Bliskie spotkania w Gliniku.pdf

Bliskie spotkania w Gliniku

W literaturze ufologicznej rzadko spotyka się, aby NOLe przejawiały swoją aktywność na

przestrzeni lat tylko w jednym miejscu – danej miejscowości lub wsi. Z tego typu sytuacją

spotkałem się podczas rejestracji obserwacji NOLi dokonanych w Gliniku na Podkarpaciu w latach

2001-2002, który leży w odległości około 15 km na południe od Ropczyc.

Myślę że niektóre obserwacje NOLi z Glinika są znane czytelnikom z mojego artykułu

„Obserwacje UFO na Podkarpaciu”, który ukazał się rok temu w 49 (1/2002) numerze UFO .

Obecnie dysponuję kilkunastoma obserwacjami od nocnych świateł po bliskie spotkania

drugiego stopnia dokonanymi w Gliniku i jego okolicach na przestrzeni wielu lat. Większość

informacji na ten temat zawdzięczam swojemu współpracownikowi z Glinika, który rozpytuje o

tego typu zdarzenia okolicznych ludzi, co do których ma zaufanie i z którymi utrzymuje dobre

stosunki.

Jak dotąd zarejestrowałem sześć spotkań z UFO (w trzech przypadkach były to NOLe

niewielkich rozmiarów), do których doszło w ściśle określonym rejonie tej wsi.

W kwietniu 2002 roku otrzymałem telefon od mojego współpracownika z informacją o

obserwacji NOLi i innych zjawisk, które miały miejsce w Gliniku. Jak się okazało, wszystkich tych

obserwacji ponownie dokonano w ściśle określonym miejscu, tym razem jednak w zupełnie innym

niż poprzednio, co było dla mnie pewnym zaskoczeniem.

Okazało się, że w obszarze w kształcie kwadratu o boku 150 metrów trzykrotnie doszło w

różnych latach do bliskich spotkań. Właśnie te trzy obserwacje są przedmiotem niniejszego

opracowania.

Do pierwszego z tych zagadkowych zdarzeń doszło w maju 1990 roku i ponownie dotyczyło ono

niewielkiego BOL-a ( Ball of Light – Kula Światła lub Świetlista Kula), który przemieszczał się

nisko nad ziemią.

Rejestrację tej obserwacji przeprowadziłem 25 maja 2002 roku bezpośrednio na miejscu

zdarzenia, odbywając rozmowę z jednym ze świadków (drugi odmówił jakiegokolwiek komentarza

na ten temat). Na szczęście, z drugim z tych świadków nieco wcześniej udało się porozmawiać

mojemu współpracownikowi, który przekazał mi później swoje spostrzeżenia i uwagi w tej sprawie.

Z relacji chętnego do współpracy świadka, Krzystofa P., dowiedziałem się, że do obserwacji

doszło między godziną 19.30 a 20.00, kiedy to mając osiem lat udał się ze swoim kolegą

rówieśnikiem w kierunku starego opuszczonego domu stojącego przy rozstaju dróg. Na dworze

robiła się już szarówka, niebo było całkowicie zachmurzone. Gdy byli w odległości około 50

metrów od tego domu, nagle ze zdziwieniem zauważyli, jak zza komina wyleciała bardzo jaskrawa

kula czerwonego koloru o średnicy około 1 metra.

Kula leciała z kierunku północno-zachodniego (Az = 310°). Krzysztof P. powiedział, że „zrobiło

się jakoś bardzo dziwnie, a na ciele pojawiła się gęsia skórka”. Kula powoli opadała w dół nad

okno, aż znalazła się na wysokości około 1,5 metra nad ziemią, następnie ruszyła w stronę

zdumionych świadków, którzy nie czekając na dalszy rozwój sytuacji uciekli, biegnąc co tchu do

swoich domów, które stały około 300 metrów dalej. W czasie obserwacji od strony obiektu nie

dochodził żaden dźwięk, świadkowie nie odczuli też żadnego oddziaływania z jego strony. Cała

obserwacja trwała od 30 do 40 sekund. Około 30 metrów w kierunku zachodnim od miejsca

obserwacji znajduje się siup średniego napięcia z umieszczonym na nim transformatorem.

Nie wiadomo, co działo się dalej z BOL-em, ponieważ świadkowie uciekli do domów nie

oglądając się za siebie. W tym dniu nie było, zarówno przed, jak i po obserwacji, żadnej burzy, co

oznacza, że należy wykluczyć możliwość, że mógł to być piorun kulisty. Czym była ta kula,

możemy się jedynie domyślać. Mogła to być na przykład „minisonda” z innej rzeczywistości lub

inteligentna tak zwana domena próżniowa, o których zrobiło się ostatnio głośno za sprawą

artykułów niemieckich badaczy Grażyny Fosar i Franza Bludorfa. Pragnę przypomnieć, że tego

typu obiekty obserwowano już w innej części Glinika.

Do kolejnego zdarzenia również doszło w „zamkniętej strefie”. Dotyczyło ono tym razem

najbardziej spektakularnego bliskiego spotkania, z jakim spotkałem się nie tylko w Gliniku, ale na

całym Podkarpaciu. Była to obserwacja dziwnej istoty, której dokonano latem 1998 lub 1999 roku

(niestety, nie udało się ustalić dokładniejszej daty).

Jej świadkiem, którego miałem okazję poznać osobiście w czasie rejestracji na miejscu zdarzenia

3 maja 2002 roku, jest 50-letni obecnie Tadeusz K. Świadek jest kawalerem i mieszka razem ze

swoim młodszym bratem w jednym domu, nie posiada żadnego wykształcenia, jest człowiekiem

nieskomplikowanym i zarazem bardzo bezpośrednim. Zdarzenie, którego był świadkiem, miało

rzeczywiście miejsce, co potwierdziła szczegółowa wizja lokalna.

Przechodząc między godziną 22.00 a 23.00 przez podwórze w stronę domu, Tadeusz K.

dostrzegł, że za pobliskimi drzewami w kierunku południowo-zachodnim stoi dziwna wysoka

postać spowita jasnym światłem. Odległość dzieląca świadka od postaci wynosiła w tej fazie

obserwacji około 30 metrów. Nieco przestraszony, świadek ruszył niepewnym krokiem w stronę

postaci. Gdy znalazł się przed rosnącymi obok domu drzewami, zatrzymał się w odległości około 5-

6 metrów od tajemniczego „gościa” i wówczas, jak stwierdził, „włosy stanęły mi na głowie”.

Obserwowana postać miała około 1,80 metra wzrostu i ubrana była, jak to określił świadek, „w

czarny płaszcz”, który okrywał całe jej ciało aż do ziemi. Postać wyglądała na szczupłą, zaś jej

twarz miała typowo ludzki wygląd bez jakichkolwiek cech szczególnych. Był to młody mężczyzna

z krótkimi włosami. Niestety, świadek nie potrafił podać żadnych dokładniejszych szczegółów

dotyczących wyglądu postaci z powodu braku w jego słownictwie odpowiednich określeń oraz

emocji, jakie go wtedy ogarnęły... Prawie wszystkie jego odpowiedzi były formułowane prostym

wiejskim językiem, co trochę utrudniło rejestrację.

Wokół tajemniczej postaci panowała duża jasność w kolorze białym, która nie pochodziła

zdaniem świadka z góry (nie stwierdzono żadnej obecności NOLa), lecz emanowała z tej istoty.

Najciekawsze jednak było to, że istota powiedziała do świadka krótkie zdanie: „Choć ze mną”.

Nie udało mi się ustalić, czy te słowa zostały wypowiedziane w normalny sposób, czy przekazane

telepatycznie. Te słowa tak bardzo go wystraszyły, że odrzekł: „Panie Jezu, ja nigdzie jeszcze nie

chcę iść”. To oznacza, że świadek uznał tę postać za Jezusa, który przyszedł po niego. To z kolei

wyklucza możliwość wzięcia tej postaci przez świadka za obcą istotę. Myślę, że to rzuca korzystne

światło na autentyczność i wiarygodność relacji świadka.

Kilka sekund później postać uniosła się powoli w górę i jednocześnie świadek poczuł silny

podmuch lub zawirowanie powietrza, które wywołała ta postać, oddalając się z miejsca zdarzenia.

Podczas wznoszenia się postaci, Tadeusz K. dostrzegł na jej nogach czarne buty. Będąc kilka

metrów nad ziemią postać nagle zniknęła wraz z otaczającą ją jasnością.

Tadeusz K. stwierdził, że w trakcie obserwacji zrobiło mu się zimno i oblał go zimny pot. Po tej

obserwacji, która trwała około 4 minut przerażony świadek uciekł do domu, w którym się rozpłakał.

Widok miejsca, w którym przebywała tajemnicza postać „w czarnym płaszczu” stojąca w jasnym świetle,

którą Tadeusz K. widział latem 1998 lub 1999 roku.

W rozmowie ze mną stwierdził, że był bardzo zdziwiony faktem, że „Jezus miał buty, ponieważ

na obrazkach jest zawsze boso”. Jest to kolejny argument przemawiający za autentycznością tej

historii i jednocześnie wskazówka przemawiająca za niewiedzą świadka, z czym lub kim miał w

rzeczywistości do czynienia.

Dotychczasowe ustalenia wskazują, że świadek mówi prawdę i nie zmyślił tej historii. Co więcej,

nigdy wcześniej nie słyszał o tego typu relacjach, a w domu nie posiada telewizora ani radia. O

zjawisku UFO nie ma żadnego pojęcia. Zapytany o UFO nie wiedział nawet, o co chodzi. Jego

odpowiedzi były bardzo lakoniczne, bez zbędnych szczegółów, przez co nieraz musiałem

naprowadzać go na właściwe zdanie. Jak ustaliłem, w dniu zdarzenia świadek nie spożywał

alkoholu, co jest w jego przypadku ważne, ponieważ z tego, co się dowiedziałem, lubi sobie od

czasu do czasu golnąć. Pozwolę sobie dodać w tym miejscu, że znane są potwierdzone spotkania z

UFO lub obcymi istotami, w czasie których świadkowie spożywali wcześniej niewielkie ilości

alkoholu. Podzielam zdanie innych badaczy, że nie należy bagatelizować ani przesądzać sprawy,

nawet jeśli potencjalny świadek był pod niewielkim wpływem alkoholu. To, że ktoś trochę wypił,

nie oznacza, że musiał mieć zwidy lub pijackie omamy. Ostatecznie każdemu z nas zdarza się

czasami wypić alkohol i w związku z tym każdy wie, jak jest z tymi zwidami lub omamami.

Zastanawiam się, czym mógł być spowodowany chłód, który odczuwał świadek będąc blisko tej

postaci. Możliwe że było to spowodowane przez fale grawitacyjne reorganizujące materię, które

mogą powodować emisję energii do otoczenia lub jej pochłanianie. Jeśli tak było w tym przypadku,

wówczas oznacza to, że pochłaniały one ciepło z otoczenia, dając efekt schłodzenia, które odczuwał

świadek. O takim efekcie towarzyszącym zjawisku UFO mówi niemiecki fizyk z organizacji

MUFON-CES Illobrand von Ludwiger, który opracował teorię projekcyjną, zgodnie z którą NOLe

mogą przenosić się z wymiaru do wymiaru lub rzeczywistości w czasie zerowym.

Tadeusz K. był świadkiem jeszcze innego zdarzenia związanego z UFO, które rozegrało się kilka

miesięcy temu na podwórzu jego domu – najprawdopodobniej 29 marca 2002 roku. Z ustaleń

rejestracyjnych, które przeprowadziłem 3 maja 2002 roku, wynika, że tym razem Tadeusz K. był

świadkiem obserwacji NL/CE-1 (NL: Nocturnal Lights – Nocne Światła; CE-1: Close Encounter of

the First Kind – Bliskie Spotkanie Pierwszego Stopnia).

Do obserwacji doszło około północy, kiedy świadek przechodził przez podwórze niosąc dwa

wiadra z wodą w kierunku domu. W pewnej chwili dostrzegł, że z południowego wschodu (Az =

145°) nadlatuje dość szybko kulisty obiekt czerwono-różowego koloru. Gdy znalazł się nad domem

świadka, na całym podwórzu zrobiło się przez jedną do dwóch sekund niemal tak jasno, jak w

dzień. Wszystko wskazywało na to, że światło padało od przelatującego obiektu, który równie

szybko zniknął za domem, jak nadleciał. Niewykluczone że ta nagła emisja światła miała jakiś

związek z całkowitym zniknięciem obiektu. Wysokość kątowa, na jakiej znajdował się obiekt,

wynosiła od 40 do 50 stopni. Obiekt leciał na wysokości nie większej niż 50 metrów nad ziemią.

Nie udało mi się ustalić precyzyjnie pozornej wielkości obiektu, co pozwoliłoby dokładniej określić

jego wymiary. Jedyne, co Tadeusz K. powiedział w tej kwestii, to to, że obiekt miał wielkość

połowy wiaderka z wodą. To oznacza, że mógł mieć około 3 metrów średnicy. W trakcie obserwacji

nie było słychać żadnego dźwięku od strony lecącego obiektu, poza tym jego światło nie raziło

oczu, było w pewnym sensie matowe.

Zapytany, co to mogło być, Tadeusz K. stwierdził prostym wiejskim językiem, „że to była

gwiazda, która pękła”. Nieprawdaż, że ciekawa odpowiedź. Świadek ani razu nie powiedział, że to

było UFO (jak już wspomniałem, nie wiedział, co to takiego). Od innych osób dowiedziałem się, że

Tadeusz K. opowiadał o tym zdarzeniu innym osobom, które spotkał w sklepie, mówiąc, „że coś go

z góry oświetliło”.

Widok miejsca obserwacji oraz trasa przelotu świetlistej kuli, którą Tadeusz K. widział około północy

przypuszczalnie 29 marca 2002 roku.

Podczas rozmowy ze świadkiem dowiedziałem się ponadto, że po tej obserwacji bardzo się

przestraszył i szybko udał się do domu, z którego nie wyszedł już do rana.

Nie wiadomo, czy ktoś jeszcze widział ten obiekt w Gliniku. Zważywszy na porę, jest możliwe,

że widział go ktoś jeszcze. Jadąc kilka dni później autobusem, mój współpracownik usłyszał

rozmowę dwóch kobiet, które mówiły o przelocie czerwonej kuli nad położonym kilka kilometrów

od Glinika Okoninem. Nie wiadomo jednak, czego ta obserwacja dotyczyła i czy miała coś

wspólnego z obserwacją Tadeusza K.

Również i ta obserwacja nie wydaje się być zmyślona. Identyczna obserwacja (CE-1) miała

miejsce 24 kwietnia 1998 roku kilka kilometrów od Ropczyc w Ostrowie, gdzie pewną kobietę

również oświetlił jasnym światłem lecący BOL, który podzielił się następnie na trzy mniejsze

obiekty.

Wszystkie opisane tu obserwacje wydarzyły się na ściśle określonym obszarze, o którym

wspomniałem na początku artykułu. Dlaczego – nie wiadomo. Zapewne to tylko przypadek,

niemniej bardzo interesujący. Może te dwa miejsca położone w Gliniku z jakiegoś względu

przyciągają uwagę UFO, może są tam na przykład „portale”, poprzez które NOLe wnikają do

naszego świata, a może... domysły w tej kwestii można snuć bez końca. Pozostaje mieć nadzieję, że

kiedyś poznamy odpowiedź na to pytanie.

Autor: Arkadiusz Miazga

Magazyn UFO NR 1 (53) I-III 2003

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: