już samo rozważanie rzucania nożem w walce musi mieć swoje pierwotne źródło w rzeczywistych udanych akcjach. Nie da się wykluczyć, że niegdyś była ta umiejętność trenowana i praktykowana na poziomie użytkowym zaś obecnie jest w regresie i stąd wynikają wątpliwości O wartości użytkowej rzucania nożem świadczyć mogą zadziwiające umiejętności pasjonatów z różnych krajów, w tym bywa, że powiązanych z wojskiem.
Znamienne jest, że taki niewątpliwy autorytet jak Styers, uczestnik m. in wojny koreańskiej, w książce „Cold Steel” poświęconej realnej walce, akurat w kwestii rzucania nożem nie pisze nic o sposobach wykorzystania tej umiejętności. chociaż poświęcił tej tematyce cały rozdział, jeden z pięciu napisanych. Wspomina jedynie o rzucie od dołu, że był faktycznie stosowany w praktyce. Według niego była to technika popularna w pewnych kręgach w czasach gorączki złota i była ona bardzo efektywna na bliskim dystansie. W ogólnym podsumowaniu jakie napisał odnośnie rzucania nożem, wspomina te właśnie czasy oraz wyraża nadzieję na odrodzenie sztuki rzucania nożem jako porywającego widowiska rozrywkowego.
[Warto odnieść się także do sprawy, czy konieczne jest posiadanie specjalnego wyważonego noża do rzutów. Można pokusić się o pogląd, że nie ma takiej potrzeby, aby osiągnąć satysfakcjonujące wyniki. Używając np. techniki rzutu za ostrze można rzucać praktycznie wszystkim, co ma czubek. Wyważony nóż, jeśli ktoś takiego używa, może być porównany do specjalnie selekcjonowanej amunicji. Jednak, jak to podkreśla np. Styers, każdy nóż może być rzucony pewną przybliżoną celnością.]
Trening rzucania nożem wymaga sporej ostrożności. Nieudany rzut często oznacza rykoszet, a rykoszetujące ostrza są zdradliwe. Należy pamiętać o tym zagrożeniu zarówno dla rzucającego jak i dla obserwatorów. Nieodzowne jest także wprowadzenie zasady zachowania bezpiecznego kierunku. Za celem nie może znajdować się nikt i nic, co nie powinno być narażone na trafienie. Warto w ogóle zwrócić uwagę na zapewnienie wolnej całej właściwie strefy przed rzucającym, na wypadek gdyby jego techniczny błąd lub jakaś szczególna cecha budowy noża spowodowały niezamierzony wyrzut w innym kierunku niż do celu. Trzeba też wkalkulować w trening ryzyko okaleczeń. Środki opatrunkowe i umiejętność postępowania z ranami ciętymi i kłutymi mogą się przydać.
Źródło: http://brudnawalka.pl/2008/06/uwarunkowania-rzucania-nozem/
arcanum91