PRZYJDŹ PANIE JEZU
(Adwentowe rozważania)
Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym.
Jak jest napisane u proroka Izajasza:
„Oto ja posyłam wysłańca mego przed Tobą: on przygotuje drogę Twoją.
Głos wołającego na pustyni: przygotujcie drogę Panu, Jemu prostujcie ścieżki”.
Wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia
Na odpuszczenie grzechów.
Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy
I przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordanie,
Wyznając przy tym swoje grzechy.
(Ewangelia św. Marka 1,1-5)
Równajmy ścieżki naszego życia,
By Pan nas zastał przygotowanych na swoje przyjście.
Niech się obniżą wyniosłe szczyty,
Niech się doliny podniosą w górę,
A wszelka droga podąża prosto do swego celu.
Bo już się zbliża Zbawiciel świata
Przynosząc światło zabłąkanym w mroku
I każdy człowiek zobaczy Słowo Wcielone dla nas.
(Hymn nieszporny)
Pójdźmy wszyscy z pokłonem.
Raduj się Córko Syjonu i ciesz się wielce Córko Jeruzalem.
Oto Pan Twój przyjdzie
I światłość wielka będzie i z gór pocieknie słodycz
Miód i mleko popłynie z pagórków
Albowiem przyjdzie Prorok Wielki i odnowi Jeruzalem.
Narodzi się nam Dziecię,
A zwać się będzie Bogiem mocnym.
Zasiądzie na tronie Dawida, ojca swojego.
I będzie panował potężnym ramieniem.
Już blisko Pan jest, pójdźmy wszyscy z pokłonem.
(Nowenna przed Bożym Narodzeniem)
Wszystko urządzasz, zewsząd cel dobywasz.
Przybądź i naucz nas dróg roztropności, wieczna Miłości.
O Adonai, Wodzu Izraela,
Coś go wybawił z rąk nieprzyjaciela.
Przybądź upadłym pod ciężkim brzemieniem
Z silnym ramieniem.
Korzeniu Jesse, Tyś chorągwią ludów,
Zamilkną króle na widok Twych cudów.
Przybądź i pośpiesz, użal się złej doli, wybaw z niewoli.
(Antyfony adwentowe)
Matko Życia.
Matko brzemienna nostalgią, tęsknotą za swoimi dziećmi.
Wygnani z raju nie mogą znaleźć drogi zwiastowania Bożych Tajemnic
W labiryncie propozycji i pokruszeń,
W gąszczu materialnego chaosu i niespełnionych obietnic.
Kiedy świat oszukał proponując śmierć wartościom,
Kiedy droga zawiła i coraz trudniej zdobyć się na wysiłek,
Aby stanąć na równe nogi i iść w otwarte ramiona Życia.
Ty jeszcze raz powiedz swoje Fiat,
Które umocni, podźwignie, wyprowadzi z labiryntu utraconego raju
W krainę szczęśliwości, gdzie króluje Życie.
(Adwentowa modlitwa ks. K. Wójtowicz)
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne,
abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie,
panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże,
przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
On przez pierwsze przyjście w ludzkiej naturze
Spełnił swoje odwieczne postanowienie
A nam otworzył drogę wiecznego zbawienia.
On ponownie przyjdzie w blasku swej chwały,
Aby nam udzielić obiecanych darów,
Których czuwając, z ufnością oczekujemy.
(Prefacja adwentowa)
Przyjdź Panie Jezu, świat na Ciebie czeka.
Twoje Królestwo jeszcze nie spełnione.
Przyjdź bo się waży ciągle los człowieka,
Pragnienie dobra z grzechem w nim włączone.
Przyjdź Panie, wybaw nas.
Przyjdź Panie, bo już czas.
Bez Ciebie zginie świat wśród walk i zdrad.
Tonącym podaj dłoń, ginących wspieraj, chroń.
Błądzącym drogę wskaż, przyjdź Panie nasz!
Chrystus jest radością i weselem wszystkich, którzy Go oczekują.
Módlmy się do Niego i wołajmy:
Przybądź o Panie i dłużej nie zwlekaj.
Z radością czekamy na Twoje przyjście – przyjdź Panie Jezu.
Ty jesteś przed wiekami – przyjdź by odkupić dzieło rąk Twoich.
Ty przyszedłeś, abyśmy życie mieli w obfitości – przyjdź i obdarz nas życiem wiecznym.
(Wezwania z 17 grudnia)
1
fellman