WFMagazine3.pdf

Kilka słów wstępu

Mam przyjemność powitać Was już w trzecim numerze Wrestle-

Fans Magazine. Podobnie jak w przypadku numeru drugiego wszystko

przygotowałem sam (poza okładką i jednym artykułem), tak już będzie

zawsze i mam nadzieję, że będzie się Wam to podobać. Dzisiaj numer

nieco obszerniejszy niż poprzednie. Idąc za ciosem zadanym w nume-

rze pierwszym, zabieram Was w podróż w czasie na Wrestlemanię 2.

Oprocz tego przyjrzę się NXT, zwycięzcy Royal Rumble i CM Punkowi

w serii „Od A do Z”. W artykule „W hołdzie zmarłym” w tym numerze

nadszedł czas na „Macho Mana” Randy Savage’a. Oprócz tego druga

odsłona „Czy wiesz że?” oraz specjalnie, po raz drugi dla WF Magazi-

ne - pierwszy wywiad z Polish Giantem, po jego uczestnictwie w Gut

Check. Wisienką na torcie będzie nasz temat numeru, w którym prze-

czytać będziecie mogli o Edge’u.

Miłej lektury!

Piotr „Sabinq” Gilewski

NXT źródłem dobra w

WWE?

WWE NXT, projekt tak naprawdę

wcale nie tak stary, aczkolwiek swo-

je już przeżył i mocno na nim eskpry-

mentowano. Można powiedzieć, że

było to swojego rodzaju pole do eks-

perymentu WWE z systemem szkolenia

nowych zawodników. Oczywiście na

początku był to projekt nie zależny

od FCW (szkółki WWE), ale z czasem

zaowocowało to porzuceniem FCW

na rzecz nowego, ulepszonego NXT.

To show miało swój czarny okres,

który zaczął się wraz z fatalnym po-

mysłem sezonu poświęconego tylko i

wyłącznie dla kobiet. Pomysł może i w

pewnym sensie dobry, ale przy pozio-

mie i chęci rozbudowania dywizji ko-

biet w WWE po prostu nie osiągalny,

a co za tym idzie opuszczony i zanie-

dbany. Wraz z tamtym sezonem NXT

zupełnie upadło i straciło jakąkol-

wiek wartość, aż do roku 2012, czyli

okresu, gdy w końcu zdecydowano

się na reformę tego show, która ko-

niec końców zakończyła się ogrom-

nym sukcesem.

Żeby tam przebić się do głównego ro-

steru trzeba było naprawdę piekielnie

się starać i do tego mieć poparcie waż-

nych ludzi w oragnizacji, podczas

gdy z szóstego sezonu NXT już po kil-

ku miesiącach istnienia show na Raw

i Smackdown możemy oglądać nowe

gwiazdy, które na dodatek szybko

otrzymują poważne role, po tym jak

udowodniły swoją wartość podczas

gal NXT. Na tym show wyraźnie wi-

dać udogodnienie dla gwiazd sceny

niezależnej, którym jedyne czego bra-

kowało to oswojenie się z większą pu-

blicznością i większą presją, ze wzglę-

du na transmisje na cały świat. Seth

Rollins, Kassius Ohno czy Paige to

osoby rozpoznawane na szeroką ska-

lę na scenie niezależnej, a w NXT zro-

bili niewyobrażalne wręcz postępy, co

szybko widać po tym jak reagują na te

osoby fani. Doskonałe wydaje się też

to, że gwiazdy tejże sceny niezależnej

mieszają się z rodzimymi wychowan-

kami WWE, na czym obie strony wiele

zyskują, bo mogą uczyć się od siebie.

Nowe NXT jest kuźnią talentów,

które nie były w stanie rozwinąć się

w FCW tak jak robią to na WWE Next.

Tutaj gwiazdy mogą rozwijać umie-

jętności przy mikrofonie i w pełni

oswajać się z presją, wiedząc że to

show oglądają setki tysięcy ludzi, a

dobre występy są bezpośrednią prze-

pustką do głównego rosteru , czyli

to czego nie było w FCW.

Wiadome jest, że King of Wrestling

(Antonio Cesaro i Kassius Ohno), Ty-

ler Black (Seth Rollins) czy Paige nie

potrzebują szkolenia umiejętności

ringowych, tylko obycia przy mikro-

fonie, a to z kolei potrafią rodzime

gwiazdy WWE, którym od początku

wpaja się, że grunt sukcesu w tej or-

ganizacji to właśnie mikrofon, dla-

tego właśnie obie strony uczą się od

siebie i widać tego wymierne efekty.

Nie pozostaje zatem nawet cień wąt-

pliwości, że nowe NXT jest genialnym

wynalazkiem WWE, które wiele daje

całej organiacji.

Efektem tego jest show, które chce

się oglądać, a gdy te gwiazdy prze-

chodzą do głównych rosterów, to i

te główne rostery od razu chce się

oglądać. Nie można zatem podważyć

zdania, że NXT jest jednym z tych ge-

nialnych błysków WWE, których w

ostatnich latach nieco brak...

Piotr „Sabinq” Gilewski

Czy jednak pierwotny koncept

NXT był zły? Oczywiście że nie. Wy-

starczy spojrzeć na to co ten pro-

gram nam dał, czyli najlepsza rzecz

ostatnich lat w WWE, a nawet w ca-

łym amerykańskim MainStreamie, czy-

li Nexus. Tak długo jak NXT traktowa-

ne było poważnie, a przecież pierwsze

dwa sezony trzeba tak nazwać, bo jak

można nie poważać show na którym

mentorem jest Chris Jericho? Zanie-

chanie NXT było sporym błędem, acz-

kolwiek patrząc na to z perspektywy,

można powiedzieć, że nie mielibyśmy

wtedy NXT w obecnej postaci zupełnie

oddzielnego rosteru z własną halą i

prawdopodobnie najrówniejszym po-

ziomem gal. Wydaje się zatem, że NXT

od początku skazane było na sukces,

a okres przejściowy jaki mieliśmy od

sezonu z paniami do nowego NXT, był

po prostu niezbędnym elementem zda-

nia sobie sprawy ile się traci.

CM Punk od A do Z

A teista – Brooks nie wierzy w Boga, a

właściwie w nic poza ciężką pracą czło-

wieka i uważa, że wszystko co spotyka

nas w życiu jest efektem naszych działań,

a żadna wyższa siła nie ma na to wpły-

wu.

F art – Brooks podobnie jak Boga, nie uzna-

je też niczego takiego jak fart czy szczęście.

Według Phila w naszym życiu nie ma żadnych

ingerencji z zewnątrz, które nie są skutkiem

naszego działania.

G ranat – czyli „Pipe Bomb”, tak Punk zwykł

nazywać swoje przemówienia i taka ich nazwa

się przyjęła, bo zawsze przynoszą one coś nie-

przewidzianego, co uderza odbiorcę niczym

wybuch granatu.

B est in the World – czyli hasło CM Punka,

które zdaje się popierać każdym swoim

występem w kwadratowym pierścieniu.

C hicago – rodzinne miasto CM Punka,

które w tym przypadku jest nie tylko mia-

stem w którym się wychował, ale czymś

wyjątkowym. Każdy rdzenny mieszkaniec

Chicago jest w zupełnie niezwykły sposób

przywiązany do tego miasta i nie inaczej

jest z naszym bohaterem.

H eyman Paul – człowiek, który podobnie jak

wielu innych dostrzegł w CM Punku coś cze-

go nie dostrzegli inni. W WWE Punk był już

niemal przekreślony, gdy postawił się za nim

Paul i ostatecznie Brooks pozostał w federa-

cji, a z czasem wszystkich do siebie przekonał.

Heyman jest obecnie menadżerem zawodnika,

który nigdy nie uciekał od przydomka „Paul

Heyman Guy”.

D OC – czyli inaczej znany z WWE Luke

Gallows, wrestler i przyjaciel CM Punka,

z którym ten pracował w czasie Straight

Edge Society. Cały czas obaj panowie po-

zostają w dobrych stosunkach i od czasu

do czasu starają się widywać, co jednak

nie jest łatwe bo mają napięty graﬁ k dla

dwóch różnych organizacji.

I ce-Cream Bars – Punk wspominał o nich w

swoich słynnych speechach w okolicach Mo-

ney In The Bank i Summerslam. Później oka-

zało się, że inicjatywa użycia Ice-Cream Barów

w swoich przemowach należała do samego

Punka.

E ntentainer – tak zwykło się nazywać

zawodników w WWE od czasu ery

PG, ale CM Punk nigdy nie mówi

o sobie jako o kimś kto ma

dawać rozrywkę, tylko mówi,

że jest najlepszym wrestlerem

na świecie. To subtelna,

ale zasadnicza różnica,

na którą Punk zwraca

szczególną uwagę.

a k z w y k ł o s i ę n a z y w a ć

WW E o d c z a s u e r y

k n i g d y ni e m ó w i

i m ś k t o m a

, t y l k o m ó w i ,

y m w r e s tl e r e m

u b t e l n a ,

ó ż n i c a ,

z w r a c a

ag ę .

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: