Behawioralna klasyfikacja bliskich spotkań z UFOi ich załogantami.pdf

Behawioralna klasyfikacja bliskich spotkań z UFO

i ich załogantami

Bliskie spotkania trzeciego stopnia - zgodnie z klasyfikacją J. Allena Hyneka chodzi o zdarzenia,

w czasie których obserwowano zarówno obce istoty, jak i ich pojazdy - stanowią ważną część

zjawiska UFO. Niektórzy badacze uważają, że ich zrozumienie stanowi klucz do jego poznania. Jest

oczywiste, że te z nich, w których dochodzi do bezpośredniego kontaktu świadków z załogantami

NOLa, muszą przykuwać uwagę każdego zainteresowanego tym zjawiskiem.

Ostatnimi laty najwyższą rangę zyskał inny rodzaj tego typu przypadków - tak zwane wzięcia.

Poważni badacze różnią się w opiniach na ten temat. Niektórzy z nich odrzucają je całkowicie, a

inni akceptują bezkrytycznie. Tak czy inaczej, wzbudzają one zainteresowanie większości i cechują

się zmiennym stopniem wiarygodności.

System klasyfikacji

Przedstawiony tu system stanowi rozszerzenie mojej wcześniejszej klasyfikacji behawioralnej,

która określa kategorie NOLi i zachowania ich załogantów w przypadkach kontaktu (to znaczy,

kiedy występuje przelotny kontakt ze świadkami lub gdy go w ogóle nie ma). Podobnie jak w

przypadku każdej klasyfikacji, podstawą tego rozszerzenia są wzorce zachowań występujące w

relacjach świadków. Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że zakresy poszczególnych kategorii

częściowo nakładają się na siebie.

Ustalenie nazw czegokolwiek jest bardzo istotną sprawą. Pozwala to na konceptualizację i

porozumiewanie się. W niniejszym systemie nazwy wywodzą się z samego zjawiska - jest to system

oparty na zasadach przeciwnych do tych, które zastosował Hynek tworząc swój system oparty na

warunkach obserwacji, to jest na bliskości obserwowanych obiektów i ich cechach. Jest podobny do

pierwszego systemu opracowanego przez Jacquesa Vallee i przedstawionego w jego wydanej w

roku 1964 książce Anathomy of a Phenomenon („Anatomia zjawiska”). System ten rozróżniał

zdarzenia w zależności od zaobserwowanego zachowania NOLa lub jego załogantów. W

przedstawionym tu systemie nazwy kategorii sugerują dodatkowo specyficzne rodzaje zachowań w

celu ułatwienia badaczom i innym zainteresowanym osobom używanie tych kategorii w rozmowie.

Zdarzenia rzeczywiste i zmyślenia

Podobnie do wielu ufologów uważam, że za relacjami na temat NOLi kryje się konkretne

zjawisko i że nikt nie zna jego rzeczywistej natury. Jednym z najistotniejszych problemów, z jakimi

stykamy się w jego przypadku, jest „odróżnianie ziarna od plew”, zwłaszcza w odniesieniu do

relacji na temat kontaktów. Wielu badaczy nie potrafi temu sprostać bądź traktuje to jako mało

istotne. Takie podejście jest nie do przyjęcia.

Przedstawiony dalej system nie rości sobie pretensji do rozstrzygania prawdziwości zdarzeń,

które klasyfikuje. Równie dobrze może klasyfikować historie zmyślone, jak i zdarzenia, co do

których istnieje przypuszczenie, że są prawdziwe, i jeśli badanie wzorów behawioralnych umożliwi

wykrycie fałszywych doniesień, z większą łatwością przyjdzie nam przypisać atrybut prawdziwości

do całej ich reszty.

Klasyfikacja i przykłady

Brak źródła, z którego pochodzi przytoczony przypadek, oznacza, że cytowana obserwacja

została zaczerpnięta z katalogu Jacquesa Vallee zawartego w książce Passport to Magonia

(„Paszport do Magonii”).

Przytoczenie danego przypadku jako przykładu nie oznacza potwierdzenia jego obiektywnej

prawdziwości (zwłaszcza, że w Magonii spotkać można historie zarówno zmyślone, jak i

prawdziwe), a jedynie to, że dane zdarzenie dobrze charakteryzuje określony wzorzec. Użycie

błędnego opisu nie dyskwalifikuje pozostałych ani samej kategorii.

Ostrzegacz ( The Warner ): Świadek zostaje ostrzeżony za pomocą gestów wykonywanych przez

załogantów NOLa, że ma się oddalić.

23 października 1954 roku, godzina 3 rano, Trypolis, Libia.

Pewien farmer spostrzegł w odległości około 50 metrów od siebie latający pojazd, który opadał

ku ziemi i emitował odgłosy podobne do tych, jakie wydaje sprężarka. Pojazd miał kształt jaja,

sześć kół i skomplikowaną maszynerię. Jego górna część była przezroczysta i wypełniona jasnym

białym światłem. Wewnątrz przebywało sześciu mężczyzn ubranych w żółte kombinezony i maski.

Kiedy świadek dotknął pojazdu, poczuł, jakby poraził go prąd. Jeden z załogantów dał mu do

zrozumienia gestem rąk, aby nie zbliżał się do pojazdu. Przez następne 20 minut świadek

obserwował załogantów NOLa w trakcie obsługiwania jakichś przyrządów. ( Magonia , str. 303).

Paralizator ( The Paralyzer ): W czasie zbliżania się do załogantów NOLa świadek zostaje

sparaliżowany, najczęściej przy pomocy wiązki światła.

10 września 1954 roku, godzina 22.30, Ouarouble, Francja.

34-letni hutnik, Marius Dewilde, wyszedł z domu słysząc warczenie psa i na nasypie kolejowym

zauważył ciemny obiekt, a następnie dwóch karłów idących w jego stronę. Kiedy próbował ich

zatrzymać, został sparaliżowany przy pomocy skierowanej na niego wiązki jasnego

pomarańczowego światła. Istoty miały niespełna metr wzrostu, niezgrabny wygląd i ciemne

kombinezony przypominające stroje do nurkowania. Świadek nie widział ich twarzy ani rąk. Ślady

pozostawione przez obiekt na tłuczniu pod torami pozwoliły ustalić ekspertom francuskiego

lotnictwa wojskowego, że ważył on około 30 ton. ( Magonia , str. 144).

Napastnik ( The Attacker ): Świadek zostaje zaatakowany przez załogantów NOLa bez zrozumia-

łego powodu i bez zamiaru porwania go.

16 grudnia 1954 roku, San Carlos, Wenezuela.

Trzej młodzi mężczyźni dostrzegli karła, który zaatakował jednego z nich, Jesusa Paza, a

następnie uciekł do dyskokształtnego pojazdu, który z miejsca odleciał. Pojazd był płaski, miał

błyszczącą powierzchnię i unosił się na wysokości około jednego metra nad ziemią. ( Magonia , str.

354).

Porywacz ( The Kidnapper ): Świadek zostaje zaatakowany przez załogantów NOLa z wyraźnym

zamiarem porwania go.

10 grudnia 1954 roku, wieczór, Chico, Wenezuela.

Dwaj młodzi mężczyźni dostrzegli w pewnym momencie jasny obiekt, który wylądował w

pobliżu transandyjskiej autostrady. Po zbliżeniu się do niego stwierdzili, że ma kształt dwóch

złączonych ze sobą misek i średnicę około 3 metrów. Jego dolna część emanowała jaskrawym

światłem. Z wnętrza wyłoniły się cztery małe istoty i zaatakowały ich z wyraźnym zamiarem

porwania. Karły były niezwykle silne, a ich ciała pokryte sierścią. Nie mogąc poradzić sobie z

obydwoma mężczyznami uciekły do swojego pojazdu, który w chwilę potem odleciał. ( Magonia ,

str. 352).

Przyjazna istota ( The Friendly Alien ): Załoganci NOLa wykonują przyjazne gesty, ale nie

angażują się w żadną rozmowę.

10 września 1954 roku, godzina 20.30, Mourieras w pobliżu Bugeat, Francja.

Idąc do domu, farmer M. Mazaud ujrzał nagle przed sobą średniego wzrostu istotę w hełmie,

która wykonała szereg przyjaznych gestów, po czym odeszła w kierunku zagajnika i weszła do

obiektu w kształcie cygara o długości około 4 metrów, który w chwilę potem wystartował kierując

się w stronę Limoges. Świadkowie z Limoges donieśli, że niedługo potem widzieli dyskokształtny

czerwony obiekt, który pozostawiał za sobą błękitną smugę. ( Magonia , str. 143).

Obcokrajowiec (The Foreigner): Świadek angażuje się w niezrozumiałą dla niego słowno-

gestykulacyjną próbę porozumienia się z załogantami NOLa, którzy wkrótce odlatują.

19 września 1963 roku, godzina 20.00, Saskatoon, Saskatchewan, Kanada.

Czworo dzieci zauważyło unoszący się nad polem owalny obiekt, z którego coś wypadło. Po

zbliżeniu się do miejsca upadku nieznanego przedmiotu stanęły oko w oko z trzymetrowym

mężczyzną ubranym w przypominający habit biały ubiór. Mężczyzna wyciągnął do nich rękę i

powiedział coś w niezrozumiałym języku. Przestraszone dzieci uciekły w panice. Niedługo potem

jedno z nich - dziewczynka - zostało odwiezione do szpitala z podejrzeniem szoku. ( Magonia , str.

581).

Kusiciel ( The Enticer ): Załoganci NOLa zbliżają się do świadka lub nawołują go, zazwyczaj nie

wdając się z nim w rozmowę. Dopuszczalna gestykulacja.

24 września 1954 roku, godzina 10.00, Almaceda, Portugalia.

Cesar Cardoso i trzej inni mężczyźni dostrzegli lądujący niedaleko siebie dziwny pojazd, z

którego wyszły dwie ubrane w połyskliwe stroje postacie mierzące po około 2,5 metra wzrostu.

Tajemnicze istoty pobrały próbki kwiatów, krzewów i gałęzi do połyskliwego pudła i wróciwszy do

swojego pojazdu, odleciały. Postacie zdawały się zapraszać świadków do wnętrza pojazdu, ale

język, którym mówili, był niezrozumiały. ( Magonia , str. 154).

Demonstrator ( The Demonstrator ): Świadek otrzymuje od załogantów NOLa wizualny przekaz za

pomocą pokazywanych lub generowanych bezpośrednio w jego głowie obrazów, hologramów bądź

ruchomych scen bez towarzyszącego im komentarza słownego.

23 lipca 1947 roku, Bauru, Brazylia.

Grupa mierniczych wpadła w popłoch i uciekła, słysząc donośny świst i widząc lądujący w

odległości około 50 metrów od nich obiekt w kształcie dysku. Jose C. Higgins dostrzegł przez okno

w pojeździe dwie postacie. Zaraz potem z jego wnętrza wyszły trzy istoty w lśniących,

półprzeźroczystych strojach z metalowymi pudłami na plecach. Miały nieproporcjonalnie duże, łyse

głowy i ogromne, okrągłe oczy bez rzęs i brwi. Mierzyły ponad 2 metry wzrostu. Zbliżywszy się do

niego narysowały system słoneczny i wskazały na planetę Uran, jak gdyby chcąc dać mu w ten

sposób do zrozumienia, że jest to miejsce, z którego pochodzą. ( Magonia , str. 61).

Przekonywacz ( The Persuader ): Do świadka podchodzą załoganci NOLa lub jest on przez nich

przywoływany, po czym następuje słowna wymiana informacji, której mogą towarzyszyć gesty.

4 września 1967 roku, godzina 5.10, Valencia, Wenezuela.

W czasie służby w ratuszu oficer policji P.A. Andrade usłyszał buczenie i odgłos czyichś kroków

w garażu. Na miejscu natknął się na mierzącego metr wzrostu karła z wielką głową i wyłupiastymi,

świecącymi, czerwonymi oczami. Karzeł miał na sobie metaliczny kombinezon w kolorze srebra.

Andrade wycelował w niego pistolet maszynowy i usłyszał dobiegające z unoszącego się w

powietrzu dysku wypowiedziane po hiszpańsku ostrzeżenie przed czynieniem mu krzywdy. Zaraz

potem karzeł starał się przekonać Andrade, aby udał się z nim do „ich świata”, dodając, że znajduje

się on „bardzo daleko, jest znacznie większy od Ziemi i ma wiele korzystnych dla Ziemian rzeczy”.

Kiedy Andrade odrzucił jego ofertę, karzeł poszybował na swój statek, który wkrótce odleciał.

( Magonia , str. 878).

Informator ( The Communicator ): Świadek zostaje wciągnięty przez załogantów NOLa w

wymianę zdań prowadzoną często, ale nie zawsze, w jego ojczystym języku. Czasami załoganci

NOLa przyrzekają wrócić i niekiedy dotrzymują słowa. W niektórych przypadkach świadek idzie na

umówione spotkanie w towarzystwie przyjaciół lub przedstawicieli władz.

14 września 1967 roku, godzina 11.00, Belo Horizonte, Brazylia.

Idąc w pobliżu szpitala Baleia, 16-letni Fabio J. Diniz dostrzegł na boisku obok pojazd w

kształcie grzyba. Pojazd miał na górze kopułę i podobne do gilotyny drzwi, które otwierały się

podnosząc się do góry. Przestraszony tym widokiem chłopiec zaczął uciekać i niemal w tej samej

chwili usłyszał mówiący po portugalski! głos: „Nie uciekaj”. Zobaczył dwóch mężczyzn mających

2 metry wzrostu ubranych w zielone, obcisłe stroje. Powiedzieli mu, żeby się nie bał i przyszedł tu

następnego dnia, grożąc, że „w przeciwnym wypadku zabierzemy twoją rodzinę”. Mieli zielonkawą

skórę i szeroko rozstawione okrągłe oczy. ( Magonia , str. 881).

Wyjaśniacz ( The Explainer ): Świadek otrzymuje od załogantów NOLa zwięzłe wyjaśnienie w

sprawie ich celu lub zamierzeń, zazwyczaj w swoim własnym języku.

Grudzień 1957 roku, noc, El Cajon, Kalifornia, USA.

Donośny ryk wyrwał ze snu Edmunda Ruckera, który zdążył zobaczyć, że w pobliżu jego domu

ląduje dziwny obiekt. „Jego okna były oświetlone i zobaczyłem w nich dziwnie wyglądające

głowy”. W statku pojawił się otwór i wyszły z niego cztery istoty. Miały wielkie głowy z

podobnymi do kopuł czołami i wyłupiastymi oczami. Powiedzieli mu po angielsku, że ich zamiary

mają charakter filantropijny i naukowy. ( Magonia , str. 447).

Werbownik ( The Recruiter ): Świadek zostaje mianowany przez załogantów NOLa „ich przedsta-

wicielem na Ziemi” z zadaniem spełnienia jakiejś misji bądź pełnienia roli mesjasza z racji

wyjątkowych przymiotów charakteru, a niekiedy pozaziemskiego pochodzenia. Tacy świadkowie

określani są czasami jako „kontaktowcy” (lub „łącznicy”), zaś załoganci NOLi są w większości

przypadków opisywani jako sympatyczne humanoidy, niekiedy o ludzkim wyglądzie z przewagą

płci żeńskiej.

Bardzo złożony przypadek Betty Andreasson jest prawdopodobnie najbardziej wiarygodny.

(Kategoria ta obejmuje również takie kontrowersyjne przypadki, jak George'a Admskiego i Billy

Meiera). Betty Andreasson zeznała pod hipnozą, że została zabrana przez obce istoty do innego

świata, gdzie przedstawiono jej scenę z feniksem, którego trawią płomienie. Została poinformo-

wana, że jest tam, „ponieważ cię wybrałem”. Dowiedziała się również, że „[oni] zamykają w moim

umyśle pewne tajemnice... Zostaną ujawnione, gdy nadejdzie właściwy czas”. Jest to przypadek

graniczny dla tej kategorii i to z wielu powodów: (1) zastosowano hipnozę, (2) aspekt wzięcia

kontrastuje z ochotniczą współpracą świadka. (Raymond E. Fowler, The Andreasson Affair ; 1979).

Przewodnik Wycieczki ( The Tour Guide ): Załoganci NOLa namawiają świadka do wejścia na

pokład ich pojazdu lub porywają go, czasami oprowadzają go po nim, a niekiedy pokazują mu

miejsce, w którym żyją, na koniec odstawiają go z powrotem na Ziemię bez przekazywania mu

jakichkolwiek przesłań lub misji.

1 maja 1957 roku, godzina 7.00, Pajas Blancas, Argentyna.

Kiedy motocykliście zgasł silnik, dostrzegł dysk o średnicy około 20 metrów i wysokości 5

metrów, który unosił się 15 metrów nad ziemią. Motocyklista schował się w rowie i patrzył, jak

pojazd opada powoli ku ziemi, wydając odgłos podobny do syku wydobywającego się z zaworu. Z

dolnej części pojazdu wysunęło się coś w rodzaju windy i opuściło prawie do ziemi. Z windy

wyszedł mężczyzna przeciętnego wzrostu i gestykulując dał świadkowi do zrozumienia, że ma

wobec niego przyjazne zamiary. Był ubrany w plastykowy ubiór przypominający kombinezon

płetwonurka. Świadek wszedł do pojazdu, gdzie zobaczył wielu ludzi siedzących przed pulpitami

kontrolnymi oświetlonymi niezwykłym światłem. Po tym pokazie wyprowadzono go na zewnątrz,

po czym dysk wzbił się w powietrze i odleciał na północny zachód. W ciągu następnych sześciu

godzin niezależni świadkowie dokonali w linii jego lotu sześciu obserwacji UFO. ( Magonia , str.

393).

Gwałciciel/Uwodziciel (The Rapist/Seducer): Świadek zostaje uprowadzony przez załogantów

NOLa do jego wnętrza, gdzie odbywa stosunek seksualny z jednym z nich o mniej lub bardziej

ludzkim wyglądzie i płci przeciwnej w stosunku do świadka.

16 września 1957 roku, godzina 1.00, Sao Francisco de Sales, Brazylia.

Trzecia obserwacja Antonia Villas-Boasa. Była pogodna noc, w czasie której świadek przebywał

samotnie na polu orząc je. W pewnym momencie dostrzegł czerwoną gwiazdę, która przybrała

postać dużego, jasno świecącego obiektu w kształcie jaja unoszącego się na wysokości około 50

metrów nad jego traktorem. Po niedługim czasie obiekt wylądował w odległości 15 metrów od

niego. Emanowane przezeń światło było jaśniejsze od światła reflektorów jego traktora. Jego

natężenie i barwa zmieniały się w zależności od szybkości wirowania tarczy usytuowanej w jego

górnej części. Kiedy prędkość wirowania spadła, obiekt zaczął świecić zielonym światłem. Zaraz

potem zgasł silnik traktora i Antonio został pochwycony przez załogantów NOLa i wniesiony do

jego wnętrza, gdzie go zbadano, a następnie pozostawiono sam na sam z niewielkiego wzrostu

kobietą, z którą odbył za jej namową stosunek płciowy. Świadek zeznał, że członkowie załogi byli

ubrani w obcisłe białe stroje ze światłem na pasie, białe buty bez obcasów, wielkie rękawice i

nieprzezroczyste hełmy ze szczeliną na wysokości oczu. Mówili niezrozumiałym piskliwym

językiem. ( Magonia , str. 414).

Przyrodnik ( The Naturalist ): Pojazd świadka zostaje zatrzymany, następnie traci on własną

wolę/świadomość i pojawiają się załoganci NOLa. Świadek zostaje zabrany do wnętrza pojazdu i

poddany badaniu, po czym zostaje uwolniony. Nie potrafi przypomnieć sobie świadomie, co się z

nim działo, pamiętając jedynie wydarzenia sprzed i po wzięciu. Jest to typowy schemat wzięcia,

którego pierwowzorem są przeżycia Betty i Barneya Hillów. W niektórych przypadkach świadek

pamięta przebieg zdarzenia jako „przeżycie z przebywania poza ciałem”, przy czym nie jest jasne,

czy jest to pourazowa reakcja świadka na doznane przeżycie, czy przejaw subiektywnego zdarzenia.

19 września 1961 roku, godzina 22.00, Indian Head, New Hampshire, USA.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: