MĄDROŚĆStokrotki, fiołki i azalie,Kwiat wszelki pięknem swoim wzywa;Malwy, kaliny i konwalie,Cisza dziewiczo urokliwa.Tak życie pędzi wielkie koło,Troski, cierpienia i radości;Że czasem coś się pomieszało,Że kruszki złości w uczciwości?Nic to, tak bywa i cóż z tego,Brzydota z pięknem się pasuje,Więc co jest w tym, aż tak dziwnego,Że życia koło też się psuje.Niedoskonałość jednak wieńczyRadość miłości, piękna bogactwo,Skarb niby żaden, a tyle znaczy,Gdy wciąż oddziela od dobra -zło
elizabet572