INTEGRACJA A
Integracja – scalanie w jednolitą,
spójną całość tworzenie z części
całości , to łączenie wszystkich
elementów strukturalnych
procesu nauczania: treści, celów,
metod, środków dydakt. I form
organizacyjnych.
Scalanie w edukacji to proces
polegający na tworzeniu
pożądanych struktur obejmujących
antycypowane ( z góry założone)
i w rzeczywistości uzyskane
elementy strukturalne.
(Jan Grzesiak – Edukacja i dialog
edukacji szkolnej.
Nauczanie zintegrowane –
holistyczne spojrzenie na świat,
treści z różnych ścieżek eduk.
przenikają się.
Integracja jest zorientowana na
dziecko jako podmiot i
indywidualność.
Integracja wg. Grabowskiej jest to
zasada nauczania odnosząca się
nie tylko do czynności nauczyciela,
ale również do czynności uczniów
polegająca na takim nauczaniu w
którym można ukazać związki
między poszczególnymi
przedmiotami nauczania realizowa.
w określonej klasie (układ pozio.)
oraz między przedmiotami
nauczania w kolejnych klasach.
Integracja wg. Więckowskiego
to sposób nauczania mający na
celu pokazywanie związków
między wszystkimi kierunkami
czy zakresami edukacji i
ukazywanie nauki jako całości.
Twierdzi, że w aspekcie
organizacyjnym integracja
polega na przemiennym
organizowaniu różnych form
aktywności dzieci. Edukacja ma
stać się ośrodkiem wielostronnej
aktywności dziecka.
Wg. J. Tokarskiego Integracja to
„proces tworzenia się w całość,
scalanie się, scalanie czegoś”
Założenia teoretyczne integralnej
edukacji wczesnoszkolnej
wypracowała J. Walczyna, pionier
integracji, której zdaniem jej istota
polega na zintegrowaniu 5
kierunków kształcenia:
poznania narzędzi społecznego
porozumiewania się przez słowo,
liczbę, kształcenie przyrodniczo-
technicznego, kształcenia społecz.,
artystycznego i technicznego, w
którego ramach pod wpływem
celowo zorganizowanej
działalności dydak. – wych.
osobowości ucznia może się
wszechstronnie rozwijać, zgodnie
z jej właściwościami.
Integracja wychodzi naprzeciw
oczekiwaniom dzieci w kl.I-III
czyli w wieku 7-10 lat i ich
sposobowi postrzegania świata
jako całości.
W praktyce polega to na tym,
że zajęcia budowane są wokół
tematu kluczowego relizowane.
w ciągu kilku dni. Edukacja
nastawiona jest na twórcze myśle.
realziowane poprzez metody
aktywne np. burza mózgów.
Integracja wiąże się z nauczaniem
interdyscyplinarnym – czyli
ustalone są bloki tematyczne
(przedmiotowe).
Jolanta Jargiło Życie Szkoły
W nauczaniu zintegrowanym
w centrum uwagi jest uczeń, a więc :
- jego potrzeby i zainteresowania
np., jak chce się uczyć
- jego opory i bariery np. czego nie chce się uczyć
- jego dyskomfort psychiczny i
fizyczny np. stres, zmęczenie.
Praca dydaktyczno – wychowawcza powinna integrować zespół klasowy oraz środowisko życia dziecka:
szkołę, dom rodzinny i grupę
rówieśniczą. Stwarza to warunki do ujawniania i stymulowania
potencjału rozwojowego i to
w różnych obszarach aktywności.
Integracja pobudza dziecko do
podejmowania takich działań,
które wymagają pokonania
pewnych trudności ważnych dla
jego drogi rozwojowej.
Do każdego tematu dziennego
nauczyciel dobiera wszechstronne cele nauczania i
wychowania, opierające się na
aktualnym programie nauczania.
Obowiązuje zasada ciągłości
czasowej (nie przewiduje się
przerw międzylekcyjnych, lecz
nauczyciel kieruje się koniecznością ukończenia pewnego etapu pracy, wskazaniami higieny pracy
umysłowej oraz zmęczeniem i potrzebami dzieci.
Wdrażaniem do samooceny i samokontroli.
Stosowanie jawnej oceny opisowej, ukazującej wkład pracy i wysiłek dziecka, efekty dydaktyczne, a także jego rozwój
fizyczny, emocjonalno – społ.
Życie Szkoły
Prawdziwa integracja – zdaniem
Twórców pedagogiki wczesnoszkolnej (Więckowski) wypływa z podstawowego faktu,
jakim jest spotkanie dwóch
osób: dziecka i nauczyciela.
Integracja w okresie wczesnoszk.
To inspiracja i pomoc nauczycie.
w budzeniu duszy dziecka do
życia bogatego wewnętrznie, do
przezywania, działania i
komunikowania się w różnych
wspólnotach ludzkich.
KORELACJA
Z pojęciem integracji powiązane
jest pojęcie korelacja, powiązane w
sensie współzależności określającej
kolejność występowania branych
pod uwagę do danego celu
elementów składowych. Z tego
względu słusznie zwraca się uwagę
na powiązania wedle relacji
poprzedzania występujące z jednej
strony pomiędzy treściami w
obrębie jednego i tego samego
przedmiotu (tzw. korelacja
wewnętrzna – inaczej wewnatrz-
przedmiotowa) a z drugiej strony
podkreśla się znaczenie powiązania
również według relacji poprzedzania
pomiędzy treściami różnych
przedmiotów.
jest to łączenie ze sobą treści
należących do różnych przedmiotów
nauczania. Tradycyjne rozumienie
k. w .n. sprowadza się do
synchronizacji w nauczaniu
zbliżonych do siebie treści różnych
przedmiotów, a więc np.
wyprzedzanie lub zbieżność pewnych
tematów z historii z odpowiednimi
tematami z literatury czy tematów z
matematyki z tematami z geografii.
Współczesne rozumienie korelacji
polega na merytorycznym wiązaniu
ze sobą treści z różnych przedmiotów
nauczania i tworzeniu układów
integrujących w sobie treści tych
PRZYKŁADY ZABAW
MUZYCZNO – RUCHOWYCH
KORELUJĄCYCH MUZYKĘ
Z FUNKCJONOWANIEM
W ŚRODOWISKU I
ELEMENTARNYMI POJĘCIAMI
MATEMATYCZNYMI:
- dzieci poruszają się po sali biegiem,
marszem , skokami zgodnie z
akompaniamentem. Na przerwę w
muzyce zatrzymują się i wykonują
polecenie nauczyciela: podnieś
prawą rękę, podnieś lewą nogę,
dotknij prawego ucha
- dzieci poruszają się po sali między
krzesłami - marszem , skokami
zgodnie z akompaniamentem.
Na hasło słowne i przerwę w muzyce
zatrzymują się i wykonują polecenie
nauczyciela: usiądź na krześle, stań
za krzesłem, obok krzesła.
- na podłodze rozłożone są trójkąty,
koła, kwadraty, koła wycięte z
gazety. Dzieci poruszają się między
nimi zgodnie z akompaniamentem.
W czasie przerwy w muzyce wykonują polecenia nauczyciela:
stań na trójkącie, odszukaj kwadrat,
nadepnij koło.
renata.misia