Astronomiczna wiedza Dogonów i ruiny Zimbabwe.pdf

Astronomiczna wiedza Dogonów i

ruiny Zimbabwe

Ruiny Zimbabwe – Podstawowe informacje o plemieniu Dogonów – Pradawna

wiedza kontra nowoczesna technologia – Współczesne hipotezy – Powstanie

wszechświata według mitu Dogonów – Wiedza astronomiczna – Syriusz – centralny

element mitu dogońskiego – Powstanie materii – Początki cywilizacji – Bliźniak

Nommo – Czerwona gwiazda – Podsumowanie – Zbieżności

Ruiny Zimbabwe

– 1 –

W roku 1868 niemiecki awanturnik i handlarz kości słoniowej, Adam Renders, zabłądził w

gęstym buszu w południowej Afryce. Przedzierał się przez gęstą, tropikalną roślinność, aby znaleźć

drogę powrotu w bardziej cywilizowane strony. I nagle stanął przed zagadkowym murem.

Renders ruszył więc wzdłuż muru w poszukiwaniu jakichś ludzi, ale wkrótce spostrzegł, że

powraca w to samo miejsce.

– 2 –

Trzy lata później Adam Renders sprowadził do ruin w afrykańskiej puszczy niemieckiego

geologa Karla Maucha. Ten sporządził plan budowli i po powrocie do Niemiec ogłosił się odkrywcą

Zimbabwe. Mauch uważał, że Zimbabwe leżało niegdyś pośrodku legendarnego kraju Ofir, z

którego król Salomon kazał sprowadzać złoto i drogie kamienie. Była to jednak tylko jedna z

niezliczonych prób rozwiązania zagadki Zimbabwe.

Ruiny Zimbabwe po dziś dzień okrywa gęsta mgła tajemnicy. Wszystkie publikacje na ten temat

zawierają jedyni przypuszczenia.

Od ruin wzięło nazwę państwo, dawna Rodezja nazywa się teraz Zimbabwe. Busz wokół ruin

wycięto, z oddali widać nagie skały, a nieco niżej w dolinie mur o jajowatym zarysie. Gdzie

niegdzie, wśród kęp roślinności i młodych palm, można napotkać resztki ruin.

Mur, zbudowany na planie elipsy ma długość 100 metrów. Ogranicza teren o powierzchni 20.000

m 2 . Elipsa ta dzisiaj nazywa się „Rezydencją Królewską”, choć wewnątrz obiektu nie znaleziono

niczego, co mogłoby usprawiedliwiać tę nazwę. Nic nie wskazuje na pobyt żadnego króla. Brak tu

jakichkolwiek napisów, posągów, popiersi. Nie znaleziono też pozostałości narzędzi, nie

wspominając już o sarkofagach czy grobowcach.

Mur okalający „Królewską Rezydencję” ma 10 m wysokości i przeciętnie 4,5 m grubości u

podstawy. Przy budowie nie stosowano zaprawy. Ciężar tego dość masywnego muru ocenia się na

100 tysięcy ton. Portugalski dziejopis z szesnastego wieku, Joao de Barros napisał o tej zagadkowej

budowli:

„Tubylcy nazywają tę budowlę Zimbabwe... Nikt nie wie, kto i kiedy ją zbudował, gdyż

mieszkańcy kraju nie znają pisma i brak im przekazów historycznych. Twierdzą jednak, że

budowle te są dziełem diabła, ponieważ według miary ich własnych zdolności uważają za

niemożliwe, aby pochodziły spod ręki człowieka”.

Niemniej jest pewne, że obiekt ten zbudowała czarna ludność. Nie ma na to dowodów na piśmie,

są jednak ślady językowe. „Zimbabwe” oznacza bowiem w języku Szona tyle, co „czcigodny dom”.

Forma ruin Zimbabwe nie jest wyjątkowa. Między Zimbabwe a portem Nova Sofala w Mozambiku

jest prawie sto ruin, dużo skromniejszych rozmiarów, niemniej jednak tej samej struktury. Dawniej

państwo Zimbabwe rozciągało się aż do Oceanu Indyjskiego. Prawdopodobnie nieznani królowie

wywozili złoto, aby za nie kupować inne dobra, na przykład od Arabów. Znaleziono w Zimbabwe

nawet chińskie jedwabie i wyroby garncarskie, jak również arabskie chusty, bransolety i pojedyncze

ozdoby z Indii. Wszystko to pozwala przypuszczać, że niegdyś przebiegał tędy szlak handlowy.

W obrębie wielkiej elipsy znajdują się mniejsze elipsy, murowane okręgi i wreszcie mur

biegnący równolegle do wielkiego muru. W ten sposób między dwoma murami powstaje wąskie

przejście, rodzaj korytarza, który prowadzi donikąd. Celowość tego korytarza wydaje się wątpliwa,

gdyż mur wewnętrzny, zakreśliwszy pół okręgu, oddala się od głównego muru i kończy za

niewielkim załomem. Nigdzie nie widać wejścia ani schodów wiodących na górę.

– 3 –

W dolnej części elipsy stoi masywna wieża, zwężająca się ku górze, o szerokości 6 m i

całkowitej wysokości 10 m. Z początku sądzono, że była to wieża strażnicza. Jednak ten pogląd

okazał się niesłuszny. Równie dobrze można by obserwować teren ze szczytu eliptycznego muru

albo jeszcze lepiej z pobliskich skał, nazywanych dziś „Akropolem”. Także i ta budowla jest

pozbawiona wejścia, na górę nie wiodą żadne schody. Brak tu jakichkolwiek okienek, ani żadnych

innych atrybutów wieży strażniczej. Do tego znajduje się wewnątrz muru.

– 4 –

Brytyjska archeolog Gertruda Caton-Thompson, która w 1929 roku kierowała tam

wykopaliskami, przypuszczając, że pod wieżą znajduje się grób, kazała tam prowadzić prace,

jednak niczego nie znaleziono. Brak jest jakiegokolwiek logicznego wytłumaczenia funkcji, jaką

spełniała wieża wobec całej budowli.

Poza obrębem głównej elipsy rozciąga się teren pokryty mniejszymi ruinami. Nosi on nazwę

„Doliny Ruin”. Stosy otoczaków i niskie murki są porozrzucane na tej samej równinie, na której stoi

także wielka elipsa. Nad tym wszystkim góruje trzeci kompleks, tak zwany „Akropol”. Tu na górze

w wyrafinowany sposób wykorzystano naturalne warunki, wypełniając luki między skałami murami

tworzącymi zewnętrzne obwałowanie. Najgrubszy z nich ma wysokość 7,5 m i grubość u podstawy

6,7 m.

Na górze archeologowie znaleźli niewielkie złote bransolety, szklane paciorki i osiem ptaków

wykonanych z saponitu. Wysokość tych ptaków nie przekracza 30 cm i mogły kiedyś spoglądać ze

szczytu kolumn. Niektóre ze skalnych bloków „Akropolu” zostały obrobione ludzką ręką.

– 5 –

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: