Przeciw imperium UE
Ks. prof. Czesław S. Bartnik
Ate czy zdrada?
W mitologii greckiej występuje psychologiczne pojęcie bogini Ate, która miała zwabiać lub popychać do błędu bądź grzechu czy też wielkiej zbrodni, aby na końcu za ten występek ukarać albo złym losem, albo wewnętrzną deprawacją. Obawiamy się, że metafora ta odnosi się dziś także do Polaków lękliwych, płytko myślących lub po prostu wyrodnych, którzy nie mają skrupułów w oddawaniu Matki Polski w niewolę do imperium europejskiego. Stanęliśmy znowu przed tak istotnym problemem jak w roku 1939, choć wówczas było o tyle lepiej, że nie było narodowej zdrady.
Wabienie ze strony dzisiejszej Ate
Ludzie pędzący nas w fizyczną i duchową niewolę nie widzą problemu. Mówią po prostu:
1. że UE nie stanowi zniewolenia, lecz tylko dobrobyt i wyzwolenie z naszej małości i biedy;
2. że UE umocni naszą tożsamość polską, suwerenność, bezpieczeństwo i otworzy przed nami świetlaną przyszłość, w której nie będzie już ani narodów, ani państw, ani wielu kultur i języków;
3. i że wejście do Unii w sytuacji okrojenia suwerenności jest koniecznością dziejową, zresztą inaczej popełnilibyśmy wielki błąd i stracilibyśmy jedyną szansę historyczną.
Ciekawe, że ludzie zamiast działać i tworzyć historię uciekają się do "konieczności dziejowej". Tak się robi w marksizmie i tak samo mówiła smętnie starożytność, jak w owym hymnie Kleantesa: volentem fata ducunt, noletem autem trahunt - ludzi zgadzających się ze złą rzeczywistością losy wiodą, a niezgadzających się wloką, oczywiście do tego samego. Stawiamy sobie teraz właśnie pytanie: czy Polskę do imperium europejskiego losy wiodą, uroczyście prowadzą, czy też po prostu wloką.
Owszem, marzyliśmy o naszej pełniejszej komunii z krajami Europy. Tak też na początku planowali ojcowie Wspólnoty Europejskiej w traktacie rzymskim z 1957 roku. Byli to ludzie wielkich idei i natchnieni Biblią. Wszystkim katolikom bliska jest idea Królestwa Bożego i modlimy się o nie nieustannie w Modlitwie Pańskiej: "przyjdź Królestwo Twoje". Pierwsi chrześcijanie chcieli tworzyć jedną duszę społeczną (Dz 4, 32) i w jednym duchu mówili wszystkimi językami świata (Dz 2, 6). Wspólnotę Europy wspierali z całego serca Papieże: Pius XII, Jan XXIII, Paweł VI i najwięcej chyba Jan Paweł II.
Coś jednakże się stało bardzo złego. Oto chrześcijańską na początku Wspólnotę Europejską zaczęli powoli opanowywać - ostatecznie w roku 1991 - wrogowie chrześcijaństwa, ateiści polityczni, masoni i jakieś inne tajne ośrodki. Stała się więc katastrofa ludzka, materialna i duchowa, w Maastricht w roku 1991 ustanowiono Unię Europejską o charakterze ateistycznym, a więc bezwzględnym, ponurym, pustym i wrogim człowiekowi. I ludzie ci zamarzyli o gigantycznym imperium europejskim, o nowym Babilonie, walczącym z Bogiem, etyką tysiącleci i z wyższymi wartościami. Czynnik kościelny mógł wołać i wznosić modły w Europie i na świecie, ale jego głos był prawie niesłyszalny.
Na domiar złego kraje drugiego rzędu w Europie zostały oszukane. Wabiła nas Ate, że będziemy mieli wspólnotę, rodzinę narodów, państw, ojczyzn i kultur, a natrafiliśmy na zimne, brutalne i wyrafinowane imperium, na podobieństwo eurokołchozu (S. Michalkiewicz). Mamiła nas Ate, że będziemy mieli pełną swobodę rozwoju gospodarczego, pomoc i współpracę ze strony braci unijnych, a otrzymaliśmy "rynek skowany", kierowany z góry, jak w marksizmie i wyzyskujące kraj działania oligarchów. Obiecywano nam wolność myśli i wiary, szerokomyślność, pluralizm, wysokie loty ducha, a idzie ku nam nihilizm, bezsensowna ideologia i prześladowanie naszych wartości. Zapewniano nas - z zewnątrz i nasi politycy - że będziemy poddani tylko "wolnemu rynkowi Europy", a we wszystkim innym będziemy wolni i równi, traktowani przyjacielsko. Tymczasem za podyktowaną nam z góry recepturą gospodarczą przyszła natychmiast ideologia wroga, antypolska, antyreligijna, antymoralna. Polscy negocjatorzy od Kopenhagi do dziś są potulni, jakby byli zahipnotyzowani. Owszem, w polityce zawsze dużo oszukiwano, ale dawniej to zwykle kłamstwa zakrywano i wstydzono się, gdy wyszły na jaw. Dzisiaj kłamie się bezczelnie i w żywe oczy, a po odkryciu kłamcy śmieją się, że ich sztuka nie okazała się doskonała. W takich oszustwach celują szczególnie media i one w dużej mierze usprawiedliwiają największych oszustów.
Zakłamanie usadowiło się szczególnie w ideologii, która zdaje się tworzyć nową rzeczywistość, nowy, wirtualny świat. Dawniej wielkie imperia - od sumeryjskiego, przez rzymskie do brytyjskiego - powstawały albo przez podboje, albo przez wysforowanie się jakiegoś jednego ludu czy narodu na czoło (dr W. Hennel). Dziś imperium jest konstruowane przez ideologię i przez media w jej służbie. I przedziwne elity, które wymyśliły taką ideologię, same w nią uwierzyły jak w prawdę religijną. W konsekwencji Unia Europejska to jest unia takich elit różnych państw, jakby w imię hasła: łże-elity wszystkich krajów łączcie się. I one to właściwie robią, nie dbając absolutnie o społeczeństwa.
Toteż społeczeństwa, jak się okazuje, już nie chcą imperium, tworzonego przez utopijnych i fałszywych ideologów. I politycy o tym wiedzą. Oto kanclerz Angela Merkel, która ożywiła sprawę eurokonstytucji 1 stycznia 2007 r., rozwinęła swoje działania, w większości tajnie, w ukryciu przed społeczeństwem. Jeśli podczas prac pojawił się eurosceptyk z jakiegoś kraju, to go po prostu wyrzucała z zespołu. Przygotowując eurokonstytucję, dokonała dwóch fałszywych zabiegów: zmieniła nazwę konstytucji na traktat reformujący i poleciła wszystkim państwom Unii, żeby nie dopuściły do referendum. Stało się bowiem jasne, że ateistyczne imperium europejskie traci poparcie. Okazało się obecnie, że we wszystkich krajach członkowskich większość jest za odbyciem referendum w sprawie przyjęcia traktatu reformującego. W Polsce za referendum opowiada się 74 proc., w Irlandii - 87 proc., w Wielkiej Brytanii - 83 proc., we Francji - 81 proc., w Niemczech - 77 proc., w Italii - 70 proc., najmniej w Słowenii, ale też 55 procent. Dowodem spisku elit w tej dziedzinie jest sam prezydent Francji Nicolas Sarkozy, który zniósł ustawę o referendum.
A jednak imperium
Ludzie, którzy głoszą, że traktat reformujący nie ustanawia imperium europejskiego, superpaństwa, są albo idiotami, albo oszustami po linii owych łże-elit. Dziś używa słowa "imperium" sam przewodniczący Komisji Jose Manuel Barroso. Warto więc sięgnąć wprost do traktatu reformującego, podpisanego też przez Polskę, żeby zrozumieć, jakim to według niego tworem ma być UE.
1. UE otrzymuje pełną osobowość prawną jako organizm państwowy.
2. Będzie miała jedną konstytucję w postaci traktatu reformującego, który będzie miał pierwszeństwo przed konstytucjami krajowymi.
3. Będzie jedna wspólna władza wykonawcza w postaci Komisji.
4. Będzie wspólna władza sądownicza, wspólny sąd najwyższy - Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu i wspólne sądy specjalistyczne również mające pierwszeństwo nad sądami krajowymi.
5. Będzie wspólny prezydent, którym będzie stały przewodniczący Rady Europy, a potem przewodniczący Komisji Europejskiej.
6. Będzie wspólne ministerstwo spraw zagranicznych i obrony. Jego minister ma pierwszeństwo przed ministrami krajowymi. Jest nim obecnie już Javier Solana. To ministerstwo będzie miało swoje placówki i jego ambasady z czasem zastąpią ambasady krajowe. Traktat lizboński wprowadził też współpracę wojskową państw Unii opartą na broni atomowej Francji i Anglii. Od 2004 roku są budowane wspólne europejskie siły zbrojne, a także wspólny wywiad i ośrodek policyjny.
7. UE będzie miała zwierzchnictwo nad wszystkimi instytucjami głównymi państw członkowskich.
8. Parlamenty krajowe podlegają Parlamentowi Europejskiemu, muszą przyjąć podstawowe jego ustawy.
9. Unia będzie wydawała ustawy ściśle obowiązujące, nie tylko jak dotąd zalecenia czy dyrektywy.
10. W Komisji Europejskiej będzie tylko 18 komisarzy bez względu na liczbę państw członkowskich.
11. Dla państw, które operują euro, będzie wspólny Bank Centralny.
12. Wspólne będą umowy międzynarodowe we wszystkich dziedzinach: od politycznych, przez handlowe, po kulturalne. Są one wyjęte spod decyzji państw członkowskich. Gdyby np. dziś miał być zawarty konkordat z jakimś państwem europejskim, to byłby on zawierany z Brukselą.
13. Inicjatywy ustawodawcze będzie miała tylko Komisja Europejska, czyli owych 18 komisarzy.
14. Unia ma jedną wspólną granicę i tylko ona decyduje o zasadach przyjmowania imigrantów, azylantów, uciekinierów, ponieważ wiza będzie na całą Unię.
15. Jest wspólny kodeks karny, jedynie więzienia będą krajowe.
16. Będzie jedno wspólne obywatelstwo unijne, nadrzędne nad krajowym. Na przykład prezydent Polski będzie najpierw Europejczykiem, a dopiero potem Polakiem.
17. W przyszłości europosłowie nie będą reprezentowali swojego kraju jako państwa, lecz tylko region, np. Śląsk, Mazowsze itp.
18. Każdym krajem będą rządziły dwie konstytucje: krajowa i unijna, w razie różnicy decyduje unijna. Zresztą parlamenty krajowe muszą przyjąć podstawowe ustawy unijne. Były prezydent Niemiec Roman Herzog powiedział, że u nich już w 84 procentach funkcjonują prawa unijne.
19. Według klauzuli religijnej z 1997 roku, Unia gwarantuje Kościołom, wspólnotom religijnym i innym ich statusy prawne krajowe, ale tylko wewnątrz tych krajów, nie zaś na forum całej Europy. Ale tutaj może być dużo zamieszania. Kiedy np. pewien biskup na Zachodzie usunął księdza za czyny homoseksualne, to sąd państwowy kazał go przyjąć do pracy w parafii, gdyż nie wolno nikogo dyskryminować ze względu na orientację seksualną.
20. Planowana jest sprawa wspólnych podatków w całej Unii.
21. I wreszcie interpretacja wszelkich praw unijnych jest zastrzeżona dla Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.
22. Warto przypomnieć, że w głosowaniu obowiązuje zasada podwójnej większości, czyli większość 55 proc. państw i zarazem większość 65 proc. ludności Europy.
Są jeszcze inne kompetencje wyłączne dla Unii, jak decydowanie o dochodach z ceł, reguły konkurencji gospodarczych, polityka pieniężna, zachowanie morskich zasobów biologicznych i spraw wielkiej ekologii. Są też dziedziny kompetencji dzielonej między państwem a Unią: rynek wewnętrzny w państwie, polityka społeczna, rolnictwo i rybołówstwo, ochrona konsumenta, sieci transeuropejskie - infrastruktura, transport, telekomunikacja, dalej - przestrzeń wszelkich wolności, problemy bezpieczeństwa w zakresie zdrowia publicznego, no i Unia ma szczególne kompetencje w prowadzeniu badań, w rozwoju technologicznym i zagospodarowywaniu przestrzeni kosmicznej.
Pewne niedoskonałości
Zarówno obecnemu funkcjonowaniu UE, jak i traktatowi reformującemu zarzuca się ogólnie niedostatki demokracji. Wnioski legislacyjne są zgłaszane tylko przez podmioty niewybieralne, jak Komisja Europejska. A w Komisji, podobnie zresztą jak w całej administracji, toczą się zażarte walki, rywalizacje, rozgrywki, jakieś ciągle decydujące wpływy zakulisowe, bieg spraw jest mieszany z ideologią, no i panoszy się ogromna biurokracja, w której też łatwo o korupcję na wielką skalę. Nie ma dostatecznej kontroli, a europosłowie mają w wielu punktach władzę tylko pozorną, decydują jakieś zakulisowe osobistości z Zachodu.
W Karcie Praw Podstawowych, której traktat reformujący nadaje prawny charakter, zawarte są m.in. prawo do życia i prawo do strajku. Nie ma jednak definicji tych rzeczy. Są to ogólniki, które czynniki unijne, zwłaszcza Trybunał Sprawiedliwości, mogą sobie tłumaczyć dosyć dowolnie. Cała działalność organów unijnych nie nakłada żadnej etyki, kwestie etyczne ma określać jedynie prawo zewnętrzne. Większość ważniejszych spraw rozgrywa się tajnie, zwykle z korzyścią dla państw wielkich, jak Niemcy, Francja i Anglia, a przedstawicielstwa krajowe mają raczej charakter dekoracyjny i propagandowy, żeby się wydawało, że coś znaczą (P. Jaroszyński).
Polska wywalczyła sobie, że może samodzielnie przyjmować akty prawne w zakresie problemów etycznych, jak moralność publiczna, prawa rodziny, ochrona ludzkich wartości i poszanowanie fizycznej i psychicznej nienaruszalności człowieka. Ale żaden z tych aktów prawnych nie może naruszać praw podstawowych, które są dyktatorskie dla wszystkich i z czasem mają zniwelować wszelkie "wyjątki".
Jeszcze refleksja
Człowiek zadaje sobie pytanie, dlaczego wszystkie kraje Europy tak ciążą całe do UE, a zwłaszcza do jej głównych państw: Niemiec, Francji, Anglii i Italii. Przecież owe państwa mniejsze tak samo stracą suwerenność, jak Polska, a oficjalnie nie mówi się, żeby miały jakieś większe skrupuły. Wydaje się, że wpływają na to głównie: mit raju zachodniego, magnes wielkiej cywilizacji, stan ogromnego zniszczenia po wojnie i po komunizmie, a także brak znajomości rzeczy i niemal całkowita zależność od propagandowych mediów, którymi sterują w całości utopiści lub agenci różnych ośrodków strategicznych, bawiących się w eksperyment tworzenia nowego imperium, bo sowieckie się nie udało. Rozmawiałem z byłym prezydentem Słowacji i on powiedział, że Słowacja jest w wielu dziedzinach za słaba, żeby się oprzeć wielkim prądom Europy, że czekali na przykład Polski, a w międzyczasie zostali zniewoleni przez obce media. W rezultacie i oni nie mogli oddzielić wspólnoty gospodarczej Unii od niszczycielskiej inwazji nihilistycznej i ateistycznej. W ogóle ludzie stali się duchowo jacyś wyjątkowo słabi, jakby na nasze narody przyszedł czas jakiejś ogólnej niemocy. I tak osiągnęliśmy jakiś ważny stopień współpracy gospodarczej z Unią, ale za cenę wielkiego uszczerbku na całym życiu duchowym. Ciągle mamy czas panowania materialistycznego ekonomizmu.
I jest poważna obawa, że do tej słabości duchowej zakradła się po prostu też zdrada. A za tę wielką zdradę sama historia nas ukarze i przeklną nas przyszłe pokolenia Polaków. Bogini Ate może odegrać swoją rolę i nad Polską. O ratunek musimy prosić Matkę Bożą. Żeby nie odnosiły się do nas słowa przestrogi ze strony Pana Jezusa: "i pomrzecie w grzechach waszych" (J 8, 24).
"Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu pokoleniu i potępią je, ponieważ oni wskutek nawoływania Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz" (Mt 12, 41).
4
UWOLNIENIE_OD_ZLYCH_DUCHOW