Kazimierz Korkozowicz - Przyłbice i kaptury & Nagie ostrza & Powrót Czarnego & Synowie Czarnego.pdf - Ebooki - morefaya2006

KAZIMIERZ KORKOZOWICZ

PRZYŁBICE I KAPTURY

ROK 1408

Świeca zaczęła skwierczeć i przygasać. Ojciec Landulf wziął więc

żelazne szczypce i przyciął knot. Stłumiony na chwilę płomień strzelił w górę

żółtym językiem i zrobiło się jaśniej.

Cień starca przesunął się po surowej, gołej ścianie komnaty, kiedy znów

nachylił się nad trzymanym w rękach pismem.

„...a relikwię chcemy złożyć w darze Waszemu klasztorowi, jest to jeden z

kamieni, którymi ukamienowano świętego Szczepana.

Sto pięćdziesiąt lat temu zakupił go Ludwik Święty od łacińskiego cesarza

Baudouina de Courtenay i złożył w kościele Notre Dame. Obecnie, za zasługi

w walce z pogaństwem, Jan Burgundzki, sam Nieustraszonym zwany, przesłał

ten uświęcony kamień naszemu Zakonowi, a my z kolei Wam, jako wiernemu

przyjacielowi tegoż Zakonu, zamierzamy go wręczyć.

Sądzimy, że zechcecie przybyć, by osobiście z naszych rąk ten dar

odebrać, ku czemu czynimy przygotowania na dzień św. Zofii.

Dan w Malborku w dniu św. Teofila, Pańskiego roku 1408 po Chrystusie i

podpisany własną ręką Waszego pokornego sługi Ulryka von Jungingen,

Wielkiego Mistrza Zakonu NMP.”

Ojciec Landulf odłożył pismo i siedział przez chwilę bez ruchu, wpatrując

się w płomień, który znów zaczął przygasać. Potem chudym palcem podrapał

się po nosie. Nieznaczny uśmiech ukazał się na jego suchej, starczej twarzy.

PO UROCZYSTEJ MSZY W KOŚCIELE na Wysokim Zamku, dar

zamknięty w złotym puzdrze, został złożony przez Wielkiego Mistrza w ręce

ojca Landulfa, opata klasztoru Cystersów w Oliwie. Natychmiast po

uroczystościach dwaj bracia zakonni dosiedli koni i w otoczeniu zbrojnych

ruszyli w drogę powrotną, zabierając cenną relikwię. Sam ojciec Landulf,

zmęczony uroczystością, z resztą swojego orszaku pozostał na zamku.

Maj tego roku był pochmurny i dżdżysty, toteż wieczerzę dla wskazanych

przez wielkiego mistrza dostojników podano w zimowym refektarzu

Średniego Zamku, gdyż jego ogrzewana podłoga chroniła przed zimnem i

wilgocią.

Kiedy na stole pozostały tylko dzbany z winem, a służba opuściła salę,

wielki mistrz osobiście napełnił kielich opata i swój. Potem przesunął

spojrzeniem po twarzach obecnych.

Wielki komtur, Kuno von Lichtenstein, na wpół oparty bokiem o stół,

odwzajemnił to spojrzenie. Wielki szafarz, Albrecht von Schwarcburg, i

Kazimierz Korkozowicz - Przyłbice i kaptury & Nagie ostrza & Powrót Czarnego & Synowie Czarnego.pdf