rozrzut_pole.pdf

Szkolenie strzeleckie , temat 2.3: Rozrzut pocisków. Tysięczna i jej zastosowanie

Zagadnienie 1

Rozrzut pocisków, określenie średniego punktu trafienia

Definicja naturalnego rozrzutu pocisków.

W czasie strzelania z tej samej broni, całkowicie sprawnej i z przestrzeganiem wszystkich

warunków dokładności celowania jednakowych dla każdego strzału, poszczególne pociski z

powodu szeregu przyczyn zakreślają odmienne tory i uderzają (padają) w różne miejsca.

Zjawisko padania pocisków w różnych miejscach podczas strzelania z tej samej broni i w

takich samych warunkach nazywa się naturalnym rozrzutem pocisków .

Rys. Wiązka torów pocisków, pole rozrzutu i oś rozrzutu:

na płaszczyźnie pionowej, na płaszczyźnie poziomej, linia przerywana -

średni tor pocisku, BB1- pozioma oś rozrzutu,CCI- pionowa oś rozrzutu.

Definicja średniego toru pocisku.

W miarę oddalania się od punktu wylotu tory pocisków w wiązce rozchodzą się. Tor

pocisku przechodzący w środku wiązki, nazywa się średnim torem pocisku . Dane

tabelaryczne charakteryzujące dany rodzaj broni odnosi się zawsze do wyżej wspomnianego

średniego toru pocisku. Punkt przecięcia się średniego toru pocisku z powierzchnią celu

/przeszkody/, nazywa się średnim punktem trafienia lub środkiem rozrzutu . Nawet w

przypadku, gdy trafienia w tym punkcie nie będzie. Płaszczyzna na której rozmieszczą się

punkty uderzenia (przestrzeliny), powstałe przez przecięcie się wiązki torów z jakąkolwiek

płaszczyzna, nazywamy polem rozrzutu . Pole to ma zazwyczaj kształt elipsy, wyjątkowo przy

strzelaniu na bliskich odległościach może mieć kształt koła.

Przyczyny powstawania rozrzutu pocisków:

Rozrzut pocisków spowodowany jest różnymi przyczynami, które można podzielić na

trzy zasadnicze grupy:

A. Różne prędkości początkowe spowodowane różnicami:

w ciężarze ładunków prochowych i pocisków, w kształcie i rozmiarach pocisków oraz łusek, w

jakości prochu itp. zaistniałych w wyniku niedokładności produkcyjnych,

temperatury ładunku, zależnymi od temperatury powietrza oraz czasu przebywania naboju w

nagrzanej lufie w czasie strzelania,

- w stanie jakościowym luf, a szczególnie w stopniu ich nagrzewania się. Przyczyny te

powodują wahania w prędkościach początkowych pocisków, a w następstwie i donośności

broni.

- 1 -

Szkolenie strzeleckie , temat 2.3: Rozrzut pocisków. Tysięczna i jej zastosowanie

B. Różne kąty rzutu i kierunku strzelania spowodowane:

popełnianiem błędów w celowaniu pionowym i poziomym /błędy w jednolitości celowania/,

różnymi wielkościami kątów wylotu i bocznych skręceń broni powstałych wskutek

niejednakowego przygotowania się do strzelania, ustawienia

broni, niewłaściwego wykorzystania podpórki, niepłynnego ściągania języka spustowego,

odchyleniami kątowymi luty broni automatycznej, powstałymi wskutek ruchu i uderzeń części

ruchomych, różnorodnością sposobów trzymania broni automatycznej, szczególnie ręcznej w

czasie strzelania seriami.

C. Różnorodność warunków lotu pocisków jest spowodowana:

różnorodnością warunków atmosferycznych, szczególnie zmianami kierunku i prędkości

wiatru, różnicami ciężaru, kształtu i rozmiaru pocisku mającą wpływ na działanie siły oporu

powietrza.

W każdych warunkach strzelania występują wszystkie trzy grupy przyczyn. Jedne z nich

pływają na uchylenie się pocisków wzwyż, drugie - wszerz.

4. Określenie średniego punktu trafienia:

Określanie średniego punktu trafienia, gdy liczba przestrzelin jest mała /do 5/ realizuje

się sposobem graficznym.

Rys. Określenie średniego punktu trafienia sposobem graficznym, a- dla

trzech przestrzelin, b - dla czterech przestrzelin, c - dla pięciu

przestrzelin.

Średni punkt trafienia dla czterech przestrzelin można określić jeszcze w inny sposób, a

mianowicie: ułożone przestrzeliny połączyć parami prostymi, środki obu prostych połączyć

trzecią prostą, którą podzielić na dwa równe odcinki. Punkt podzielenia trzeciej prostej jest

średnim punktem trafienia.

- 2 -

Szkolenie strzeleckie , temat 2.3: Rozrzut pocisków. Tysięczna i jej zastosowanie

Średni punkt trafienia dla dużej liczby przestrzelin określa się na podstawie

symetryczności rozrzutu za pomocą osi rozrzutu.

Rys. Określenie średniego punktu trafienia za pomocą osi rozrzutu:

BB1- pozioma /poprzeczna/ oś rozrzutu, CCI- pionowa /wzdłużna/ oś rozrzutu.

W celu określenia średniego punktu trafienia tym sposobem należy: odliczyć połowę

górnych lub dolnych przestrzelin i oddzielić je poziomą osią rozrzutu, odliczyć w taki sam

sposób prawą lub lewą połowę przestrzelin i oddzielić je pionową osią rozrzutu.

Przecięcie się osi rozrzutu jest średnim punktem trafienia.

- 3 -

Szkolenie strzeleckie , temat 2.3: Rozrzut pocisków. Tysięczna i jej zastosowanie

Zagadnienie 2

Wpływ warunków strzelania na wielkość rozrzutu. Pole martwe i zakryte.

Zdefiniowanie rozrzutu wzwyż i wszerz i sposób jego powstawania,

Rozrzut pocisków w płaszczyźnie pionowej rozpatruje się jako rozrzut wzwyż i

wszerz , a w płaszczyźnie poziomej jako rozrzut w głąb i wszerz . Przecinające się linie

prostopadłe przeprowadzone przez środek rozrzutu (średni punkt trafienia) nazywamy osiami

rozrzutu. Odległość od punktu uderzenia (przestrzeliny) do osi rozrzutu nazywa się uchyleniem

pocisku.

Rys. Zależność między uchyleniem środkowym w głąb U g i wzwyż U w .

W czasie strzelania z broni strzeleckiej rozrzut wzwyż i wszerz zwiększa się w miarę

zwiększania odległości strzelania. W miarę wzrastania odległości strzelania rozrzut w głąb

początkowo wzrasta, osiągając największą wielkość na określonych odległościach dla każdego

rodzaju broni, potem stopniowo maleje. Zmiana wielkości rozrzutu w głąb na różnych

odległościach tłumaczy się tym, że rozrzut w głąb jest zależny od dwóch czynników - rozrzutu

wzwyż i kąta upadku, oraz ze zwiększeniem się odległości strzelania wzrasta również rozrzut

wzwyż i kąt upadku. Wielkość rozrzutu w głąb będzie zależała od tego, która z tych wielkości

będzie wzrastała szybciej.

Jeśli szybciej będzie wzrastał kąt upadku, to rozrzut w głąb będzie malał i na odwrót,

jeśli szybciej będzie wzrastał rozrzut wzwyż, to rozrzut w głąb będzie się zwiększał. Czyli,

jeżeli cel będzie znajdował się na stoku, to przy strzelaniu z broni strzeleckiej rozrzut w głąb

zmniejsza się, jeżeli zaś cel będzie na przeciwstoku to rozrzut w głąb będzie wzrastał.

- 4 -

Szkolenie strzeleckie , temat 2.3: Rozrzut pocisków. Tysięczna i jej zastosowanie

Pole martwe i pole rażenia

Przestrzeń za ukryciem /którego pocisk nie może przebić/ od wierzchołka do

punktu uderzenia, nazywa się polem zakrytym.

Pole zakryte jest tym większe, im większa jest wysokość przeszkody i im bardziej

płaski tor pocisku. Część pola zakrytego, na którym cel nie może być rażony przy danej

krzywiźnie toru pocisku, nazywa się polem martwym. Pole martwe będzie tym większe, im

większa jest wysokość ukrycia, mniejsza wysokość celu i bardziej płaski tor lotu pocisku.

Drugą część pola zakrytego, stanowi pole rażenia.

Głębokość pola zakrytego można określić za pomocą tabel przewyższenia toru pocisku

nad linią celowania, odszukując w nich przewyższenie odpowiadające wysokości ukrycia

i odległości do niego. Po odnalezieniu przewyższenia, określa się celownik i odległość

strzelania. Różnica miedzy określona odległością strzelania a odległością do ukrycia, jest

głębokością pola zakrytego. Znajomość wielkości pola zakrytego i martwego pozwala

prawidłowo wykorzystać ukrycie dla osłony przed ogniem przeciwnika, jak również

podejmować środki w celu zmniejszenia pól martwych przez prawidłowe wybieranie

stanowisk ogniowych oraz rażenia celów bronią o bardziej stromym torze pocisku.

- 5 -

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: