RDTWZiP batalion-kompania
ROZDZIAŁ 4
LOGISTYKA
0401. ZASADY OGÓLNE
1. Zabezpieczenie logistyczne to proces dostaw zaopatrzenia oraz świadczenia usług specjalistycznych i gospodarczo-bytowych niezbędnych pododdziałom do szkolenia i walki. Obejmuje ono: zabezpieczenie materiałowe, zabezpieczenie techniczne, zabezpieczenie medyczne oraz inne przedsięwzięcia, takie jak: zabezpieczenie techniczno-lotniskowe, zaspokojenie potrzeb bytowych jeńców wojennych oraz grzebanie poległych i zmarłych żołnierzy.
2. Istota zabezpieczenia logistycznego pododdziałów polega na stworzeniu warunków do skutecznego prowadzenia działań taktycznych. Wyraża się w przygotowaniu odpowiednio urzutowanego i rozmieszczonego w terenie potencjału materiałowego, technicznego i medycznego oraz zapewnieniu możliwości ich racjonalnego wykorzystania, z jednoczesnym i szerokim użyciem terenowej infrastruktury logistycznej wojskowej i cywilnej.
3. Celem zabezpieczenia logistycznego pododdziałów jest zaspokojenie potrzeb w zakresie uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz środków bojowych i materiałowych niezbędnych do szkolenia i walki, utrzymanie w sprawności technicznej uzbrojenia i sprzętu wojskowego w okresie pokoju oraz zachowanie zdolności stanów osobowych i sprawności technicznej uzbrojenia i sprzętu wojskowego do prowadzenia działań taktycznych. Cel uważa się za osiągnięty, jeżeli niezbędne pododdziałom zaopatrzenie i usługi zostaną zrealizowane w zaplanowanych ilościach, jakości, miejscu i czasie.
4. Zabezpieczenie materiałowe pododdziałów obejmuje: gromadzenie, przechowywanie, wydawanie i dostarczanie (dowóz) środków bojowych i materiałowych, wykorzystanie zasobów miejscowych i zdobyczy wojennej oraz świadczenie usług gospodarczo-bytowych.
5. Zabezpieczenie techniczne pododdziałów obejmuje: obsługiwanie techniczne, rozpoznanie techniczne, ewakuację techniczną, remont uzbrojenia i sprzętu wojskowego, zaopatrywanie w uzbrojenie i sprzęt wojskowy oraz techniczne środki materiałowe.
6. Zabezpieczenie medyczne pododdziałów obejmuje: przedsięwzięcia profilaktyki zdrowotnej, leczniczo-ewakuacyjne, sanitarno-higieniczne i przeciwepidemiczne, ochronę sanitarną żołnierzy przed skutkami użycia broni masowego rażenia oraz zaopatrywanie w sprzęt i materiały medyczne.
7. Zaspokojenie potrzeb bytowych jeńców, w punktach zbiórki jeńców wojennych w pododdziałach, polega na zapewnieniu im wyżywienia i pomocy medycznej do czasu ewakuacji do obozów dla jeńców wojennych. Żołnierze przeciwnika wzięci do niewoli powinni być przeszukani i rozbrojeni tj. należy im odebrać uzbrojenie i dokumenty posiadające znaczenie wojskowe. Przy jeńcach należy pozostawić dokumenty do osobistej identyfikacji, odzież i przedmioty osobistego użytku oraz przedmioty osobistej ochrony.
8. Grzebanie poległych i zmarłych żołnierzy pododdziałów wykonywane jest się przez przełożonego w wyznaczonych miejscach, odpowiadających wymaganiom sanitarnym i przeciwepidemicznym. Ewidencję, ze wskazaniem miejsc pochowania, prowadzi sztab przełożonego. Uroczystościom pogrzebowym nadaje się oprawę zgodną z ceremoniałem wojskowym.
9. W batalionie rozwija się następujące punkty logistyczne: batalionowy punkt opatrunkowy, batalionowy punkt zaopatrywania w składzie - batalionowy punkt żywnościowy, batalionowy punkt amunicyjny (środków bojowych), batalionowy punkt tankowania, batalionowy punkt wydobywania i oczyszczania wody oraz patrol rozpoznania i pomocy technicznej, a w przypadku uzyskania niezbędnego wzmocnienia grupę remontowo - ewakuacyjną.
W kompanii urządza się: kompanijny punkt opatrunkowy, kompanijny punkt zaopatrywania w skład którego, w zależności od potrzeb mogą wchodzić - kompanijny punkt żywienia, kompanijny punkt amunicyjny oraz doraźnie - kompanijny punkt tankowania.
10. Uzbrojenie i sprzęt wojskowy oraz środki bojowe i materiałowe według asortymentu, przeznaczenia i wartości użytkowej występujące w batalionie (kompanii), obejmują następujące klasy: klasa I - żywność, woda konsumpcyjna oraz materiały i sprzęt służby żywnościowej; klasa II - umundurowanie, wyposażenie osobiste oraz materiały i sprzęt służby mundurowej; klasa III - materiały pędne i smary oraz sprzęt służby mps; klasa IV - sprzęt kwaterunkowy oraz pożarniczy i środki gaśnicze; klasa V - środki bojowe (amunicja wojsk lądowych, środki minersko-zaporowe, bojowe środki ochrony przeciwchemicznej oraz elementy środków bojowych - zapalniki, zapłonniki, ładunki prochowe, lonty itp.); klasa VI - materiały handlowe, (słodycze, napoje, środki higieny osobistej, materiały naprawkowe umundurowania, środki czystości); klasa VII – uzbrojenie i sprzęt woskowy; klasa VII – sprzęt i materiały medyczne; klasa IX – techniczne środki materiałowe; klasa X - artykuły powszechnego użytku.
11. Organizowanie zabezpieczenia logistycznego batalionu (kompanii) zależne jest od: sytuacji taktycznej i logistycznej, rodzaju otrzymanego zadania bojowego, decyzji dowódcy batalionu (kompanii), w tym w zakresie zabezpieczenia logistycznego, zakresu zabezpieczenia logistycznego realizowanego na rzecz batalionu (kompanii) przez przełożonego, możliwości wykonawczych własnych pododdziałów i punktów logistycznych, potencjału wykorzystywanej terenowej infrastruktury logistycznej oraz warunków terenowych i atmosferycznych. Właściwie zorganizowane zabezpieczenie logistyczne powinno zapewnić skuteczne wykonanie zadań bojowych przez pododdziały.
12. Ugrupowanie i rozmieszczenie punktów logistycznych w działaniach taktycznych polega na umiejętnym i odpowiednim, do istniejącej sytuacji bojowej oraz decyzji dowódcy pododdziału, podziale sił i środków logistycznych oraz ich właściwym usytuowaniu w jego ugrupowaniu bojowym. Z reguły pododdziały (punkty) logistyczne batalionu ugrupowuje się w dwóch rzutach: w pierwszym rzucie logistycznym, bliżej przeciwnika działają elementy medyczne i ewakuacyjno - remontowe (z plutonu medycznego i remontowego), natomiast w drugim rzucie logistycznym – elementy logistyczne działające w całym rejonie rozmieszczenia batalionu (wydzielane z plutonu zaopatrzenia i plutonu remontowego).
Sposób wykorzystania pododdziałów i punktów logistycznych zależeć będzie przede wszystkim od rodzaju otrzymanego i wykonywanego zadania, ugrupowania bojowego pododdziałów, przewidywanego oddziaływania przeciwnika oraz warunków terenowych i atmosferycznych.
13. Obronę i ochronę pododdziałów i punktów logistycznych organizuje się w celu niedopuszczenia do niespodziewanego napadu przeciwnika oraz zminimalizowania skutków jego uderzeń a tym samym zachowanie zdolności do realizowania zadań zabezpieczenia logistycznego pododdziałów. Obejmuje: ubezpieczenie, maskowanie, powszechną obronę przeciwlotniczą, zabezpieczenie inżynieryjne, ochronę przeciwchemiczną oraz zabezpieczenie przeciwpożarowe. Zakres realizowanych przedsięwzięć ochrony i obrony zależeć będzie od sytuacji taktycznej oraz posiadanych przez pododdziały i punkty logistyczne sił i środków. W warunkach szczególnych, dowódca batalionu (kompanii) do obrony i ochrony pododdziałów i punktów logistycznych może wydzielić dodatkowe siły i środki.
14. Istota kierowania zabezpieczeniem logistycznym batalionu wyraża się ciągłym i zorganizowanym oddziaływaniu dowódcy na podległe mu organa kierowania i pododdziały logistyczne w celu zapewnienia pododdziałom batalionu skutecznej realizacji przedsięwzięć związanych z: przygotowaniem oraz utrzymaniem pododdziałów i punktów logistycznych w gotowości do działania, opracowaniem informacji o stanie posiadanych sił i środków logistycznych, precyzowaniem celu i koncepcji zabezpieczenia logistycznego batalionu, ustalaniem wariantów działania pododdziałów i punktów logistycznych oraz podejmowania decyzji w tym zakresie, planowaniem zabezpieczenia logistycznego batalionu i stawianiem zadań wykonawcom, organizowaniem współdziałania wojskowo – cywilnego, zapewnieniem właściwego zrozumienia przez wszystkich zainteresowanych celu i zadań zabezpieczenia logistycznego batalionu, pobudzaniem podwładnych do działania oraz wyzwalaniem ich inicjatywy i kontrolą wykonania zadań.
15. Logistyczny organ kierowania stanowi element wspierający dowódcę batalionu w zakresie: ustalenia położenia, planowania, stawiania zadań i kontroli realizacji zabezpieczenia logistycznego pododdziałów batalionu. W batalionie, logistycznym organem kierowania jest sekcja logistyki, podległa służbowo szefowi sztabu. Szef sekcji logistyki ponosi odpowiedzialność w zakresie zabezpieczenia materiałowego, technicznego i medycznego i współuczestniczy w opracowaniu ogólnowojskowych dokumentów bojowych oraz jest odpowiedzialny za wykonanie planistycznej i zadaniowej dokumentacji logistycznej.
16. Zakres zadań sekcji logistyki w zakresie zabezpieczenia materiałowego obejmuje: określanie potrzeb środków bojowych i materiałowych w batalionie, sporządzanie zapotrzebowań, nadzorowanie dostaw, przechowywania oraz rozdzielania środków bojowych i materiałowych zgodnie z normami i priorytetami ustalonymi przez dowódcę batalionu, planowanie dostarczania środków bojowych i materiałowych, kierowanie zbieraniem i ewakuacją zbędnych środków bojowych i materiałowych oraz opakowań oraz nadzorowanie działalności usługowej w batalionie.
17. Zakres zadań sekcji logistyki w zakresie zabezpieczenia technicznego obejmuje: nadzorowanie i analizowanie stanu zdatności technicznej uzbrojenia i sprzętu wojskowego, określenie wymagań w zakresie utrzymania uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz ocena funkcjonowania pododdziału remontowego oraz wykorzystania personelu i jego umiejętności, współdziałanie z sekcją operacyjną i przedstawianie dowódcy batalionu priorytetów w zakresie utrzymania zdatności technicznej uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz ewakuacji i remontu uszkodzonego sprzętu, opracowywanie zaleceń dowódcom pododdziałów w zakresie wymagań dotyczących utrzymania uzbrojenia i sprzętu wojskowego.
18. Zakres zadań sekcji logistyki w zakresie zabezpieczenia medycznego obejmuje: planowanie, koordynowanie i realizowanie przedsięwzięć leczniczo - ewakuacyjnych, sanitarnohigienicznych i przeciwepidemicznych, sanitarnej ochrony żołnierzy przed bronią masowego rażenia, profilaktyki zdrowotnej oraz zaopatrywania w sprzęt i materiały medyczne, nadzorowanie i analizowanie stanu zdrowia żołnierzy oraz stanu sanitarnohigienicznego terenu działań batalionu.
19. Ustalanie położenia początkuje proces kierowania zabezpieczeniem logistycznym batalionu i stwarza warunki do poprawnego jego zaplanowania. Polega on na zdobywaniu informacji od przełożonego, podwładnych, sąsiadów i ludności cywilnej dotyczących potencjału logistycznego, ich ocenie, uporządkowaniu i uogólnieniu. Efektem końcowym jest otrzymanie obrazu o sytuacji logistycznej batalionu.
20. Planowanie jest najdłuższym a jednocześnie najważniejszym etapem w pracy sekcji logistyki, obejmującym ocenę sytuacji, podjecie decyzji oraz opracowanie zadań dla wykonawców.
Ocena sytuacji logistycznej ma na celu ustalenie danych dotyczących: bilansu środków bojowych i materiałowych, z uwzględnieniem aktualnego stanu zapasów, prognozowanego zużycia oraz planowanych dowozów, czasu zgromadzenia środków bojowych i materiałowych, niezbędnych do wykonania zadania bojowego przez batalion, bilansu uzbrojenia i sprzętu wojskowego, obejmującego aktualny stan zdatności technicznej, prognozowane straty, planowany odzysk z remontu oraz ewentualne uzupełnianie nowymi dostawami, liczebności rannych i chorych w batalionowym punkcie opatrunkowym oraz czasu niezbędnego na ich ewakuacje. Przeprowadzona w sekcji logistyki dokładna ocena sytuacji logistycznej batalionu powinna zawierać najistotniejsze warianty realizacji zabezpieczenia logistycznego batalionu oraz wskazanie wad i zalet każdego z nich.
Na podstawie przedstawionych wariantów, dowódca batalionu powinien wybrać najwłaściwszy, ogłaszając swoją decyzję, której realizację rozpoczyna sekcja logistyki poprzez opracowanie zadań dla wykonawców.
Stawianie zadań ma na celu stwarzanie sprzyjających warunków do skutecznej realizacji przedsięwzięć logistycznych batalionu w okresie przygotowania i w toku działań taktycznych. Zadania opracowane przez sekcję logistyki można dołączyć do dokumentów wysyłanych przez sztab oraz powinny być podpisane przez dowódcę.
21. Zadania zabezpieczenia logistycznego batalionu mogą być przekazywane wykonawcom w postaci zarządzeń, których zasadniczymi formami będą: wytyczne szefa sekcji logistyki do zabezpieczenia logistycznego zawarte w „Zarządzeniach przygotowawczych” oraz aneksy „Zabezpieczenie logistyczne” do zarządzeń i rozkazów bojowych.
22. Kontrola realizacji zabezpieczenia logistycznego batalionu jest prowadzona przez sekcję logistyki i ma na celu ocenę postępów w osiąganiu założonych celów, wykrycie dostatecznie wcześnie odstępstw od przyjętego planu oraz podjecie działań korygujących.
0402. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWE
1. Zabezpieczenie materiałowe jest to zespół czynności, związanych z pełnym i terminowym zaopatrywaniem batalionu (kompanii) w środki bojowe i materiałowe oraz świadczenie usług gospodarczo - bytowych do zaspokojenia potrzeb szkoleniowo-gospodarczych i prowadzenia działań taktycznych. Obejmuje ono: gromadzenie, przechowywanie, wydawanie, dostarczanie środków bojowych i materiałowych, ewakuacje materiałową, wyzyskiwanie zasobów miejscowych oraz świadczenie usług gospodarczo - bytowych.
2. Celem zabezpieczenia materiałowego jest odtwarzanie zużywanych zapasów taktycznych pododdziałów oraz świadczenie usług gospodarczo-bytowych, które są niezbędne do realizacji zadań w czasie pokoju i wojny.
3. Środki bojowe i materiałowe w pododdziałach obejmują następujące klasy materiałowe: klasa I - żywność, woda konsumpcyjna oraz materiały i sprzęt służby żywnościowej; klasa II - umundurowanie, wyposażenie osobiste oraz materiały i sprzęt służby mundurowej; klasa III - materiały pędne i smary oraz sprzęt służby mps; klasa IV - sprzęt kwaterunkowy oraz pożarniczy i środki gaśnicze; klasa V - środki bojowe (amunicja wojsk lądowych, środki minersko-zaporowe, bojowe środki ochrony przeciwchemicznej oraz elementy środków bojowych - zapalniki, zapłonniki, ładunki prochowe, lonty itp.); klasa VI - materiały handlowe, (słodycze, napoje, środki higieny osobistej, materiały naprawkowe umundurowania, środki czystości); klasa X - artykuły powszechnego użytku.
W celu ułatwienia planowania i określania wielkości zapasów, potrzeb i zużycia środków bojowych i materiałowych stosuje się jednostki kalkulacyjne. Do środków , które nie mają ustalonych jednostek kalkulacyjnych, stosuje się powszechnie obowiązujące jednostki miar.
4. W batalionu (kompanii) powinny być gromadzone oraz przechowywane środki bojowe i materiałowe w ilości zapewniającej prowadzenie działań taktycznych przez określony przedział czasu. Pododdziały w pełni wyposażone w środki bojowe i materiałowe są bardziej zdolne do osiągnięcia sukcesu w działaniach taktycznych oraz wykonania zadań przed nimi stawianych. Wielkość gromadzonych przez pododdziały zapasów środków bojowych i materiałowych zależeć będzie od: rodzaju działań taktycznych poprzedzających moment otrzymania nowego zadania bojowego i jego rodzaju, posiadanych możliwości w zakresie pozyskiwania zapasów przez pododdziały oraz przełożonego, czasu, sił i środków które można wykorzystać do zgromadzenia nakazanych zapasów. Zgromadzone zapasy taktyczne środków bojowych i materiałowych, oprócz dostaw przełożonego i zdobyczy wojennych, stanowią podstawowe źródło zaopatrywania pododdziałów.
W zależności od rodzaju wykonywanego zadania oraz sytuacji bojowej, w pododdziałach oprócz zapasów taktycznych, mogą być gromadzone zapasy dodatkowe, których wielkość określa przełożony, uwzględniając czas i możliwości zaopatrzenia.
5. Dostarczanie środków bojowych i materiałowych to dowóz ich transportem przełożonego lub odbiór przez pododdziały ze wskazanych źródeł. Sposób dostarczania środków bojowych i materiałowych do pododdziałów zależeć będzie od sytuacji taktycznej i logistycznej, jednak jako zasadniczy przyjmuje się dowóz transportem przełożonego. W sprzyjających warunkach taktycznych i logistycznych można organizować dowóz środków bojowych i materiałowych poprzez ich odbiór transportem pododdziału lub dostarczanie z pomijaniem pośrednich punktów logistycznych, eliminując pracochłonne przeładunki i skracając czas dostarczania. W sytuacjach szczególnych może być stosowany do dostarczania środków bojowych i materiałowych do pododdziałów transport powietrzny (śmigłowcowy). Za organizację dostarczania środków bojowych i materiałowych w batalionach i kompaniach odpowiedzialni są ich dowódcy.
6. Określenie potrzeb środków bojowych i materiałowych pododdziału w działaniach taktycznych zależy od: rodzaju zadania bojowego i sposobu jego wykonania, miejsca w ugrupowaniu bojowym, liczebności pododdziału, ilości i jakości uzbrojenia i sprzętu wojskowego stosowanego przez strony walczące oraz jego stanu technicznego, możliwości wykonawczych pododdziałów i punktów logistycznych, sposobu dowodzenia i wyszkolenia pododdziałów zaopatrzenia oraz warunków terenowych, atmosferycznych, pory roku i dnia. W celu racjonalnego zużycia środków bojowych i materiałowych, polegającego na zachowaniu właściwych proporcji między zużyciem zapasów a możliwościami ich odtwarzania, przełożony może określać normy zużycia. Przekroczenie wyznaczonych norm zużycia wymaga zgody przełożonego i może nastąpić jedynie w sytuacjach bezwzględnej konieczności.
7. Zabezpieczenie materiałowe realizuje pluton zaopatrzenia kompanii logistycznej, rozwijając batalionowy punkt zaopatrywania, w skład którego zależnie od posiadanych sił i środków wchodzą batalionowe punkty: amunicyjny (środków bojowych), żywnościowy, wydobywania i oczyszczania wody oraz tankowania. Punkty te są przeznaczone do przyjmowania, utrzymywania i rozdziału środków bojowych i materiałowych, wydobywania, oczyszczania i rozdziału wody, przygotowywania i dostarczania gotowanych posiłków (suchych racji żywnościowych) oraz dostarczania amunicji, paliw i innych środków do pododdziałów batalionu. Pracą punktu kieruje dowódca kompanii logistycznej poprzez dowódcę plutonu zaopatrzenia.
W kompanii w czasie prowadzenia działań taktycznych z posiadanych sił i środków rozwija się kompanijne punkty: amunicyjny, żywienia i doraźnie - tankowania. Pracą punktów logistycznych kieruje dowódca kompanii poprzez szefa kompanii.
8. Żywienie żołnierzy w działaniach taktycznych może odbywać różnymi sposobami, polegającymi na: gotowaniu posiłków ze świeżych produktów spożywczych, wydawaniu suchych należności żywnościowych, posiłków gotowanych i suchych należności żywnościowych (sposób mieszany) oraz wydawaniu gotowych posiłków w puszkach lub opakowaniach miękkich. Sposób żywienia zależny będzie od sytuacji taktycznej, a wariant żywienia określany każdorazowo przez dowódcę pododdziału. W trudnych sytuacjach taktycznych może zaistnieć konieczność wydania żołnierzom w ciągu doby dwóch posiłków suchych i jednego gotowanego lub wydania na całą dobę suchych należności żywnościowych. Należy jednak dążyć do żywienia żołnierzy trzema gotowanymi posiłkami w ciągu doby.
Przygotowanie posiłków w działaniach taktycznych w zasadzie będzie realizowane w batalionowym punkcie żywnościowym dla wszystkich żołnierzy batalionu, natomiast wydawanie – w batalionowym oraz w kompanijnych punktach żywienia. W specyficznych warunkach działania, przygotowanie i wydawanie posiłków może się odbywać w kompanijnych punktach żywienia oraz w punktach żywienia plutonów, wyposażonych w odpowiedni sprzęt.
9. Woda jest niezastąpionym środkiem zaopatrywania w zaspokajaniu wszechstronnych potrzeb żołnierzy pododdziałów oraz uzbrojenia i sprzętu wojskowego. Właściwa ilość odpowiednich płynów dostarczana żołnierzom jest ważnym czynnikiem zachowania przez nich sprawności. W czasie działań taktycznych płyny można dostarczać żołnierzom w postaci przyrządzonych napojów (herbaty, kawy, kompotu itp.), wody przegotowanej lub surowej, po doprowadzeniu jej do normatywnej jakości za zezwoleniem dowódcy pododdziału lub lekarza. Nie należy dostarczać do organizmu płynów w ilościach przewyższających potrzeby organizmu. Przed rozpoczęciem działań powinno się spożyć taką ilość, która zaspokoi pragnienie a dodatkowo manierkę napełnić odpowiednim napojem.
Źródłem wody mogą być przystosowane do poboru wody (istniejące studnie, wodociągi itp.) oraz nieprzystosowane - naturalne wody powierzchniowe i podziemne, nadające się do eksploatacji za pomocą etatowych technicznych środków pozyskiwania wody (studnie rurowe). Woda do celów bytowych może być pozyskiwana z przystosowanego lub nieprzystosowanego źródła wyłącznie po jego zbadaniu i uzdatnieniu. W batalionie w celu uzyskania i uzdatnienia wody, organizuje się przy pomocy etatowych środków punkt wydobywania i oczyszczania wody. Kompanie są zaopatrywane w wodę wyłącznie z batalionowego punktu wydobywania i oczyszczania wody.
10. Warunkiem koniecznym prowadzenia działań taktycznych przez pododdziały jest dostarczanie środków bojowych, w tym szczególnie amunicji. Częstotliwość dostarczania środków bojowych w ciągu doby zależeć będzie od rodzaju i intensywności prowadzonych działań taktycznych przez pododdział. Zużycie środków bojowych a szczególnie amunicji jest normowane przez przełożonych. Podobnego normowania zużycia dokonują dowódcy batalionów i kompanii. Przekroczenie normy zużycia amunicji narusza ciągłość zaopatrywania i może nastąpić w sytuacjach szczególnych na rozkaz przełożonego, który ponosi za to odpowiedzialność. Zużywane środki bojowe należy systematycznie uzupełniać do nakazanych zapasów taktycznych. Po zużyciu 1/4 i połowy zapasów amunicji dowódcy wszystkich szczebli w kompanii i batalionie meldują natychmiast swoim przełożonym, którzy są odpowiedzialni za dostarczanie jej swoim podwładnym. Sposób dostarczania amunicji do pododdziałów uzależniony jest od sytuacji taktycznej i logistycznej, jednak jako zasadniczy stosuje się dowóz transportem przełożonego.
W celu przyjęcia, rozdziału i przygotowania środków bojowych do użycia rozwija się punkty amunicyjne (środków bojowych). W batalionie organizuje się punkt amunicyjny (środków bojowych) na bazie plutonu zaopatrzenia, w kompanii - organizatorem punktu jest szef kompanii. Punkty amunicyjne (środków bojowych) należy przygotowywać w miejscu ukrytym przed obserwacją i bezpośrednim oddziaływaniem przeciwnika, zapewniającym dogodny dojazd i wyjazd pojazdów transportowych ze środkami bojowymi.
11. Zużywane w czasie działań taktycznych zapasy materiałów pędnych i smarów należy systematycznie uzupełniać w pododdziałach w każdej sytuacji do ustalonych zapasów taktycznych. Organizując dostarczanie paliw, należy w pierwszej kolejności uzupełniać zapasy w pododdziałach przewidzianych lub działających w pierwszym rzucie. Sposób dostarczania paliw do pododdziałów zależy od sytuacji taktycznej i logistycznej, jednak jako zasadniczy stosuje się dowóz transportem przełożonego. Organizując uzupełnianie paliwa w pojazdach mechanicznych należy wydzielić na to przedsięwzięcie odpowiednią ilość czasu. Jednocześnie należy przyjąć określony sposób tankowania tzn. w organizowanym batalionowym (kompanijnym) punkcie tankowania lub polegający na dostarczaniu paliw bezpośrednio do rozmieszczonych w terenie pojazdów.
12. Ewakuację materiałową z rejonów zagrożonych prowadzi się planowo przed rozpoczęciem działań taktycznych oraz doraźnie w czasie ich trwania, gdy środki bojowe i materiałowe znajdują się w strefie bezpośredniego oddziaływania przeciwnika. Celem ewakuacji jest rozśrodkowanie środków bojowych i materiałowych oraz takie rozmieszczenie w terenie, które zminimalizuje powstawanie strat w wyniku oddziaływania środków rażenia przeciwnika. Do tego celu należy wykorzystać wszelkiego rodzaju dostępne środki transportu w pododdziałach.
13. Działalność gospodarczo - bytowa w pododdziałach polega na realizacji następujących usług: przygotowanie posiłków, kąpiel żołnierzy, pranie bielizny i umundurowania oraz ich naprawa, odkażanie i dezaktywacja przedmiotów mundurowych, usługi fryzjerskie i inne. Zakres i sposób realizacji tych usług określa przełożony, wykorzystując organiczne pododdziały zaopatrzenia i sprzęt logistyczny, przydzielony na wzmocnienie oraz urządzenia stacjonarnej infrastruktury logistycznej.
14. Eksploatacja zasobów miejscowych i zdobyczy wojennych polega na zorganizowanym wykorzystaniu środków bojowych i materiałowych oraz obiektów przez pododdziały znajdujące się na terenie prowadzonych działań wojennych, zgodnie z obowiązującymi układami międzynarodowymi i konwencjami. Z zasobów miejscowych mogą być wykorzystywane głównie produkty żywnościowe, woda dla celów konsumpcyjnych i technicznych, środki powszechnego użytku, materiały niewojskowe oraz obiekty zaopatrzeniowe i realizacji usług gospodarczo - bytowych. Zdobycz wojenną stanowią środki bojowe zgromadzone przy uzbrojeniu, sprzęcie wojskowym i w magazynach oraz środki materiałowe nie należące do pojedynczych żołnierzy. Mogą one być wykorzystane w procesie zaopatrywania, po uprzednim sprawdzeniu i przygotowaniu przez specjalistów do użycia. Zasoby miejscowe i ewentualne zdobycze wojenne należy traktować jako uzupełniające źródło zaopatrzenia.
0403. ZABEZPIECZENIE TECHNICZNE
1. Zabezpieczenie techniczne w batalionie (kompanii) organizuje się i realizuje w celu utrzymania w gotowości do użycia uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz odtwarzanie ich stanów zdatności w razie uszkodzenia. Obejmuje ono: obsługiwanie techniczne, rozpoznanie techniczne, ewakuację techniczną, remont uzbrojenia i sprzętu wojskowego, a także zaopatrywanie w uzbrojenie i sprzęt wojskowy oraz techniczne środki materiałowe.
2. Istotą zabezpieczenia technicznego jest utrzymanie określonej sprawności technicznej użytkowanego uzbrojenia i sprzętu wojskowego, stwarzanie właściwych warunków do jego wykorzystania w szkoleniu i działaniach taktycznych oraz odtwarzanie tej sprawności.
3. Obsługiwanie techniczne to działania na uzbrojeniu i sprzęcie wojskowym sprawnym, mające na celu utrzymanie lub przywrócenie mu parametrów użytkowych. Obejmuje ono kontrolę (diagnozowanie), czyszczenie, konserwację, przeglądy techniczne, usuwanie usterek technicznych mogących doprowadzić do powstania uszkodzenia lub awarii uzbrojenia i sprzętu wojskowego, a także uzupełnienie materiałów pędnych, smarów, płynów eksploatacyjnych, amunicji oraz inne przedsięwzięcia zapewniające prawidłową eksploatację. W działaniach taktycznych, zależnie od celu i zakresu wykonywanych czynności, mogą być wykonywane: obsługiwania bieżące, okresowe i specjalne. Szczegółowy opis przedsięwzięć wykonywanych w ramach obsługiwań technicznych, ich zakres i terminy zawierają instrukcje dotyczące eksploatacji danego rodzaju uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz przewodniki technologiczne.
4. Za wykonanie w odpowiednim terminie obsługiwań technicznych uzbrojenia i sprzętu wojskowego ponoszą odpowiedzialność dowódcy pododdziałów, których obowiązkiem jest ustalenie miejsca, czasu, zakresu i kolejności wykonywania czynności obsługowych przez poszczególne załogi i obsługi. Wykonywanie obsługiwania technicznego nie może naruszać gotowości bojowej pododdziału a ilość obsługiwanego jednocześnie uzbrojenia i sprzętu wojskowego zależeć będzie od czasu pracochłonności danego obsługiwania, dysponowanymi siłami i środkami obsługowymi oraz sytuacji taktycznej.
5. W czasie organizowania i prowadzenia obsługiwań technicznych należy ustalić kolejność uzbrojenia i sprzętu wojskowego na którym będzie wykonywane obsługiwanie techniczne, uwzględniając jego przeznaczenie i wpływ na zdolność bojową pododdziału. W przypadku trudności w realizacji pełnego zakresu czynności, można ich wykonanie rozłożyć na etapy, wykonując w pierwszej kolejności czynności decydujące o zdolności bojowej uzbrojenia i sprzętu wojskowego, natomiast pozostałe wykonywać w sprzyjającej sytuacji taktycznej. Dopuszcza się wykonywanie planowych obsługiwań technicznych po przepracowaniu połowy resursu międzyobsługowego oraz wykonywanie czynności dodatkowych, które nie wchodzą w zakres danego obsługiwania technicznego, ale uwzględniają warunki przyszłych działań taktycznych.
6. Rozpoznanie techniczne to działania zmierzające do uzyskania informacji technicznej w określonym terenie. Jest to zdobywanie, analizowanie i ocena informacji o sytuacji technicznej oraz o obiektach infrastruktury logistycznej, niezbędnych do organizowania i kierowania zabezpieczeniem technicznym pododdziałów w działaniach taktycznych. Dane rozpoznania technicznego dotyczą: sytuacji technicznej w pododdziale tj. o uszkodzonym, unieruchomionym, porzuconym oraz zniszczonym uzbrojeniu i sprzęcie technicznym, przy jednoczesnej wstępnej weryfikacji stanu technicznego oraz jego oznakowania; charakterystyki terenu, na którym są prowadzone (lub mogą być prowadzone) działania taktyczne, w tym także rejonów i dróg, na których przewiduje się działalność pododdziałów remontowych; obiektów terenowej infrastruktury technicznej w aspekcie możliwości jej wykorzystania; zasobach miejscowych w zakresie materiałów technicznych, źródeł energii, wody itp.
7. Rozpoznanie techniczne często połączone jest z: rozpoznaniem skażeń, prowadzonym w celu zapewnienia bezpieczeństwa obsług wykonujących rozpoznanie, ewakuację i remont; rozpoznaniem inżynieryjnym prowadzonym w ograniczonym zakresie przy zachowaniu szczególnych środków bezpieczeństwa, pierwszą pomocą medyczną, której udzielenie powinno poprzedzać czynności rozpoznania technicznego, ratownictwem technicznym i pomocą techniczną. Wydzielone elementy rozpoznania technicznego powinny dysponować specjalistami i wyposażeniem, które pozwoli dostać się do rannych, wydostać ich z wozów bojowych, a nawet ewakuować do punktów opatrunkowych.
8. Zadania rozpoznania technicznego prowadzą batalionowe patrole rozpoznania i pomocy technicznej oraz patrole rozpoznania technicznego przełożonego. Na korzyść rozpoznania technicznego działają wydzielane przez przełożonego grupy ewakuacyjno - remontowe, grupy ratunkowo - ewakuacyjne, grupy ewakuacyjne oraz wszyscy użytkownicy uzbrojenia i sprzętu wojskowego.
9. Ewakuacja techniczna to wymuszone sytuacją działania mające na celu przemieszczenie uszkodzonego uzbrojenia i sprzętu wojskowego w inne miejsce lub przywrócenie jego naturalnego (użytkowego) położenia. Do podstawowych zadań ewakuacyjnych realizowanych w działaniach taktycznych należą: ratownictwo uzbrojenia i sprzętu wojskowego sprawnego lub pozbawionego obsług,, jego gromadzenie oraz odzysk zespołów i części.
10. Zadania ewakuacyjne w pododdziałach wykonują: batalionowe patrole rozpoznania i pomocy technicznej batalionu oraz przełożonego - przydzielone lub działające w rejonie batalionu; grupy ewakuacyjno - remontowe tworzone w batalionie, po wzmocnieniu środkami remontowymi przez przełożonego; grupy ewakuacyjno - remontowe i grupy ewakuacyjne przełożonego. W szczególnych sytuacjach, w przypadku bezpośredniego zagrożenia oddziaływania środków rażenia przeciwnika, do ewakuacji unieruchomionego uzbrojenia i sprzętu wojskowego można wykorzystywać wozy bojowe pododdziałów.
11. Podstawowym zadaniem ewakuacyjnym realizowanym przez patrol rozpoznania i pomocy technicznej będzie ratownictwo techniczne, polegające na ratowaniu uzbrojenia i sprzętu wojskowego - głównie czołgów, bojowych wozów piechoty i transporterów opancerzonych - ugrzęźniętych albo pozbawionych załóg, obsług i kierowców oraz ratowaniu uszkodzonego uzbrojenia i sprzętu wojskowego narażonego na oddziaływanie środków rażenia przeciwnika. Natomiast grupy ewakuacyjno - remontowe wykonują głównie zadania ewakuacyjne ratownictwa technicznego i ewakuacji uszkodzonego uzbrojenia i sprzętu technicznego w doraźnie wydzielone rejony, na drogi ewakuacji technicznej lub do rejonów rozwinięcia punktów zbiórki uszkodzonego sprzętu przełożonego.
12. W czasie realizacji zadań ewakuacyjnych ustala się ich następującą kolejność: ratownictwo techniczne sprawnego i pozostawionego uzbrojenia i sprzętu wojskowego, transportowanie uszkodzonego uzbrojenia i sprzętu wojskowego wymagającego remontu pierwszego stopnia, odzysk części i podzespołów (zespołów, mechanizmów) ze sprzętu zaliczonego do strat bezpowrotnych oraz ewakuacja zdobytego sprzętu przeciwnika. Przy kwalifikowaniu uzbrojenia i sprzętu wojskowego do ewakuacji należy się kierować rolą, jaką on spełnia w działaniach taktycznych pododdziału tj. jego wpływu na niezawodność systemu działań taktycznych oraz gotowość i zdolność bojową pododdziałów.
13. Remont uzbrojenia i sprzętu wojskowego ma na celu odtworzenie ich sprawności technicznej (zdatności) przez wymianę zużytych lub uszkodzonych (zniszczonych) elementów konstrukcyjnych na sprawne. Potrzeby remontowe wiążą się bezpośrednio z wielkością strat bojowych uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz ich strukturą. Kwalifikowanie sprzętu do poszczególnych stopni remontu zależy od pracochłonności usunięcia powstałego uszkodzenia, zgodnie z procesem technologicznym. W pododdziałach wykonuje się tylko remonty pierwszego stopnia o małej pracochłonności przez organiczne pododdziały remontowe (plutony i drużyny remontowe) oraz przez grupy ewakuacyjno - remontowe przełożonego.
Remont pierwszego stopnia uzbrojenia i sprzętu wojskowego w działaniach taktycznych można wykonywać: metodą wymiany elementów, zastępując uszkodzony element sprawnym technicznie, metodą indywidualną polegającą na ponownym zamontowaniu wyremontowanego elementu do tego samego sprzętu oraz metodą mieszaną, będącą połączeniem poprzednich metod. Sposób wykonywania remontu zależeć będzie od jego pracochłonności i sytuacji taktycznej
14. W czasie wykonywania remontów, w pierwszej kolejności należy remontować uzbrojenie i sprzęt wojskowy mający istotny wpływ na potencjał bojowy pododdziału oraz wymagający najmniejszych nakładów pracy. Sprzęt szczególnego znaczenia, wskazany przez dowódcę pododdziału remontowany jest we wszystkich przypadkach poza kolejnością, niezależnie od zakresu prac. Remont ciężkiego, samobieżnego sprzętu powinien odbywać się na miejscu uszkodzenia lub w najbliższym ukryciu. W działaniach taktycznych dopuszcza się wykonywanie remontu w zakresie koniecznym tj. zapewniającym jego ponowne wykorzystanie. Pominięte w procesie remontu czynności nie mogą wpływać ujemnie na możliwości bojowe i manewrowe uzbrojenia i sprzętu wojskowego i należy je wykonać po wykonaniu zadania bojowego.
16. Zaopatrywanie techniczne organizuje się w celu zapewnienia terminowego zasilania batalionu (kompanii) w uzbrojenie i sprzęt wojskowy (klasa VII) oraz techniczne środki materiałowe (klasa IX). Uzupełnianie brakującego uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz zużytych w czasie remontów bieżących te...
edudako