Rohan Scott Michael - Spirala 03 - Zamki w chmurach.pdf - scott michael - drakomir

Michael Scott

ZAMKI CHMURACH

Cykl: Spirala tom 3

Przekład Rafał Chodasz

Tytuł oryginału CLOUD CASTLES

Dla Maggie Noach i Ellen Levine - następne dziesięć lat!

Preludium

- Powiem ci coś, Steve - zaczął Jyp. Było to tego wieczoru, gdy Wilcy

wypłynęli z portu, a on zabrał mnie do Le Stryge’a. - Świat jest znacznie większy, niŜ

ludzie sobie wyobraŜają. Trzymają się kurczowo tego, co znają: niezmiennego

centrum, gdzie wszystko jest nudne, śmiertelne i przewidywalne. Gdzie od kołyski aŜ

po grób godziny upływają z szybkością jedynie sześćdziesięciu sekund na minutę, to

jest właśnie Jądro. Poza nim, tutaj na Spirali i dalej w stronę Krawędzi, jest juŜ

inaczej. Wszystko dryfuje, Steve, w Czasie, a takŜe w Przestrzeni. I istnieje więcej

prądów niŜ ten, który postrzegamy jako przypływ i odpływ obmywający brzegi Jądra.

Być moŜe kiedyś wszyscy dostrzegą jeden z nich chłupoczący u ich stóp, a wtedy

otworzy się przed nimi nieskończony horyzont! Niektórzy załamują się, wynoszą się

chyłkiem, zapominają; lecz inni robią krok naprzód, przemierzają lodowate,

niezmierzone wody - często z Portów takich jak ten, gdzie trwająca od tysięcy lat

krzątanina zadzierzgnęła węzły w Czasie, docierając do wszystkich zakątków

rozległego świata. BoŜe, BoŜe, jakŜe rozległego! I wiesz co, Steve? KaŜdy z tych

zakątków jest takim miejscem. Miejsca, które były, będą, które nigdy nie zaistniały,

chyba Ŝe w umysłach ludzi, którzy tchnęli w nie Ŝycie. Kryjące się niczym cienie

rzucone przez prawdziwe miejsca w twojej rzeczywistości, cienie ich przeszłości, ich

legend i wiedzy, tego, czym mogły i czym mogą jeszcze się stać; stykające i

mieszające się z kaŜdym miejscem w wielu punktach. MoŜesz strawić całe Ŝycie na

poszukiwaniach i nigdy nie znaleźć ich śladu, a wystarczy, Ŝe się nauczysz, a będziesz

mógł przechodzić przez nie w jednej chwili. Tam, na zachód od chylącego się ku

zachodowi słońca, na wschód od wschodzącego księŜyca, tam leŜy Morze Sargassowe

i Fiddler’s Green, tam leŜy Elephants Graveyard, El Dorado i imperium Johna

Prestera, tam jest wszystko. Bogactwa, piękno, niebezpieczeństwa, kaŜda cholerna

rzecz obecna w umysłach i pamięci ludzi. Całkiem moŜliwe, Ŝe znacznie więcej. Lecz

są to cienie, Steve. Czy ich rzeczywistość jest takŜe twoją?

Nie umiałem udzielić mu odpowiedzi. WciąŜ nie umiem.

Rozdział pierwszy

Kierowca nadepnął na hamulec. Samochód skręcił gwałtownie, a butelka

przepłynęła tuŜ obok nas, niemalŜe leniwie, i rozpadła się w kawałki na chodniku.

śadnych płomieni, jedynie bryzg zwietrzałego piwa. Mieliśmy więcej szczęścia niŜ

wielu innych tego dnia.

Lutz, wychylony przez okno, krzyczał coś, lecz opancerzony oddział policji

stacjonujący za hotelem ruszył juŜ falą w stronę małej grupy demonstrantów, którzy

rozpierzchli się, wyjąc niczym zwierzęta i rzucając wszystkim, co wpadło im w ręce.

Wymachiwali strzępami transparentu, którego drzewca najwyraźniej uŜyto w innym

celu. Udało mi się odczytać fragment sloganu - coś... RAUS!

Prawdopodobnie Kapitalisten albo Juden; znowu zaczynali stawiać między

nimi znak równości - otwarcie. Mijając samochód, kopali w boki, grzmocili po dachu,

walili po szybach i pluli. Dostrzegłem tępe, ordynarne twarze, krótko jak u więźniów

ostrzyŜone głowy, wpatrzone w nas okrągłe oczy, usta rozciągnięte w niemych

wrzaskach nienawiści - tylu jakŜe do siebie podobnych osobników, jak gdyby to co się

dzieje w ich mózgach, upodabniało ich niczym braci.

Lutz parsknął i usiadł cięŜko z powrotem, przygładzając rękami gęste białe

włosy.

- S tut mir leid, Stephen - zagrzmiał. - Te pawiany nie mają pojęcia, kogo

atakują!

Nie chciałem mu mówić, Ŝe mogliby rzucać celniej, gdyby wiedzieli. Baron

Lutz von Amerningen był trochę za bardzo przekonany o swojej waŜności, by zdać

sobie z tego sprawę; a poza tym sukces naszego przedsięwzięcia wprawił go w dobry

nastrój. Równie dobrze mógłbym przekłuć balon małego dziecka. Hotelowy szwajcar

otworzył drzwiczki i Lutz wypadł za mną na zewnątrz. Otoczył masywnym

ramieniem moje plecy i zionął mi w twarz kwaśnym Dom Perignon; wzdrygnąłem się.

Ceremonia otwarcia była bardzo wystawna.

- I co, jesteś pewien, Ŝe nie chcesz jechać od razu ze mną? Zagralibyśmy seta

lub dwa w tenisa, potem sauna, kilka drinków...

- Lutz, dzięki, lecz naprawdę... Muszę jeszcze coś zrobić...

- A zatem dziś wieczorem? Nie zamierzasz chyba siedzieć i wegetować? Taki

miody czlowik w świetnej formi?! Jesteś pewni zmęczony, ale to tylko napięcie.

Musisz się rosluśnić, chłopcze!

Lutz dobrze znał angielski, mógł teŜ poprawić swój akcent, lecz wiedziałem,

Ŝe lubi - czasami - efekt Ericha von Stroheima.

- Spójrz tylko na mni, jestem lata starszy i w rófnie dobrej formi. Nie

zagłębiam się w fotelu, jestem za to ciągle w ruchu! Bawię się! Oto jak moŜna

zachować młodość! Zatem dziś wieczór wydaję u siebie małe affairesl - zachichotał i

podał mi sztywną białą kopertę. - Nigdy nie uczestniczyłeś w czymś takim, co?

Pouczające doświadczenie, wiesz?

- Lutz, to... niesłychanie miło z twojej strony - powiedziałem nieco

oszołomiony. No dobrze, wiedziałem, czego mogę się spodziewać. „Małe affaires”

czternastego barona von Amerningen były słynne, stanowiły znakomity materiał dla

prasy brukowej całego świata, choć reporterzy i paparazzi nigdy nie przekroczyli

głównej bramy jego posiadłości. Nie mówiąc o zwykłych współpracownikach. No

cóŜ, pomyślałem, stałem się teraz pewnie jednym z gnuśnych bogaczy. - Czeka mnie

duŜo pracy - powtórzyłem - i czuję, Ŝe jestem wyczerpany. - Przynajmniej to było

prawdą, w pewnym sensie. Nie chciałem go jednak otwarcie obrazić. - MoŜe

mógłbym wpaść nieco później, jeśli nie będzie to...

- Oczywiście, oczywiście! - machnął potęŜną łapą. - Znasz drogę? W

porządku! Tylko nie zamknij się w pokoju z butelką! Ani Ŝadnych podobnych

występków, dobrze? A zatem, ciao, bambino!

Odpowiedziałem na ten poŜegnalny ozdobnik, gdy jego długa limuzyna

wyjechała z powrotem na pokrytą śmieciami drogę. Ulica była pusta, lecz w

powietrzu unosił się smród odpadków z powywracanych pojemników i inne zapachy

dochodzące z centrum miasta, gdzie demonstranci wciąŜ byli silni. Czułem na języku

swąd spalenizny, gaz pieprzowy, którego zaczęli uŜywać zamiast gazu łzawiącego,

oraz smak benzyny z koktajli Mołoto-wa i miałem ochotę splunąć.

- Motłoch, prawda? - zauwaŜył gość hotelowy, śpiesząc na postój taksówek.

Do skórzanej teczki wpychał materiały z targów. - Wie pan, przewrócili moją

taksówkę! Do góry nogami! Przeklęte faszystowskie dranie! Pan takŜe na targi, hej,

czy pan nie jest przypadkiem Stephenem Fisherem? AleŜ tak, tak! - chwycił mnie za

rękę i potrząsnął nią entuzjastycznie choć z odrobiną przeraŜenia. - Jerzy Markowski,

wiceprezes, Roscom-Warszawa, montaŜ podzespołów elektronicznych, te rzeczy!

Hej, ale dał pan nam pokaz! Jedna piekielna niespodzianka! Wie pan, co jest w tych

Rohan Scott Michael - Spirala 03 - Zamki w chmurach.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: