Mur.pdf

MUR

Rozerwana miedzy dwoma światami.

Pierwszy stworzony na potrzeby bólu.

Drugi dla szczęścia.

Zamknięta w swoim własnym świecie,

za murem zbudowanym z bólu, łez i strachu.

Nie potrafi wyjść, zburzyć ściany,

którą sama stworzyła.

Nie może się otworzyć i zapomnieć.

Nie chce pomocy, nie chce litości.

Trwa w tym co sama stworzyła.

W świecie obojętności.

Sztuczny uśmiech na twarzy przyklejony.

Na każde pytanie odpowie z uśmiechem.

Świat za murem jest inny.

Nie ma sztucznej radości,

nie ma bólu i strachu.

Nie ma za nim nic.

Tylko obojętność.

Po drugiej stronie muru widzi.

Widzi ludzi szczęśliwych i cierpiących.

Sama nie potrafi czerpać radości.

Za to cierpienie nie jest jej obce.

Wychyla się zza muru i dostrzega dłoń.

Dłoń wyciągnięta do niej.

Nie nalegająca, cierpliwa.

Nie pewnie chwyta dłoń i wychodzi.

Krok po kroku. Powoli. Bez pośpiechu.

Dłoń, ramiona, uścisk.

Bezpieczeństwo i radość.

Ucieka ale chce wrócić.

Strach. Obawa.

Strach przed kolejnym bólem.