Manby Chris - Dziewczyna spotyka małpę.pdf - harlequin - marzenka2100

Chris Manby

Dziewczyna spotyka małpę

Przekład Ewa Spirydowicz

Prawdziwej Jennifer Niederhauser

Oh, I’m the king of the swingers... – śpiewał facet w przebraniu goryla.

– No jasne! – roześmiała się Dahlia. – Widziałyście to cudo?

Z małpiego stroju zostały już tylko gustowne czerwone stringi. I maska goryla,

ku wielkiemu niezadowoleniu dziewcząt.

– Ściągaj wszystko! – wrzasnęła Dahlia. – No, dawaj! Zapłaciłyśmy za

wszystko! Prawda? – spytała Jennifer Niederhauser, swoją przyszłą druhnę i

główną organizatorkę wieczoru panieńskiego.

– Obiecałam twojemu narzeczonemu, że będę mieć na ciebie oko – zauważyła

Jennifer poważnie. – Ale owszem, zapłaciłyśmy za wszystko.

– Hurra! – huknęła Dahlia. – Pokaż banana, śliczny!

Wepchnęła się w środek zachwyconych koleżanek, które otaczały striptizera, i

zaprezentowała nieprzyzwoity taniec z bananem. Mężczyzna wręczył jej

buteleczkę dziecięcej oliwki i pokazał gestem, że ma mu posmarować uda. Dahlia

była w siódmym niebie. Jennifer spadł kamień z serca.

Niewiele się spodziewała po lokalnej firmie organizującej wieczory panieńskie.

Z pewnością nie wysportowanego, umięśnionego ciała, które razem z Dahlia wiło

się na parkiecie. Dawniej nie widywała takich mężczyzn w małym, zaspanym

Tincastle. Gdy dorastała, do klubu Kopciuszek zaglądały dwa rodzaje facetów –

chudzi jak szczapa albo z brzuchem piwnym takich rozmiarów, że każdy

mimowolnie się zastanawiał, kiedy dziecko przyjdzie na świat. A striptizer mógłby

pracować jako model.

Zresztą może nie. Jeszcze nie zdjął maski. Oczekiwać, że miałby twarz równie

piękną jak ciało, to zbyt wiele. Może nawet jest gorsza niż małpi pysk, który ją

teraz przykrywa.

Dahlia tańczyła z nim do wtóru Satisfaction Rolling Stonesów.

– I can’tget no... – śpiewała gardłowo.

Striptizer był cały umazany oliwką; Dahlia wyglądała niewiele lepiej. Jennifer

najchętniej zamknęłaby oczy, gdy przyjaciółka sunęła dłonią po jego klatce

piersiowej, zatrzymała się na chwilę na wyraźnie zarysowanych mięśniach brzucha

i zaraz pomknęła w dół, do czerwonej szmatki, która udawała stringi.

Zdecydowanie zbyt dużo czasu minęło, odkąd Jennifer ostatnio przesuwała dłońmi

po męskim ciele. Ale nigdy nie dotknęłaby takiego, za którego się płaci. Cofnęła

się o krok.

Właściwie wcale nie chciała zamawiać striptizera. Co więcej, kiedy Dahlia

poprosiła, żeby była druhną na jej ślubie z Henrym, miała ochotę odmówić. Nie!

Za żadne skarby! Dwudziestosiedmioletnia kobieta w sukni druhny nie ma za grosz

godności. (Szczerze mówiąc, według Jennifer to samo można by powiedzieć o

pannie młodej w bieli po dwudziestym piątym roku życia). Lecz Dahlia obiecała,

że Jennifer sama sobie wybierze suknię. Poza tym przyjaźnią się od dziecka,

prawda? Od pierwszego dnia w podstawówce, przypominała.

Jennifer uległa. W życiu zdarzają się gorsze rzeczy niż cały dzień w paskudnej

kiecce na ślubie najlepszej przyjaciółki. A przynajmniej, łudziła się, jeśli ma

zorganizować wieczór panieński, nie będzie musiała się męczyć w obskurnym

nocnym klubie. Zamiast tego wyobraziła sobie spokojny wieczór w dobrej

restauracji, coś takiego jak amerykańskie wieczory panieńskie, na które chodziła

podczas rocznej wymiany w San Diego. Wybierze lokal z nowoczesną włoską

kuchnią; stare i nowe przyjaciółki Dahlii będą mogły się poznać przy sałatce Cezar,

carpaccio z tuńczyka i kieliszku dobrze schłodzonego chardonnay (dla pijących,

czyli nie dla niej). Najbardziej emocjonujący będzie moment, gdy Dahlia rozpakuje

prezenty od dziewcząt. Któraś na pewno przyniesie „śmieszną” zabawkę erotyczną.

I dobrze, o ile Jennifer nie będzie musiała jej dotykać...

Usiłowała zorganizować ten bardzo przyzwoity wieczór panieński, wysyłając

zbiorowego e-maila do wszystkich kobiet, których adresy dostała od Dahlii.

Reakcja była natychmiastowa. Cztery koleżanki Dahlii z pracy przysłały petycje,

którą oczywiście przesłały też do wszystkich innych kobiet z listy. „Żartujesz?

Mówimy o wieczorze panieńskim Dahlii! Dahlia Wilde nie może spędzić ostatniej

nocy na wolności w zwykłej restauracji!”

Obstawały przy klubie nocnym. Dahlia też by tego chciała, powtarzały.

Poinformowały Jennifer, że już zorganizowały w biurze zrzutkę na striptizera. Bo

striptizer będzie, prawda? Co to za wieczór panieński bez żywego gołego faceta?

Karen i Briony bardzo chętnie pójdą do Ann Summers po akcesoria dla wszystkich

pań...

Trzy e-maile wystarczyły, by impreza wymknęła się Jennifer z rąk. Karen i

Briony przejęły inicjatywę. I dlatego Jennifer wylądowała w klubie nocnym

Kopciuszek, z plastikowym diademem na głowie i boa ze sztucznych piór na

ramionach, które zupełnie nie pasowało do ukochanej czerwonej sukni od Dianę

Von Furstenburg. Banda innych dziewczyn w diademach dopingowała Dahlię,

która, przebrana za rozpustną zakonnicę, wylewała oliwkę dla dzieci na stringi

striptizera w masce goryla.

Dla Jennifer to było istne piekło.

Inne entuzjazmowały się ciałem striptizera, a Jennifer czaiła się na skraju

parkietu jak człowiek, który nie umie pływać w rogu bardzo głębokiego basenu.

Bez koła ratunkowego, oczywiście.

– Ej, dziewczyno! – wrzasnęła Dahlia. – Pomóż mi!

Nieważne, czy Jennifer miała ochotę, czy nie, Dahlia złapała ją za rękę i

wciągnęła w środek rozbawionego kręgu. Wcisnęła jej w rękę butelkę oliwki i

pchnęła do drugiego boku striptizera. Jennifer sparaliżowało ze wstydu.

– Ja... nie... nie mogę... – wyjąkała. – Naprawdę, wolałabym nie...

– Dawaj, piękna – szepnął goryl. – Nie bój się.

Przynajmniej Jennifer się zdawało, że to powiedział. Trudno było cokolwiek

usłyszeć przez gumową maskę, ale i tak nie przełamał jej oporów. Ostrożnie

trzymała butelkę oliwki, starała się nie ubrudzić sobie raje i zapierała się jak osioł,

wbijając stopy w podłogę, gdy przyciągał ją bliżej.

Pozostałe dziewczyny klaskały do taktu.

– Ściągaj, ściągaj, ściągaj! – skandowały. Banda pijanych kobiet jest

groźniejsza niż tłum pseudokibiców, pomyślała Jennifer nie po raz pierwszy tego

wieczora.

– Maska czy majtki? – zażartowała Dahlia.

– Wszystko! – padła jednogłośna odpowiedź.

– Zróbmy to razem – zaproponowała Dahlia swojej druhnie.

– Nie chcę. – Jennifer znowu cofnęła się o krok. – Jest cały w oliwce, a to

bardzo droga sukienka, nie wiem, czy w pralni chemicznej wywabią tłuszcz z

jedwabnej dzianiny i...

Za późno. Małpolud bez ostrzeżenia złapał ją w talii i podniósł. Wrzasnęła ze

strachu, o siebie i o sukienkę, ale nie puszczał. Wymachiwała nogami jak Fay

Wray na dachu wieżowca, w łapach King Konga.

– Ściągaj maskę! – poleciła Dahlia, przekrzykując muzykę. I jednocześnie

przyszła panna młoda, bynajmniej nie dziewiczo nieśmiała, z nieprzyzwoitą

zręcznością zdarła z mężczyzny czerwone stringi. – Hurra! – wywijała nimi nad

głową jak trofeum.

Kobiety piszczały entuzjastycznie na widok ich bohatera w pełnej krasie. Król,

to prawda! Kiedy Dahlia w końcu przestała tryumfować i spojrzała na to, co

odsłoniła, zaniemówiła, oszołomiona jego urodą. A Jennifer zastygła z otwartą

buzią – obserwowała przecież wszystko z bardzo bliskiej perspektywy.

– Ściągaj, ściągaj! – Tłum jeszcze z nim nie skończył. W sumie dziewczyny

Manby Chris - Dziewczyna spotyka małpę.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: