Quick Amanda -Vanza 04-Kłamstwa w blasku księżyca.pdf

Amanda Quick

Kłamstwa w blasku księŜyca

ROZDZIAÞ 1

Ostatnie lata panowania krlowej Wiktorii.

Północ. Tonący we mgle cmentarz. Trudno o bardziej posępne miejsce i

mroczniejszą porę spotkania! pomyślała Annie Petrie.

Przejął ją dreszcz; otuliła się szczelniej płaszczem. Nigdy jeszcze nie bała się tak

bardzo. Ale wszelkie informacje, jakie zebrała na temat człowieka, z którym się tu

umówiła, całkowicie się ze sobą pokrywały moŜna się było z nim spotkać tylko

na jego warunkach.

Przez cały dzień biła się z myślami: stawić się na tę posępną schadzkę czy dać

temu spokój?... Nerwy miała stargane od samego rana, gdy zaraz po

przebudzeniu znalazła na nocnym stoliku wiadomość od tego człowieka.

Palce jej drŜały, kiedy brała do ręki świstek. Była jak ogłuszona. On miał czelność

wejść tu w nocy. Jakimś cudem sforsował zamknięte drzwi i okiennice. Śpiąc, nie

usłyszała Ŝadnego szmeru, nie wyczuła niczyjej obecności. Zupełnie jakby

nawiedził ją duch!

Kiedy opanowała się na tyle, by przeczytać pozostawiony przez niego krótki list,

przekonała się, Ŝe to lista warunków, które musi spełnić. Wiedząc, Ŝe nie zazna

spokoju, dopóki nie otrzyma odpowiedzi na dręczące ją pytania, postanowiła

dostosować się do Ŝądań i starannie wypełniła wszystkie warunki.

Zgodnie z instrukcją miała, przekraczając cmentarną bramę, przygasić latarnię.

Teraz jej słaby blask lekko ozłacał kłębiącą się wokół mgłę. Gdzieniegdzie

wynurzały się z ciemności kamienie nagrobne, krypty grobowe i pomniki

obrzeŜone koronką gęstych oparów.

NajwyŜszym wysiłkiem woli powstrzymywała się od ucieczki i brnęła naprzód.

Dotarłam aŜ tu, mówiła sobie w duchu, nie po to, Ŝeby zrezygnować w ostatniej

chwili! Przynajmniej tyle mogę zrobić dla biednej Nellie!

Dobry wieczór, pani Petrie.

Głos, który usłyszała, był mroczny i złowróŜbny jak tonący we mgle cmentarz.

Zdawał się dochodzić zza drzwi krypty, którą właśnie mijała. Annie Petrie

skamieniała, zbyt przeraŜona, by krzyknąć. O ucieczce nie było mowy.

To głos dŜentelmena, pomyślała i, nie wiedzieć czemu, to odkrycie przeraziło ją

jeszcze bardziej. Zdołała obrócić się w stronę, skąd dochodził głos. Wpatrywała

się z natęŜeniem w mrok, usiłując dostrzec sylwetkę mówiącego. Jednak mdłe

światło latarni nie mogło przebić lodowatej ciemności wokół ledwie

dostrzegalnego wejścia do starego kamiennego grobowca.

Spełniłam wszystkie warunki wykrztusiła. Głos jej drŜał, nie miała nad nim

Ŝadnej kontroli.

Doskonale! Chyba się pani nie zdziwi, gdy powiem, Ŝe nie wszyscy proszący o

spotkanie mają dość odwagi, by się na nie stawić.

Nie, proszę pana odparła rezolutnie, zaskoczona jednak, Ŝe zostało jej, mimo

wszystko, więcej hartu ducha niŜ innym. Niewielu znajdzie się śmiałków, którzy

przylecą jak na skrzydłach spotkać się z nieznajomym, o którym opowiadają takie

rzeczy... W dodatku o takiej porze i w takim miejscu!

To prawda. W głosie niewidzialnego rozmówcy brzmiała nutka rozbawienia.

Ale wiem z doświadczenia, Ŝe warunki, jakie stawiam, pozwalają wyeliminować

ludzi słabych i chwiejnych, i skupić się na tych, którzy z determinacją dąŜą do

celu, bez względu na to, ile ich to będzie kosztowało.

Determinacji mi nie brak, proszę pana.

Istotnie. A zatem, moŜe przejdziemy od razu do sedna? Zakładam, Ŝe chciała się

pani ze mną spotkać w związku ze śmiercią siostry, która zginęła dwa dni temu?

Annie doznała szoku, słysząc słowa nieznajomego.

Pan wie o śmierci Nellie?...

Kiedy dowiedziałem się, Ŝe zaleŜy pani na spotkaniu ze mną, byłem ciekaw, co

panią do tego skłoniło. Popytałem więc tu i tam i wiem, Ŝe pani siostra zginęła na

skutek nieszczęśliwego wypadku.

Owszem, zginęła, ale to wcale nie był wypadek! krzyknęła. Wiem, Ŝe policja

tak uwaŜa... ale to nieprawda!

Ciało Nellie Taylor znaleziono na terenie zakładów kąpielowych Doncaster Baths.

Pływało po powierzchni basenu z zimną wodą. Wszystko wskazuje na to, Ŝe pani

siostra potknęła się na kafelkach obramowania basenu, doznała urazu głowy,

wpadła do wody i utonęła.

Wygłoszone z zimną krwią, beznamiętne podsumowanie faktów sprawiło, Ŝe Annie

Petrie zawrzała znów gniewem i uświadomiła sobie własną bezsilność. Jedno i

drugie dręczyło ją od śmierci Nellie.

Nigdy w to nie uwierzę! oświadczyła stanowczo. Moja siostra pracowała w

łaźniach dobre dziesięć lat, od trzynastego roku Ŝycia. Kiedy zaczynała, doktor

Doncaster sam jeszcze poddawał swoich pacjentów wodnej kuracji. Nellie znała

tam kaŜdy kąt, a na śliskie kafelki zawsze uwaŜała!

No, cóŜ... Wypadek kaŜdemu moŜe się zdarzyć, pani Petrie.

Ale Nellie nie miała Ŝadnego wypadku, mówię panu! Palce Annie zacisnęły się

kurczowo na uchwycie latarni. Ktoś ją zabił!

Skąd ta pewność?

Spytał od niechcenia, jakby z czystej uprzejmości.

JuŜ mówiłam, Ŝe dowodów nie mam Ŝadnych. Przełknęła z trudem ślinę i się

wyprostowała. Właśnie po to przyszłam do pana, Ŝeby je pan znalazł. To pańska

specjalność, prawda?

Zapadło dłuŜsze milczenie.

Tak, pani Petrie, to moja specjalność odparł wreszcie. Proszę mi powiedzieć

coś więcej o swojej siostrze.

Znów odetchnęła głęboko i waŜąc kaŜde słowo, zaczęła:

Nellie pracowała w pawilonie dla pań.

Ale jej ciało znaleziono w basenie z zimną wodą, w części przeznaczonej dla

męŜczyzn.

Wiem, proszę pana. To jedna z tych rzeczy, które wydały mi się podejrzane,

rozumie pan.

MoŜe od czasu do czasu pomagała przy zabiegach dla panów?

No, chyba tak... Ale bardzo rzadko. Teraz Annie stąpała po niezbyt pewnym

gruncie. A myślała, Ŝe ją to ominie! Nieraz panowie zamawiają dodatkowo

którąś dziewczynę z personelu, Ŝeby im w trakcie zabiegu umyła włosy albo

zrobiła masaŜ w osobnym pomieszczeniu.

Słyszałem juŜ o podobnych usługach odparł obojętnie.

Annie poczuła w Ŝołądku lodowaty chłód. Jeśli ten człowiek dojdzie do wniosku, Ŝe

Nellie była prostytutką, nie zechce się w tym babrać.

To wcale nie było tak, jak pan myśli! Nellie to porządna, cięŜko pracująca

dziewczyna. A nie lafirynda!

Bardzo przepraszam, jeśli niechcący panią uraziłem. Nie mam prawa... ani

zamiaru nikogo potępiać.

Jaki uprzejmy! pomyślała, całkiem zbita z tropu. W dodatku wyglądało na to, Ŝe

mówił szczerze. Bardzo rzadko ktoś taki jak on, pan z panów, przejmował się

uczuciami byle sklepikarki!

Nie wiem dokładnie, co się tam działo w prywatnych kabinach po męskiej

stronie łaźni przyznała. Tylko tyle, Ŝe Nellie pracowała tam od czasu

do czasu. Mówiła mi, Ŝe niektórzy klienci prosili specjalnie o nią, a potem

dostawała hojne napiwki.

MęŜczyzna nie odzywał się tak długo, iŜ Annie zlękła się, Ŝe sobie poszedł. Całą

okolicę ogarnęła przytłaczająca cisza.

W plotkach i opowieściach, jakie zasłyszała na jego temat, była mowa takŜe o

tym, Ŝe pojawia się nie wiadomo skąd, a potem nagle znika. Kiedy po raz

pierwszy o tym usłyszała, uznała, Ŝe to wierutne bzdury. Ale teraz, gdy

znajdowała się na tonącym we mgle cmentarzu, nietrudno byłoby jej uwierzyć, Ŝe

rozmawia z kimś z zaświatów.

Kto wie?... MoŜe we dnie spoczywa w trumnie wewnątrz tego grobowca, obok

którego stał przed chwilą?

Na tę myśl przeszył ją dreszcz trwogi.

Czy według pani jeden z tych specjalnych klientów zabił Nellie? spytał

nieznajomy.

To całkiem moŜliwe, proszę pana.

Znów to koszmarne milczenie. Mgła chyba gęstniała. Słaby blask księŜyca nie

mógł się przez nią przebić. Annie nie widziała juŜ zarysów grobowca.

Dobrze, zajmę się tą sprawą oświadczył nieznajomy jeŜeli pani istotnie chce

poznać prawdę.

A cóŜ to znowu?! Jak mogłabym nie chcieć tego, o co tak zabiegam?

Nieraz się zdarza w podobnych sprawach, Ŝe klienci dowiadują się o swoich

zmarłych czegoś, o czym woleliby nie wiedzieć.

Annie Petrie się zawahała.

Rozumiem, co pan ma na myśli. Ale Nellie to moja siostra. Tak samo jak reszta

z nas musiała się na niejedno godzić, Ŝeby związać koniec z końcem. Ale w głębi

serca była zawsze dobrą dziewczyną. Nie mogłabym spojrzeć na własną twarz w

lustrze, gdybym nie spróbowała dowiedzieć się, kto jej wyrządził taką krzywdę!

Rozumiem, pani Petrie. Skontaktuję się z panią, gdy poznam całą prawdę. .. lub

wyjaśnię przynajmniej kilka kwestii.

Bardzo panu dziękuję. Będę naprawdę zobowiązana. Odchrząknęła.

Słyszałam, Ŝe jakoś dziwnie trzeba płacić za pańskie usługi.

No cóŜ... Za wszystko trzeba płacić, pani Petrie. Znów przeniknął ją dreszcz, ale

nie ustępowała.

Pewnie, ale moim zdaniem lepiej wszystko omówić od razu. Mam sklepik z

parasolkami i chleba mi nie braknie, ale do bogaczy nie naleŜę.

Nie biorę pieniędzy od moich klientów, pani Petrie. Krótko mówiąc, wyznaję

zasadę przysługa za przysługę.

Znów ogarnął ją strach.

Bardzo przepraszam, ale nic rozumiem, jakiej przysługi pan oczekuje.

Być moŜe kiedyś będę potrzebował parasolki... albo nawet kilku. I wówczas pani

mi się zrewanŜuje. Odpowiadają pani takie warunki umowy?

A jakŜe wymamrotała. Była całkiem zbita z tropu. Ale ja sprzedaję parasolki

dla pań. Po co panu damska parasolka?!

Nigdy nic nie wiadomo. NajwaŜniejsze, Ŝe dobiliśmy targu. Bardzo proszę nie

mówić nikomu o naszym dzisiejszym spotkaniu.

Na pewno nie powiem. Słowo!

Zatem dobrej nocy, pani Petrie.

Dobranoc panu! Nie bardzo wiedziała, co jeszcze powiedzieć. I dziękuję!

Obróciła się na pięcie i ruszyła do bramy cmentarnej. Gdy tam dotarła,

wyregulowała światło latarni i pospieszyła do swej bezpiecznej przystani:

przytulnego mieszkanka nad sklepem z parasolkami.

Zrobiła, co było w jej mocy. Reszta zaleŜała od tego człowieka. A z wszelkich

plotek i opowieści o nim wiedziała, Ŝe jeśli coś obiecał, z pewnością dotrzyma

słowa.

ROZDZIAÞ 2

Drugi wybuch wstrząsnął starymi kamiennymi ścianami, otaczającymi ze

wszystkich stron sekretne schody. Jakby w odpowiedzi lekko zakołysała się

latarnia, którą Concordia Glade ściskała kurczowo w dłoni. Niewielkie ale jaskrawe

światełko zatańczyło dziko w przyprawiających o dreszcz przeraŜenia

ciemnościach, które okrywały ją i cztery panienki stojące za jej plecami.

Wszystkie, nie wyłączając Concordii, wzdrygnęły się i wstrzymały oddech.

A jeśli to wszystko zawali się, nim dotrzemy do schodów? W głosie Hannah

Radburn zabrzmiała niepokojąco histeryczna nuta. Zostaniemy pogrzebane

Ŝywcem!

Te mury z pewnością się nie zawalą odparła Concordia, wkładając w swe słowa

znacznie więcej pewności, niŜ miała jej w sercu. Ujęła latarnię mocniej, by

przestała się kołysać, i poprawiła okulary zsuwające się jej z nosa. Pamiętasz

chyba, Ŝe dokładnie przestudiowałyśmy wszelkie informacje

dotyczące budowy Aldwick Castle, zanim ustaliłyśmy, gdzie umieścimy nasze

ładunki wybuchowe. Te schody mają kilkaset lat. To najstarsza i najbardziej

solidna część całej konstrukcji. Zbudowano ją tak, by oparła się nawet wystrzałom

z katapulty. Z pewnością nie zawali się bez powodu tej właśnie nocy.

Daj BoŜe, Ŝeby to była prawda! dodała w duchu.

W rzeczywistości siła obu eksplozji, jeśli moŜna było ją ocenić na podstawie

stłumionych odgłosów, jakie do nich dotarły, przekraczała wszelkie prze

widywania. .. mówiąc najoględniej. Pierwszy wybuch pozbawił szyb wszystkie

okna w nowym skrzydle. Eksplozja nastąpiła tuŜ obok pokoju, w którym obaj

przybysze z Londynu raczyli się po obiedzie cygarami i portwajnem. Ze swego

stanowiska obserwacyjnego w pokoju szkolnym, połoŜonym w starszej części

zamku, Concordia widziała wyraźnie płomienie rozszerzające się z niebywałą

szybkością i gwałtownością.

Drugi wybuch, który zgodnie z planem nastąpił kilka minut po pierwszym,

wyrządził jeszcze większe szkody... sądząc z odgłosów.

Za drugim razem huknęło strasznie głośno. Prawda, panno Glade? zauwaŜyła z

niepokojem Phoebe Leyland. MoŜe ta receptura ze starej ksiąŜki zawierała jakiś

błąd?

Instrukcja dotycząca wszystkich komponentów była całkiem prosta

odpowiedziała nauczycielka. Wypełniłyśmy skrupulatnie wszelkie zalecenia.

Przepis jednak dotyczył eksplozji na wolnym powietrzu, nie w zamkniętym

pomieszczeniu. Nic dziwnego, Ŝe efekt jest zdumiewający. I o to nam przecieŜ

chodziło!

Concordia mówiła dobitnie, przekonująco. Gdyby choć na sekundę zdradziła

przepełniający ją strach, mogłoby się to fatalnie skończyć dla nich wszystkich.

śycie czterech młodych dziewcząt, stojących za nią, spoczywało w jej rękach. Aby

wyjść z tego cało i uciec z Aldwick Castle, uczennice musiały zachować spokój i

spełniać bez wahania rozkazy nauczycielki. Histeria i paniczny strach z pewnością

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: