Znaki Czasu 2006.02.pdf

SPIS TREŚCI

Prawdziwa miłość . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2

Narnia — kraina ukrytej ewangelii . . . . . . . 4

„Opowieści z Narnii” C.S. Lewisa to dowód na to, jak można

w formie baśni przedstawić biblijne przesłanie i najważniejsze

historie z ewangelii.

Ludzie listy piszą… . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6

Celibat . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7

Przegląd poglądów za i przeciw tej kontrowersyjnej praktyce.

Bez prawa do miłości. . . . . . . . . . . . . . . . . . 8

Dla kobiety porzucił sutannę, ale nie Boga. Zapragnął być prawdziwym

ojcem, a nie tylko tytularnym. Wywiad z działaczem Stowarzyszenia

Żonatych Księży i Ich Rodzin.

Żonaci duchowni . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11

Opierając się tylko na Piśmie Świętym, nie sposób doszukać się w nim

obowiązkowego celibatu duchownych.

Pozoranci . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12

Dlaczego Mahatma Gandhi nie został chrześcijaninem, choć zasady

chrześcijaństwa bardzo mu się podobały?

Garbata miłość . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14

Z miłości można uczynić bożka, obłęd, narzędzie zniewolenia, grę,

zabawę i pasję życiową i… nigdy naprawdę nie kochać, choć o miłości

się śpiewało, pisało, choć miłość się wielbiło.

Seksualna pułapka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16

Intymność najczęściej kojarzy się ludziom z seksem jako natychmia-

stową receptą na szczęście. Jednak utożsamianie intymności jedynie

z seksem jest pomyłką, która w konsekwencji pogłębi samotność

i sprowadzi emocjonalne cierpienie.

Malować inaczej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19

Krótka artystyczna refleksja o wiecznym uczuciu.

Gdy myślisz, pomyśl o szczęściu . . . . . . . 20

Czyli, dlaczego lepiej myśleć o radości i wdzięczności niż o rzeczach

złych i smutnych. Okazuje się, że przedmiot myśli determinuje

charakter, a nawet los człowieka.

Koniec korupcji w niebie? . . . . . . . . . . . . . 22

W grudniu 2005 roku polskie media obiegła informacja,

że w Watykanie zebrały się najtęższe głowy Kościoła katolickiego,

by zastanowić się nad tym, czy jest czyściec, czy go nie ma.

Serwis AAI . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24

Luter na cenzurowanym . . . . . . . . . . . . . . 24

W polskich kinach i wypożyczalniach wideo były już kontrowersyjne

filmy od „Pasji”, przez „Księdza” czy „Złe wychowanie”, po „Siostry

Magdalenki” (ten ostatni obraz po protestach Kościoła nie trafił

na duży ekran, ale jest dostępny w wypożyczalniach). Za to, nie

wiedzieć czemu, nie ma „Lutra”, amerykańsko-niemieckiej produkcji

z 2003 roku. Czyżby katolicka Polska nie życzyła sobie filmu

o pierwszym niemieckim protestancie?

Znaki i fakty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26

Jeść i nie przytyć . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26

Jak korzystać z Biblii? . . . . . . . . . . . . . . . 29

Mleko bez mleka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31

Praw

kilkunastu lat jesteśmy

świadkami przeszczepia-

nia na nasz rodzimy

grunt nowych świeckich tradycji. Jedną

z nich jest pochodzący z Zachodu

zwyczaj obchodzenia 14 lutego tzw.

walentynek. Torby listonoszy pełne

są w tym okresie kartek, w których

ludzie zapewniają swoich małżonków

i partnerów o uczuciach, jakimi ich

darzą. W tym dniu panowie wręczają

swoim paniom bukiety róż (koniecz-

nie bordowo-czerwonych), a panie

podejmują swoich panów kolacją przy

świecach. Jednym słowem — dzień

pełen miłości. Przyjrzyjmy się jednak

bliżej temu uczuciu. Jaki rodzaj miło-

ści promują walentynki?

Słowo wieloznaczne

W naszej kulturze słowo miłość

ma wiele znaczeń. Mogę na przykład

powiedzieć, że kocham czytać książki

lub kocham chodzenie po górach.

