Budowlany cud swiata 3
Tiahuanaco - Giza Ameryki?
Siłą życia Ziemi jest woda [dogoński kapłan Ogotemmeli].
Malo obiecujacy poczatek.
Na początek kilka zdań o tym, o czym są przekonani dzisiejsi uczeni.
Tiahuanaco - ruiny miasta prekolumbijskiego w zachodniej Boliwii, na południe od jeziora Titicaca, na wys. ok. 3800 m npm. Zespół budowli kultowych, piramida Acapana z platformą na szczycie, resztkami budowli i cysterną z systemem kanałów, Dziedziniec zw. Calasasaya (128,74 × 118,26 m) z Bramą Słońca i kilkoma monolitycznymi posągami (najwyższy 7 m) - miejsce kultu i obserwacji nieba. Pozostałości murów kamiennych. Tiahuanaco było głównym ośrodkiem kultury Tiahuanaco, która rozwijała się III-XII w. (rozkwit VI-XI w.) i swym zasięgiem obejmowała dzisiejsze Peru, Boliwię, część Argentyny i Chile. Poprzedzała kulturę Inków. Monumentalne kamienne budownictwo, wielobarwna ceramika, wyroby z metali szlachetnych (złoto, srebro, miedź), kamienia i brązu, tkactwo. Zmarłych grzebano pod przykryciem dużych naczyń glinianych.
W zasadzie nie ma o czym pisać, ośrodek kultowy sprzed niecałych dwóch tysięcy lat, położony w górach na terenie jednego z najbiedniejszych krajów świata. Promieniował w około swą kulturą, przyczyniając się zapewne do budowy takich ośrodków jak Sacsayhuaman, Machu Picchu czy Cusco, chociaż oglądając styl wymienionych można się dopatrzeć tylko jednej, wspólnej cechy jaką jest kamień, to uczeni najwyraźniej nie chcą tego dostrzec. Jako ośrodek kultu i obserwacji nieba, wysyłał zapewne co roku sygnały do rozpoczynania i kończenia prac polowych do wszystkich okolicznych mieszkańców.
Dochodzę do wniosku, że nasz świat nie ma szczęścia do najstarszych zabytków. Gdzie nie spojrzeć położone są, jak nie w biednych, to w najbiedniejszych rejonach Ziemi lub w krajach, gdzie tajemnica państwowa jest wiodącą "religią". Tubylcy tych krain nie są zainteresowani badaniami archeologicznymi o pustym żołądku, a bogate państwa nie mają zamiaru trwonić pieniędzy na skorumpowanych urzędników. Dobrze, że większość tych zabytków wykonana jest z kamienia, co daje nadzieję, że dotrwają do lepszych czasów.
Tiahuanaco usadowione na północy wyżyny Altiplano pośród Andów, sąsiaduje z jeziorem Titicaca. Jezioro Titicaca, mierzy 220 km długości i jest największym wysokogórskim jeziorem świata, a jednocześnie największym jeziorem Ameryki Południowej. Leży na wysokości 3820 m npm., a jego powierzchnia wynosi blisko 8300 km kwadratowych. Jezioro jest podzielone na dwie części cieśniną Tiquina. Jedna zwie się Chucuito (Titi), druga Huińaymarca (Caca). Jest jeziorem żeglownym, a jego główny port nazywa się Puno i leży już w Peru.
Samo jezioro jest pewnym ewenementem. Jego woda jest słona, chociaż spotkałem się też z wieloma stwierdzeniami, iż jest odwrotnie. Osobiście nie próbowałem i dlatego jestem w kropce komu dać wiarę. Pewne dane wskazują jednak, że jezioro posiada wodę pochodzenia morskiego. Graham Hancook w książce "Ślady palców Bogów" tak o nim pisze:
Choć jezioro leży na wysokości prawie czterech kilometrów nad poziomem morza, otaczający je obszar pokryty jest milionami morskich muszli. Oznacza to, iż cała Altiplano została kiedyś wyniesiona do góry z dna morskiego w wyniku procesu geologicznego, który doprowadził do ukształtowania kontynentu południowoamerykańskiego. Wielkie ilości wody morskiej wraz z niezliczonymi miliardami morskich stworzeń rozlały się wówczas pośród pasm górskich. Uważa się, iż nastąpiło to nie później niż sto milionów lat temu.
Jezioro Titicaca zachowało do dnia dzisiejszego "faunę typu morskiego", innymi słowy, w oddalonym o setki kilometrów od oceanu jeziorze żyją liczne morskie ryby i skorupiaki. W sieciach rybaków znalazło się wiele zaskakujących okazów, na przykład z rodzaju hippocampus (konik morski). Jeden z wybitnych autorytetów naukowych pisze [...] "że było ono kiedyś bardziej słone, a mówiąc dokładniej, znajdująca się w nim woda pochodziła z morza. Została ona uwięziona w górach podczas formowania całego kontynentu".
Linia ta [brzegowa] nie jest równa, lecz na znacznej długości wykazuje spadek w kierunku północnym. W najdalej na północ wysuniętym punkcie, który zmierzono, leży osiemdziesiąt siedem metrów powyżej tafli jeziora, zaś trzysta kilometrów na południe - osiemdziesiąt dwa metry poniżej powierzchni wody. Geolodzy wysnuli z tego wniosek, iż Altiplano podnosi się nieustannie, lecz nierównomiernie, na północy bardziej niż na południu.
Miasto Tiahuanaco było niegdyś normalnym portem z licznymi dokami, a leżało wówczas na brzegu Titicaca. Kłopot w tym, iż ruiny Tiahuanaco znajdują się obecnie około szesnaście kilometrów od jeziora, trzydzieści metrów powyżej linii brzegowej.
Swego czasu czytałem o hipotezie, jakoby Tiahuanaco w przeszłości było portem morskim. Oczywiście, że nieprawdopodobne. Musiałoby mieć tyle lat co Andy, których wypiętrzenie umieszcza się na około 100 mln. lat temu. Ciekawe też co by z niego pozostało po takiej "podróży" na wysokość bez mała 4 kilometrów. W późniejszych publikacjach miasto określano jako port "jeziorowy", choć na dobrą sprawę do dziś nie wiadomo, jaką spełniało rolę w tamtym systemie kulturowym.
Hipoteza niedzielnego bogacza.
Założenie, że jezioro Titicaca jest wypiętrzoną wraz z Andami zatoką morską, musi nasunąć pytania:
• W jaki sposób postąpiła ewolucja ze wszelkimi istotami żywymi w jeziorze?• Czy przez bez mała 100 mln lat zaszły jakieś widoczne zmiany we faunie i florze jeziora?
Otóż, zmiany nie zaszły. Dziś wyławia się organizmy nie wykazujące żadnych różnic w stosunku do pobratymców z Pacyfiku. To jak właściwie jest z tą ewolucją? Czy 100 mln lat to za mało? Czy ewolucja działa zawsze i identycznie we wszystkich środowiskach, nawet w tych izolowanych? Przecież warunki na wysokości ponad 3000 m npm. są zupełnie inne niż na poziomie morza. Panuje tu diametralnie odmienne ciśnienie, inna temperatura, inne oświetlenie, inna zawartość tlenu w powietrzu i w wodzie. Ponoć ewolucyjna przemiana Neandertalczyka w człowieka Cro-Magnon zajęła bez porównania mniej czasu.
Płaszczyzna starej linii brzegowej jeziora jest pochylona w stosunku do obecnej i tłumaczy się to nieregularnym unoszeniem się rejonu. Hola, hola panowie. Tak wielkie zmiany skorupy ziemskiej na długości tylko 300 km? Dowód wydumany z przebiegu linii brzegowej jeziora? Czy Altiplano nie jest nieodłączną częścią Andów? Czy Altiplano wykonuje jakieś dziwne ruchy tektoniczne, a reszta pozostaje w bezruchu? Skoro różnica poziomów na długości całego jeziora wynosi około 170 m, to jakie różnice powinny być na skrajach Altiplano? Czy coś takiego stwierdzono? Dlaczego tak się nie dzieje w innych rejonach Ziemi?
Samo powstanie jeziora można wytłumaczyć także w inny sposób, ale wymaga to uwzględnienia kataklizmu, jaki wydarzył się około 12,5 tysięcy lat temu - "wielkiego uskoku skorupy ziemskiej" - hipotezy Charlesa Hapgood'a. Uwzględnienie tej hipotezy wskazuje na zgoła zupełnie inny przebieg wydarzeń w tej części świata.
• Przed "wielkim uskokiem..." jezioro było słodkowodne i zajmowało obszar wytyczony przez poprzednią linię brzegową. Nikt do tej pory nie zajmował się zbadaniem, czy w osadach jeziora są jakieś pozostałości fauny i flory słodkowodnej. W tym czasie nad brzegami jeziora być może funkcjonuje już port Tiahuanaco.• Cała okolica znajduje się o 3000 km na północ od dzisiaj zajmowanego położenia, a więc prawie na ówczesnym równiku. Klimat tropikalny, wilgotny z bogatą szatą roślinną i zwierzęcą. W okolicach jeziora odnaleziono sztuczne terasy, które jakoby świadczą o rozwiniętym rolnictwie.• Nadszedł jeden dzień i jedna noc okropna.• W ciągu krótkiego czasu skorupa ziemska, a wraz z nią cały rejon, przesuwa się na południe około 3000 km. Pierwszym efektem jest atak wód jeziora na okoliczne brzegi. Tiahuanaco zostaje zniszczone. W tym samym czasie następuje gwałtowne cofnięcie się wód oceanu Spokojnego na południe, by po krótkim czasie ruszyć ze zdwojoną siłą na północ. Czoło megatsunami po osiągnięciu wybrzeża osiąga wysokość kilku kilometrów i atakuje szczyty Andów, być może przelewając się przez nie aż na drugą stronę. Ten szczegół jest niemożliwy do przyjęcia przez współczesnych geologów gdyż jest dla nich więcej niż nieprawdopodobny.• Wody jeziora Titicaca w krótkim czasie zostają "wymienione" na słoną wodę wraz z zawartością, a samo jezioro zajmuje już zupełnie inną horyzontalnie pozycję. Tak powstaje nowa linia brzegowa. Wtedy też być może Tiahuanaco doznaje wtórnego, potężnego uderzenia wody.
Przy takim przebiegu zdarzeń nie trzeba przywoływać na pomoc ewolucji. Nie trzeba także kombinować ze zróżnicowanymi zmianami tektonicznymi. Nowe jezioro zalewa stare urządzenia portowe i "odsuwa" się od centrum Tiahuanaco na kilkanaście kilometrów. Nowe położenie geograficzne zmienia także położenie płaszczyzny powierzchni jeziora, która musi być prostopadła do linii "pionu". Artur Poznansky, naukowiec niemieckiego pochodzenia, który na badaniu ruin Tiahuanaco spędził 50 lat, pisał:
Badacze odkryli kości ludzkie i zwierzęce pośród bezładnie rozrzuconych narzędzi kamiennych, naczyń i innych przedmiotów. Każdy, kto dokopał się do głębokości dwóch metrów, miał okazję przekonać się, że ta niesamowita mieszanina kości, naczyń, biżuterii i narzędzi, mogła powstać jedynie w wyniku niszczącego działania wody i ziemi. [...]. Wokół szczątków murów nagromadziła się warstwa mułu. piasku i popiołów wulkanicznych, w której spoczywają muszle z jeziora Titicaca.
Potwierdza to także drugi z badaczy Tiahuanaco, Edmund Kiss.
Kości ludzi i zwierząt, a wśród nich takich zwierząt, które dziś już wymarły, leżą zmieszane w namule Tiahuanaco. W jednym z miejsc, gdzie istniało takie zbiorowisko kości, grubość warstwy jaką utworzyły wyniosła 3,5 metra! Miejsce znajduje się obok jednej z ruin Tiahuanaco... Na tym miejscu przebiegają dzisiaj szyny, a pod nimi widać jak gdyby jednorodną, robiącą straszne wrażenie, biało-szarą masę, która składa się z milionów większych i mniejszych kości, ze skorup naczyń ceramicznych, fragmentów ozdób z brązu, być może także ze srebra lub ze złota, pereł, z malachitu i wielu innych jeszcze resztek.
Wszystko wskazuje na to, że ta "mieszanina" to być może efekt niszczycielskiego jeziorowego tsunami podczas tej właśnie katastrofy. Czy ktoś wykazał zainteresowanie określeniem wieku kości, nawet za pomocą C-14? Nikt. Powód? Mogło by się okazać, że Tiahuanaco jest dużo starsze niż oficjalna wersja nauki, która budowę umieszcza w 500 r. ne.
Tiahuanaco - świątynia, obserwatorium, miasto?
Oto i nasz obiekt zainteresowań. Niecały, bowiem brak na nim najbardziej interesującego obiektu jakim jest Puma Punku.
symulacja komputerowa
Co na temat samego kompleksu mówi współczesna nauka wzmiankowałem już na poczatku. Poczytajmy więc, co mówią o nim najstarsze zachowane przekazy. Są to przekazy spisane już po konkwiście gdyż, jak zapewne wiadomo, puścili z dymem cały dorobek intelektualny Indian. Pedro Cieza de Leon był jednym z nielicznych konkwistadorów biegłych w piśmie, natomiast Garcilaso de la Vega był synem Hiszpana i indiańskiej księżniczki.
Pedro Cieza de Leon - Odpowiedzieli śmiechem na moje pytanie, wyjaśniając, że budowle powstały na długo przed panowaniem Inków. Od swoich przodków Indianie wiedzieli, że wszystko to pojawiło się nagle w ciągu jednej nocy. [...] Współczesny hiszpański badacz zanotował podanie, według którego kamienie zostały w cudowny sposób uniesione z ziemi: "Leciały w powietrzu na dźwięk trąbki".
Pedro Cieza de Leon - Opowiadają oni (Indianie), że w dawnych czasach na wyspie Titicaca żyli ludzie biali, jak my [...] Wkrótce po tym, jak pojawiło się Słońce nad wyspą Titicaca, pojawił się tam również biały człowiek, wobec którego Indianie, jak twierdzą, byli bardzo posłuszni. Posiadał on wielką moc i czynił cuda. Uczył ludzi, jak mają żyć... Nazywano go Tikiwirakocza. Wielkie budowle Tiahuanaco pochodzić mają z tego okresu. [...] Indianie opowiadali temu kronikarzowi, że ów Wirakocza potrafił podnosić wielkie bloki kamienne, jakby były z kory.
Garcilaso de la Vega - Musimy teraz rzec słów kilka o ogromnych, prawie niewyobrażalnej wielkości budowlach Tiahuanaco. Jest tam sztuczne wzgórze wielkiej wysokości wzniesione na kamiennych fundamentach, aby zapobiec obsuwaniu się ziemi, i gigantyczne posągi wyrzeźbione z kamienia. Są one bardzo zniszczone, co dowodzi ich starożytności. Oglądałem mury zbudowane z kamieni tak olbrzymich, ze trudno sobie wyobrazić, jaka ludzka siła mogła je tam umieścić, i szczątki dziwnych gmachów, zwłaszcza kamiennych portali wyciosanych z jednej skały. Stoją one na podstawach o długości dochodzącej do dziesięciu metrów, szerokości pięciu i grubości dwóch metrów. Portal i podstawa zrobione są z tej samej skały. [...] Jakimi narzędziami i w jaki sposób wykonano te ogromne dzieła, nie umiemy powiedzieć. [...] Nie potrafimy też sobie wyobrazić, jak przetransportowano tutaj te gigantyczne kamienie.
Garcilaso de la Vega - Inka Garcilaso przekazuje słowa swego krewnego, autentycznego Inki z rodu królewskiego: "Musisz wiedzieć, że w dawnych czasach cały ten teren, który widzisz, pokryty był lasami i roślinnością".
Avila - mówili oni, że wszystkie te tereny znajdowały się dawniej w klimacie ciepłym. Kwitło tu rolnictwo, żyło wiele ptaków i zwierząt.
Co warto zapamiętać z tych przekazów:
• Tubylcy nie wiedzieli kto i kiedy zbudował Tiahuanaco. Do przemieszczania bloków kamiennych używano energii dźwięku.• Rejon zamieszkiwali ludzie białej rasy. Pojawił się Bóg dysponujący ogromną siłą fizyczną.• Mówi się o sztucznym wzgórzu (prawdopodobnie chodzi o piramidę ziemną zwaną Apacama) zabezpieczonym kamiennymi fundamentami przed obsuwaniem się ziemi.• W dawnych czasach wokół Tiahuanaco panował inny klimat, prawdopodobnie tropikalny lub subtropikalny. Teren pokryty był bujną roślinnością i żyło wiele gatunków zwierząt.
Joseph Blumrich w swojej książce "Kaskara i siedem światów" przekazał opowieść Indianina z plemienia Hopi, Białego Niedźwiedzia, który opowiada o wędrówce swojego plemienia z zatapianego lądu położonego na Pacyfiku do Ameryki Południowej, którą organizowali i przeprowadzali Kaczyni (boscy nauczyciele).
Pierwsi przybysze mieli wybudować nad wielkim jeziorem czy też częścią morza wielkie miasto. Również to miasto, pierwsze wybudowane na tym lądzie miasto nosiło nazwę Taotooma. Miasto było bardzo duże, a jedna jego część, to znane dzisiaj Tiahuanaco. Kaczyni, opiekując się przybyszami i rozbitkami, nauczyli ich jakie mają tutaj hodować zwierzęta i jakie uprawiać rośliny. Upływały tysiąclecia... Po pewnym czasie część ludności przestała przestrzegać praw Stwórcy. Kaczyni starali się nawrócić ją na słuszną drogę ale nie dało to wielkich rezultatów. Stwórca wiedział doskonale, co się dzieje na nowym kontynencie i wkrótce sam się tu zjawił. Grzesznicy zostali srodze ukarani. Stwórca "uniósł całe miasto do góry, obrócił je i z powrotem rzucił na Ziemię... Cały kontynent się zatrząsł".
Kalasasaya
Nazwa w miejscowym języku oznacza "miejsce pionowych kamieni". Najczęściej pokazywany obiekt w całym Tiahuanaco. Czy był to główny obiekt kompleksu trudno powiedzieć, gdyż nie wiemy po co Tiahuanaco zbudowano, jakie pełniło zadanie i co tak naprawdę w nim się odbywało. Wejście do kompleksu jest imponujące. Zbudowane z olbrzymich, kamiennych bloków, ściśle do siebie dopasowanych, bez śladów użycia zaprawy.
Nazwę swą miejsce zawdzięcza prawdopodobnie czterometrowym monolitom, ustawionych co kilka metrów, pomiędzy którymi ustawiono ściany z kamiennych cegieł. Zwróć uwagę, że najbardziej zniszczone są schody i nie wygląda to na oddziaływanie wody. Czy tak mogą wyglądać schody po tysiącach lat wchodzenie i schodzenia? Bardzo możliwe. Wiek tego kompleksu, poprzez obliczenia astronomiczne, Poznansky określił na 15 tysięcy lat. W latach 1927-30 zespół naukowców (Ludendorf, Becker, Kohlschutter i Muller) po trzech latach prac ogłosił, że wnioski Poznansky'ego są słuszne i data 15 tysięcy lat pne, podana przez Poznansky'ego mieści się w granicach prawdopodobieństwa. Uczonych nie interesowało Tiahuanaco. Sprawdzili tylko słuszność obliczeń.
Na fotografiach powyżej - widok muru znajdującego się po przeciwnej stronie wejścia głównego. Ustawiony także pomiędzy pionowymi obeliskami charakteryzujący się prostopadłościanami "cegieł". W murze widoczne kamienne elementy będące prawdopodobnie częścią systemu odwadniającego. Co znajdowało się na tym dużym, ogrodzonym obszarze? Jeśli prawdą jest, że wielka fala jeziora Titicaca unicestwiła cały ośrodek, to budowle znajdujące się wewnątrz ogrodzenia musiały być nieporównanie mniej odporne na działanie sił przyrody, niż otaczające je mury. Na zdjęciu z powietrza widać fundamenty jakiegoś budynku stojącego pośrodku oraz dwa rzędy czegoś, co z góry przypomina egipską aleję Sfinksów. Co mogło znajdować się w miejscu nazywanym Putuni? Z góry widać tylko regularną kratę. Magazyny czy miejsce, w którym mieszkała "ludzka" lub półboska obsługa kompleksu?
Brama Słońca
brama slonca
Kto pierwszy wymyślił tę nazwę nie wiadomo. Na pewno nie budowniczy Tiahuanaco. Stanowi gigantyczną "futrynę" wykonaną z jednego bloku andezytu, ważącą około 10 ton. Wrębienia czy wycięcia nie zostały, według mnie, wykute. Brama wygląda jak doskonały odlew. Tych wszystkich "specjalistów od wykuwania" należało by zebrać w jedną grupę i kazał wykuć ówczesnymi narzędziami choćby mały rowek o głębokości pół i długości jednego centymetra. Ciekawe ile czasu by na to poświęcono, ale prawdopodobnie zakończyło by to niemądre dywagacje na temat obróbki kamienia przez starożytnych.
Zdjęcie po prawej przedstawia "Bramę Słońca" w początkowym okresie badania Tiahuanaco. Pęknięcie spowodował zapewne nie byle jaki wstrząs. Brama jest zagrzebana w ziemi, którą naniosły fale potopu. Można sobie wyobrazić ile trudu i czasu musiało zabrać odgrzebanie całego kompleksu. Na frontonie bramy widoczna jest płaskorzeźba, którą Kiss "odszyfrował" jako kalendarz. Bardzo dziwny kalendarz. Opisuje go prof. Zajdler w swojej książce "Atlantyda".
Ziemia obracała się dookoła swej osi w czasie 30,23 obecnych godzin. Rok liczył 290 dni i był podzielony na 12 miesięcy po 24 dni z 2 dniami "wyrównującymi". Zaćmienia Słońca były bardzo częste. Występowały 19 razy w ciągu 24 dni.
Gdyby, jak pisze Zajdler, przyjąć, że Ziemia opóźnia obrót dookoła własnej osi o 0,005 sekundy na 100 lat, to kalendarz musiałby powstać 450 tysięcy lat temu.
Brama Słońca to nie jedyna "brama" w kompleksie Tiahuanaco. Znajduje się tu jeszcze jedna, lecz wyglądająca nieporównywalnie skromniej. Wykonana także z jednego bloku kamienia, posiada także wycięcia i frezy. Nazwano ją dla odróżnienia Bramą Księżyca. Dokąd prowadziła? Nie wiadomo, podobnie jak nie wiadomo, co kiedyś oglądano po przekroczeniu Bramy Słońca.
Podziemna świątynia
Nazywając tak ten obiekt, zasugerowano się chyba położeniem poniżej wejścia głównego. Ze zdjęć nie wynika, by coś tu było pod ziemią, a tym bardziej świątynią. Coś musiało jednak sobą przedstawiać i spełniać jakieś niewiadome zadanie. Wydaje się, że na pewno nie był to basen. Na ścianach umieszczono głowy wykute z kamienia, które nie wiadomo kogo przedstawiają lub co mają sobą symbolizować.
Zejście w głąb umieszczono pomiędzy potężnymi monolitami, które może kiedyś były prostokątnymi obeliskami, a dziś widzimy je zniszczonymi przez czas. Na środku trzy monolity. Wyglądają jak kubistyczne przedstawienie jakiś postaci. Czy tak stały od samego początku? Czy były to pierwotnie kolumny podtrzymujące jakieś zadaszenie? Dlaczego tylko trzy? Same pytania. Czy to, co widzimy to już wszystko, czy też pod ziemią kryją się jeszcze jakieś nie odkryte pomieszczenia?
Najwyższy z monolitów na boku posiada wyrzeźbioną sylwetkę węża. Nikt jednoznacznie nie odpowiedział jeszcze na pytanie, jaką rolę w zaginionych cywilizacjach spełniał wąż, a musiał spełniać i to na pewno nie drugorzędną. Zbyt wiele razy jest pokazywany, ale nikt jeszcze nie określił jego roli, choć najstarsze przekazy mówią o tym, że wąż potrafił latać.
Piramida ziemna - Apacama
Strome wzgórze po południowej stronie Kalasasay'i. Wznosi się na wysokość około 15 m. Najbardziej zniszczony obiekt i prawdopodobnie przez wodę. Pierwotnie, prawdopodobnie umocniona przez obudowanie terasami, z których niewiele pozostało. Rekonstruuje się ją jako piramidę o 16 bokach skierowaną według kardynalnych kierunków geograficznych. Średnie długości boków wynoszą około 210 m. Wejście na górę tworzyły prawdopodobnie schody z dużych andezytowych płyt.
Sama nazwa Apacama, w miejscowym języku, oznacza miejsce gdzie ginęli ludzie. Tradycyjna nazwa wskazuje, że nie było to miejsce kultu, a wręcz miejsce, które należało omijać z daleka. Wewnątrz piramidy archeolodzy odkryli całą sieć kanałów i oczywiście pierwszą myślą było związanie piramidy z kultem wody - "miejscem, w którym oddawano cześć potędze i właściwościom szybko płynącej wody". Kto wymyślił taki dziwoląg? Inna hipoteza głosi, że piramida była miejscem do technologicznego płukania rud. Powiązanie piramidy z wodą nie wyjaśnia jednak jednego - skąd brała się tam woda. Czy czerpano ją z podziemnego zbiornika czy też źródłem było jezioro Titicaca. Nikt nie zgłębił tematu i nikt też nie szukał wyjaśnienia.
Na zdjęciach widać część zachowanych kamiennych budowli, "nadszarpniętych" trochę warunkami atmosferycznymi, wciąż jednak z widoczną precyzją wykonania. Piramida od góry posiada ogromną dziurę, ale nie wiadomo czy to pozostałość po pracach wykopaliskowych, działaniu deszczu czy po złodziejskiej eksploatacji kamiennych elementów, z których to budowano La Paz.
Puma Punku
Najciekawszy obiekt, szeroko omijany przez wszelkiej maści uczonych, którzy na widok połamanych kamiennych płyt, natychmiast zapominają, po co kończyli studia. Faktycznie, przy takim podejściu do znalezisk, nie ma co dyskutować o samym miejscu. Boga wody tu nie uświadczymy. Żadnego stołu, który można ochrzcić ołtarzem. Brak kamiennych nisz na figurki Bogów.
Pełno za to odłamków kamiennych płyt, których otwory, nacięcia, wycięcia czy wrębienia wprost nie mogą pasować do kamiennego dłutka i pięściaka. Tu koncepcja archeologa chowa się w najdalsze zakamarki mózgu. Jak bowiem wytłumaczyć precyzję wykonania elementów przez prymitywnego przodka z jego prymitywnymi narzędziami?
Te artefakty najchętniej by zasypano i postawiono tablicę z informacją, że w tym miejscu znajduje się kurhan z ciałem wybitnego wodza Indian, a nie prowadzi się wykopalisk dlatego, by uszanować święte dla miejscowych Indian miejsce i nie zakłócać spokoju duszy wodza.
Precyzja obróbki kamiennych bloków
Na zdjęciach zgromadziłem próbki precyzyjnej obróbki kamiennych bloków. Nie są to zapewne wszystkie znajdujące się w Tiahuanaco, ale reprezentacja jest i tak doskonała.
Na pierwszym zdjęciu widzimy starożytne klocki "lego", każdy o wadze co najmniej kilkuset kilogramów i wcale nie byłbym zdziwiony, gdyby okazało się, że mają identyczne wymiary, co mogło by znaczyć o ich "taśmowej" produkcji. Gdyby tak było, to nie ma mowy o żadnym wykuwaniu czy cięciu. To musiały by być odlewy. Na środkowym "coś" przypominające rynnę do odprowadzania wody. Z równym powodzeniem mogło służyć jako ochrona przewodów energetycznych. Co przedstawia trzecia fotografia nie próbuję nawet zgadywać.
Wyżej, kamienny blok, w którym po wyfrezowaniu rowka nawiercono, w równych odstępach, otwory o średnicy cirka 10-14 mm. Jakiego narzędzia tu użyto? My, takie otwory w betonie wiercimy dopiero od niedawna wiertłami z diamentowymi ostrzami.
Obok kawałek bloku z tzw. krzyżami Tiahuanaco. Czy krzyże nie mają jednakowych wymiarów?. Wykonać coś takiego można tylko wrębiarką (lub poprzez odlew). Jak małych użyto narzędzi, by otrzymać tak precyzyjne kąty proste? Czy to był element zdobniczy, czy miejsce do osadzenia innego elementu? Na ostatniej fotografii przewiercony kamień, ale otwór wejściowy ma powiększoną średnicę. Po co tyle zachodu dla zwykłej dziury?
Po lewej stronie rysunek bloku kamiennego. Wymiary? Bagatela. 2,78 x 1,57 x 0,88 metra! Precyzja wykonania porównywalna tylko z zegarmistrzowską. Płaszczyzny wpuszczane na głębokość 8 mm. Czy dzisiaj ktoś by się podjął wykonania takiego bloku kamienia? Jeśli tak, to ile czasu zabrałoby jego wykonanie? Jakich precyzyjnych narzędzi z diamentowymi ostrzami by użyto? I najważniejsze, jaka była by cena tego elementu?
Najważniejsze jednak pytanie, jakie się ciśnie na usta, to - po co to wykonano? Czy są to kamienne części jakiś maszyn? Bo na pewno nie są to elementy starożytnej świątyni.
Bogowie, półbogowie, ludzie ?
W Tiahuanaco znaleziono stosunkowo mało artefaktów przedstawiających istoty człekopodobne. Wykonane w sposób, można rzec, zgoła prymitywny, aczkolwiek zachowujący proporcje. Sztuka stylem przypominająca rzeźby kubizmu, nadszarpnięta zębem czasu, z trudem lub wręcz nie dająca zidentyfikować przedmiotów trzymanych w rękach.
Czy głowy wmurowane w ścianę, to mauzoleum przypominające wielkich przodków, czy też aleja zasłużonych budowniczych Tiahuanaco? Twarze podobne jedna do drugiej mają zarysowane główne części twarzy - usta, nos, oczy. Okrągłe oczy przypominają bardziej okulary. Głowy przykryte prostymi nakryciami. Klęcząca postać jest bardzo wychudzona z wyraźnymi kośćmi policzkowymi i wystającymi żebrami, na głowie jakiś zawój przypominający trochę nakrycie z Sumeru. Czy to człowiek w pokornej postaci wobec Boga? Stojące postacie, według nauki, to postacie Bogów nazywane nie wiedzieć czemu idolami.
Zwierzyniec Tiahuanaco
Graham Hancook w cytowanej książce opisuje jakoby na dole fryzu Bramy Słońca (w trzecich kolumnach po prawej i po lewej) ujrzał wizeru...
warblade22