Stosowanie kar przez lekarzy.pdf

(136 KB) Pobierz
Stosowanie kar przez lekarzy
Stosowanie kar przez lekarzy
Medycyna Praktyczna - portal dla lekarzy
Stosowanie kar przez lekarzy
Data utworzenia: 27.05.2002
Ostatnia modyfikacja: 30.04.2007
Ogłoszenia dla lekarzy
N O W O Ś Ć
KLARIN perfekt
wspomaga ochronę i
odżywia oko
- najbogatszy skład
- tylko 1 tabletka dziennie
- miesięczna kuracja - ok.
31 zł
Cykl konferencji "Nowe
możliwości terapii
nadciśnienia tętniczego w
2008 roku"
Stosowanie przez lekarzy kar nałożonych przez sądy (także kościelne). Amputacje,
kastracja (Dania): zakaz interwencji bez uzyskania zgody ofiary.
1. Prawo międzynarodowe
Wyrok nakazujący na dowolnej podstawie dokonanie amputacji lub kastracji jest
sprzeczny z zapisami prawa międzynarodowego cytowanymi już w przypadkach
dotyczących stosowania tortur, nieludzkiego i poniżającego traktowania. W art. 10 (1)
Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych stwierdzono ponadto, że
"Każda osoba pozbawiona wolności będzie traktowana w sposób humanitarny i z
poszanowaniem przyrodzonej godności człowieka". Lekarz musi więc odmówić
wykonania wyroku, a fortiori, jeśli nie zapytano o zgodę skazanego. Według art. 11 Paktu
"Nikt nie może być pozbawiony wolności jedynie z powodu niemożności wywiązania się
ze zobowiązań umownych".
Przeprowadzenie takiej interwencji nawet za zgodą ofiary jest sprzeczne z zapisami prawa międzynarodowego, które nie
zajmuje stanowiska wobec możliwości zrzeczenia się wykonywania i posiadania podstawowych praw. Rezygnacji z nich w
każdym razie nie można dokonać poprzez pośrednika, którego "instytucjonalnym" obowiązkiem jest leczenie i otaczanie
innych opieką, a nie naruszanie ich umysłowej lub fizycznej integralności. W art. 4 Konwencji o prawach człowieka i
biomedycynie (KB) podkreślono ten aspekt, powołując się na "zawodowe obowiązki i standardy", czyli etyczne i prawne
wymagania, do których muszą się stosować lekarze i inni przedstawiciele zawodów medycznych. Wymagania te zawarto w
art. 2 (3) Konwencji ONZ o zapobieganiu torturom, według którego nie można powoływać się na polecenie zwierzchnika lub
władzy publicznej w celu usprawiedliwienia tortur. Przepis ten jest zasadą jus cogens w prawie międzynarodowym.
Jeśli lekarz, o którym mowa, jest funkcjonariuszem więzienia, stosuje się tę samą zasadę. Patrz także odpowiedź w
przypadku dotyczącym kastracji przebywającego w więzieniu mężczyzny skazanego za przestępstwo na tle seksualnym
oraz pkt. 7.iii.c rekomendacji 1235 (1994) Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy.
Odnośnie do więźniów wykorzystywanych do badań naukowych, w art. 17 (1) KB stwierdzono, że "Badania naukowe na
osobie nie mającej zdolności do wyrażenia na nie zgody, o której mowa w art. 5 mogą być przeprowadzone przy spełnieniu
wszystkich następujących warunków:
i. spełnienie warunków wynikających z art. 16, pkt. i-iv.;
ii. oczekiwane wyniki badań są w stanie zapewnić rzeczywistą i bezpośrednią korzyść dla jej zdrowia;
2iii. badania o porównywalnej skuteczno2ci nie mogą być przeprowadzone na osobach mających zdolność do
wyrażenia zgody;
iv. wymagana zgoda, o której mowa w art. 6, została wyrażona na piśmie i dotyczy konkretnego badania;
v. osoba poddana badaniom nie sprzeciwia się".
W art. 17 (2) dodano, że "Wyjątkowo i z zachowaniem środków ochronnych przewidzianych przez prawo, jeśli oczekiwane
wyniki badań nie zapewniają bezpośredniej korzyści dla zdrowia osoby im poddawanej, badania takie mogą być
przeprowadzone po spełnieniu warunków wymienionych w pkt i, iii, iv oraz v poprzedzających ust. 1 i dodatkowo
następujących warunków:
i. badania mają na celu przyczynienie się, poprzez osiągnięcie znacznego postępu wiedzy o stanie osoby, jej
chorobie lub zaburzeniach, do osiągnięcia wyników zapewniających korzyść zdrowotną osobie im poddanej albo
innym osobom tej samej kategorii wiekowej, albo dotkniętym tą samą chorobą lub zaburzeniami, albo o tym samym
stanie zdrowia;
ii. ii. badania stwarzają minimalne ryzyko i minimalne obciążenie dla osoby im poddawanej" .
Patrz także art. 26 (1) i (2) KB.
2. Etyka
World Medical Association (Tokio 1975) zakazuje całkowicie brania przez lekarzy udziału w okrutnym, nieludzkim i
poniżającym traktowaniu ludzi; nie akceptuje się wyrażenia zgody przez daną osobę na kastrację lub amputację.
1 z 2
451777523.001.png 451777523.002.png 451777523.003.png
Stosowanie kar przez lekarzy
3. Moralność religijna
a. Moralność katolicka
Bez względu na zgodę ofiary udział lekarza w działaniach, których celem nie jest pomoc lub leczenie, ale przeciwnie,
naruszenie integralności człowieka, jest z punktu widzenia moralności nie do przyjęcia. Kara przedstawiona w tym
przypadku nie może mieć znaczenia ani "religijnego", ani "laickiego".
b. Moralność protestancka
Należy rozróżnić role lekarza i kata. Czy ma sens rozważanie możliwości ich połączenia, tak sprzecznej z rozsądkiem i
poszanowaniem praw człowieka?
c. Moralność żydowska
Udział lekarza w torturowaniu człowieka za jego zgodą czy bez niej musi być kategorycznie potępiony. Jest on z punktu
widzenia moralności i religii nie do przyjęcia.
Należy zacytować tu art. 7 Deklaracji Genewskiej World Medical Association z 1946 r.: "Zachowam najwyższy szacunek dla
ludzkiego życia od chwili jego poczęcia; nawet pod groźbą nie użyję mojej wiedzy lekarskiej w sprzeczności z prawami
ludzkości (...). Stanowisko lekarza w tym zakresie musi być starannie chronione, a kamieniem węgielnym pozostaje
tradycyjna etyka lekarska, która na przestrzeni wieków udowodniła swoją wartość".
d. Moralność muzułmańska
W islamie zakazuje się naruszania fizycznej lub umysłowej integralności człowieka. A fortiori stosuje się tę zasadę do
lekarzy.
e. Moralność buddyjska
Patrz przypadek dotyczący nadużywania praktyki w psychiatrii.
4. Moralność agnostyczna
Żaden lekarz nie może dokonać amputacji polegającej na kastracji, nawet za zgodą skazanego. Przyjmowanie leków
powodujących sterylizację - pewnych środków uspokajających - jest możliwe tylko wtedy, gdy więzień świadomie o nie
poprosi. Leczenie można jednak rozpocząć tylko po opuszczeniu przez skazanego więzienia lub niedługo przed jego
zwolnieniem i musi być zalecone przez lekarza spoza systemu więziennictwa.
Sterylizacja hormonalna jest dopuszczalna w przypadku przestępcy na tle seksualnym, który jest recydywistą.
Komentarz
Więcej informacji znajdą Państwo na stronie http://www.mp.pl
Copyright © 1996 - 2007 Medycyna Praktyczna
2 z 2
451777523.004.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin