Rysowanie twarzy i rąk

LEKCJA 1
Podstawowym kształtem jest spłaszczona kula.

Czaszka przypomina wyglądem kulę. Aby przedstawić kulę jako jednolitą sferę, musimy ustalić oś, tak jakby wbić gwóźdź przez górną część tej kuli. Możemy podzielić ją na ćwiartki poprzez centra wyznaczone przez tą oś i ponownie wzdłuż "równika". Teraz, kiedy odkrawając niewielkie plasterki po obu stronach, utworzymy podstawowy kształt, który w przybliżeniu odpowiada kształtowi czaszki. Nasz "równik" staje się linią brwi. Jedna z linii przecinających centrum staje się linią środkową twarzy. Blisko połowy odcinka pomiędzy linią brwi a osią ustalamy linię włosów lub górę twarzy. Przedłużamy linię środkową "opuszczając" linię prosto w dół w stosunku do kuli. Na owej linii powstać muszą dwa odcinki o długości podobnej do wysokości czoła, lub tej dzielącej linie brwi i włosów. To daje nam długość nosa, a poniżej podstawę podbródka. Teraz możemy narysować płaszczyznę twarzy, poprzez dorysowanie linii szczęki, która łączy się z kulą w połowie jej obwodu po obu stronach. Uszy umieszczamy wzdłuż pionowej linii w połowie głowy, na odcinku przybliżonym do odległości pomiędzy brwiami a podstawą nosa. Kula ta może być obracana w dowolną stronę.

LEKCJA 2
Bardzo ważny krzyż na kuli.

"Krzyż", lub punkt, w którym linia brwi przecina linię środkową twarzy, jest kluczowym elementem konstrukcji całej głowy. Wyznacza on położenie płaszczyzny twarzy w stosunku do kuli, lub kąt pod którym oglądamy twarz. Łatwo to zauważyć na każdym modelu. Poprzez przedłużenie linii w pionie wyznaczamy linię środkową całej głowy. Na jej podstawię rysujemy boki twarzy i głowy. Przedłużając linię brwi wokół głowy, możemy zlokalizować uszy.

LEKCJA 3
" Krzyż" i linia środkowa określają pozę

Przygotuj ołówek i podkładkę.

Bardzo ważne jest, aby zacząć od razu ćwiczyć ustawianie kuli i płaszczyzny twarzy. Nie przejmuj się zbytnio jej cechami. Jest to jedynie konstrukcja, którą najprawdopodobniej będziesz używał do końca życia. Określ "krzyż". Myśl również o konstrukcji wokół głowy tak, żeby szczęka przymocowana była w połowie po obu stronach głowy. Pamiętaj, że oczy i kości policzkowe znajdują się poniżej linii brwi. Uszy są w przybliżeniu równoległe do linii brwi i nosa. "Krzyż" niemalże sugeruje położenie twarzy poniżej. Z takim podejściem możemy zacząć rysowanie całej głowy w każdej pozie.

LEKCJA 4
Ustalanie linii środkowej

Ostrożnie zacznij umieszczać cechy. Jeśli już opanowałeś kulę, płaszczyznę i ich podziały, nie sprawi ci większego kłopotu umieszczanie cech. Musisz sobie jednak uświadomić, że cecha nigdy nie będzie pasować do głowy, jeżeli nie będzie umieszczona poprawnie i w zgodzie z liniami konstrukcyjnymi całej głowy. Każdy artysta musi być przygotowany na pewne zmagania z konstrukcją, więc nie pozwól się zniechęcić. Wszystkie głowy rysowane przez kogokolwiek polegają na konstrukcji, podobnie jak każdy budynek, samochód czy jakikolwiek inny obiekt trójwymiarowy. To jest właśnie zadaniem artysty aby nauczyć się konstruowania rzeczy w trzech wymiarach, na powierzchni dwuwymiarowej. Musimy myśleć o każdej rzeczy, którą rysujemy, jako o całości i patrzeć jak jej wymiary są postrzegane z naszego, konkretnego punktu widzenia. Reprezentacja trzech wymiarów wymaga odpowiedniej wiedzy i warsztatu, jednak wiedza taka nie jest cięższa od tej, wymaganej na każdym innym polu. Nie ważne jakim talentem dysponujesz, talent musi współdziałać z wiedzą aby móc stworzyć coś dobrego. Kiedy poszukiwanie tejże wiedzy staje się przyjemne samo w sobie, połowa drogi za tobą. Konstrukcja nie powinna cię martwić, wszystko przyjdzie z praktyką.

LEKCJA 5
Uproszczona struktura kostna
 

W tym miejscu wielką pomocą w konstrukcji głowy może okazać się posiadanie choć ogólnej wiedzy o strukturze kostnej. Mimo, iż nie widzimy kości w szczegółach, musimy myśleć o nich jako o "rusztowaniu" głowy. Wszystkie punkty podziału są ściśle związane z kośćmi, nie z ciałem. Przyczyna, dla której wybieramy kulę i płaszczyznę jako podstawę, staje się oczywista, gdyż naszą podstawą jest sama czaszka, uproszczona i bardziej "zrozumiała".

LEKCJA 6
Elementy kostne wewnątrz konstrukcji

W tym miejscu dokładniej przyjrzymy się kościom, zauważając, że z wyjątkiem policzków, całe ciało znajdujące się na twarzy jedynie pokrywa szkielet i jest uzależnione od jego kształtu. Ten fakt znacznie ułatwia nasz problem, gdyż oprócz szczęki, kości czaszki znajdują się w ustalonej pozycji i ruszają się razem z całą głową. Jedynie ciało wokół oczu, policzki i usta są zdolne do samodzielnego ruchu.

LEKCJA 7
Poruszanie się głowy w stosunku do szyi

LEKCJA 8
Tworzenie głowy z fragmentów

Kiedy pomyślimy o głowie, jako połączonych ze sobą fragmentach, wyobrażamy sobie owe fragmenty ukształtowane i umieszczone tak, jak ukazano to na rysunkach w górnym rzędzie. Zwróć uwagę na zaokrąglony fragment zawierający wargi. Nazywamy ten element wylotem. Przy rysowaniu ust musimy dopasować go wokół krzywizn górnej i dolnej szczęki oraz przednich zębów. Zbyt często usta są rysowane tak, jakby były płaskie i przylegały do płaszczyzny. W dolnym rzędzie, trzy rysunki po lewej stronie pokazują usta i strukturę pod nimi. Oko musi również pasować do swego miejsca, tak jak pokazano po prawej stronie. Powieki działają podobnie jak usta, zbliżając się do siebie wokół kolistej powierzchni.

LEKCJA 9
Podstawowe i wtórne płaszczyzny głowy.

Powinno się zawsze pamiętać o płaszczyznach głowy, gdyż to dzięki nim posiadamy podstawy do pokrywania głowy światłocieniem. Rozpocznij od podstawowych płaszczyzn (lewa górna strona) i studiuj je dopóki nie zapadną ci w pamięć. Następnie przestudiuj wtórne płaszczyzny. Z tych zbiorów płaszczyzn może zostać zbudowana niemalże każda głowa. Płaszczyzna może się wyróżniać swym indywidualnych charakterem, jednak używając przedstawionych tu płaszczyzn możesz stworzyć proporcjonalna, męską głowę.

LEKCJA 10
Przechylanie głowy

Płaszczyzny pomagają nam utrzymać konstrukcję twarzy i głowy w zakresie linii konstrukcyjnych, lub podziałek podstawowej kuli i płaszczyzny. Dzięki temu wylot staje się dużo łatwiejszy do narysowania w różnych pozycjach. Ukos policzków i zaokrąglony prostokąt czoła umieszczane są w obrębie podzielonej na trzy części twarzy. Tak więc przedstawiając głowę w postaci przestrzennych bloków, wyznaczamy kąty w obrębie całej głowy. Jest to pierwszy krok ku perspektywie głowy.

LEKCJA 11
Perspektywa przy rysowaniu głowy

Radzenie sobie z perspektywą wyznacza różnicę pomiędzy amatorem a profesjonalistą. Każdy rysowany obiekt musi posiadać poziom oczu, lub horyzont, choćby wyczuwalny, jeśli nie jasno zarysowany. Po lewej widzimy płaszczyzny głowy tak, jak widziane są z dołu lub z góry w stosunku do poziomu oczu. Gdyby głowa była tak duża jak budynek, tak jak on podlegała by perspektywie.

LEKCJA 12
Różnorodność w rozmieszczaniu tworzy typy

Aby stworzyć różnice w typie i charakterze, możemy się zdecydować nie zachowywać podstawowych miar i podziałów zbyt drobiazgowo. Poprzez różnicowanie proporcji trzech części twarzy, dochodzimy w efekcie do sporej ilości wariantów. Istnieją tysiące możliwych kombinacji, dobrą zabawą jest eksperymentowanie z nimi.

LEKCJA 13
Zawsze buduj na linii środkowej

Zawsze w trakcie rysowania głowy pamiętaj aby wyważyć formy po obu stronach linii środkowej. Części kostne pozostają niezmienne, a wyraz twarzy znajduje się "pomiędzy" nimi. Szczęka może jedynie otwierać się i zamykać. Wyraz leży w oczach, policzkach i ustach, razem z niewielkim marszczeniem czoła i obszarów wokół oczu. To, co robimy po jednej stronie, musimy zrobić również po drugiej.

LEKCJA 14.

Tworzenie dowolnego typu

Nie ma żadnego powodu, dla którego nie miałbyś czuć pełnej swobody przy formowaniu kuli i płaszczyzny twarzy. Różnorodne typy wspomniane wcześniej, tworzone są po prostu przez budowanie struktury wewnętrznej, która jest szeroka, kwadratowa, podłużna, wąska, lub taka jaką tylko sobie wymyślisz. Posiadasz już podstawy tworzenia tejże konstrukcji, więc teraz wypróbuj różne opcje.

LEKCJA 15.

Typy są budowane przez różnicowanie kuli i płaszczyzny

Przyglądaj się ludziom, których znasz i tym, których widujesz wokół. Studiuj je pod kątem poznanych już faktów. Zauważ jakie kombinacje cech tworzy natura. Przyglądaj się poszczególnym odcinkom, od linii włosów do brwi, części środkowej- od brwi do podstawy nosa, oraz odcinkowi kończącemu się na spodzie brody. Przyglądaj się wzdłuż linii środkowej, zwróć uwagę na to co widzisz po obu stronach.

LEKCJA 16.

Wskazywanie typów

Kiedy już wiesz jak linie konstrukcyjne są rozmieszczane na głowie, możesz szybko analizować twarze i czaszki. Zawsze najpierw patrz na kształt struktury kostnej i na rozmieszczenie cech. Następnie przyglądaj się formacjom ciała na policzkach, wokół ust i oczu. Formacje te mogą być łatwo wskazane. Sprawdź czy kości policzkowe są wystarczająco uwydatnione i zaznaczone przez kształt cienia poniżej. Przyjrzyj się nosowi i formacji dziurek, ust, oraz zmarszczkom pomiędzy nimi a policzkami. Prześledź kształty poniżej, brodę i linię szczęki. Te ogólne charakterystyki, wraz z kształtem całej głowy, są ważniejsze niż fotograficzne odwzorowanie każdego cala kwadratowego twarzy. Starszy ludzie są bardziej interesujący niż młodzi pod tym względem, gdyż wspomniane charakterystyki w ich przypadku miały szansę rozwinąć się.

LEKCJA 17.

Linie rytmiczne głowy

Bardzo interesujące jest wyszukiwanie linii rytmicznych twarzy. Znajdziesz linie krągłe i zakrzywione, oraz wręcz przeciwnie, ostre i kanciaste. Takie kanciaste traktowanie rysunku pomaga odróżnić go od sztywnego, fotograficznego podejścia. W takim przypadku głowy wygląda na narysowaną a nie jedynie naszkicowaną. W formach zaokrąglonych jest urok jednak formy kanciaste mają swoją wagę i solidność. Możesz z powodzeniem tworzyć poprzez łączenie obu tych styli zamiast zwyczajnie kopiować każde zakrzywienie każdej krawędzi z idealnym ich odwzorowaniem. Poprzez takie łączenie nadajesz projektowi charakter jednocześnie tworząc solidną, spójną formę.

LEKCJA 18.

Proporcje męskiej głowy

Standardowe proporcje dla głowy męskiej są to opracowane dla widoku z przodu i z boku. Skala jest łatwa do zapamiętania. Głowa ma wysokość trzech i pół jednostki, prawie trzy jednostki szerokości (włączając uszy) oraz trzy i pół jednostki długości od czubka nosa do tyłu głowy. Te trzy jednostki dzielą twarz na czoło, nos i szczękę. Uszy, nos aż do brwi i usta wraz z brodą również odpowiadają jednej jednostce. Tak więc możesz zacząć w ten sposób rysować głowę w dowolnym rozmiarze, wykorzystując swoją własną jednostkę miary.

LEKCJA 19.

Rysowanie głowy przy pomocy jednostek

Widzisz tutaj jak skala działa w praktyce. Okrąg reprezentuje kulę, a jej szerokość jest szerokością głowy, włączając uszy. Zauważamy, że twarz jest szeroka na mniej więcej dwie jednostki, a oczy wypadają na środku tych jednostek, lub w punktach ćwierci całego odcinka (prawy górny obrazek). Ten podział pokrywa się z podziałem kuli i płaszczyzny twarzy, który już jest ci znany.

LEKCJA 20.

Anatomia głowy

Kiedy studiujesz mięśnie twarzy, stań przed lustrem i ostro je przećwicz. Dzięki temu, oraz powyższym rysunkom, dowiesz się bardzo dużo o wyrazie twarzy i przyczynie jego powstawania. Zwróć uwagę na mięśnie szyi, gdyż przeważnie na niej opierasz rysowaną głowę. Dwa poprzecznie umieszczone mięśnie obracające głowę, przymocowane są do czaszki tuż za uszami u góry i do mostka, znajdującego się pomiędzy obojczykami, u dołu. Dwa silne mięśnie przymocowane do tyłu głowy poniżej tylnej części czaszki, trzymają głowę prosto w górze, lub pochylają ją do tyłu. Głowa opada do przodu głównie dzięki swojej wadze. Znajomość tych mięśni w ogromnym stopniu pomoże ci przy rysowaniu głów.

LEKCJA 21.

Jak funkcjonują mięśnie

Przedstawione tu rysunki, mimo iż niezbyt przyjemne, są ważne dla artysty jeśli chce nadać swoim postaciom jakiś wyraz. Uśmiech jest bardzo ważny w przypadku sztuki komercyjnej oraz reklamy. Przy ilustrowaniu fikcji być może będziesz musiał okazjonalnie narysować twarz rozzłoszczoną, jednak najprawdopodobniej większość twoich twarzy będzie przyjmowało przyjemny wyraz. Jednakże dużo łatwiej jest narysować niewzruszoną niż szczęśliwą twarz. Naszym celem jest osiągnięcie wizerunku radosnej, a nie oschłej, czy wręcz przeciwnie obdarzonej nadmierną ekspresją twarzy. Dla tego właśnie dokładnie przestudiuj tą stronę.

LEKCJA 22.

Mięśnie pod różnymi kątami

Kiedy już wyuczyłeś się mięśni głowy, postaraj się je nakładać na głowę w różnych pozach. Pochylaj, obracaj głowę i umieszczaj na niej mięśnie tak, aby zrównoważyć obraz po obu stronach linii środkowej twarzy. Zdziwisz się widząc jak łatwo zaczną się one wpasowywać w konstrukcję, której już się nauczyłeś.

LEKCJA 23.

Mechanika ust

Usta i szczęka są prawie niemożliwe do narysowania przekonywująco bez choć podstawowej znajomości wylotu i jego działania. Początkujący rysują usta tak, jakby leżały na płaszczyźnie. Łuk zębów w zaokrąglonej szczęce musi być wyraźny, tak jak i fakt, że wargi są pełne.

LEKCJA 24.

Mechanika oka

LEKCJA 25.

Ruch ust

LEKCJA 26.

Konstrukcja nosa i uszu

Wygląd nosa i uszu jest zależny od punktu widzenia, z którego są rysowane. Prawdziwym problemem jest nie tyle osadzenie ich we właściwym miejscu konstrukcji głowy, co narysowanie ich szczegółów. Nosy i uszy znacznie różnią się w kształcie, jednak w niedużym stopniu w podstawowej konstrukcji. Nozdrza powinny być osadzone równo na linii prowadzącej od podstawy nosa do podstawy uszu. Dobrym ćwiczeniem jest rysowanie nosów i uszu pod różnymi kątami dopóki nie zaznajomisz się w pełni z ich położeniem w dowolnej pozycji głowy.

LEKCJA 27.

Wyraz twarzy śmiech

LEKCJA 28.

Różne wyrazy twarzy

LEKCJA 29.

Charakteryzacja poprzez wyrazy twarzy

LEKCJA 30.

Analiza znaczników twarzy

Nie jest ciężko zapamiętać rozmiar, kształt i położenie mięśni twarzy. Jeśli już to zrobisz, już zawsze będziesz w stanie zidentyfikować linie i wybrzuszenia na twarzy. Starsi ludzie lepiej niż młodzi służą jako źródła informacji w tym zakresie, ponieważ u nich lepiej zaznaczone są wszelkie linie i zmarszczki. Możemy nauczyć się odróżniać małe zmarszczki od głównych linii twarzy. Małe zmarszczki związane są z kurczeniem się ciała pomiędzy mięśniami, podczas gdy linie związane są z krawędziami samych mięśni. Małe zmarszczki są rzadko rysowane czy malowane, ponieważ w końcu sieć zmarszczek pokrywa całą twarz. Dużo ważniejsze są całe formy i duże fałdy lub linie pomiędzy nimi. Są to długie fałdy policzków, fałdy znajdujące się wokół ust oraz te nad i pod oczami. Mięśnie są mocno zarysowane w twarzach męskich...