STWARDNIENIE ROZSIANE.
Stwardnienie rozsiane jest chorobą, w której dochodzi do powstawania w układzie nerwowym rozsianych ognisk demielinizacji (czyli niszczenia osłonki włókien nerwowych, co uniemożliwia przewodzenie impulsów). Ma ona charakter przewlekły i występuje najczęściej u ludzi młodych (miedzy 20 a 40 rokiem życia). Charakterystyczny jest przebieg choroby w postaci rzutów (tzn. całkowitego lub częściowego ustępowania objawów miedzy kolejnymi nawrotami choroby) Objawy: Często pierwszym objawem poprzedzającym na wiele lat wystąpienie choroby jest uczucie zmęczenia niezależnie od wysiłku fizycznego lub psychicznego, a także zaburzenia widzenia (obraz staje się zamglony, a następnie może pojawić się całkowita ślepota) będące efektem zapalenia nerwu wzrokowego. Następnie pojawia się:
· Drżenie zamiarowe kończyn górnych w czasie wykonywania ruchów zamierzonych,
· Oczopląs (czyli rytmiczne mimowolne ruchy gałek ocznych),
· Mowa skandowana (wypowiadanie wyrazów sylabiczne np. po-rad-nik me-dycz-ny),
Powyższe trzy objawy tworzą tzw. „Triade Charcota” charakterystyczną dla stwardnienia rozsianego. Kolejne, mniej charakterystyczne to:
· Upośledzenie wzroku (najczęściej jednostronne) w wyniku zapalenia nerwu wzrokowego,
· Porażenie nerwów odpowiedzialnych za prawidłowe ruchy gałek ocznych,
· Niedowład kończyn dolnych (osłabienie kończyn),
· Zaburzenia czynności zwieraczy,
· Zawroty głowy,
· Napady padaczkowe,
· Impotencja,
· Zaburzenia emocjonalne (u niektórych chorych pojawiają się stany depresyjne a u innych nastrój euforyczny),
Często do nasilenia objawów dochodzi pod wpływem wzrostu temperatury ciała ( np. podczas gorączki) albo otoczenia. Stwardnienie rozsiane charakteryzuje występowanie rzutów chorobowych (tzn. objawy ustępują na jakiś czas ale potem znowu się pojawiają) Kolejne rzuty choroby mogą różnic się przebiegiem. Przyczyny: prawdopodobna przyczyna choroby jest reakcją autoagresji w stosunku do mieliny. Autoagresja może być spowodowana zakażeniem wirusem o powolnym działaniu. UWAGA ! Stwardnienie rozsiane ma charakter postępujący i z czasem prowadzi do inwalidztwa. Niekiedy jednak ma przebieg łagodny z długoletnimi okresami remisji (cofania się objawów). Na charakter przebiegu choroby może wskazywać jej początek. Jeżeli dominującymi objawami początkowymi są porażenia mięsni gałek ocznych wówczas przebieg może być lżejszy. Jeżeli zaś choroba rozpoczyna się niedowładami kończyn dolnych to wtedy istnieje niebezpieczeństwo ciężkiego jej przebiegu. Jakie jest postępowanie: leczenie stwardnienia rozsianego nie jest jeszcze w pełni rozwinięte. Najczęściej stosowanymi lekami SA:
· Leki sterydowe (w dużych dawkach),
· Leki immunosupresyjne (przy szczególnie nasilonych objawach),
· Interferon beta (nadal w fazie badań)
Duże znaczenie ma rehabilitacja chorego i odpowiedni tryb życia, a wiec unikanie przegrzania, przemęczenia fizycznego i psychicznego, walka z otyłością, unikanie infekcji. Czynniki te mogą bowiem prowokować kolejne rzuty choroby
1
piotrw43