o Deszczyku Wędrowniku
Kapu, kapu, kapu, kap poszedł deszczyk sobie w świat. 1 Poszedł w góry, na doliny. Na bezdroża i równiny.
Kapie deszczyk kapu, kap no i myśli - Alem chwat! 2
Pozostawił mamę, tatę i wędruje sobie światem.
Tu zawita, tam zapuka.
- Czego mały deszczyk szuka? 3
On nie szuka, on ciekawy, co się chowa pośród trawy.
Co pod listkiem, co pod drzewem, co kwiatuszek w środku ma. 4 Wszędzie zajrzy, wszystko zrosi, kapu, chlapu, kapu, chlap.
Do ogródka, na stragany, w dziuplę, nawet za parkany. W okna zerka, w szybki puka. 5
- Kogo mały deszczyk szuka?
Pewnie szkrabik chce do mamy, bo już słonko za górami. Zgubił drogę i z rozpaczy coraz bardziej deszczyk płacze. 6
Nic nie widać, smutno, ciemno. Oj, źle będzie teraz ze mną. Jeszcze bardziej malec płacze. 7
- Kiedy z mamą się zobaczę?
Zanim noc nastała ciemna lało z nieba tak jak z cebra.
Łez miliony wylał deszczyk. Rankiem zrobił się niebieski. 8
Słonko zaświeciło z góry, w mgle uniosło go do chmury. Mama chmura zatroskana wzięła synka na kolana, 9
Tata objął ramionami i stali się obłokami.
Słoneczku podziękowali, tęczę w niebie malowali. 10
Rybuniagrazia