Grzegorz Wiącek „ Pomiar efektywności kształcenia integracyjnego dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi”
Kształcenie integracyjne jest dziedziną edukacji, która wciąż znajduje się w fazie rozwoju. Zapoznając się z zagadnienie efektywności kształcenia integracyjnego , można zauważyć w literaturze kilka sposobów podejścia do tej kwestii. W pierwszym okresie badań nad zjawiskiem skupiono się głównie nad stroną organizacyjną , techniczna i materialną kształcenia integracyjnego. W równoległym nurcie wzięto pod uwagę również funkcjonowanie społeczne uczniów w klasie. Analizowane zatem relacje interpersonalne między dziećmi , głównie za pomocą testów socjometrycznych. Obecne jest również podejście skoncentrowane na efektach dydaktycznych kształcenia integracyjnego, które przynosi analizy porównawcze wyników nauki dzieci niepełnosprawnych z klas integracyjnych i masowych. Można również odwołać się do aspektów psychospołecznych. Chcąc całościowo potraktować klasę integracyjną i proces kształcenia , który ma miejsce na jej terenie – autor opiera się na podejściu systemowym. Można wówczas wyróżnić kilka elementów konstytuujących klasę integracyjną: są nimi uczniowie sprawni i niepełnosprawni, nauczyciel prowadzący , nauczyciel wspomagający oraz rodzice. Należy uwzględnić kążdy z tych elementów.
Dobrą miarą efektywności są relacje interpersonalne , jakie między nimi zachodzą. Kolejne elementy systemu klasy integracyjne to nauczanie i rodzice. W ich przypadku można odwołać się wprost do poziomu zadowolenia z kształcenia integracyjnego, w którym uczestniczą.
Autor przeprowadził badania klas integracyjnych oraz wykorzystał procedurę analizy czynnikowej. Badania objęły 21 klas integracyjnych z terenu Lubelszczyzny. Klasy były ze szkół podstawowych I-III kl., 761 osób w tym 341 uczniów, 34 nauczycieli oraz 423 rodziców. Autor Badał wskaźnik sympatii i antypatii , opisujące dwa kierunki relacji- od klasy do dziecka i od dziecka do klasy. Z modelu tego wyeliminowane zostały zadowolenie rodziców z kształcenia integracyjnego.
Analiza czynnikowa w wersji eksploracyjnej . Jako metodę wyodrębnienia czynników zastosował metodę czynnika głównego .W trakcie analizy okazało się, że zadowolenie rodziców – zmienna ta ma niski zasób zmienności wspólnej zarówno początkowy jak tez po wyodrębnieniu czynników. Ponadto uwzględnienie tej zmiennej powodowało niespójność modelu statystycznego. Wyniki świadczyły bowiem o braku jasnej struktury czynnikowej w badanej rzeczywistości. Powyższa sytuacja była przyczyna , dla której zdecydował o wyłączeniu zmiennej zadowolenia rodziców z dalszych analiz.
Tych diagramów nie przepisywałam bo wystarczy tylko na nie spojrzec
mpwjs