Thompson Vicki Lewis - Tajemnice alkowy.pdf - paulina.szczerbinska

Thompson Vicki Lewis

Tajemnice alkowy

ROZDZIAŁ PIERWSZY

melia Townsend stała w drzwiach magazynu i spoglądała z

uśmiechem na śpiącego w najlepsze kierowcę jej dostawczej

ciężarówki. Chłopak widać wkuwał całą noc do egzaminu i

teraz uznał, że wykorzysta przerwę obiadową na krótką drzemkę.

Spryciula wyciągnął się na materacu, podłożył sobie nawet pod głowę

jasieczek.

Trudno, będzie musiała go obudzić. Dyscyplina pracy weźmie w łeb,

jeśli pozwoli swoim pracownikom wysypiać się na towarach, którymi

handluje. Zanim jednak przywoła wygodnickiego do porządku, przez

chwilę nacieszy się jego widokiem. Poruszył się właśnie; T-shirt uniósł

się lekko, błysnęła opalona skóra na brzuchu. Amelia z lubością

pomyślała o nagim ciele Willa Murdocha wystawionym na promienie

kalifornijskiego słońca

W ogóle z przyjemnością, choć starannie skrywaną, myślała o Willu.

Od chwili otwarcia sklepu, pięć lat temu, wielokrotnie zatrudniała

studentów w charakterze dostawców. Pryszczatych smarkaczy bawiło,

że mogą opowiadać znajomym, jak to „robią w „Tajemnicach Alkowy".

Tyle że akurat Will nie był pryszczatym smarkaczem. Kiedy zgłosił się do

niej ostatniej jesieni, przeczytawszy uprzednio ogłoszenie, które

wywiesiła na terenie uniwersyteckiego campusu, zgłupiała zupełnie.

Jego męska uroda zachwyciła ją i oszołomiła, toteż bez chwili namysłu

przyjęła go do pracy.

Ech, nie wiedziała wtedy, jakiej napyta sobie biedy. Męczyła się z nim

już od pół roku. Na widok Willa za każdym razem traciła głowę.

Dostawała gęsiej skórki, robiła się roztargniona, rozbierała go w myślach

- ale nie śmiała zaprosić na randkę. Była w końcu jego pracodawczynią.

A nuż oskarży ją o molestowanie seksualne? Kto go tam wie? W

dzisiejszych czasach wszystko jest możliwe.

Gdyby on zaprosił ją - to co innego. Jednak przy jego chorobliwej

nieśmiałości mogła czekać w nieskończoność.

Inna sprawa, że to właśnie ta jego nieporadność chwytała ją za serce.

Sama przecież także nie należała do osób przebojowych, choć w

kontaktach zawodowych starała się to skrzętnie ukrywać. Tak, tak, kiedy

szło o promocję „Tajemnic Alkowy", działała z rozmachem godnym Billa

Gatesa.

A życie prywatne? Cóż, Amelia właściwie nie miała żadnego życia

prywatnego.

Westchnęła i zrobiła krok w stronę furgonetki. Pora obudzić Śpiącego

Królewicza. Powinien już jechać do La Jolla, gdzie państwo

Donaldsonowie czekali na Baśń Średniowiecza - pełne wyposażenie

sypialni, w skład którego wchodziły nawet obfite kotary z czerwonego

aksamitu oraz element dekoracyjny w postaci rycerskiej zbroi. To

właśnie była jej praca i Amelia uwielbiała to robić - wymyślać sce-

nariusze randek, układać menu romantycznych kolacji, projektować

niezwykłe alkowy dla swoich klientów. Czasami tylko, jak teraz, robiło

się jej tęskno, że w jej własnej alkowie nie zagościł jak dotąd ten

upragniony, wyśniony, bajkowy mężczyzna.

Gdy więc Amelia wzdychała po raz kolejny, snując marzenia, które

zapewne nigdy nie miały się spełnić, jej pracownik śnił rozciągnięty na

łożu z Tropikalnej Dżungli o jakiejś nieokreślonej kobiecie. Nigdy

wcześniej nie kochał się z żadną dziewczyną na lamparciej skórze,

chociaż więc skóra była tylko imitacją, a dziewczyna pozostawała istotą

dość mglistą, sen obiecywał prawdziwie pierwotne i dzikie doznania.

Już miał zrzucić ubranie i posiąść damę, gdy obraz zaczął się

rozpływać. Co za pech! Przynajmniej w snach mógłby mieć więcej

szczęścia! Odepchnął tarmoszącą go dłoń z nadzieją, że senne marzenie

powróci, ale była to próżna nadzieja.

- Will? - odezwał się miękki kobiecy głos, a dłoń znów potrząsnęła

jego ramieniem. - Will!

Kobiecy głos? Hm... I zapach perfum - mocny, erotyczny, jak ze snu o

pierwotnej dżungli.

Jeszcze na wpół przytomny otworzył powieki i przed oczami

zamajaczyły mu obciągnięte lycrą zgrabne, długie nogi. Co za widok!

Godzien wszystkich cudów świata razem wziętych! Gotów był właśnie

szybko zapomnieć o dzikich fantazjach na lamparciej skórze i zająć się

właścicielką wysmukłych kończyn, gdy usłyszał głos, który natychmiast

uświadomił mu, kim jest i gdzie się znajduje:

- Will, pora wstawać! Musisz jechać do Donaldsonów. No właśnie,

jest w pracy. Jest w pracy, a mówi do niego

Amelia, która jak nic wyrzuci go z roboty, jeśli tylko nawali. A tu

przecież zbliża się koniec semestru i trzeba mieć na nowe czesne.

Poderwał się na równe nogi i spojrzał niepewnie na chlebodawczynię.

- Przepraszam. Nie chciałem...

- Wszystko w porządku. Proszę tylko, żebyś nie sypiał więcej na

naszych materacach.

- Jasne. - Spuścił głowę, usiłując zapomnieć o tym, że przed chwilą

podziwiał zachwycające nogi szefowej. - To się już nie powtórzy.

Chciałem tylko przymknąć na chwilę powieki, no i padłem jak ścięty

- Kułeś do egzaminu?

Już wiedział, że go nie wywali. Co za ulga. Ponownie odważył się

spojrzeć na Amelię. Kolor jej kostiumu uwypuklał turkusową barwę

oczu. Po raz kolejny zauważył, jakie są piękne, szczególnie teraz, gdy

spoglądały na niego tak serdecznie. Pławił się w ich spojrzeniu, nie

zdając sobie nawet sprawy, jak bardzo jest spragniony kobiecej czułości.

- Tak, z anatomii - odpowiedział. - Siedziałem całą noc.

Pokiwała głową ze zrozumieniem.

- Rozgrzeszam cię. Zdecydowałeś się już na specjalizację?

Pomyślał, że to miłe z jej strony, że wdaje się z nim w przyjacielską

pogawędkę, choć przed chwilą przyłapała go na spaniu w pracy. Ale

Amelia była w ogóle w porządku jako szefowa.

- Tak. Myślę o pediatrii.

- Naprawdę chcesz leczyć maluchy?

- Aha - uśmiechnął się. - Kocham dzieciaki. Dotąd pamiętam

swojego lekarza. Był fantastyczny. W ogóle nie bałem się wizyt w jego

Thompson Vicki Lewis - Tajemnice alkowy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: