koń do hipoterapii.doc

HIPOTERAPIA --> Koń do hipoterapii

Spotykaliśmy się ostatnio z apelem dotyczącym ratowania koni wiezionymi na rzeź i przeznaczania ich do pracy z osobami niepełnosprawnymi podczas zajęć hipoterapii.
O ile idea ratowania koni skazanych na rzeź jest bliska naszemu sercu i popieramy ją gorąco, o tyle musimy zaprotestować przeciwko pomysłowi przeznaczania koni uratowanych z rzeźni do pracy w hipoterapii. Efektem połączenia dwóch nieszczęść ludzkiego i końskiego wcale nie będzie szczęście i obopólna korzyść obu stron. Koń, który przeszedł tyle złego i cudem uniknął zagłady sam wymaga terapii, odpoczynku i spokoju.
Zachęcam do uważnego przestudiowania zamieszczonego poniżej tekstu Wincentego Smolaka wieloletniego prezesa Polskiego Towarzystwa Hipoterapwutycznego.
Jest szalenie mało prawdopodobne, a wręcz graniczące z cudem, żeby konie uratowane z transportu na rzeź spełnialy te warunki, o których mówi Wincenty Smolak w swoim tekscie. A na cuda w naszej pracy nie możemy liczyć. Naszym zadaniem jest przywracanie zdrowia i sprawności osobom niepełnosprawnym i musimy mieć do tego konie zdrowe fizycznie i psychicznie, sprawne i dobrze przygotowane, gdyż powierzamy im ważną role w procesie terapeutycznym.
Zyczymy powodzenia misji ratowania koni lecz radzimy przede wszystkim zapewnić im na poczatku miejsce do wypoczynku i dojścia do siebie po ciężkich przejściach. Z czasem może będą one mogły podjąć współpracę z ludźmi, ale stanowczo odradzamy używania ich do pracy z osobami niepełnosprawnymi. Ryzyko, że takie postępowanie skończy sie kolejnym nieszczęściem jest zbyt duże, a my nie mamy prawa narażać naszych pacjentow.

Koń do hipoterapii

Parametry optymalne, nie wykluczające innych rozwiązań:


* wałach,
* wiek powyżej 5 lat,
* przygotowany do pracy w hipoterapii,
* wysokość umożliwiająca skuteczną asekurację, zharmonizowana z wielkością pacjenta,
* chód rytmiczny, elastyczny, sprężysty, wydajny,
* pożądane takie ukształtowanie poszczególnych części ciała, jakie w zasadzie odpowiada wzorcowi pokroju (m.in.: uroda, ramy prostokątne, głowa proporcjonalna, miernej wielkości, szyja prosta, umięśniona, kłąb dobrze wykształcony, szeroki, niezbyt wysoki, kłoda podłużno-owalna, grzbiet prosty, w miarę szeroki i długi, dobrze umięśniony, wyrostki kolczyste kręgosłupa niewyczuwalne, łopatka długa, ukośna, lędźwie szerokie, dobrze związane, zad silnie umięśniony, długi, poziomy, postawa kończyn prawidłowa),
* cechy ustroju psychicznego decydujące o przydatności do rozwiązywania najszerzej pojętych problemów terapeutycznych oraz minimalizujące prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji nieprzewidywalnych (zrównoważony charakter, inteligencja, spokojny temperament, przyjazność, ufność, łagodność, cierpliwość, chętne i staranne wykonywanie poleceń, tolerancja bez odruchów obronnych na nagłe i niespodziewane bodźce wzrokowe, słuchowe i dotykowe, brak narowów i nałogów).
* Zważywszy, że powyższe warunki mają bezpośredni związek z zapewnieniem pacjentowi jak największego bezpieczeństwa, wskazana jest znajomość pełnego życiorysu danego konia, zwłaszcza pod kątem zdarzeń traumatycznych lub pozyskanie go z profesjonalnego, godnego zaufania, ośrodka hodowlano-wychowawczego.
* Jakkolwiek niewłaściwym jest dzielenie ras na "hipoterapeutyczne" i "niehipoterapeutyczne", to obserwuje się u osobników niektórych ras więcej niż przeciętne skupienie właściwości zalecanych przy usprawnianiu koniem. W Polsce taką opinię ma populacja rasy huculskiej. Fakt ten nie oznacza, że wszystkie hucuły są przydatne do naszych potrzeb, tak jak nie wyklucza posiłkowania się wyselekcjonowanymi konikami polskimi, ślązakami, fiordingami, szetlandami, kucami felińskimi, potomstwem różnych krzyżówek z udziałem kucy lub koni małych i przedstawicielami innych, dostępnych ras.
Ważne jest natomiast, by bez względu na rasę, wybór dokonywany był indywidualnie, według w/w kryteriów, zwłaszcza dotyczących sfery psychiki
* Należy dążyć do posiadania przez ośrodki hipoterapeutyczne po kilka koni różnych, celem możliwie precyzyjnego dostosowania odpowiedniego konia do aktualnych potrzeb pacjenta.

opracowanie - Wincenty Smolak
Kanony Polskiej Hipoterapii
Polskiego Towarzystwa Hipoterapeutycznego

Wiemy jak trudno znaleźć jest dobrego konia do prowadzenia zajęć hipoterapeutycznych. Często prosicie nas o pomoc w znalezieniu takiego konia. Zdarza się również, chociaż znacznie rzadziej, że proponujecie nam kupno takiego konia.
Postanowiliśmy zatem uruchomić na naszej stronie internetowej hipoterapeutyczny koński targ. Zapraszamy do umieszczania ofert kupna-sprzedaży konia do hipoterapii.
Jednocześnie apelujemy do oferujących konie na sprzedaż:
Przeczytajcie jeszcze raz uważnie tekst Wincentego Smolaka. Zastanówcie się czy Wasz koń spełnia powyższe warunki. Pamiętajcie, że od Waszej uczciwości i odpowiedzialności zależeć będzie zdrowie i bezpieczeństwo osób i tak już pokrzywdzonych przez los.
I jeszcze jedno nie należy mylić konia do hipoterapii z koniem, który sam wymaga terapii po traumatycznych przejściach. Przykro nam ale na naszym targu nie ma miejsca dla takich koni.