King Serge Kahili - Wiedza z Hawajów.pdf - mity i legendy - Waldukx

Spis treści

Przedmowa niemieckiego wydawcy.............................................................5

Droga szamana-poszukiwacza przygód.......................................................7

Dwie drogi szamanizmu..................................................................................7

Hawajski szamanizm.......................................................................................9

Boska moc.....................................................................................................11

Sieć życia.......................................................................................................13

Kulturowy wzór.............................................................................................13

Jak stać się szamanem...................................................................................14

Szamański światopogląd................................................................................16

Szaman jako uzdrawiacz................................................................................18

Szaman jako prorok.......................................................................................21

Szaman jako człowiek pracujący ze snami....................................................23

Współczesny szaman.....................................................................................27

Widzieć to wierzyć.......................................................................................29

Szamańskie doświadczanie............................................................................31

Poruszanie się między światami....................................................................43

Wygrywać z miłością...................................................................................45

Praktyczne zastosowanie siedmiu zasad........................................................58

Komunikacja z przyrodą............................................................................62

Żywotność natury...........................................................................................63

Szamańskie umiejętności...............................................................................64

Jak komunikujemy się z naturą......................................................................66

Zmienianie formy za pomocą duchowego stapiania

się...........................................................................68

Zmienianie formy za pomocą projekcji astralnej ..........................................71

Potrzeba tylko trochę wysiłku........................................................................72

Na zakończenie coś szczególnego: technika AKUAKOKUA.......................73

Mistrzowska formuła sukcesu....................................................................74

Skuteczność...................................................................................................76

Motywacja.....................................................................................................78

Świadomość...................................................................................................84

Wolność.........................................................................................................85

Sens................................................................................................................86

Odczucia........................................................................................................87

Stosunki.........................................................................................................88

Władza............................................................................................................90

Wydajność.....................................................................................................92

Zaufanie.........................................................................................................93

Koncentracja..................................................................................................94

Opór...............................................................................................................96

Niezadowolenie.............................................................................................97

Zwątpienie.....................................................................................................98

Obawy..........................................................................................................101

Stres.............................................................................................................102

Czynnik sprzężenia zwrotnego (feedbacku)................................................102

Huna i religia..............................................................................................103

Wprowadzenie.............................................................................................103

Co to jest religia?.........................................................................................105

Huna i inne religie.......................................................................................110

Czy istnieje najlepsza religia?.....................................................................112

Reinkarnacja..............................................................................................114

Wprowadzenie.............................................................................................114

Rozsądne założenia.....................................................................................115

Reinkarnacja w Biblii..................................................................................118

Karma..........................................................................................................119

Reinkarnacja w hunie...................................................................................121

Dostrojenie do innych istnień......................................................................123

Duchy i opętanie........................................................................................125

Wprowadzenie.............................................................................................125

Duchy w naszej kulturze..............................................................................126

Duchy i kod huny.........................................................................................128

Czy naprawdę nie istnieją „prawdziwe duchy”?..........................................134

Wykaz słów kodu.........................................................................................136

Tajemna wiedza o seksie............................................................................138

Wprowadzenie.............................................................................................138

Energia seksualna........................................................................................139

Poglądy huny...............................................................................................142

Seksualna sublimacja...................................................................................145

Z drugiej jednak strony................................................................................147

Seks jest miłością.........................................................................................149

O autorze....................................................................................................151

Literatura...................................................................................................153

Przedmowa niemieckiego wydawcy

Wielkim zaszczytem jest dla mnie pisanie przedmowy do książki mojego autora i przyjaciela

Serge'a Kahili Kinga.

Pierwszych pięć rozdziałów niniejszej książki ukazało się w postaci małych zeszytów. Jednakże

teksty te wydają mi się tak wartościowe, iż postanowiłem przedstawić je w wersji książkowej.

Do opublikowanych już tekstów dołączone zostały cztery kolejne, w rezultacie czego powstała

ta piękna książka, której każdy rozdział tworzy zamkniętą całość.

Serge Kahili King jest najbardziej poczytnym autorem na świecie, jeśli chodzi o literaturę

huny. Jest wykształcony zarówno w dziedzinie zachodniej nauki (doktor psychologii), jak i w

hawajskim szamanizmie. Serge „jest” kahuną, mistrzem w swoim fachu w praktyczno-

duchowej dziedzinie. Dawno temu istnieli kahuni wyspecjalizowani w budowie łodzi, łowieniu

ryb, medycynie lub hula. Byłem nadzwyczaj szczęśliwy, gdy po długich poszukiwaniach,

zarówno na polu systemów uzdrawiania, jak i tradycyjnej medycyny, znalazłem w hunie

system wiedzy służący zrozumieniu ciała, duszy i ducha, który odpowiadał mojemu pragnieniu

zjednoczenia elementów ludzkiej istoty.

Serge przekazał mi lekkość hawajskiego stylu życia, który odbija się w duchu aloha, czyli

praktykowaniu miłości. Dzięki niemu zakochałem się w Wyspach Hawajskich, stylu życia

Hawajczyków, hula i kolebce kultur. Zawsze wszystko to łagodnie wiodło mnie ku radości

życia.

Szukałem uzdrowienia i wziąłem udział w jego seminariach, po czym zaprosiłem go do

Niemiec. Jako wydawca poprosiłem Serge'a o pozwolenie na wydanie jego książki Szaman

miejski. Byliśmy przyjaciółmi, mieszkaliśmy pod jednym dachem - nauczyciel i uczeń, autor i

wydawca. To było jak dorastanie w rodzinie. Rodzina była dla Hawajczyków zawsze

najważniejsza. Jeżeli struktura ta staje się chwiejna, wtedy ludzie wzajemnie sobie pomagają.

Radość życia i łączność z przyrodą to dla Hawajczyków świętość. Nigdzie na świecie nie

doświadczyłem tego tak bardzo jak na Hawajach: ruszająca się ziemia aktywnego wulkanu na

Big Island; ocean, który czasami wznosi się w wysokich na dwadzieścia metrów falach i staje

się miejscem medytacji znanych surferów; łagodny wiatr o temperaturze od 25 do 28 stopni;

soczysta zieleń tropikalnej roślinności. Wszystko to bezpośrednio pozwala mi doświadczać

faktu, iż zawsze jestem częścią natury.

Wiedza huny może ponownie przywrócić nam kontakt z nami samymi i pozostałymi

stworzeniami na Ziemi. Coraz bardziej pozbywamy się uczucia izolacji, z powodu którego

cierpi tak wielu ludzi. Drogi Czytelniku, życzę Ci, aby koncepcje przedstawione w tej książce

zapoczątkowały u Ciebie „przełom na drodze do uzdrowienia”.

AlfLiichow

Droga szamana-poszukiwacza przygód

Dwie drogi szamanizmu

Kiedy mówi się o szamanizmie, dobrze jest pamiętać, iż termin ten wywodzi się z tunguskiego

słowa „szaman”. Ogólnie określa ono ludzi ze szczególnym nastawieniem do życia. Ludzie ci

odgrywali i odgrywają w prawie wszystkich kulturach jedyną w swoim rodzaju rolę. W

większości języków znajdują się określenia dla tego rodzaju ludzi, aby wyraźnie odróżnić ich

od innych. Inni ludzie w obrębie tej samej społeczności mogliby pełnić tę samą funkcję lub

wykonywać te same czynności, lecz nie posiadają tego samego punktu widzenia, ani też tych

samych umiejętności. Ponieważ ani w języku angielskim, ani też w polskim nie ma określenia

dla tego typu ludzi, używamy słowa „szaman”. Trzeba pamiętać, że to nie to samo co mag,

czarnoksiężnik, wróżbita, kapłan, uzdrawiacz lub jasnowidz.

Mówiąc w dużym uproszczeniu: szaman używa odmiennych stanów świadomości w celu

komunikowania się z siłami przyrody i kosmosu oraz w celu wpływania na nie dla dobra

społeczeństwa. Aby móc wykonywać powyższe czynności zawsze i wszędzie pracuje nad

wzmocnieniem swojej wewnętrznej mocy. Trzy główne cechy, które odróżniają szamana od

reszty społeczeństwa to: używanie odmiennych stanów świadomości, wpływanie na zdarzenia

dla dobra ogółu oraz wzmacnianie wewnętrznej siły.

Pośród wielu szamańskich tradycji istniej ą dwie najważniejsze drogi do osiągnięcia

wewnętrznej mocy. Najbardziej znaną i najczęściej praktykowaną jest droga szamana-

wojownika. Kto nią kroczy, wyczuwa niebezpieczeństwa, rozwija czujność i ćwiczy surową

samodyscyplinę, niszczy nieprzyjaciół, zdobywa sprzymierzeńców i sojuszników, praktykuje

techniki przeżycia i walki. Kieruje się zasadą: podbijaj albo zostaniesz podbity. Tą ścieżką

podąża większość indiańskich szamanów. Jest to dobra droga, ponieważ zamiar jest dobry.

Szaman zawsze jest uzdrawiaczem

Na wyspach Pacyfiku w kulturze polinezyjskiej istnieje inna droga: ścieżka szamana-

poszukiwacza przygód. Chodzi tutaj o poszukiwanie przygody, rozwijanie czujnej

świadomości, celowo ukierunkowanej samodyscypliny, tworzenie przyjaźni i jedności, praktykę

przeżycia, badanie umiejętności. Szaman-poszukiwacz przygód kieruje się zasadą: kochaj i

bądź kochany. Nie jest to lepsza droga, obie prowadzą do celu, jakim jest uzdrawianie. Obie w

tym samym stopniu rozwijają osobowość. Jedynie sposób działania jest różny. Różnice te mogą

jednak wywoływać głębokie socjalne i osobiste skutki.

Dla szamana-wojownika najważniejsze jest bezbłędne działanie oraz przywiązywanie dużej

wagi do rozwoju i utrzymania siły, by chronić siebie i innych przed nieprzyjaciółmi. Natomiast

szaman-poszukiwacz przygód dąży do tego, by odpowiednio działać, tzn. by osiągać najlepsze

możliwe w danej sytuacji rezultaty. Chodzi tu zwłaszcza o radość i stwarzanie pokoju.

Doprowadzenie do takich właśnie efektów było celem działania ariori - grupy wędrujących

śpiewaków i tancerzy ze stowarzyszonych wysp, jak również pierwotnych szamańskich

zespołów hula z Hawajów.

Hawajski szamanizm

Ważne jest, aby odróżnić kahunę od szamana. Dzisiaj na Hawajach używa się słowa kahuna na

określenie kapłana, duchownego, czarnoksiężnika, jasnowidza, uzdrawiacza lub szamana.

Jednak kahuna oznacza w zasadzie mistrza w określonej dziedzinie, np. w zdobywaniu

duchowej siły, w nawigacji lub surfingu. Dlatego ważne jest uświadomienie sobie, iż kahuna

sam w sobie nie jest szamanem. Jednak szaman może dążyć do tego, aby być kahuna.

Ważne jest również, aby wiedzieć, że hawajska religia i hawajski szamanizm nie są tym

samym. Hawajska religia była surowym systemem, pełnym zakazów, ofiar i ceremonii, z

kapłańską hierarchią na czele, którą nazywano kahu akua (ci, którzy służą bogom).

Kapłaństwo było w hawajskim społeczeństwie wszechobecne i ściśle związane z polityką.

W przeciwieństwie do kapłaństwa, w szamanizmie istniało bardzo mało struktur. Zakazy

nazywają się po hawajsku kapu lub tabu i były stosowane tylko wtedy, gdy służyło to

procesowi uzdrawiania. Szamani nie składali żadnych godnych wzmianki ofiar i ograniczali

rytuały oraz ceremonie do minimum. Poza tym prawie niczym nie wyróżniali się w

społeczeństwie. Trzeba było długo szukać, zanim znalazło się jednego z nich. Mieli również

niewiele wspólnego z polityką. Chyba że dana sytuacja wymagała ich przewodnictwa. W takim

przypadku stawali się raczej przywódcami aniżeli kapłanami.

Najważniejszą różnicą między kapłanem a szamanem jest sposób porozumiewania się z

bogami i duchami: kapłan sprzyja bogom i duchom na odległość, natomiast szaman po prostu

nawiązuje z nimi osobisty kontakt.

Szaman nie zajmuje się czarnoksięstwem, tzw. czarną magią. Ci, którzy to robili, nazywali się

ana ana. Wszyscy Hawajczycy bali się ich i pogardzali nimi. Niestety, wyrażenie ana ana nie

jest już znane i zostało zastąpione przez słowo kahuna. Dlatego też dzisiaj nawet wielu

Hawajczyków, gdy mówi się o kahunie, automatycznie myśli o czarnoksiężniku.

Prawdziwi hawajscy szamani nazywani byli kupua, czasami także kalakupua. Słowa te

odnoszą się do posiadania many - wewnętrznej, boskiej siły, oraz umiejętności swobodnego

korzystania z niej, używania jej i wykorzystywania w jakimś celu. Szamani zwykle kształceni

byli w zakonie albo gildii, która utrzymywana była przez konkretne rodziny. Najczęściej

zaczynali jako uczniowie, następnie awansowali do stopnia odpowiadającego wędrownemu

czeladnikowi, natomiast gdy udowodnili posiadanie dostatecznej wiedzy szamańskiej, wtedy

zostawali kalana kalakupa, jako mistrzowie - szamani.

Hawajscy szamani posiadaj ą dwie cechy odróżniające ich od szamanów wywodzących się z

innych kultur. Po pierwsze, nie stosują bębnów, żadnych instrumentów służących do wybijania

rytmu, ani też śpiewu, by wprowadzić się w trans umożliwiający im podróż do wnętrza. W tym

celu używają wyłącznie swojego ducha albo koncentrują swoją uwagę na dźwięku

rozbijających się fal morskich, deszczu lub też obserwują chmury itp. Jednak przede

wszystkim proces ten zachodzi na poziomie czysto duchowym. Instrumentów służących do

wybijania rytmu oraz śpiewu używają jedynie po to, by wytworzyć w sobie lub innych ludziach

odmienny stan świadomości, nie zaś po to, aby doprowadzić przy tym do stanu transu. Drugą

różnicą jest nieużywanie przez nich masek. Dotyczy to zresztą całej Polinezji.

W większości kultur, w których występowali szamani, włączając w to ludy europejskie,

używano masek i kostiumów przedstawiających bogów lub zwierzęta, w celu wspierania

połączenia z jakąś duchową istotą. Nie dotyczy to jednak Polinezji. Moje próby uzyskania na

to uzasadnienia od hawajskich szamanów okazały się bezowocne. Gdy zapytałem ich, dlaczego

nie używają masek i kostiumów, odpowiedzieli: „A dlaczego mielibyśmy to robić?” Z

pewnością wyznają pogląd, iż wewnętrzne umiejętności wystarczają, aby stworzyć to

połączenie, i dlatego też nie potrzebuj ą żadnego szczególnego okrycia lub ubrania. Z tego

względu, dla osiągnięcia pożądanego celu cały polinezyjski obszar kulturowy całkowicie

wyłączył maski.

Jedyny znany mi wyjątek to makini, pewien rodzaj nakrycia głowy w formie dyni, który jest

raczej rytualnym hełmem, aniżeli prawdziwą maską. Cel używania makini nie jest zupełnie

jasny. Niektóre źródła mówią, że makini noszone było przez kapłanów zakonu Ku w czasie

poświęconym bogu Łono, natomiast inne przekazy podają, iż miało ono skrywać tożsamość

członków tajemnej wojennej społeczności. W żadnym razie jednak makini nie było

przeznaczone do duchowych przedstawień lub połączeń.

Boska moc

Centralną ideą w światopoglądzie hawajskich szamanów jest koncept many. Słowo to można

przetłumaczyć jako wewnętrzną lub boską moc, albo też, czasami, jako energię. Dokładnie

chodzi tutaj o energię kierowaną, a więc taką, która będzie wykorzystana, a nie tylko energię

samą w sobie. Najbardziej znanym symbolem many na Hawajach jest błyskawica. Ze znakiem

tym ma również związek znany symbol osoby uprawiającej surfing.

Pomimo wielorakich wskazówek we współczesnej literaturze, gdzie mana porównywana jest z

chińską chi, japońską ki, hinduistyczną pra ną i o rgonem Reicha, nie jest do nich podobna. Nie

jest bowiem wyłącznie energią w sensie fizycznym lub bioenergetycznym. Na te rodzaje energii

Hawajczycy posiadają inne określenia. Mana jest czymś więcej. Słowo moc jest o wiele

lepszym określeniem, oznacza bowiem efektywną energię. Dla hawajskich szamanów wszystko

posiada manę. Jednakże niektóre rzeczy mają jej więcej aniżeli inne. Wynika to z ich natury

albo z faktu, iż zostały nią naładowane.

Jeśli szaman wchodzi w kontakt z przyrodą, duchami lub innymi ludźmi, wtedy uwzględnia ich

mana i pracuje z nią, używając własnej. Szaman nie próbuje jej kontrolować, ponieważ

doprowadziłoby to do konfliktu i byłoby stratą jego własnej many. Zamiast stosować przemoc,

stara się przekonać, i im więcej many posiada, tym bardziej jest przekonujący. Codziennym

celem hawajskich szamanów jest wzmacnianie swojej many, aby być bardziej efektywnym we

wszystkim, co się robi. Mówiąc w uproszczeniu: istnieją cztery rodzaje many, które szamani

starają się wzmocnić w sobie samych albo u innych ludzi:

1. Fizyczna, materialna mana, odpowiadająca temu, co mogłoby być interpretowane jako

mana bioenergetyczna.

2. Emocjonalna mana, która mogłaby być określana jako stan wewnętrznego napięcia.

3. Mentalna mana, którą można byłoby opisać jako rodzaj wielkiego zaufania do siebie oraz

wielkiej wiary w swoje siły.

4. Duchowa mana, oznaczająca poczucie własnej godności i szacunek dla samego siebie oraz

łączność i respekt przed tym, na czym koncentrujemy swój ą uwagę.

Sieć życia

Dla hawajskich szamanów prawie tak samo ważny jak mana jest koncept aka. Aka oznacza

mniej więcej eteryczną materię. Tak jak wielu innych szamanów, kupua zakłada, że wszystko

jest ze sobą powiązane. Połączenia te można postrzegać i wpływać na nie, jeśli zna się na to

sposób. Oznacza to, że połączenia te są realne, a nie abstrakcyjne, oraz że można nadać im

kształt za pomocą swojej świadomości. Dwa najczęściej używane przez hawajskich szamanów

wyobrażenia to eteryczna sieć i eteryczna pajęczyna.

W przypadku wyobrażenia pajęczyny szaman umiejscawia się jak pająk w centrum

trójwymiarowej pajęczej sieci, która rozprzestrzenia się na cały wszechświat we wszystkich

kierunkach. Podobnie jak pająk, również on może odbierać wszystkie wibracje występujące w

pajęczynie. Może je ignorować lub poświęcić im uwagę, w zależności od swojej woli. Tak

samo jak pająk, może biegać po pajęczynie bez zaplątania i uwikłania się w nią. Jako szaman

może jednak zrobić coś, czego nie potrafi pająk: przesłać wibracje wzdłuż pajęczyny oraz

dowolnie, odpowiednio do siły swojej many, świadomie wpływać na rzeczy we wszechświecie.

W przypadku sieci szaman jest tkaczem i rybakiem, który może tkać sieci i zarzucać je, by

łapać myśli i zdarzenia, symbolizowane przez ryby.

Kulturowy wzór

Wzorem dla hawajskich szamanów jest wielki bohater tej kultury: Maui. Znano go i kochano w

całej Polinezji. Wyspa Maui, nazwana została imieniem tego wielkiego bohatera. Fakt, iż Maui

był szamanem, potwierdzają przydomki, które mu nadano: na Hawajach nazywano go Maui

Kupua, natomiast w zachodniej Polinezji - Maui Tiki Tiki. Obydwa imiona przetłumaczyć

można jako Maui, człowiek dokonujący cudów, lub też: Maui magik. Do jego szamańskich

praktyk, jak podaj ą legendy, należało np. zamienianie się w różne zwierzęta. Maui otrzymywał

też pomoc z ich strony, odwiedzał niebiosa i wtajemniczony został w tajniki ognia i budowy

aka, aby przekazać je dalej ludzkości. Poza tym badał świat podziemny. Prawie wszystkie

historie o Maui kończą się tym, że szukał nowych przygód. Po prostu tak, dla zabawy. Maui

czasami, jeśli było to konieczne, stawał do walki, we wszystkich legendach podkreślana jest

jego nadzwyczajna siła, rozum, magiczne umiejętności, niezależność od zewnętrznych

autorytetów, doprowadzająca do porozumienia wiedza oraz umiłowanie przygód.

Jak stać się szamanem

Na Hawajach do szamanizmu można dojść dwiema drogami. Kandydat na szamana dzięki

naturalnemu dostępowi do wiedzy wchodzi w temat i uczy się poprzez doświadczenie albo też

uczą go przyjaciele czy krewni. Druga droga to wybór dokonany przez członka gildii

szamańskiej, który wtajemnicza w jej misteria na tyle, na ile jest się na to gotowym. Zwykle

wyboru tego dokonuje starszy członek rodziny, co w pojęciu Hawajczyków oznacza, iż jest to

ktoś z pokolenia rodziców lub dziadków. Wybierana jest osoba w wieku od siedmiu do

King Serge Kahili - Wiedza z Hawajów.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: