1. Prezentacja funkcji zarządzania.
Do funkcji zarządzania zalicza się:
Planowanie,
Organizowanie,
Kontrolę.
2. Charakterystyka organizacji.
Organizację tworzą następujące części:
Cele, czyli wyznaczone zadania, które powinny być konkretne, osiągalne, realistyczne i z określonym czasem realizacji. Należy pamiętać, że cele główne powinny być także podzielone na cele cząstkowe, ponieważ osiągnięcie założeń jest skuteczniejsze i bardziej zorganizowane w tym przypadku.
Członkowie organizacji, to personel firmy, który posiada właściwe kwalifikacje i zna się na odpowiednim sprawowaniu objętych stanowisk. Członkowie wspólnie realizują przyjęte cele cząstkowe, które są świadectwami na dążeniu do sukcesu celu głównego.
Środki materialne i finansowe, których wykorzystanie zgodnie z potrzebami firmy oraz poszczególnych działań stanowi podstawowy obowiązek personelu. Wszystkie decyzje kadry powinny być skoncentrowane na osiągnięcie celów cząstkowych i głównych.
R E K L A M A czytaj dalej ↓
3. Czym jest przedsiębiorstwo?
Przedsiębiorstwo jest podmiotem gospodarczym wyodrębnionym z otoczenia pod względem ekonomicznym, prawnym, organizacyjnym i terytorialnym. Za główny cel przyjmuje osiąganie zysku ze swojej działalności produkcyjnej albo usługowej. Dysponuje ściśle określonymi zasobami materialnymi i niematerialnymi.
Do cech charakteryzujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa w gospodarce rynkowej należą:
zysk jest jednym z motywów podejmowania działalności gospodarczej,
zrównanie przychodów i koszów jest warunkiem przetrwania przedsiębiorstwa w ujęciu dynamicznym,
rynek jest czynnikiem, który najmocniej oddziałuje na działalności przedsiębiorstw,
ryzyko majątkowe stanowiące nierozerwalny element związany z niepewnością podejmowanych przedsięwzięć i koniecznością pokrycia ewentualnych strat własnymi środkami.
Wśród specyficznych atrybutów przedsiębiorstwa wyróżnia się:
wyodrębnienie ekonomiczne,
wyodrębnienie prawne,
wyodrębnienie techniczno-organizacyjne.
Poprzez wyodrębnienie ekonomiczne rozumie się sytuację, gdy:
przedsiębiorstwo posiada odrębność majątkową,
przedsiębiorstwo reprodukuje we zakresie własnych możliwości zużywane zasoby majątkowe za pomocą odrębnego zbywania swych świadczeń, lecz nie łamiąc przy tym zasad rentowności,
zachodzi określona relacja między dochodami pracowników przedsiębiorstwa a jego wynikami produkcyjnymi i ekonomicznymi, co jest powodem zajścia pewnej sytuacji motywacyjnej i odczucia wspólnego interesu materialnego,
gospodarowanie jest zawsze połączone z większą bądź mniejszą niepewnością powodzenia realizowanego przedsiębiorstwa. Gospodarowanie zawsze związane jest z ryzykiem ekonomicznym.
rozwój przedsiębiorstwa polegający na powiększeniu swojego majątku jest w dużym stopniu uzależniony od możliwości pokrycia nakładów inwestycyjnych z własnych dochodów.
Autonomię zewnętrzną określa się jako pozostawienie przedsiębiorstwu pewnej swobody w procesie wykorzystywania szans rynkowych bez ingerencji obcych jednostek z zewnątrz, w szczególności dotycz to wpływu organów państwowych. Czynnik ten także jest odpowiedzialne za błędnie podejmowane decyzje.
Autonomię wewnętrzną określa się jako posiadanie wyłącznego prawa właściciela lub osób przez niego wyznaczonych do decydowania w sprawach dotyczących przedsiębiorstwa.
Osobowość prawna, czyli zdolność do działań prawnych, pozwala na zawieranie umów, zaciąganie kredytów bankowych oraz występowania jako odrębny podmiot w obrocie towarowym. Osobowość prawną przedsiębiorstwo uzyskuje poprzez wpis do rejestru przedsiębiorstw. Wszystkie wątpliwości w tej kwestii regulują odpowiednie przepisy. Pojęcie rejestracji przedsiębiorstwa tyczy się tylko tych podmiotów, których działalność wykonywana jest w formie przedsiębiorstwa opisanego w odpowiednim akcie prawnym.
Odrębność organizacyjno-techniczna w przedsiębiorstwie obserwuje się, kiedy dana jednostka tworzy całość wyodrębnioną pod względem terytorialno-organizacyjnym oraz posiada własną strukturę organizacyjną zobrazowaną za pomocą graficznego schematu organizacyjnego. Odrębność organizacyjną zaznacza się wybraniem odrębnego zarządu i podporządkowaniem przedsiębiorstwa jednemu zwierzchnikowi, który pełni obowiązki kierownicze wyłącznie w stosunku do załogi tego przedsiębiorstwa.
Do podstawowych zasad działalności przedsiębiorstwa należą:
zasada gospodarności,
zasada przedsiębiorczości,
zasada rentowności,
zasada rachunku ekonomicznego.
4. Gospodarność.
Zasada gospodarności jest ogólną zasadą racjonalnego postępowania w przypadku kwantyfikacji celu i środków działania. Określa ona, że maksymalny stopień realizacji celu może zostać otrzymany tylko, gdy postępuje się w ten sposób, żeby przy danym nakładzie środków otrzymać maksymalny stopień realizacji celu albo też postępuje tak, aby przy danym stopniu realizacji celu zużyć minimalnego nakładu środków.
Pierwsza możliwość tej zasady jest nazywana zasadą największej wydajności, a druga zasadą oszczędności środków.
5. Przedsiębiorczość.
Zasada przedsiębiorczości
Pojęcie przedsiębiorczość ma przynajmniej dwa znaczenia. Osoba przedsiębiorcza ma skłonność do podejmowania zadań, do rozpoczynania czegoś nowego, np. pracy, pomocy, zabawy itd. Jest to cecha psychiczna, a dokładniej jest to zespół cech warunkujących bycie dobrym przedsiębiorcą, czyli przedsiębiorczość umożliwia osiąganie sukcesów w organizowaniu i kierowaniu przedsiębiorstwami.
Jednak przedsiębiorczość oznacza coś więcej niż działanie zgodnie z zasadą ekonomiczności.
Wyraża się poprzez imperatyw maksymalnego twórczego podejścia do zasobów kadrowych i materialnych, którymi dysponuje przedsiębiorstwo, by wykorzystać wszystkie szanse, jakie odnaleźć można w rozwoju nauki i techniki oraz w zmianach warunków zewnętrznych.
Przestrzeganie zasady rentowności skutkuje faktem, że przedsiębiorstwo otrzymuje z nadwyżką zwrot swoich nakładów na produkcję po jej sprzedaży. W rezultacie tego wystarczy, by przedsiębiorstwo zostało tylko raz wyposażone w odpowiednie środki a uzyska pozycję pomiotu gospodarczego samowystarczalnego finansowo.
To rachunek ekonomiczny odgrywa najważniejszą rolę w procesie realizacji zasobów gospodarczych w przedsiębiorstwie. Jest to sposób mierzenia nakładów i efektów działalności gospodarczej sprzyjający podejmowaniu optymalnych decyzji, które mają za cel dążenie do maksymalizacji efektów użytkowych.
Do cech przedsiębiorstwa należą:
Kadra,
Środki materialne,
Informacja,
Produkt działalności.
Przedsiębiorstwo rozpatrywane jest również jako system.
W tym przypadku do jego cech zalicza się:
należy do systemów społeczno-technicznych opierających się na ludzkich działaniach. Są to systemy o określonych możliwościach zmiennego działania.
jest systemem otwartym tzn. podejmuje stałą wymianę surowców, produktów i usług z innymi organizacjami (działa w obustronnej relacji ze środowiskiem zewnętrznym),
stanowi system aktywny o działaniu planowym albo sytuacyjnym,
jest systemem kierowanym przez ludzi w oparciu o ustalony porządek strukturalny, działalność transformacyjną, reorganizacyjną i adaptacyjną,
zalicza się do systemów hierarchicznych, które najczęściej posiadają strukturę wieloszczeblową,
dąży do utrzymania stanu równowagi i przeprowadza niezbędne zmiany za pomocą wdrażania innowacji,
jest systemem, który działa na zasadzie współzależności i niezbędności oraz równowagi zmiennych określających działalność przedsiębiorstwa.
Przedsiębiorstwo ma statut organizacji rynkowej. Charakteryzują go następujące cechy:
podlega stałej presji konkurencji bezpośredniej, potencjalnej i substytucyjnej,
musi potrafić utrzymać minimum sprawności umożliwiające przetrwanie,
wymaga istnienia formalnej władzy jako elementu decydującego,
wymaga stworzenia odpowiedniego systemu analizującego i przetwarzającego informacje płynące z otoczenia,
podkreśla znaczenie wewnętrznej harmonii i społecznego współdziałania.
Otoczenie przedsiębiorstwa definiuje ogół warunków i oddziaływanie różnych organizacji (instytucji) wpływających na zachowanie się poszczególnych przedsiębiorstw. To otoczenie narzuca przedsiębiorstwu ograniczenie, stwarza szanse i wpływa na jego rozwój.
Oddziaływanie otoczenia na przedsiębiorstwo wyraża się w:
skróceniu czasu na podjęcie przez menadżerów ważnych decyzji wobec zmian zachodzących dynamicznie w otoczeniu,
zachodzących i piętrzących się sprzeczności,
systematycznej dezorganizacji priorytetów,
przestarzałości dotychczasowych rozwiązań,
niezdolności większości przedsiębiorstw do wprowadzań dogłębnych zmian,
obniżonej skuteczności zarządzania,
wpływu zastosowanych technologii na zatrudnienie i na jego utrzymanie,
braku zaangażowania pracowników i poszukiwanie przez nich satysfakcji poza miejscem pracy,
tożsamości wewnętrznej, często nieokreślonej i zmiennej lub sztywnej.
Otoczenie proste od złożonego odróżnia liczebność i różnorodność elementów. Natomiast otoczenie stałe od zmiennego różni liczba i częstotliwość zmian poszczególnych elementów. Zmiany te dotyczą w szczególności głównie popytu na rynku, techniki i technologii oraz polityki gospodarczej państwa.
Zmienne (burzliwe) otoczenie charakteryzują następujące cechy:
rodzaj produktu/ usług podlega częstym bądź permanentnym zmianom (np. zmiana i "uciekanie" od standardów; dążyć do różnorodności),
innowacje techniczne i technologiczne wpływają na stan, że dotychczas wykorzystywane urządzenia i stosowane technologie "starzeją się" szybko,
częste i nieprzewidywalne zmiany upodobań i zachowań klientów oraz konkurentów,
często i nieprzewidywalne zmiany w polityce państwa wobec organizacji gospodarczych i szybkie zmiany w postawach i systemach wartości ludzi.
Wyróżnia się...
s.renatka