7) SONETY KRYMSKIE to cykl 18 sonetów, które powstały pod wpływem wrażeń doznanych przez Mickiewicza w czasie podróży na Krym. W sonetach podmiot liryczny jest: wygnańcem, podróżnikiem, pielgrzymem, poetš. Utwory Mickiewicza były pisane trzynastozgłoskowcem,ze redniówkš po siódmej sylabie. BAKCZYSARAJ Bakczysaraj to nazwa miasta, dawnej stolicy chanów krymskich. Było to miasto licznych meczetów, z ruinami dawnych pałacu. Sonet dzieli się na dwie częci: opisowš i refleksyjnš. Dwie pierwsze zwrotki sonetu zawierajš opis opustoszałego i zaniedbanego pałacu chana. Mickiewicz opiera utwór na kontrastowaniu dwu elementów: dawnej wietnoci i aktualnej ruiny. Poeta za pomocš odpowiednich słów oddaje egzotykę miejsca, obrazuje pustkę pałacowych komnat, stosuje epitety i metafory. Refleksja autora sprowadza się do faktu przemijania i nietrwałoci ludzkich dokonań, nawet tak wielkich wartoci jak miłoć, potęga i sława. Mickiewicz nawišzuje w tym sonecie do opowieci o Balsazarze (imię proroka Daniela). Król Baltazar był przekonany o swojej potędze, odrzucał prawa boskie, zbezczecił naczynia zabrane ze wištyni używajšc ich w czasie uczty, za co został ukarany. Zabito go, został ukarany za swoja pychę, a na czele królestwa stanšł Daniel. Ostatnia strofa jest wykrzyknieniem, które kontrastuje zmiennš naturę i niewzruszone, stabilne wytwory cywilizacji. RUINY ZAMKU W BAŁAKŁAWIE W wierszu mamy ukazanš zniszczonš budowlę, leżšcš na Krymie. W sonecie narzucone sš nam myli poety, widzimy w nim refleksje na temat przemijania, kruchoci rzeczy materialnych, wyższoci natury. Nikt już nie pamięta bohaterów, którzy tu żyli. Zamek ten przed wiekami zbudowali Grecy, póniej zdobyli go Włosi, a na koniec znalazł się w rękach arabskich. Ostatnim jego włacicielem jest czas, z którym budowla toczy nierównš walkę i przegrywa jš. Mickiewicz piszšc ten sonet był pod wpływem silnych emocji. Możemy wyczuć tutaj wzburzenie (o niewdzięczny Krymie !) wynikajšce z przemijalnoci rzeczy materialnych. Utwór zawiera personifikacje zamku i natury, hiperbole i porównania. Czytajšc ten wiersz odnosi się wrażenie, iż poeta główny nacisk kładł na przemijalnoć, charakterystyczny motyw literatury romantyzmu. Bo to dzieło człowieka odchodzi w niepamięć, a wieczna natura trwa.
Anne131