Elena Rusakowa.docx

Elena Rusakowa
Piotr Pałagin


H o m e o p a t i a na co dzień 

Elena Rusakowa Piotr Pałagin
Homeopatia na co dzień
Tłumaczenie z jęz. rosyjskiego: Alla A. Chrzanowska
Konsultacja homeopatyczna: Andrzej P. Załęski
wydawca: Ars Scripti-2
rok wydania: 2003, wydanie: I,
wymiary: 14,5x20,5 cm, oprawa: miękka, 
liczba stron: 136, ISBN: 83-917774-6-4

Spis treści

Przedmowa – A. P. Załęski
Od autorów
1. Fizyczny poziom działania homeopatii
2. Homeopatia w pomocy doraźnej
3. Wskazówki odnośnie diety
4. Dawkowanie leków homeopatycznych
5. Część praktyczna
5.1. Leki stosowane przed zabiegiem chirurgicznym
5.2. Leki stosowane po zabiegu chirurgicznym
5.3. Leki stosowane po zabiegu chirurgicznym w okulistyce
5.4. Leki stosowane po zabiegach neurochirurgicznych
5.5. Leki stosowane w przełomie nadciśnieniowym
5.6. Leki stosowane w zagrożeniu udarem u chorych z czerwoną twarzą
5.7. Leki stosowane w udarze u chorych z czerwoną twarzą
5.8. Leki stosowane przy ostrych objawach mózgowych
5.9. Leki stosowane w zagrożeniu udarem u chorych z bladą twarzą
5.10. Leki stosowane w nagłym spadku ciśnienia
5.11. Leki stosowane w zapaści
5.12. Leki stosowane w ataku tachykardii
5.13. Leki stosowane w zawale serca
5.14. Leki stosowane w napadzie astmy
5.15. Leki stosowane w urazach
5.16. Leki stosowane przy ranach i innych uszkodzeniach
5.17. Leki stosowane w uszkodzeniach stawów
5.18. Leki stosowane w zespołach drgawkowych
5.19. Leki stosowane przy krwotokach z nosa
5.20. Leki stosowane przy oparzeniach
5.21. Leki stosowane w odmrożeniach, udarze słonecznym i chorobie lokomocyjnej
5.22. Leki stosowane w ataku kolki żółciowej (wątrobowej)
5.23. Leki stosowane w ataku kolki nerkowej
5.24. Leki stosowane w bólach zębów
5.25. Leki stosowane w krupie rzekomym
5.26. Leki stosowane przy utracie głosu
5.27. Leki stosowane w ostrej psychozie
5.28. Leki stosowane w biegunce
6. Homeopatia kontekstowa
7. Spis preparatów homeopatycznych wykorzystywanych w pomocy doraźnej

Bibliografia 


Przedmowa – A. P. Załęski 

Homeopatyczna metoda leczenia zdobywa w Polsce coraz więcej zwolenników. Leki homeopatyczne są dostępne prawie w każdej aptece, a co może ważniejsze, rośnie liczba lekarzy, którzy ordynują je swoim pacjentom. To zaś przyczynia się do popularyzacji tej naturalnej metody leczenia, która posiada dwa niezaprzeczalne atuty: bezpieczeństwo i brak skutków ubocznych oraz działań niepożądanych. 

Aby przybliżyć korzystanie z zalet homeopatii w praktyce, dwoje rosyjskich lekarzy, którzy posługują się tą metodą od ponad 10 lat – Elena Rusakowa i Piotr Pałagin, napisało zwarte kompendium homeopatycznej pomocy doraźnej. Jest to pierwsze tego typu opracowanie wydane w języku polskim. Może ono służyć pomocą zarówno wykwalifikowanym lekarzom, pragnącym włączyć tę metodę do swojej praktyki, jak i tym wszystkim, którzy chcieliby mieć w razie potrzeby skuteczne narzędzie pomocy w nagłej 
sytuacji, zanim będzie możliwe udzielenie pomocy lekarskiej.

Choć homeopatia jest systemem wymagającym wielu lat nauki, to w zakresie działania doraźnego okazuje się łatwa do zastosowania. Wystarczy uważnie przeczytać odpowiedni rozdział, uchwycić najważniejsze objawy i podać potrzebne lekarstwo. Stosowane w stanach ostrych niskie potencje leków są całkowicie bezpieczne, dlatego nie musimy obawiać się, że możemy w ten sposób zaszkodzić choremu. Jeśli lek będzie niewłaściwy po prostu nie będzie żadnego działania. 
Największymi zaletami tej książki są: przejrzystość przedstawionego materiału, łatwy dostęp do interesującego nas zakresu wiedzy oraz ogromna praktyka autorów, którzy polecane przez siebie leki ordynowali z dobrym skutkiem setki razy. Każdy interesujący się naturalnymi sposobami pomagania człowiekowi, powinien mieć tę pozycję, aby w razie potrzeby udzielić pomocy, a nie bezradnie czekać.

Chciałbym też zauważyć, że kto raz zobaczy na własne oczy efekt działania dobrze dobranego leku homeopatycznego, ten na zawsze zmieni swe poglądy dotyczące pomagania choremu człowiekowi, a nie wykluczone, że zechce też sam poznać tajniki i możliwości homeopatii, co kiedyś przydarzyło się również mnie

Andrzej P. Załęski

Od autorów 

Od czasu napisania pierwszego wydania tej książki minęło już wiele lat i autorzy w tym czasie zgromadzili wiele nowego materiału. W rezultacie koniecznym okazało się dodanie do części praktycznej kilku nowych rozdziałów. Oprócz tego autorzy rozszerzyli skalę swoich działań, zarówno w pracy z przypadkami nagłymi, jak i w leczeniu różnorakich chorób chronicznych. W wyniku intensywnej pracy medycznej autorom udało się stworzyć zasadniczo nowy homeopatyczny styl, który zawiera oprócz klasycznej 
zachodniej homeopatii różnorodne psychoterapeutyczne systemy, z czym 
Czytelnik może się zapoznać sięgając do następujących pozycji naszego autorstwa: "Mity astrologów i psychoterapeutów" oraz "Archetypy w homeopatii" (w Polsce wydane nakładem Studia Astropsychologii). W przygotowaniu jest książka "Mity homeopatów i psychoterapeutów". Na końcu tej książki dodaliśmy rozdział "Homeopatia kontekstowa", który, mamy nadzieję, pozwoli Czytelnikowi dojrzeć przykładowy kierunek naszej pracy i stanie się przyczynkiem do czytania naszych pozostałych książek.
W swoim czasie homeopatia pomogła nam pokonać wewnętrzny kryzys, jaki pojawił się w rezultacie oczywistego bezsensu naszych działań w roli lekarzy medycyny konwencjonalnej. Coraz częściej pojawiały się sytuacje, kiedy nie mogliśmy pomóc naszym pacjentom przy pomocy allopatycznych środków, chociaż nasz poziom profesjonalizmu zdecydowanie wzrastał.
I nagle, w cudowny sposób otrzymaliśmy do swojej dyspozycji potężny sposób nie tylko zewnętrznego, ale co ważniejsze wewnętrznego oddziaływania na stan zdrowia i nastrój przychodzących do nas ludzi. Jednakże trzeba było mniej więcej dwóch i pół roku zanim poczuliśmy, że mamy wewnętrzne prawo leczyć chorych przy pomocy środków homeopatycznych.
Homeopatia według nas jest jednym z najpotężniejszych sposobów oddziaływania na stan zdrowia człowieka. Homeopatyczne sposoby leczenia nie mają żadnych skutków ubocznych, a żeby je stosować nie trzeba korzystać z skomplikowanej aparatury medycznej i badań laboratoryjnych. Chociaż z drugiej strony, współczesny lekarz raczej nie powinien całkowicie z nich rezygnować, tym niemniej homeopatyczne metody leczenia doskonale mogą się obejść bez tego. 
Oprócz tego lekarz-homeopata może mieć przy sobie dosłownie wszystkie lekarstwa, a w skrajnej sytuacji, w razie takiej konieczności, sam je przygotować, nie uciekając się do pomocy (często narzuconej i wymuszonej) potężnych koncernów medycznych, jak to się dzieje z lekarzami medycyny konwencjonalnej.
Homeopatyczny sposób leczenia pretenduje do roli samodzielnego modelu medycyny. Jednakże żeby go wykorzystać dostatecznie efektywnie, lekarz powinien zrezygnować z niektórych "złych nawyków", które zostały mu "wszczepione" podczas studiów i podjętej po nich praktyki. Jedynym wyjątkiem może być wykorzystanie homeopatii w pomocy doraźnej. Właśnie nagłe przypadki pomogły przekształcić naszą świadomość i wzbudzić zainteresowanie homeopatią wiele lat temu. Takie przypadki dały nam pretekst do 
analizowania procedur leczenia pod zupełnie nowym kątem i o tym głównie piszemy w tej książce. 

3. Wskazówki odnośnie diety

Nieprawidłowa dieta może całkowicie zlikwidować pozytywne skutki homeopatycznego leczenia tak w pomocy doraźnej, jak i podczas terapii konstytucjonalnej. 

Podczas stosowania leków homeopatycznych należy wykluczyć z diety przynajmniej na kilka godzin takie produkty jak:
– mięso i wędliny wieprzowe,
– produkty wędzone,
– mięso gęsi i kaczek,
– solone i wędzone ryby,
– słoninę i inne tłuste produkty,
– sery pleśniowe,
– produkty zawierające ostre przyprawy,
– owoce cytrusowe,
– tłuste wyroby cukiernicze,
– wszystkie rodzaje orzechów,
– mocna kawa i herbata,
– alkohol,
– gazowane wody mineralne,
– ocet,
– grzyby,
– mięta,
– gorczyca, rzodkiewka, chrzan, pietruszka.


Zaleca się natomiast w diecie następujący zestaw produktów:
– warzywa (kartofle, kapusta, fasolowe),
– świeże sery i śmietana,
– jajka,
– owoce (jabłko, śliwki, gruszki, brzoskwinie, rodzynki),
– jagodowe (maliny, porzeczki, wszystkie leśne),
– zupy na chudej wołowinie,
– makaron, ryż,
– mleko,
– czekolada bez dodatków.

W czasie leczenia homeopatycznego należy unikać zabiegów fizjoterapeutycznych (szczególnie solarium), jak też nie należy stosować żadnych ziół, a szczególnie tych, które zawierają dużą ilość olejków eterycznych. 
Chory w trakcie terapii nie powinien palić ani znajdować się w zadymionym pokoju. Oczywiście lekarz również nie powinien palić. Jeśli dla chorego palenie jest życiowo niezbędne, to jest ono dopuszczalne w wyjątkowych wypadkach, ale nie później niż godzinę przed i godzinę po zażyciu homeopatycznego lekarstwa.
Leki homeopatyczne najlepiej zażywać przed jedzeniem, z rana, zanim chory umyje zęby.

4. Dawkowanie leków homeopatycznych

W przypadku homeopatii w pomocy doraźnej często trzeba zastosować roztwór homeopatyczny. W takim przypadku granulki rozpuszczamy w ostudzonej przegotowanej lub w lekko podgrzanej destylowanej wodzie. Naczynie, w którym to robimy powinno być neutralne (porcelanowe lub szklane), a do mieszania najlepiej użyć także neutralnej pałeczki. Przygotowany roztwór należy przykryć hermetyczną pokrywką, a przynajmniej papierem. W celu wzmocnienia efektu zażycia preparatu w roztworze można najpierw podać 
jedną granulkę tego leku choremu pod język, a dopiero potem podawać roztwór.
W homeopatii stosowanej jako pomoc w nagłych wypadkach wyjątkowo celowe jest stosowanie roztworu przygotowanego osobiście przez lekarza. Pozwala to na zastosowanie dowolnej potencji potrzebnej w każdym konkretnym przypadku i uniezależnia od oferty proponowanej przez apteki. W końcu doskonale wiemy, na jakim świecie żyjemy – tego leku, który właśnie jest potrzebny, z reguły w aptece nie ma. 
Z drugiej natomiast strony nasze doświadczenia pokazały, że nie jest wszystko jedno kto, jak i gdzie przygotowuje lek homeopatyczny, a z całą pewnością lekarz-homeopata powinien mieć je w swoich rękach i nie pozwalać, by dotykały się do nich osoby postronne, szczególnie chore, nieszczęśliwe i obarczone poważnymi problemami.
Typ, modalności, wskazania odnośnie dawkowania i częstotliwości przyjmowania leków homeopatycznych podaliśmy te, które są najczęściej stosowane i przytaczane przez różnych autorów w odniesieniu do różnorodnych sytuacji terapeutycznych. 
Jednakże każdy lekarz na podstawie swego własnego doświadczenia jest w stanie i powinien sam dla siebie określić subtelne niuanse leczenia homeopatycznego, czyli sprecyzować dawki, częstotliwość przyjmowania specyfiku, długość jego stosowania, modalności i objawy tego czy innego preparatu. Natomiast autorzy podadzą dalej najbardziej rozpowszechnione tradycyjne schematy stosowania homeopatii w nagłych, ostrych przypadkach.

5. Część praktyczna


5.1. Leki stosowane przed zabiegiem chirurgicznym

Arnika
Wskazania i dawkowanie: cztery dni przed planowaną operacją, potencja C6, po 2-4 granulki dwa razy dziennie.
Typ arnika – barczyści, muskularni ludzie o hiperstenicznej budowie ciała.
Modalności arniki:
– pogorszenie: bóle mięsni i uczucie rozbicia po obciążeniu fizycznym, przy dotykaniu, po wstrząsie lub wibracji;
– polepszenie: w spokoju;

Lachesis
Wskazania i dawkowanie: przy zagrożeniu tworzeniem się skrzepów i zatorów, potencja C6, po 5 kropli roztworu lub 2 granulki wieczorem, na 2 dni przed operacją. 
Typ lachesis – nadaktywni, ale łatwo męczący się ludzie, którzy łatwo ulegają zmianom pod wpływem zewnętrznych i wewnętrznych czynników, ciągle senni, ale nie mogący zasnąć, niezrozumiali dla otoczenia. Występuje u nich skłonność do sinienia naskórka i błon śluzowych, a ich wydzieliny mają nieprzyjemny zapach. Otaczający ludzie lub pewne sytuacji mogą ostro pogarszać ich stan zdrowia. Kolor skóry – żółty. Przeczulica. Mamroczące majaczenie. Uczucie znajdowania się w krtani obcego 
ciała. Chorzy nie mogą wyrazić swoich myśli na papierze. Często kobiety w okresie klimakterium są skłonne do macicznych i innych krwotoków.
Modalności lachesis:
– pogorszenie: wiosną, podczas zmiany pogody, po wyspaniu się, podczas leżenia na lewym boku, przed menstruacją;
– polepszenie: na świeżym powietrzu, z początkiem wszelkiego rodzaju wydalania.


Phosphor
Wskazania i dawkowanie: przy zagrożeniu krwotokiem , C30, na 2 dni przed operacją, jedna granulka jeden raz.
Typ phosphor – przygarbieni, wysocy ludzie o woskowo żółtym kolorze skóry. Twarz długa, zmęczona, chuda; włosy miękkie, najczęściej jasne; na twarzy plamisty rumieniec; podwyższona wrażliwość, oczy mądre, lecz smutne; często u tych osób obserwuje się samoistne krwotoki z nosa i inne krwawienia.
Modalności 
– pogorszenie: przy dużych obciążeniach umysłowych i przemęczeniu, podczas burzy, od ostrych zapachów; 
– polepszenie: po wyspaniu się i po odpoczynku.

5.2. Leki stosowane po zabiegu chirurgicznym

Lachesis
Wskazania i dawkowanie: przy zagrożeniach skrzepami i zatorami C6, po 2 granulki w przeciągu 10 dni, przy zaniedbanych ropnych komplikacjach C6 w roztworze lub wewnętrznie, częstotliwość zależy od stanu chorego.
Typ i modalności: patrz wcześniej.

Nux vomica
Wskazania i dawkowanie: od razu po narkozie C3, rozpuścić 4-5 granulek w szklance wody, potencjalizować (wstrząsnąć) i pić po jednym łyku w zależności od stanu. Im cięży stan, tym trzeba częściej i więcej zażyć preparatu. W optymalnym wariancie przed podaniem roztworu należy jedną granulkę podać choremu pod język, o ile pozwala na to stan pacjenta.
Typ nux vomica – rzeczowy mężczyzna o szczupłej muskulaturze, przeciążony pracą, mieszkaniec miasta, hipochondryk, cierpiący na "szlachetne" urbanistyczne przyjemności (alkohol, papierosy, kobiety), zaburzenia snu.
Modalności nux vomica:
– pogorszenie: rano, po jedzeniu, po wysiłku umysłowym, po nadmiernym korzystaniu z przyjemności (śmierć w czasie aktu płciowego), od nadmiaru leków, podczas suchej i zimnej pogody;
– polepszenie: wieczorem, podczas wilgotnej pogody, w spokoju, po krótkiej drzemce w dzień.

Arnika
Wskazania i dawkowanie: po narkozie, po usunięciu zębów, przy krwotokach wewnętrznych, w komplikacjach ropnych, po operacjach usuwających kamienie nerkowe po 2-4 granulki 2 razy dziennie w ciągu 3-5 dni po operacji lub zewnętrznie w postaci maści. Uwaga: nie wolno stosować arniki, jeśli są jakiekolwiek zewnętrzne uszkodzenia, ponieważ może nasilić krwotok zewnętrzny!
Typ i modalności: patrz wcześniej.

Bellis perrenis
Wskazania i dawkowanie: silne bóle pooperacyjne, niskie i średnie potencje, w roztworze, częstotliwość zależy od stanu chorego.
Typ i modalności bellis perrenis nie są jednoznacznie opisane. 


Staphysagria
Wskazania i dawkowanie: bóle pooperacyjne i po laparoskopii, szczególnie po interwencji chirurgicznej spowodowanej kamieniami nerkowymi, C6 i wyższe potencje, w roztworze, częstotliwość zależy od stanu chorego.
Typ staphysagria – wredna i nieużyta kobieta, łatwo ulegająca rozdrażnieniu, słaba, rano wyskakująca z pościeli i biegająca w strachu i panice po domu, samotna i ponura, ze smutkiem w oczach, zła, przeżywająca stresy na tle seksualnym, ze słabymi i wcześnie psującymi się, a nawet wypadającymi zębami.
Modalności staphysagrii:
– pogorszenie: rano, w gniewie i rozgoryczeniu;
– polepszenie: wieczorem, od zimnego powietrza, po śniadaniu, w cieple, w łóżku.


Hypericum
Wskazania i dawkowanie: bóle pooperacyjne, histeria pooperacyjna, bóle fantomowe, od C6 do C30, w roztworze, częstotliwość zależy od stanu chorego.
Typ hypericum nie jest jednoznacznie opisany.
Modalności hypericum:
– pogorszenie: ostry, kłujący ból w miejscu operacji i otaczającej je strefie, nasilający się podczas badania palpacyjnego i przy wstrząsie, towarzyszą temu parestezje.


Phosphor
Wskazania i dawkowanie: krwotok po operacji lub ekstrakcji zęba, C30, jedną granulkę lub roztwór, w zależności od stanu chorego.
Typ i modalności: patrz wcześniej.


Crotalus
Wskazania i dawkowanie: przy podwyższonej przepuszczalności ścianek naczyń oraz podczas krwotoków z obniżoną krzepliwością, wewnętrznie lub miejscowo albo i tak, i tak, C6 i C30 w roztworze.
Typ crotalus: chudzi, długowłosi ludzie, drażliwi, z wieloma nieokreślonymi skargami. 
Modalności crotalus:
– pogorszenie: wiosną podczas zmiany pogody, po śnie, przy leżeniu na prawym boku, przed menstruacją;
– polepszenie: na świeżym powietrzu, z początkiem wszelkiego rodzaju wydalania.



Opium
Wskazania i dawkowanie: przy krwotokach pooperacyjnych, w atonii jelit, C6, C30, C200, w roztworze, częstotliwość w zależności od stanu chorego.
Typ opium – ciemnoczerwona twarz, chrapliwy oddech, półotwarte oczy ze zwężonymi źrenicami, gorąca, spocona skóra, ale nogi nie pocą się, senność po jedzeniu, ciągłe wspominanie kiedyś przeżytego strachu.
Modalności opium:
– pogorszenie: w upale, podczas snu i po nim;
– polepszenie: od zimnych pokarmów i napojów, na spacerze w czasie ruchu.


Hepar sulfur
Wskazania i dawkowanie: ropne komplikacje pooperacyjne i stany po operacjach przeprowadzonych z powodu zapaleń ropnych, w celu ograniczenia już istniejącego ogniska stosuje się potencje powyżej C12, zaś w celu usunięcia ropy z już ukształtowanych się ognisk stosuje się potencje poniżej C3. Potencję C6 można zastosować w obu analizowanych przypadkach w zależności od indywidualnej wrażliwości pacjenta na ten preparat. W każdym wariancie należy zadbać o to, by nie było żadnych mechanicznych i 
innych przeszkód dla wydalania się ropy. Przy zagrożeniu, że takie przeszkody powstaną nie wolno stosować hepar sulfur.

Typ hepar sulfur – drażliwy, strachliwy mężczyzna, najczęściej blondyn, z niezdrową skórą o żółtym zabarwieniu, z wągrami na czole, ogniskowym wypadaniem włosów oraz z podwyższoną wrażliwością głowy na zimno, z pękającymi wargami. Takie osoby ciągle spieszą się w swoich działaniach i decyzjach.
Modalności hepar sulfur
– pogorszenie: na zimnie, przy lekkim dotyku, podczas leżenia na chorym boku, około północy;
– polepszenie: od wilgotnego ciepła i ciepłego ubrania, po jedzeniu.


Pyrogenium
Wskazania i dawkowanie: w przypadku zaniedbanych ropnych komplikacjach pooperacyjnych, przy zakażeniu pooperacyjnym.
Typ i modalności pyrogenium nie są jednoznacznie opisane. 


Allium cepa
Wskazania i dawkowanie: przy pooperacyjnych bólach fantomowych, dawkowanie i częstotliwość podawania zależą od stanu chorego.
Typ i modalności allium cepa nie są jednoznacznie opisane. 

Collinsonium
Wskazania i dawkowanie: po operacjach na hemoroidy, przy atonii jelit, po laparoskopii. 
Typ i modalności collinsonium nie są jednoznacznie opisane. 


Bismuthum
Wskazania i dawkowanie: przy bólach promieniujących, ustępujących podczas skłonu, w okresie pooperacyjnym chory odczuwa gorzki smak w ustach, ślinotok, odbijanie się powietrzem, stęchły zapach, słabość po pracy wręcz do zapaści, potencja C6 i wyższe, w granulkach i w roztworze, w zależności od stanu chorego.
Typ i modalności bismuthum nie są jednoznacznie opisane. 

5.3. Leki stosowane po zabiegu chirurgicznym w okulistyce

Zincum
Wskazania i dawkowanie: pooperacyjne iluzje świetlne, punkty, kolorowe kręgi, źródła światła i koloru, inne oznaki nadpobudliwości nerwu wzrokowego, potencja C6 i wyższe w granulkach, częstotliwość zależna od stanu chorego.
Typ zincum – chudzi, bladzi, z ziemistą cerą, wrażliwi na dotyk, o słabej pamięci, spowolnionym myśleniem, wypadaniem włosów, z podwyższoną wrażliwością skóry głowy. Czasami u takich osób obserwuje się silne drżenie całego ciała.
Modalności zincum:
– pogorszenie: od wina, po jedzeniu, wieczorem i w nocy;
– polepszenie: podczas jedzenia, przy ujawnianiu się wysypki i podczas wydalania.


Sengea
Wskazania i dawkowanie: po ekstrakcji katarakty (zaćmy), sprzyja wchłanianiu się pozostałości soczewki, potencja C6 w roztworze, częstotliwość zależy od indywidualnej wrażliwości chorego na preparat oraz od jego stanu.

Typ i modalności snegea nie są jednoznacznie opisane.

5.4. Leki stosowane po zabiegach neurochirurgicznych

Hypericum
Wskazania i dawkowanie: stany pooperacyjne po dowolnego rodzaju neurologicznej interwencji chirurgicznej, C6, częstotliwość podawania zależy od stanu chorego.
Typ hypericum nie jest jednoznacznie opisany, modalności: patrz wcześniej.


Helleborus
Wskazania i dawkowanie: przy obrzęku mózgu w stanach pooperacyjnych potencja C6 i C30, w niskich potencjach daje ostry efekt antydiuretyczny.
Typ helleborus nie jest jednoznacznie opisany.
Modalności helleborus: 
- przy zdrowych oczach niepełne lub nieprawidłowe widzenie (histeryczne i inne rodzaje ambliopii), 
- przy zdrowych uszach – niewyraźne słyszenie. Przytępienie i spowolnienie procesów umysłowych, postępująca amnezja, starcza skleroza, spadek intensywności reakcji czuciowych.

5.5. Leki stosowane w kryzysie nadciśnieniowym

Aconitum
Wskazania i dawkowanie: potencja C30, w roztworze, częstotliwość podawania zależy od stanu chorego.
Typ aconitum – młodzi, aktywni, ciemnowłosi ludzie, o smagłym kolorze skóry, dobrze umięśnieni, z reguły mężczyźni.
Modalności aconitum:
– pogorszenie: w ciepłym pomieszczeniu, wieczorem, w nocy, od przeciągu, od muzyki, przy leżeniu na chorym boku;
– polepszenie: w spokoju, na świeżym powietrzu.
Aconitowy przełom nadciśnieniowy – szybki, burzliwy początek, chory boi się śmierci i odczuwa silny niepokój, często występuje jako następstwo silnego przestrachu, lęku, z reguły dzieje się to podczas zimnej, suchej pogody lub kiedy wieje lodowaty, wschodni wiatr, a także przy powstrzymywaniu wydalania, w przypadku zatrzymania się potów, kataru, menstruacji (według Hahnemanna – psora klimakteryczna). Przełomowi tego rodzaju towarzyszy silne bicie serca, twardy i napięty puls, 
uderzenia gorąca i krwi do głowy, suche gorąco, rozrywający ból i silne zawroty głowy.



Crotalus
Wskazania i dawkowanie: potencja C6 i C30,w roztworze, częstotliwość podawania zależy od stanu chorego.
Typ i modalności: patrz wcześniej.
Crotalusowy przełom nadciśnieniowy – nagłe krwotoki, szczególnie z nosa, nabrzmiewające krwiaki, przypływ krwi do głowy, wybroczyny, bladość i obrzęk twarzy, tępy ból w potylicy, nadwrażliwość na wstrząsy, bicie serca z odczuciem drżenia, puls twardy i szybki, delirium z majaczeniami zoologicznymi i lękowymi, pragnienie ukrycia się, zespół wewnątrznaczyniowego wykrzepiania (DIC).

Glonoinum
Wskazania i dawkowanie: (nitrogliceryna), potencja C6 i C30, w roztworze, częstotliwość podawania zależy od stanu chorego.
Typ glonoinum – ludzie emocjonalnie reagujący na stres, bardzo drażliwi, nie znoszący nawet najmniejszego sprzeciwu, złośliwi, palący, lubiący dużo i smacznie zjeść.
Modalności glonoinum:
...