Kuśtyga Matyjasek - legenda spod Kościana.pdf

(53 KB) Pobierz
Office to PDF - soft Xpansion
KUŚTYGA MATYJASEK
Przed laty niedaleko Kościana na Ziemi Wschowskiej we wsi Brońsko, mieszkała bardzo
uczciwa i pobożna wdowa Ślebodzina. Żaden diabeł nie mógł do niczego złego jej nakłonić.
Na próżno różne diabły z " piekła rodem " starały się znanymi sobie sposobami nakłonić ją do
grzechu. Żadne - nawet te najzmyślniejsze , co " sztuczki diable " potrafiły wymyślać, nie
potrafiły tego dokonać. Wdowa, mimo, że kusiciele na każdym kroku starali utrudniać jej
życie, nie ulegała żadnej pokusie. Skarżyły się rogalce w piekle Lucyferowi, że nie mogą
sobie z babą dać rady, chociaż u wdowy bieda " aż piszczy ". Zatraciciele nie przestawali
kusić i używali wszelkich sposobów by wdowa chociaż jedno słowo wyrzekła niemiłe Bogu.
Ale im nic nie wychodziło. Wdowa nadal trwała przy swoich zasadach.
Nie mogąc sobie dać rady kusiciele z " upartą " babą, zebrali się u Lucyfera w piekle na
naradzie. Wśród nich był bardzo złośliwy i nieprzyjemny zatruciciel - KUŚTYGA. Otrzymał
on to imię w piekle, gdyż od " urodzenia " kulał na jedną nogę. Uważnie i zaciekawieniem
przysłuchiwał się Kuśtyga narzekaniom współ-czortów. Dziwiło go bardzo, że żaden z
kusicieli nie potrafił użyć takiego sprytnego podstępu, by nakłonić wdowę, żeby chociaż raz
zaklęła ! Postanowił sam zabrać się do tej sprawy. Z początku i jemu żadne " diabelskie
sztuczki ", do skuszenia wdowy nie były przydatne. Wdowa nie poddawała się żadnym
"matactwom diabelskim". Postanowił przeto złośliwy kusiciel ludzkie sztuczki zastosować.
Nadarzyła się ku temu okazja.
Było to akurat na przednówku. Bieda zaczęła zaglądać do wszystkich chat na wsi. Nawet i
bogatym gospodarzom, zaczynało być ciężko. U wdowy coraz gorzej zaczynało się dziać. W
dniu kiedy wyjechała wołami orać w pole, zabrała z sobą tylko małe zawiniątko, w którym
była, ostatnia kromka suchego chleba. Gdy zajechała na miejsce orki, zawiniątko położyła na
miedzy, z myślą, że skorzysta z niego w południe, kiedy słońce będzie w zenicie. Praca
pochłonęła ją bez reszty. Nic w koło nie widziała, tylko pracujące z nią woły. Nie zauważyła,
że ktoś przygląda się jej orce i zbliża się do miedzy, gdzie leżało zawiniątko z suchą kromką
chleba. Był to KUŚTYGA ! Gdy ujrzał posiłek wdowy "szatańska myśl" przebiegła przez
jego głowę. Rozwiązał szybko zawiniątko i wyjął chleb, by po chwili łapczywie zjeść. Gdy
skończył jedzenie skrył się w pobliskich krzakach i czekał na wdowę i jej reakcję, gdy
przyjdzie i nie będzie miała swojej kromki suchego chleba. Na pewno siarczyście zaklnie -
pomyślał ?
W samo południe, gdy dzwon z pobliskiego kościoła zaczął dzwonić na "Anioł Pański ",
wdowa wyprzęgła woły, które same ruszyły do wodopoju, a sama zmówiwszy modlitwę,
skierowała się w stronę swojego pożywienia. Zdziwiła się niezmiernie, gdy ujrzała rozwinięty
węzełek i brak kromki suchego chleba. Obejrzała dokładnie miejsce wokół zawiniątka, ale -
suchej kromki chleba nigdzie nie było. Usiadła na miedzy zmartwiona i zmęczona. Jednak
żadnych złorzeczeń z jej strony nie było.
- Niech mu będzie na zdrowie - powiedziała, temu co tą kromeczkę suchego chleba mi zabrał.
Skoro odważył się na kradzież takiego chleba, musiał być bardzo głodny - zakończyła.
Gdy ostatnie zdanie wypowiedziała, zatraciciel słuchający w ukryciu tych słów - zapadł się
pod ziemię. Znalazł się w piekle przed samym tronem Lucyfera, który już wiedział jaka
przygoda na ziemi spotkała KUŚTYGĘ. Nawet Lucyper nie mógł znieść tego wyczynu
Kuśtygi i kazał mu wracać tam skąd przybył. Posłuszny bies wrócił na miedzę, gdzie jeszcze
leżały okruchy przez niego zjedzonej kromki suchego chleba.
Gdy o całej sprawie dowiedział się BORUTA - wojewoda diabelski nad wszystkimi czortami
w Polsce natychmiast kazał zwołać " TRYBUNAŁ DIABELSKI " i osądzić KUŚTYGĘ !
Diabli pachołkowie znaleźli Kuśtygę ukrywającego się w borze Włoszakowskim i przywlekli
go na Zamek Łęczycki. Po trzynastu dniach rozprawy " TRYBUNAŁ DIABELSKI " pod
przewodnictwem Pana na łęczyckich błotach Imć BORUTY, wojewody diabłów polskich -
skazał :
" ... za popełniony CZYN NIEGODNY NAWET DIABŁA - skazuje się obwinionego
zatraciciela KUŚTYGĘ z piekła rodem , na służenie u wdowy Ślebodziny we wsi Brońsko
Kasztelanii Wschowskiej , do końca życia w/w wdowy w jej gospodarstwie za parobka,
wykonującego najcięższe prace i przynoszące jej wszelkie dobra do domu i gospodarstwa i
dlatego od dziś będziesz pracował dla tej kobiety na chleb. Nakazuje się też w/w
zatracicielowi dla niepoznaki przybrać imię ludzkie jak i od dnia dzisiejszego ubierać się
wyłącznie w strój w jakim chodzą wieśniacy na Ziemi Wschowskiej. Po skończonej
rozprawie w/w uda się do gospodarstwa wdowy w ubraniu ludzkim, trzeźwy i wymyty, żeby
od niego nie było czuć diabłem i co rychlej zabierze się do pracy.
Wyrok jest ostateczny i ze względu na haniebny czyn oskarżonego, który przynosi piekłu
hańbę - nie podlega zaskarżeniu do wyższego "Trybunału Diabelskiego ", jak i nie
przysługuje w/w złożenie prośby o łaskę do Księcia Lucypera. "
Ze spuszczonym ogonem opuścił Zamek Łęczycki Kuśtyga, kierując się Traktem Poznańskim
na Ziemię Wschowską. Gdy znalazł się w Brońsku w zagrodzie wdowy, prosił ją by go na
służbę przyjąć raczyła. Wdowa z początku się wzbraniała twierdząc, że z gospodarki zaledwie
dzieci swoje wyżywi, więc jemu nie będzie miała czym zapłacić. Mimo wszystko Kuśtyga
nalegał i prosił o tą pracę. Wreszcie wdowę przekonał, gdy powiedział, że ani jednego inkluza
od niej nie weźmie, tylko za marne jedzenie będzie służył. Samo dobro będzie jej przysparzał
i nawet w niedziele będzie pracował. Wdowa po tych naleganiach ustąpiła i zapewniła
Kuśtygę, że u niej dom jest wierzący i w niedziele się nie pracuje, tylko chodzi do kościoła.
Kuśtyga na te ostatnie słowa wdowy się wzdrygnął i zaczerwienił, ale pracę przyjął, bo nie
miał innego wyjścia. Wdowa jeszcze zapytała jak na niego wołają ?
- Kuś... , nie - Matyjasek - wykrzyknął diabeł! - Ma-ty-ja-sek, jąkał po raz drugi pomny
przykazaniu sądowemu.
Wdowa i jej dzieci, dzięki wyrokowi "Trybunału Diabelskiego " do końca życia nie zaznały
głodu.
KUŚTYGA - MATYJASEK do dnia dzisiejszego pałęta się gdzieś tam po Ziemi
Wschowskiej. A, że mu się poplątało w głowie, jak go ktoś spotka i zapyta jak na niego
wołają to raz odpowiada - że Kuśtyga innym razem Matyjasek. Wie tylko o jednym dobrze i
to zapamiętał na całe diabelskie życie , że :
" NAWET DIABŁU NIE PRZYSTOI , CZYNU NIEGODNEGO POPEŁNIAĆ ".

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin