asertywność.pdf

ASERTYWNOŚĆ

Ze względu na fakt, że zachowania godne, a więc związane przede

wszystkim ze świadomością własnej wartości, czy również mówiąc

innymi słowy z szacunkiem do samego siebie w znaczeniu szeroko

pojętym – chciałabym w związku z powyższym dotknąć w pewnym

zakresie problemu asertywności, ale w zakresie treści monologu

wewnętrznego, który prowadzi każdy z nas nieustannie, a który to na

pierwszy ogień powoduje to, jak postrzegamy świat, w aspekcie

uczestnika, bądź obserwatora.

Jeśli chcemy być asertywni - czyli dawać sobie prawo do bycia sobą,

i jak również innym dookoła dawać takie prawo - musimy według mnie

być przede wszystkim asertywni względem siebie. Szanując siebie,

jakiekolwiek decyzje podejmiemy, oczywiście lepiej, żeby nie były

pochopne – ale o tym nieco dalej – znając swoją wartość, dając sobie

prawo do wyrażania siebie w bardzo różny i odważny sposób, nie

odbieramy sami sobie godności, czyli bycia sobą, która jest naszą

podstawową potrzebą, później reszta jest prosta... Oczywiście, w

sytuacji gdy znamy swoje granice i możliwości.

Zgodnie z koncepcjami zachowań asertywnych każdy ma prawo i jest

w stanie żyć w taki sposób, jaki chce i potrzebuje, ale również ma prawo

osiągać to, czego pragnie. Asertywnie się zachowując można omijać

przeszkody przede wszystkim stawiane przez samego siebie, jak również

stawiane nam przez innych.

Niektórzy latami trwają w niezadowoleniu z zakresu własnych działań

- które sami mogą zmienić - lub też w tęsknocie za czymś - co leży

w zasięgu ich możliwości. Kłania się tutaj strategia samoutrudniania,

przyzwyczajeń i nawyków, które są zakorzenione w nas od lat.

Maria Król-Fijewska w książce „Trening asertywności” podaje dwie

przyczyny ww. stanu rzeczy, tzn. bycia nieasertywnym względem siebie

samego – czyli w ogromnym cudzysłowiu mówiąc - nie traktowania samego

siebie godnie.

Pierwszą z nich jest fakt, że niektórzy nie realizują ani swoich

marzeń, ani pragnień, które przecież posiadają tak po prostu – co daje

poczucie niespełnienia, braku sensu czegokolwiek w życiu, drugą natomiast

jest dążenie do nadmiernie wysokich i nierealistycznych celów, które tak

naprawdę nie są do osiągnięcia przez zwykłego śmiertelnika, i jednocześnie

towarzyszy im nieustanny brak radości z drobnych zwycięstw dnia

codziennego.

Wątek asertywności w kontakcie z samym sobą odnalazłam

w lekturze książki Spencera Johnsona „Tak czy Nie – Jak podejmować

dobre decyzje”. Dotyczy ona przede wszystkim świadomego nadania

kierunku nauki samodzielnego podejmowania trafniejszych decyzji poprzez

zmianę swoich zachowań i przede wszystkim sposobu myślenia – tak, aby

mieć lepsze wyniki w pracy, jak również szczęśliwsze życie osobiste - czyli

innymi słowy aby zapewnić sobie życiowy sukces i uniknąć stresu – jak

mówią słowa reklamujące większość amerykańskich podręczników, typu jak

żyć, by było łatwo, miło i przyjemnie... Trochę zażartowałam sobie z tego

typu pozycji, ale w tej książce doszukać się można paru ciekawych

pomysłów i sposobów oglądania rzeczywistości w naprawdę prosty sposób.

Autor opowiada historię pewnego młodego człowieka, który wziął

udział w Wędrówce, w dosłownym znaczeniu tego słowa - tzn. chodziło

o weekendowy wypad w góry z przewodnikiem, który jednocześnie

prowadził uczestników wyprawy szlakami ich decyzji życiowych, przy okazji

analizując sposoby podejścia do wszelkich problemów, nadmiernie

uproszczonego, schematycznego sposobu myślenia, bądź zbyt globalnego –

przy którym nikły wszelkie ważne szczegóły, jak również wynikającego

z powyższych zachowania – od zbyt ryzykanckiego, aż po ucieczkowe.

Przedstawię poniżej wnioski, które nasunęły mi się po przeczytaniu

ww. wymienionej książki, jak również po zajęciach fakultatywnych

zatytułowanych „Asertywność a potrzeba godności” i lektur z nimi

związanych.

Ważne jest dla każdego, aby wszelkie działania, które podejmuje -

przynosiły dobre samopoczucie i przede wszystkim rezultaty. Często nie

zmieniamy w naszym życiu nic ze względu na poczucie bezpieczeństwa

i znajomość sytuacji, i co za tym idzie akceptujemy nieefektywne, ale

jakże swojskie układy, a przecież popełniając błędy – a mamy do nich prawo

- które przecież są wynikiem stosowanego sposobu myślenia -

schematycznego, ograniczonego, nawykowego, jak również ostrości

i szerokości pola widzenia – doświadczamy życia i uczymy się.

Koncentracja na rzeczywistych potrzebach – na tym czego tak

naprawdę się pragnie - powoduje skupienie się na oczekiwanych rezultatach

– tak, że są widoczne jako osiągnięty cel – im wyraźniej widać rezultat, tym

łatwiej jest rozwiązać wszelkie napotkane problemy w trakcie jego

realizacji. Jedną z technik nauczenia się asertywności jest wizualizacja...

W sytuacji tzw. bez wyjścia, ważne jest poznanie wszystkich

możliwych danych, nawet tych, których nie chce się przyjąć do

świadomości – obserwując i „zasięgając języka” - co daje ogląd sytuacji

z innego punktu widzenia. To właśnie nieświadomy lęk paraliżuje ww. typy

poznania - problemem nie jest brak rozwiązań, ale raczej brak świadomości

ich posiadania.

Jednocześnie można się wiele nauczyć z własnych błędów i pomyłek –

to czego raczej nie powtarzać, a z drugiej strony ze swoich sukcesów – jak

działać – stare maksymy, które wyszły w pewnym sensie z użycia, co widać

w wielokrotnym popełnianiu tych samych błędów, a z drugiej strony

nieumiejętne stosowanie względem siebie samego - systemu kar i nagród.

Ważnym elementem asertywnego postępowania względem siebie

samego jest umiejętność przewidywania, która umożliwia unikanie złudzeń

i poleganiu na swojej wiedzy i doświadczeniu. Nieskuteczność w zachowaniu

względem siebie jest przede wszystkim oparta na złudzeniach,

a skuteczność na asertywnym rozpoznaniu rzeczywistości, a nie

oszukiwaniu samego siebie.

Charakter naszych zachowań zależy w głównej mierze od tego, w co

wierzymy - nasze wierzenia podświadomie wpływają na nasze zachowanie,

i zakres tych zachowań – na jaki sobie pozwalamy. Często sposób patrzenia

na świat drugiej osoby można rozpoznać przyglądając się podjętym przez

nią działaniom – są one bowiem odbiciem wizerunku świata i człowieka,

a przede wszystkim siebie samego. Dla wrażliwego obserwatora jest to

odzwierciedlenie myśli, uczuć i przekonań drugiej osoby. Ludzie znający

lepiej samych siebie podejmują dużo szerszy zakres zachowań i podejmują

wiele różnorodnych działań, które mówią o ich ciekawości, otwartości itp.

Z godnościowego punku widzenia ważne są - integralność, intuicja

i autorefleksja - jako podstawowe czynniki zachowania asertywnego

względem siebie, i które wymienia w swojej książce Spencer Johnson.

Integralność, która jest związana z pojęciem spójności wewnętrznej, czyli

po prostu nie oszukiwaniem siebie, intuicja to nic innego, jak tylko

poleganie na sobie, na własnych doświadczeniach i oczywiście wiedza z tym

związana, oraz autorefleksja jako wyraz świadomości własnych działań.

Oprócz powyższych aspektów, aby móc być asertywnym względem

samego siebie potrzeba umieć zdefiniować przede wszystkim –

rzeczywistość, czyli wszystko to, co naprawdę istnieje, prawdę – opis

rzeczywistości ze swojego punktu widzenia lub jakiejkolwiek innej osoby,

jak również poprzez mówienie prawdy samemu sobie (integralność),

i z innej strony uczciwość, czyli mówienie prawdy innym.

Uzupełnieniem do intuicji, poza wiedzą z osobistych doświadczeń,

jest również samopoczucie związane z nimi, lękowe podejście prowadzi do

zniekształceń rzeczywistości – „myślimy umysłem a czujemy ciałem,

w umyśle może panować zamęt, a ciało przemawia prostym kodem binarnym

– gdy czujemy się dobrze mówi tak, w przeciwnym razie – mówi nie” –

niewerbalne aspekty mowy naszego ciała. (Spencer Johnson)

Ważnym aspektem w niemożliwości osiągania tego, czego się pragnie,

czyli blokowaniu zachowań asertywnych względem siebie, jest podświadome

przekonanie, że się nie zasługuje się na coś lepszego. Zdarza się, że

ograniczamy nasze działania, by zapewnić sobie taki sukces, jaki sami sobie

przyznajemy... Warto podkreślić, że nie chodzi o „wywyższanie się”, by być

lepszym od innych, ale o to, by działać na własną korzyść, a nie krzywdę.

Większość z nas często słyszała pytanie – „... za kogo ty się właściwie

uważasz...?” - na różnych etapach swojego życia – mówi ono, jak zresztą

wiele innych podobnych stwierdzeń, o ukrytym przekonaniu, zgodnie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: