Wpływu rodziny na wszechstronny.doc

Wpływu rodziny na wszechstronny (fizyczny i psychiczny) rozwój młodego człowieka.

     Dobre kontakty rodzicielskie są podstawą sukcesu dzieci Podstawą do dyskusji była arystotelesowska myśl, iż: "Korzenie wychowania są gorzkie, ale owoce słodkie”.
      Człowiek w społeczeństwie żyje i w nim się wychowuje, czerpiąc z całego dorobku - obecnego i przeszłego. Największy wpływ na rozwój każdego z nas ma rodzina. Rodzina jest najstarszą i najtrwalszą formą współżycia ludzi. Składa się z osób powiązanych szczególnymi więzami - zwykle więzami pokrewieństwa. Jest to wspólnota życia i miłości. Ten, kto nie potrafi kochać jest nieszczęśliwy. Zwłaszcza dziecko potrzebuje miłości. Tymczasem miłości we współczesnym życiu jest coraz mniej. Świadczy o tym zwykła obserwacja stosunków międzyludzkich. Skutki tego najdotkliwiej odczuwają dzieci. Przestają wierzyć w dobro i człowieczeństwo, ich serca stają się oschłe i oziębłe.
       Prawidłowy rozwój i uspołecznienie dziecka uwarunkowany jest wychowawczą sytuacja w rodzinie. Jeżeli funkcjonuje ona prawidłowo, jej wpływ stanowi silną zaporę przeciwko różnym wpływom negatywnym. Nic nie jest w stanie zastąpić rodziny w dziedzinie zaspakajania podstawowych potrzeb psychicznych dziecka. Miłość rodziców, nawet wówczas, gdy rodzina źle wywiązuje się ze swoich zadań wychowawczych, stanowi bezcenny kapitał uczucia, pewności i wiary w siebie, co czasem wystarcza na całe życie.
       To rodzice dają ogólne przygotowanie do życia. W rodzinie bierze początek wychowanie społeczne. Wydając dziecko na świat, rodzice oddają mu część swego serca. W każdej chwili patrząc na swoje dziecko widzą siebie. Wychowując swoje dziecko, wychowują również siebie i podnoszą ludzką godność. Wychowanie dzieci to poświecenie szczególnych sił, sił duchowych. Człowiek powstaje w wyniku miłości. Udane dzieci wyrastają w tych rodzinach, gdzie matka i ojciec, na co dzień się kochają, a jednocześnie kochają i szanują ludzi. Rodzicielska miłość powinna być taka, by w dziecku wzbudzała wrażliwość serca na otaczający świat, przede wszystkim do drugiego człowieka. Ukształtowanie ludzkiej życzliwości w dziecięcym sercu zaczyna się od szacunku do matki i ojca. Rodzice to pierwsi i najlepsi wychowawcy i nauczyciele dla swoich pociech. To oni powinni być wzorem i przykładem do naśladowania. To oni, na co dzień powinni przekazywać swoim postępowaniem: miłość, życzliwość wobec siebie i innych ludzi, optymizm, odwagę w podejmowaniu decyzji i odpowiedzialność.
      W tym miejscu pragnę zaapelować do rodziców, których jeszcze nie znudził ten artykuł: Szukajmy drogi do naszych dzieci, szukajmy sposobów na to, aby im żyło się dobrze z ludźmi, a ludziom z nimi. Hasło hasłem ale po przeczytaniu tegoż nasuwa się pytanie: W jaki sposób?

·         Żyj z nimi w przyjaźni.

·         Buduj silne więzi rodzinne, zachęcaj dziecko do rozmów, ale nie moralizuj i nie praw kazań.

·         Bądź lojalna wobec dziecka.

·         Nie udawaj, że słuchasz, tylko z uwagą wysłuchaj tego, co ma tobie do powiedzenia.

·         Zachęcaj do zapraszania kolegów do domu.

·         Interesuj się jak spędzają czas.

·         Zaproponuj czasem wspólny wypad za miasto lub jakąś wspólną grę.

·         Unikaj krytycznych uwag pod adresem kolegów dziecka.

·         Rozmawiaj z dzieckiem, o tym jak zdobywać przyjaciół. Wymieńcie przykłady zyskiwania popularności.

·         Pomagaj mu rozwijać poczucie własnej wartości, rozbudzaj zainteresowania, które mogą stać się jego hobby.

·         Nie obrażaj się na dziecko, nawet, jeśli masz powody. Odgradzanie się od niego milczeniem zerwie wątłe nici porozumienia.

·         Pamiętajmy, że nigdy nie jest za wcześnie i nigdy nie jest za późno rozmawiać o paleniu papierosów, o piciu alkoholu, o narkotykach, o zgubnych skutkach tych nałogów.

     Jako podsumowanie dotychczasowych rozważań i wskazówek przytoczę fragment "Psychologii wychowawczej, społecznej i klinicznej" M. Przetacznikowej:

·         "Wychowanie demokratyczne można uznać za najwłaściwszy system oddziaływań wychowawczych. Naczelną jego zasadą jest wzajemne poszanowanie praw wszystkich członków rodziny. Rodzice ustalają wspólnie z dziećmi zakres obowiązków i przywilejów dla każdego z członków rodziny./.../.

·         Rodzice wychowujący dziecko demokratycznie starają się przy każdej nadarzającej się okazji rozwijać jego aktywność, współdziałają z nim i cieszą się z jego sukcesów, a w razie porażki wspomagają radą i zachętą.

     Dzieci wychowywane w ten sposób uczą się zasad współżycia społecznego nie na podstawie przymusu i lęku przed karą, lecz w oparciu o akceptacje i świadomy wybór właściwej drogi postępowania”. W domenie, jaką jest rodzina kontakt emocjonalny i fizyczny jest dla dziecka najważniejszy. Nauczmy dzieci okazywania uczuć, nie tłamśmy ich radości. Współczesne dzieci żyją w większym pośpiechu niż ich rodzice. Mam wrażenie, że właśnie, dlatego są samotne. Mam nadzieję, że antidotum na tę samotność dziecka znajdą jego rodzice, a będzie nim szczera rozmowa.


Artykuł napisałam posiłkując się następującymi książkami:
1. „Jak wychowawca może współpracować z rodzicami swych uczniów?",
2. "Ścieżki edukacyjne. Kim jestem, kim mogę być? "


Referat opracowała mgr Małgorzata Czernik