Fotografia cyfrowa - portrety.pdf - poradniki - stewor

Rafał Olszak Fotografia cyfrowa - portrety

www.cyfrografia.pl/ebook.html filmy instruktażowe i rekwizyty cyfrowe

RAFAŁ OLSZAK

www.cyfrografia.pl

cyfrografia@cyfrografia.pl

FOTOGRAFIA CYFROWA:

PORTRETY

Fotografia portretowa

www.cyfrografia.pl

Autor nie czerpie żadnych materialnych korzyści z niniejszej publikacji. Niniejsza publikacja przeznaczona jest do

swobodnego kopiowania i rozpowszechniania wyłącznie w całości. Zabrania się przekształcania, publikowania fragmentów,

publikowania w innej niż elektroniczna formie bez pisemnej zgody autora. Wydruk można wykonać wyłącznie w celach

prywatnych. Użyte znaki są własnością odpowiednich firm lub osób prywatnych.

Autor dołożył wszelkich starań, by zawarte w publikacji informacje były kompletne i rzetelne. Nie bierze jednak

odpowiedzialności za ich wykorzystanie, ani za związane z tym ewentualne naruszenie praw patentowych lub autorskich.

Autor nie ponosi również odpowiedzialności za ewentualne szkody wynikłe z wykorzystania informacji zawartych w

artykule.

Wydanie – pierwsze. Data kompilacji: 2005-02-27

Rafał Olszak Fotografia cyfrowa - portrety

www.cyfrografia.pl/ebook.html filmy instruktażowe i rekwizyty cyfrowe

Portret psychologiczny, artystyczny, plenerowy, naturalny,

pozowany, zawodowy, amatorski, reporterski – wielość

tych kategorii w znacznym stopniu świadczy o ogromnej

popularności portretu. W świecie, który nas otacza

portrety można spotkać na każdym kroku – w reklamach,

na okładkach czasopism, plakatach… Można także

zaryzykować stwierdzenie, że portret jest jednym z

najczęściej podejmowanych tematów fotograficznych.

Zdjęcia tego typu robimy w wielu różnych sytuacjach,

poczynając od ważnych chwil z naszego życia, poprzez

fotografie z wycieczek, a na całkowicie spontanicznym

pstrykaniu kończąc. Zwłaszcza teraz w epoce fotografii

cyfrowej, gdy aparaty stają się jedną z podstawowych

funkcji telefonu komórkowego, zdjęcia portretowe robią

furorę i powstają ich ogromne ilości. Niestety zazwyczaj

ich wartość artystyczna (jak również techniczna) jest na

tyle niska, że zupełnie nie są godne uwagi.

W tym artykule pojawią się praktyczne wskazówki na temat udanej fotografii portretowej.

Przeczytanie tego tekstu nie daje gwarancji na tworzenie pięknych portretów. Konieczne

będzie również oglądanie zdjęć uznanych artystów, a przede wszystkim własna praktyka.

Na początku swoich prób, warto bowiem odwoływać się do sprawdzonych wzorców, nawet

jeśli wydaje nam się, że najlepiej jest wydeptywać od początku własną ścieżkę. Na

eksperymenty nigdy nie jest za późno, ale zaczynając od nich szybko może się okazać, że

wyważamy otwarte drzwi. Dlatego tak wartościowe jest podpatrywanie artystów . Dawniej

odesłałbym pewnie do biblioteki ZPAF, teraz największym zbiorem dzieł różnych

fotografików jest oczywiście wszechobecny Internet. Wystarczy wpisać w dowolnej

wyszukiwarce nazwisko poszukiwanego artysty, a po chwili pokaże się potężna lista

odnośników. Jest to zdecydowanie wygodniejsza forma niż fatygowanie się do biblioteki

oraz o wiele lepsza niż kupno czasopism, w których co druga strona to reklama zamiast

treści, a na co trzeciej znajduje się artykuł sponsorowany - tzw. recenzja. Reasumując:

albumy fotograficzne to lektura obowiązkowa każdego, choćby odrobinę bardziej

ambitnego fotoamatora. Bez tego na zawsze można pozostać pstrykaczem lub żyć w

przekonaniu, że się robi dzieła sztuki, a w istocie powielać dawno utarte schematy.

Warto by się teraz zabrać do tematu konkretniej, a mianowicie od strony sprzętu i

niezbędnych akcesoriów. Do wykonania prawidłowego portretu najlepiej użyć obiektywu o

długiej ogniskowej . Optyka tego typu sprzyja robieniu zdjęć, na których fotografowany

obiekt ma prawidłowe proporcje, jest bez zniekształceń. Jest to szczególnie ważne, gdyż

twarz ludzka charakteryzuje się konkretnymi proporcjami – jakiekolwiek ich zachwianie

obniża zwykle wartość zdjęcia. Jednocześnie obiektywem o długiej ogniskowej łatwo jest

uzyskać imponujący efekt odcięcia od tła. Taka optyka upraszcza też wypełnienie niemal

całego kadru twarzą portretowanego. Posiadanie obiektywu typu ZOOM sprzyja dodatkowo

pracy, ponieważ ułatwia kadrowanie. Bez przemieszczania się, możemy ująć konkretny

fragment obserwowanej przestrzeni.

Rafał Olszak Fotografia cyfrowa - portrety

www.cyfrografia.pl/ebook.html filmy instruktażowe i rekwizyty cyfrowe

Jeśli jesteśmy zmuszeni fotografować obiektywem o krótszej ogniskowej, powinniśmy

korzystać z najdłuższej dostępnej. Bezpieczniej jest również fotografować wówczas profil,

który stwarza mniejsze zagrożenie wystąpienia zniekształceń.

Wbrew panującej opinii, równie istotna jest ostrość obiektywu . Aparaty cyfrowe

funkcjonują w taki sposób, że zdjęcia nimi wykonane będą bardziej ostre niż zdjęcia

wykonane z taką samą optyką aparatem analogowym. Należy tą właściwość

wykorzystywać, zamiast z nią walczyć (na ogół bezskutecznie). Dlatego warto szukać

takiego szkła, które gwarantuje ostrość przy jak najmniejszej przysłonie. Ostre zdjęcia

zawsze są pewnym przejawem wysokiej jakości obiektywu, natomiast wszelkiego rodzaju

zmiękczenia (tak często pożądane w portretach) z łatwością można uzyskać w programie

graficznym. Na przykład Photoshop daje ogromne możliwości w tym zakresie, a różnego

typu dodatkowe filtry (tzw. pluginy) znacznie ułatwiają nanoszenie na fotografie tego typu

efektów. Należy mieć świadomość, że udany portret czy to dziecka, czy kobiety wcale nie

musi mieć pastelowego charakteru, a portretowani nie muszą się rozmywać w miękkości.

Portret – może z pominięciem portretu dziecka – może

być dzięki technice cyfrowej także podobny do dzieł ojca

Popartu. Andy Worhol i jego kolorowe obrazy znane są na

całym świecie. Po wykonaniu prawidłowego, ostrego

zdjęcia możemy w programie graficznym dokonywać

rozmaitych operacji zarówno na kolorystyce jak i na

ostrości. Niejednokrotnie może się również okazać, że

program edycyjny zastąpi nam wizażystę! Do tego jednak

wrócę, teraz pomówmy jeszcze o niezbędnych

akcesoriach.

Ze względu na to, że do wielu aparatów cyfrowych dołącza się za darmo programy do

obróbki zdjęć, istnieją bezpłatne programy, które można pobrać z Internetu (na przykład

GIMP) oraz ogólnie dostępne jest profesjonalne oprogramowanie – nie będę się rozczulał

nad różnego typu filtrami na obiektyw . Omawianie tego zagadnienia uważam za

całkowicie zbędne, ponieważ praktycznie każdy

pożądany efekt można uzyskać na etapie obróbki

zdjęcia.

Warto jednak zwrócić uwagę na różnego typu

powierzchnie odbijające światło . Fotografując czy to

w studiu, czy w plenerze możemy używać na przykład

blendy fotograficznej. Do portretów raczej nie jest

polecana blenda srebrna, która daje ostre światło.

Natomiast blenda biała daje miękkie, barwnie

neutralne (5600°K) odbicie. Złotej strony blendy można

użyć, aby uzyskać światło „cieplejsze”, zwłaszcza przy

intensywnym świetle błyskowym.

Koszt zależy oczywiście od wielkości blendy, ale również od materiału, z jakiego jest

wykonana. Jeśli coś jest podejrzanie tanie, zastanów się trzykrotnie przed zakupem, bo

efekty użytkowania mogą nie być zadowalające.

Rafał Olszak Fotografia cyfrowa - portrety

www.cyfrografia.pl/ebook.html filmy instruktażowe i rekwizyty cyfrowe

Fotografując w bardziej stabilnych warunkach

(ideałem jest sesja w warunkach studyjnych) można

używać ekranów odbijających światło. Choć

oczywiście istnieje możliwość zakupu takowego

sprzętu, to można również z powodzeniem

przygotować sobie ekran samodzielnie. Możemy na

przykład użyć białej tektury, którą dodatkowo z jednej

strony pokryjemy folią aluminiową (wówczas stanie się

jaśniejsza, a jednocześnie odbite światło będzie

bardziej kontrastowe). Ekrany można konstruować

również z kilku deseczek lub metalowych pręcików i

tkaniny. W przeciwieństwie do ekranów z tektury, ten

sprzęt można łatwo przygotować w taki sposób, aby w

każdej chwili móc go złożyć i przetransportować.

Jeszcze innym rozwiązaniem jest użycie bloku

styropianu. Potrzebujący profesjonalnych rozwiązań

mogą się skusić na któryś z produktów firmy Lastolite.

Oczywiście osoby, które na poważnie zamierzają się zająć robieniem zdjęć w warunkach

studyjnych, potrzebują znacznie więcej informacji na ten temat, ale nie ma na to miejsca

w niniejszym poradniku. Należałoby bowiem porozmawiać o lampach, tle, światłomierzu,

dodatkowych akcesoriach itd.

Wróćmy jednak do rzeczywistości finansowej współczesnego Polaka. Większość z nas

najpewniej w kwestii sztucznego oświetlenia może powiedzieć bardzo niewiele, co

najwyżej wspomnieć o wbudowanej lampie błyskowej . Czasami jej użycie przysparza

więcej kłopotów niż daje korzyści. Dość trudno ją ujarzmić, dlatego najlepiej pozostawić

to aparatowi fotograficznemu, korzystając z trybów programowych fotografowania. Na

przykład w tzw. portrecie nocnym aparat używa lampy błyskowej w celu rozświetlenia

pierwszego planu i wydłuża czas naświetlenia, aby lepiej były widoczne szczegóły tła.

Trybu tego używa się oczywiście w kiepskich warunkach oświetleniowych. Warto poprosić

portretowaną osobę, aby pozostawała nieruchoma jeszcze przez kilka sekund po błysku, w

celu uniknięcia niepożądanego poruszenia na fotografii.

Posiadacze zewnętrznych lamp błyskowych mają zazwyczaj większe pole do popisu,

ponieważ mogą dokonywać różnych ustawień parametrów błysku. Jak pokazuje

doświadczenie, dla jednych to sposób realizacji swoich wizji fotograficznych, dla innych -

przesadne utrudnienie. Niemal każdy posiadacz aparatu fotografuje portrety, ale nie każdy

musi się przecież posługiwać sprzętem z dużą ilością opcji. Mimo wszystko warto pamiętać,

że sporym udogodnieniem jest możliwość skierowania błysku na przykład w sufit, jeśli

pomieszczenie nie jest zbyt wysokie. Odbite światło będzie rozproszone, a co za tym idzie

unikniemy białej plamy światła na twarzach portretowanych osób.

Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na fakt, że błysk lampy powoduje powstanie

odblasków na twarzy fotografowanego, zwłaszcza, gdy ten jest odrobinę spocony. Takie

są właściwości ludzkiej skóry, a znikome jest prawdopodobieństwo, że zawsze będziemy

prowadzać ze sobą wizażystę. Na szczęście w programie graficznym możemy stosunkowo

łatwo usuwać różnego typu niedoskonałości zdjęć i ludzkiej skóry. Zagadnienie to

omawiam w bezpłatnym poradniku „Retusz postaci” oraz oczywiście w filmach

instruktażowych ( www.cyfrografia.pl/ebook.html ).

Rafał Olszak Fotografia cyfrowa - portrety

www.cyfrografia.pl/ebook.html filmy instruktażowe i rekwizyty cyfrowe

Teraz możemy już przejść do samego

procesu fotografowania. Zanim omówię różne

sposoby oświetlenia postaci portretowanego,

warto przypomnieć sobie kilka

elementarnych zagadnień związanych z

przysłoną, czasem naświetlenia i w

konsekwencji również z głębią ostrości .

Trzeba pamiętać, że użycie dużej przysłony

oznacza przepuszczenie smugi światła tak

wąskiej, że przypomina ona igłę. Metafora ta

jest jak najbardziej na miejscu, gdyż

przysłona f/22 oznacza bardzo dużą głębię

ostrości. Jeżeli zatem w kadrze znajdzie się

też większy fragment tła, to jego szczegóły

będą dość wyraźne. Jeśli natomiast chcemy skupić uwagę widza wyłącznie na pierwszym

planie, a co za tym idzie na postaci, możemy zastosować stosunkowo niską przysłonę, aby

tło zostało rozmyte i nie przyciągało wzroku.

Zatem tworząc portret reporterski (na przykład portretowany w

towarzystwie współpracowników lub w miejscu pracy), raczej

użyjemy wysokiej przysłony, aby widz miał okazję zobaczyć różne

szczegóły otoczenia. Odwrotnie może być w przypadku portretu

psychologicznego , gdzie główną rolę odgrywać będą emocje na

twarzy portretowanego.

Jak widać dobór odpowiednich parametrów ekspozycji ma niemałe

znaczenie w kontekście tworzenia dobrego zdjęcia.

Zajmijmy się teraz kwestią oświetlenia , które pełni bardzo istotną

funkcję w budowie ogólnego klimatu zdjęcia, a co za tym idzie jest czynnikiem

bezpośrednio wpływającym na odbiór fotografii. Kształtuje kolorystykę i tonację zdjęcia.

Na przykład czerwone, ostre światło w połączeniu z gniewem na twarzy, tworzą prawdziwą

mieszankę wybuchową. Barwa błękitna czy fioletowa zawsze dodają swoistej

tajemniczości, magii. O kolorystyce zdjęcia możemy decydować nie tylko poprzez dobór

odpowiedniego oświetlenia, czy wybór balansu bieli w aparacie, ale również poprzez

obróbkę w programie edycyjnym wykonanej już fotografii. Sprawdź w instrukcji swojego

aparatu fotograficznego, jakie opcje balansu bieli przypisane są konkretnym wartościom

temperatury barwowej światła (termin nie odnosi się rzecz jasna do temperatury w sensie

ciepła, lecz do wizualnej strony światła) w celu osiągnięcia oczekiwanej kolorystyki.

1000° Kelvina – Światło świecy, ognia, lampy olejowej

2000° K – Wschód słońca

2500° K – Standardowe żarówki

3200-3400° K – Fotograficzne lampy żarowe i halogeny

5200° K – Typowe światło dzienne

6000° K – Jasne światło słoneczne, jasne niebo

6500° K – Lampa błyskowa

Fotografia cyfrowa - portrety.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: