PROMOCJA ZDROWIA W PRZEDSZKOLU
Z UWZGLĘDNIENIEM ZASAD BEZPIECZEŃSTWA
Edukacja zdrowotna jest procesem, w którym uczymy się dbać o zdrowie własne i społeczeństwa. Zdrowie jest wartością istotną zarówno dla jednostki jak i dla społeczeństwa.
Jest podstawowym warunkiem zaspokajania potrzeb człowieka, umożliwia realizację celów i aspiracji oraz rozwój osobisty.
To z kolei ma zasadniczy wpływ na rozwój społeczeństwa, pozwala na tworzenie dóbr materialnych i kulturalnych. Dlatego też edukacja zdrowotna jest nieodłącznym elementem promocji zdrowia, która dotyczy oddziaływań na system społeczny. Promocja zdrowia ma na celu zwiększenie wśród społeczeństwa odpowiedzialności za swoje zdrowie i podejmowanie wysiłków na rzecz jego poprawy.
Edukacja zdrowotna w ujęciu tradycyjnym rozumiana była jako ochrona zdrowia lub jego poprawa przez świadome uczenie się i modyfikowanie zachowań. Głównym celem tak pojmowanej edukacji było upowszechnianie wiedzy na temat zdrowia oraz poradnictwo w odniesieniu do zagrożeń zdrowia. Jest to na pewno bardzo ważne, jednak o wiele bardziej istotne i zasadne jest promowanie i kształtowanie zdrowego stylu życia już od najmłodszych lat, bowiem właśnie w okresie wczesnego dzieciństwa najłatwiej ukształtować odpowiednie postawy, nawyki i przyzwyczajenia.
Wiek przedszkolny jest bardzo ważnym etapem w kształtowaniu prozdrowotnych wyborów oraz jego stosunku do środowiska, wobec którego będzie w przyszłości podejmować decyzje. Budowanie „świadomości prozdrowotnej” to nie tylko przekazywanie wiedzy, ale i odpowiedzialność za własne zdrowie. Dobry stan zdrowia warunkuje prawidłowe przystosowanie się do środowiska społecznego. Dobre samopoczucie, odporność organizmu umożliwia systematyczne uczęszczanie do przedszkola, a także ułatwia zabawę i naukę.
Edukacja zdrowotna w przedszkolu powinna opierać się na potrzebach zdrowotnych wychowanka, które zależne są od rozwoju dziecka. Świadomość i odpowiedzialność rozwijają się wraz z wiekiem. Aktywny i świadomy udział dziecka w nabywaniu wiedzy i umiejętności wzrasta wraz z wiekiem. Edukację zdrowotną dzieci w wieku przedszkolnym należy rozumieć jako zamierzony proces planowanych działań dydaktyczno – wychowawczych uwzględniających rozwój psychofizyczny i społeczny dziecka. Proces ten powinien w dłuższej perspektywie wzbogacić wiedzę dzieci z dziedziny zdrowia, wykształcić u nich postawę „prozdrowotną”, umożliwić nabycie określonych umiejętności oraz przyswojenie prawidłowych przyzwyczajeń i nawyków higieniczno–zdrowotnych.
Zdrowie jest jedną z najważniejszych wartości w życiu każdego człowieka. Współczesne rozumienie zdrowia opiera się na holistycznym, czyli całościowym traktowaniu człowieka. Zatem na zdrowie składają się wzajemnie ze sobą powiązane następujące wymiary:
- zdrowie fizyczne - prawidłowe funkcjonowanie organizmu, wszystkich jego układów i narządów;- zdrowie psychiczne - zdolność do jasnego i logicznego myślenia, do rozpoznawania uczuć i wyrażania ich w odpowiedni sposób, umiejętność radzenia sobie ze stresem, napięciami psychicznymi, depresją i lękami;- zdrowie społeczne - zdolność do utrzymywania prawidłowych relacji z innymi ludźmi;- zdrowie duchowe - dotyczy wyznawanych zasad, zachowań i sposobów utrzymywania wewnętrznego spokoju.
Przyjęcie takiej definicji zdrowia wymaga od nas oparcia edukacji zdrowotnej na czterech filarach:
1. Uczyć się, aby wiedzieć,
2. Uczyć się, by móc oddziaływać na swoje środowisko,
3. Uczyć się, aby żyć wspólnie,
4. Uczyć się, aby być.
Musimy pamiętać, że realizacja celów powinna odbywać się w warunkach zdrowia, bezpieczeństwa i radosnego dzieciństwa. Działania dydaktyczno-wychowawcze muszą obejmować dzieci, rodziców i nauczyciela.
Edukacja zdrowotna w wieku przedszkolnym powinna być łącznikiem pomiędzy wiedzą i doświadczeniem dziecka wyniesionym z domu, a tym, co powinno znać i umieć oraz rozumieć, kiedy wkroczy w dorosłe życie. Swoim zakresem obejmuje profilaktykę wraz z edukacją prozdrowotną oraz kształtowanie czynnych postaw wobec zdrowia, bezpieczeństwa, higieny, tężyzny fizycznej i sprawności ruchowej.
Okres wieku przedszkolnego to szczególny etap w życiu dziecka. Niewątpliwie ma on olbrzymi wpływ na zmiany, jakie zachodzą w indywidualnym rozwoju dziecka. Każde dziecko, bowiem ma odmienne tempo i rytm rozwoju. Ważne jest, aby dziecko miało możliwość podejmowania spontanicznych działań pozwalających na poznanie siebie i otaczającej rzeczywistości oraz oddziaływania na najbliższe środowisko. Oczywiście nie mniej istotne jest realizowanie zadań założonych przez nauczyciela.
Wraz z rozwojem dziecka, jego samodzielności, musimy coraz bardziej wyposażać je w umiejętności przewidywania zagrożeń, unikania ich, a jeśli już zaistnieją - w zdolności radzenia sobie z sytuacją trudną. Małe dzieci charakteryzuje brak przewidywania skutków podejmowanych działań, silna koncentracja na zachowaniach "tu i teraz", słaba kontrola własnych emocji i duże uzależnienie od grup rówieśniczych. W połączeniu z niewielkim doświadczeniem życiowym i wąskim zasobem technik radzenia sobie z różnego rodzaju problemami, stawia to dzieci w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia zdrowia i życia znacznie częściej niż osoby dorosłe. Konieczne jest zatem jak najwcześniejsze wyposażenie ich w nawyki unikania, zapobiegania i możliwie szybkiego pokonywania niebezpieczeństw. Przestrogi i moralizowanie najczęściej okazują się zupełnie nieskuteczne, co więcej, usypiają one czujność opiekunów, dając im złudne poczucie spełnionego obowiązku.
Rolą nauczyciela jest przekazywanie wiedzy o tym, co jest korzystne lub szkodliwe dla zdrowia oraz rozwijanie umiejętności i nawyków, które pomogą skutecznie tę wiedzę wykorzystywać. A także wyrobienie u dzieci takich postaw i rozwijanie takich funkcji psychicznych oraz umiejętności, które będą stanowić podstawę odpowiedniego zachowania. Dlatego do zadań nauczyciela przedszkola należą:
- kształtowanie u dzieci zachowań i nawyków sprzyjających zdrowiu oraz czynnej postawy wobec zdrowia - czyli umiejętności radzenia sobie w nowych sytuacjach, a w przyszłości podejmowania własnych decyzji i dokonywania wyborów;- kształtowanie nawyków higienicznych;- wpajanie zasad racjonalnego odżywiania się;- tworzenie odpowiednich warunków oraz zapoznanie z zasadami bezpieczeństwa;- rozwijanie sprawności ruchowej;- propagowanie aktywnego stylu życia poprzez dostarczanie pożądanych wzorców zachowań;- rozwijanie poczucia odpowiedzialności za własne zdrowie i zdrowie innych;- kształtowanie postaw proekologicznych.
Bardzo ważnym również zadaniem nauczycieli pracujących w przedszkolu jest czuwanie nad bezpieczeństwem dzieci przebywających na terenie przedszkola. Dlatego też należałoby razem z dziećmi ustalić normy postępowania związane z ich bezpieczeństwem. Przykładem mogą być: - ostrożnie i uważnie poruszaj się po sali i innych pomieszczeniach przedszkolnych;- nie oddalaj się samodzielnie z placu i budynku przedszkola;- dostrzegaj sytuacje zagrażające bezpieczeństwu twojemu i innych;- powiedz, czego się boisz - zawsze zostaniesz wysłuchany;- rozważnie zachowuj się w pobliżu ulicy podczas spacerów i wycieczek.
Wszystkie działania podejmowane w przedszkolu muszą być wspierane przez rodzinę dziecka, inaczej bowiem przekazywana wiedza jest niewiarygodna. Dlatego warunkiem prawidłowego przebiegu edukacji zdrowotnej jest współdziałanie rodziców i nauczycieli. Bliski kontakt emocjonalny rodziców i dzieci sprzyja utrwalaniu postaw prozdrowotnej. Współpraca powinna obejmować wspólne działania mające na celu preferowanie przez dziecko zdrowego stylu życia. Żadna ze stron nie może wyciszać ani nadmiernie stymulować zainteresowania dziecka własnym zdrowiem.
Skuteczność działań dydaktyczno-wychowawczych zależy od tego, w jakim stopniu przedszkole rozwinie współpracę z rodzicami, kontynuowaną potem przez szkołę. Formy współpracy każda placówka musi wypracować sama.
Planując pracę dydaktyczno-wychowawczą musimy pamiętać o tym, że podstawową formą aktywności dziecka w wieku przedszkolnym jest zabawa. Pokazuje ona zjawiska w nowych barwach, porusza wyobraźnię, budzi uczucia, zachęca do działania.
Zdobywanie przez dziecko określonych doświadczeń w toku wczesnej edukacji, nie tylko w przedszkolu, pozwala na powolne wprowadzenie go świat, w którym żyje i dorasta. Dzieciństwo jest tym okresem w życiu człowieka, w którym kształtują się jego postawy determinujące aktualne i przyszłe zachowania dotyczące zdrowia i bezpieczeństwa.
werka1407