Kocham oznacza tu, że lubię książki,

góry czy cokolwiek innego. Puryści,

ludzie przesadnie dbający o czystość

językową, mogliby mieć pretensje, że

zamieniając słowo lubię na kocham,

obniża się rangę tego drugiego. I wła-

ściwie mieliby rację. Z drugiej strony

jest też prawdą, że takie używanie sło-

wa kocham jest na tyle silnie zakorze-

nione w naszej kulturze, iż prawdo-

podobnie wykorzenić się nie da.

Kochaniem określa się też roman-

tyczne uczucie. Muzycy i autorzy tek-

stów komponują piosenki o miłości,

która nigdy nie przeminie, albo ta-

kiej, która właśnie odeszła na zawsze.

Tak czy owak chodzi o to samo ro-

mantyczne uczucie. O nim mówią też

rozwodzący się małżonkowie, którzy

2 • ZNAKI czasu • LUTY 2006

wdziwa

mi≥oúÊ

swą decyzję argumentują słowami: już

cię nie kocham.

Bliższe prawdziwej miłości jest

wzajemne oddanie, do jakiego mał-

żonkowie się kiedyś zobowiązali i ja-

kie starają się utrzymać niezależnie

od tego, co czują. Typowa przysięga

małżeńska zobowiązuje do wierno-

ści aż do śmierci, w zdrowiu i w cho-

robie, na dobre i na złe. Taka miłość

trwa pomimo rozczarowań i pozo-

staje wierna nawet wtedy, gdy piękno

zastąpią zmarszczki, nie poddaje się

trudnościom, jest kwestią decyzji,

a nie przemijających uczuć. Jeśli

w walentynki chcemy uczcić jakąkol-

wiek miłość, to tylko taką.

Niezależnie jednak od wszelkich

ludzkich przejawów i rodzajów miło-

ści istnieje jeszcze Boża miłość do nas,

błądzących śmiertelników. Bóg kocha

nas bez względu na to, co my czuje-

my do Niego i jak Go traktujemy.

Zawsze chce naszego dobra. Jego

poświęcenie jest tak wielkie, że był

gotów oddać za nas swoje życie, by-

śmy zachowali nasze własne. Najbar-

dziej znany werset Pisma Świętego

mówi: „Albowiem tak Bóg umiłował

świat, że Syna swego jednorodzonego

dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie

zginął, ale miał żywot wieczny” 1 . Apo-

stoł Paweł zaś dodaje, że „będąc nie-

przyjaciółmi, zostaliśmy pojednani

z Bogiem przez śmierć Syna jego” 2 .

Bóg kocha swoich nieprzyjaciół!

Dlatego Jezus nie waha się wezwać

nas do takiej samej miłości, mówiąc:

„Miłujcie nieprzyjaciół waszych, mó-

dlcie się za tych, którzy was prześla-

dują” 3 .

mi słowy: nie trzymajcie w sobie

krzywd, gniewu, zazdrości, ale raczej

— jak dalej tłumaczy — „przemieńcie

się przez odnowienie umysłu swego,

abyście umieli rozróżniać, co jest wolą

Bożą, co jest dobre, miłe i doskona-

łe” 4 . Wtedy będziemy zdolni kochać

nawet nieprzyjaciół.

Oto Boże rozwiązanie: odnowa

naszych umysłów przez usunięcie

z nich złości i goryczy — uczuć, wo-

bec których byliśmy bezsilni.

Dlatego, jeśli znamy kogoś, kogo

kochać nie potrafimy, poprośmy Boga,

aby dokonał w nas tej przemiany.

Powiedzmy Mu: „Boże, jestem bezsil-

ny; nie potrafię zmienić swego nasta-

wienia wobec tego człowieka, ale dzię-

Nasi niekochani

Zatrzymajmy się na moment i po-

myślmy o ludziach, których znamy. Czy

któryś z nich zalazł nam kiedyś za skó-

rę? Czy czuliśmy przez niego rozgory-

czenie? To właśnie ten, którego według

Bożego wezwania mamy kochać. Czy

mamy komuś za złe, że otrzymał sta-

nowisko, na które sami liczyliśmy? Czy

zazdrościmy komuś lepszego samocho-

du lub mieszkania? To właśnie o nich

chodzi, to ich mamy kochać.

To brzmi jak paradoks,

ale prawdziwa miłość

nie jest zależna od uczuć.

Niestety, z ludzkiego punktu wi-

dzenia to niemożliwe. Gdy zżera nas

poczucie krzywdy, gniewu, zazdrości,

nie możemy tak po prostu pstryknąć

palcami i pozbyć się tego wszystkie-

go tylko dlatego, że tak chcemy.

Na szczęście Bóg ma na to spo-

sób. „Nie upodabniajcie się do tego

świata” — mówi apostoł Paweł. Inny-

kuję Ci, że Ty chcesz tego dokonać

we mnie, sprawić, abym go poko-

chał”. A potem sprawmy tej osobie

jakąś przyjemność, uczyńmy dla niej

coś miłego i zobaczmy, co z tego

wyniknie.

Redaktor naczelny

1 J 3,16. 2 Rz 5,10. 3 Mt 5,44. 4 Rz 12,2.

ZNAKI czasu • LUTY 2006 • 3

Punkt widzenia

- kraina

Nasze, i nie tylko

nasze, kina pod-

bija właśnie fil-

mowa baśń „Opo-

wieści z Narnii.

Lew, czarownica

i stara szafa”.

Po obejrzeniu

tego filmu,

dla każdego

zorientowanego

w poselstwie

ewangelicznym,

jest jasne, że to

znakomita od-

trutka na anty-

chrześcijańskie

przesłanie filmów

cenariusz filmu oparto na pierwszym to-

mie siedmiotomowego dzieła znanego an-

gielskiego autora Cliva Staplesa Lewisa pt.

„Opowieści z Narnii”. Lewis (1898-1963)

był niezwykle barwną postacią — nie tylko

pisarzem, ale i historykiem, filozofem oraz teologiem.

Choć pochodził z rodziny anglikańskiej, został ateistą.

Na chrześcijaństwo nawrócił się dopiero w średnim

wieku, już jako profesor literatury na uniwersytecie

w Cambridge. Pomógł mu w tym jego przyjaciel, J.R.R.

Tolkien, autor sfilmowanej niedawno trylogii fantasy

„Władca pierścieni”. Duża część literackiej twórczości

Lewisa to literatura chrześcijańska. Poza „Opowieścia-

mi z Narnii” z jego dzieł, jak dotąd, opublikowano

w Polsce m.in. „Bóg na ławie oskarżonych”, „Listy

o modlitwie i moralności”, „Listy starego diabła

do młodego”, „Rozważania o chrześcijaństwie”.

Dzieci — z wyjątkiem Edmun-

da — szybko przekonują się, że opo-

wieści Łucji o złej czarownicy to

prawda. Spotykają bobra, który ob-

jaśnia im całą sytuację, ale jedno-

cześnie informuje o nadchodzącym

właśnie Aslanie, prawowitym królu

Narnii, który zwycięży czarownicę

i zdejmie zły czar z całej krainy.

Niestety Edmund zdradza swoich.

Czarownica dowiaduje się od nie-

go o obecności dzieci i chce je za-

bić, gdyż stare proroctwa mówiły, że

gdy w Narnii pojawią się ludzkie

dzieci, by zasiąść na tronie, ona

zginie. Zaczyna się pościg. Jednak

w Narnii obecny jest już Aslan.

Wszystkie znaki wskazują na jego

bliskość — śniegi topnieją, zima

ustępuje, robi się cieplej, pojawiają

się kwiaty. Dzieci szczęśliwie tra-

Narnia

Akcja filmu rozpoczyna się od niemieckich nalo-

tów na Londyn. Mama rodzeństwa Łucji, Zuzanny,

Edmunda i Piotra w obawie o bezpieczeństwo dzieci

wysyła je na prowincję. Tam zamieszkują w zamku

należącym do tajemniczego i nieco dziwnego profe-

sora. Podczas zabawy w chowanego najmłodsza

z sióstr, Łucja, odkrywa w jednym z pokojów starą

szafę. Chowa się w niej głęboko i… niepostrzeżenie

trafia do Narnii.

Narnia to kraina zamieszkana przez mówiące zwie-

rzęta oraz mityczne i bajkowe stwory: centaury, mino-

taury, koziorożce, feniksy, krasnale i leśne fauny.

Od fauna o imieniu Tumnus Łucja dowiaduje się, że

Narnia od stu lat znajduje się we władzy złej czarow-

nicy, która na cały kraj sprowadziła wieczną zimę.

Mieszkańcy Narnii żyją w ciągłym strachu, gdyż prze-

ciwników zabija ona bez mrugnięcia okiem, zamienia-

jąc ich w kamienne posągi.

Dzieci jeszcze dwa razu trafiają do Narnii. Naj-

pierw Łucja z Edmundem; wtedy Edmund spotyka

czarownicę, która jednak przedstawia mu się jako kró-

lowa tej krainy; a później wszystkie razem; wtedy też

rozpoczyna się główna akcja filmu i powieści.

o młodym cza-

rowniku Harrym

Potterze.

fiają do obozu Aslana; są już bez-

pieczne, choć niestety jeszcze nie

wszystkie. Niedługo jednak do obo-

zu trafia również skruszony Ed-

4 • ZNAKI czasu • LUTY 2006

Narnia

Kultura

ukrytej ewangelii

Czarownica odchodzi z obozu w poczuciu triumfu,

a przygnębiony Aslan udaje się w długą, samotną wędrów-

kę na umówione z nią miejsce, do Kamiennego Stołu. Jed-

nak Aslan nie był sam, poszły za nim dwie dziewczynki,

Łucja i Zuzanna. Towarzyszyły mu w jego smutku niemal

do końca, do momentu, gdy już sam udał się na spotkanie

wszystkich zastępów zła. Przy Kamiennym Stole dzika tłusz-

cza ogrów, wilków i wilkołaków, wiedźm, zmór, karłów i in-

nych sług cza-

rownicy znęca

się nad nim,

bije, ścina mu

grzywę i szydzi

z niego, wyko-

rzystując fakt, że

się nie broni.

W końcu kładą

go na Kamien-

nym Stole, gdzie

czarownica go

morduje. Siły zła

triumfują

i przygotowują się do ostatecznej rozprawy z — jak się

wydaje — pozbawioną wodza armią Aslana.

Zaczyna się bitwa. Przeważające siły zła uderzają na siły

dobra. Armii Aslana przewodzi najstarszy z rodzeństwa,

Piotr. U jego boku bohatersko i z poświęceniem walczy

Edmund. Z upływem czasu okazuje się jednak, że bez Asla-

na zwyciężyć się nie da.

W tym samym czasie Zuzanna i Łucja czuwają przy ciele

martwego lwa. Gdy odwracają się i zasmucone bez żadnej

nadziei już odchodzą, nagle potężny huk zatrzymuje je w miej-

scu. Wracają i widzą przełamany Kamienny Stół. Ciało Aslana

zniknęło. Zdezorientowane nie wiedzą, co się dzieje. Wtedy

właśnie ukazuje im się Aslan. Żywy. Potrząsa grzywą. Dziew-

czynki początkowo boją się. Myślą, że widzą ducha, ale lew

przyjaźnie zbliża się do nich i pozwala dotknąć. To on,

prawdziwy. Ożył. Kiedy dziewczynki nieco ochłonęły, Aslan

wyjaśnił im, że czarownica nie mogła go pokonać, gdyż przed

początkiem czasu zostało ustalone, że „kiedy dobrowolna

ofiara, która nie dopuściła się żadnej zdrady, zostanie zabita

w miejsce zdrajcy, Stół rozłamie się i sama Śmierć będzie

musiała cofnąć swe wyroki”.

Zaraz po swoim zmartwychwstaniu, gdy jeszcze trwa bi-

twa, Aslan, chuchając na kamienne posągi, ożywia wszystkich

zabitych przeciwników czarownicy. To cała nowa armia, wielki

tłum wybawionych, który ruszył na pomoc osłabionej już walką

armii Piotra i Edmunda. Aslan zwycięża. Wszyscy jego zwo-

lennicy, którzy zginęli bohatersko w bitwie, zostają ożywieni.

Jakiś czas po bitwie ma miejsce koronacja bohaterskich

dzieci na królów i królowe Narnii. Zasiadają na czterech

tronach zamku Ker-Paravel, by już na zawsze rządzić Narnią.

Ukryte przesłanie

Nikt, kto zna choć trochę treść ewangelii, nie może nie

dostrzec w filmie wyraźnych do niej odniesień. Zdaniem

Colina Durieza, jednego z największych znawców literatu-

ry Lewisa, w „Opowieściach z Narnii” pisarz „wrócił

do pogańskiego świata, by pokazując go czytelnikom, przy-

gotować ich na przesłanie ewangelii” 1 . Pomysł Lewisa, by

wrócić wyobraźnią do pogaństwa, aby następnie odnaleźć

na nowo chrześcijaństwo — jak twierdzi Duriez — jest

aktualny do dziś. Lewis już wtedy zrozumiał, że świat po II

wojnie to świat w istocie postchrześcijański. Ludzie nie

mają już zakorzenienia w chrześcijaństwie. Należy ich więc

przenieść w mroki pogaństwa, by mogli na nowo odkryć

blask prawdziwej religii.

W „Opowieściach z Narnii” Lewis przemyca chrześci-

jańską teologię w, jak się wydaje, pogańskim przebraniu. Bo

cóż z tego, że używa takich słów jak czary, czarownica,

wilkołaki, jeśli są to wyraźnie negatywne postaci, a w kolej-

nych tomach, zadawanie się z ludźmi praktykującymi czary

jest wprost potępione.

Najważniejszą postacią „Opowieści z Narnii” jest Aslan.

Lew, król zwierząt, prawdziwy król Narnii i syn Wielkiego

Władcy Zza-Morza. Symbolizuje Jezusa, Króla królów 2 , Lwa

z pokolenia Judy 3 , Jednorodzonego Syna Bożego 4 . Aslan

jest, tak jak Jezus, wybawcą uciśnionych 5 , przybywającym,

by ich wyzwolić, a umarłych wzbudzić do życia 6 . Przycho-

dzi, by w ostatecznej bitwie rozprawić się ze złem 7 .

Jednak najwspanialsze przesłanie powieści jest takie,

że Aslan-Jezus gotów jest umrzeć nawet za jednego grze-

sznika (Edmunda), aby go ocalić 8 . Kamienny Stół z powie-

ści i filmu przywodzi na myśl starotestamentowy ołtarz

w świątyni izraelskiej, na którym ofiarowywano zwierzęta,

zabijane, by przebłagać Boga za grzechy ludzi 9 . Wszystkie te

ofiary symbolizowały jedynie zastępczą ofiarę Jezusa, pra-

wdziwego Baranka, który gładzi grzechy tego świata 10 , za-

bitego na skale Golgoty 11 . To Jezusa opadła u Piłata tłuszcza

żądnych krwi wrogów; to Jego bili, z Niego szydzili, Jemu

wyrywali włosy z brody 12 . Pęknięty Kamienny Stół przypo-

mina też zasłonę w świątyni jerozolimskiej, która wraz ze

śmiercią Jezusa rozerwała się 13 , kładąc kres składaniu ofiar

ze zwierząt, skoro ta prawdziwa ofiara już została złożona 14 .

ZNAKI czasu • LUTY 2006 • 5

mund. Wyznaje Aslanowi swe winy, przeprasza rodzeństwo

i doznaje przebaczenia. Ale okazuje się, że to nie załatwia

całkowicie sprawy jego zdrady. Do obozu Aslana przybywa

sama zła czarownica, by na mocy starych niezmiennych praw

domagać się krwi zdrajcy. Dochodzi do długiej, w cztery

oczy rozmowy Aslana z czarownicą, po której Aslan uspoka-

ja swoich zwolenników, mówiąc, że czarownica odstąpiła od żą-

dania krwi Edmunda. Nikt jednak nie wie, że ceną za to

ustępstwo było osobiste poddanie się Aslana w jej moc.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: