TP 1962 01 (200).pdf

„A gdy [Baranek] otworzył siódmą pieczęć ... " „Aleście przystąpili

do góry Syon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalemu Niebieskiego

(...) Patrzajcie, abyście nie gardzili Tym, Który mówi (...): Jeszcze ja

raz poruszę nie tylko ziemią, ale i niebem (...) Przeto przyjmując

Królestwo nie chwiejące się, miejmy laskę, przez którą służymy

przyjemnie Bogu z bojaźnią i uczciwością. " „ ... Chrystus

przyszedłszy Najwyższy Kapłan (...) Przez większy i doskonalszy

przybytek, (...) Znalazłszy wieczne odkupienie. " — Obj. 8:1; Żyd.

12:22, 25, 26, 28; 9:11,12

Styczeñ - Luty 1962 Nr. 200

Wychodzi co dwa miesiące. Redaktor:Raymund G Jolly . Wydawca: Świecki Ruch Misyjny „Epifania" (odpowiedzialny w Polsce —

Wiktor Stachowiak), skrytka pocztowa nr 44, 60-955 Poznań. Adres międzynarodowy: Chester Springs. Pa. 19425, USA.

Cena: w prenumeracie rocznej zł 27, pojedyn. numeru zł 4.50

NASZ TEKST GODŁA NA ROK 1962

„TYLKO WIERZ” - „WIERNY JEST TEN, KTÓRY OBIECAŁ”

(Mar. 5:36; Żyd. 10:23)

AŻDEGO roku usiłujemy w modlitwie,

starannie dobrać tekst i polecić go braciom,

który, jak wierzymy, będzie im szczególnie pomocny

w nadchodzącym biegu wypadków Nowego Roku i

wynikających z niego potrzeb. Tym razem

wybraliśmy na noworoczny tekst godła połączone

części dwóch wierszy, które, wierzymy, wzmocnią i

zachęcą nas wszystkich do posiadania „wiary w

Boga” (Mar. 11:22) silnie ugruntowanej oraz do

dalszego pilnego i gorliwego

„bojowania onego dobrego boju

wiary” i „uchwycenia się

żywota wiecznego” (1 Tym.

6:12) wśród doświadczających

warunków, w których widzimy

królestwo Szatana szybko

chylące się do wiecznego

zniszczenia. Nowy Rok będzie

także świadczył o jego zbli-

żającym się upadku. Widzimy

majestatyczne kroki naszego

Pana przeprowadzającego

dzieło Wtórego Przyjścia w

sprawach dotyczących

ludzkości, który wypełniając

Swoją dobrą wolę w stosunku

do ludzi sprawia, że nawet

gniew ludzki chwali Go (Ps.

76:11), a niebiosa zwijają się

jako księgi (Iz. 34:4, Obj. 6:14)

i przemijają z wielkim

trzaskiem, a żywioły rozpalone

ogniem topnieją. W tej sytuacji

ogólnego rozkładu, obecnego niesprawiedliwego i

niezadowalającego porządku zorganizowanego przez

Szatana, a będącego przygotowaniem do ustanowienia

nowych niebios i ziemi, jakimi powinniśmy być my

„w Świętych obcowaniach i pobożnościach?” (2

Piotra 3:9-14).

W Biblii słowo wiara użyte jest w trzech

znaczeniach: 1) dla określenia tego w co się wierzy

(przedmiot wiary), 2) jako zaleta, przez którą się

wierzy i 3) jako zaleta, która przez posiadanie

punktów 1 i 2 wytwarza wierność lub lojalność w

stosunku do tego, w co się wierzy. Z powodu tych

trzech znaczeń wiara jest najważniejszą i

najniezbędniejszą łaską w dyspensacji wiary. Jest ona

teraz najważniejszą i najniezbędniejszą nie z powodu

wyższości (bowiem miłości należy przyznać miejsce

najwyższej łaski - 1 Kor.

13:13), lecz z powodu jej

obecnego urzędu i dlatego, że

jest gruntem i główną

ożywicielką wszystkich

innych łask. O żadnej innej

łasce, oprócz miłości, Biblia

nie mówi tak dużo jak o

wierze. A gdy weźmiemy pod

uwagę fakt, że żyjemy w

dyspensacji wiary, kiedy

niezbędnym jest: „przez wiarę

chodzić, a nie przez widzenie”

(2 Kor. 5:7), w której musimy

walczyć z zasadzkami

diabelskimi i wszystkimi

innymi wpływami

przeciwnymi, jakie są w

świecie, gdy przewagę ma

jeszcze grzech, to z łatwością

zrozumiemy, dlaczego wiara

zajmuje obecnie najważniej-

sze miejsce i dlaczego jest

najniezbędniejszą. Jednakże

wiara nie powinna działać w nas niezależnie od

miłości. Te dwie łaski powinny współdziałać

wzajemnie. Wiara obecnie pożyteczna to „wiara przez

miłość skuteczna” (Gal. 5:6). Łaska o tak

dominującym znaczeniu, jak obecna wiara, stosuje się

do klasy wiary . Powinna być więc przez tę klasę jasno

zrozumiana i koniecznie w wysokim stopniu zdobyta.

„UMIEJĘTNI I UTWIERDZENI W TERAŹNIEJSZEJ

PRAWDZIE”

2 Piotra 1:12

DWUMIESIĘCZNIK

Styczeń-Luty 1962 Nr 200 (1)

Nasz Tekst Godła na Rok 1962 .............................................. 2

Praktyczny Punkt Widzenia ..............................................4

Dobry Bój Wiary ............................................................. 4

„Tylko Wierz” .................................................................... 4

Boska Wierność .................................................................. 5

Nasze Czterdzieste Trzecie Roczne Sprawozdanie ................ 6

Powstające Narody Spoglądają na Izraela ......................... 8

Ingerencja Rzymu w Sprawy Polityczne .......................... 8

Ruch Ekumeniczny ............................................................ 9

Warunki Wśród Ludu w prawdzie ................................. 10

Zsumowanie Naszej Pracy .............................................. 11

Roczne Sprawozdanie z Pracy w Polsce ............................. 11

List do Naszych Pielgrzymów i Ewangelistów ................. 12

Praca do Jednostek .......................................................... 13

Ostatnie Pokrewne Czynności Eliasza i Elizeusza ............... 15

Pytania Bereańskie .......................................................... 19

Zawiadomienie o Wieczerzy ................................................20

Program Konwencji ..............................................................20

Trąby i Marsze Wieku Ewangelii - Pytania Bereańskie ....... 22

Różne Boskie Przymierza ..................................................... 24

„OCZEKUJĄC ONEJ BŁOGOSŁAWIONEJ NADZIEI

I EPIFANII CHWAŁY WIELKIEGO BOGA

I ZBAWICIELA NASZEGO JEZUSA CHRYSTUSA”

Tytus 2:13

Styczeń—Luty 1962 TERAŹNIEJSZA PRAWDA 3

Pierwsza część naszego tekstu „tylko wierz”

odnosi się oczywiście (jak na to wskazuje kontekst)

do wiary w znaczeniu drugim tj. do zalety, przez którą

się wierzy. Zastanówmy się przeto nad wiarą w tym

znaczeniu, zarówno z punktu widzenia teoretycznego

jak i praktycznego.

Wiara w powyższym znaczeniu jest pierwszą z

siedmiu wyższych pierwszorzędnych łask, zapisaną w

2 Piotra 1:5. Wiarę można określić, jako umysłowe

ocenienie pewnych rzeczy i poleganie na nich sercem.

Definicja ta jest oparta na oświadczeniu Św. Pawła:

„wiara jest gruntem [ ufnością -zob. przekład Ro-

therhama] tych rzeczy, których się spodziewamy

[poleganie sercem] i dowodem rzeczy niewidzialnych

[umysłowe ocenienie]” (Żyd. 11:1). Apostoł

przedstawia tu sprawę w odwrotnym porządku do jej

rozwoju, jak to często ma miejsce w Piśmie Św.

(zobacz: Ps. 50:1-5; Rzym. 8:30; 1 Piotra 5:10).

Wiara składa się więc z dwóch części: 1) z

umysłowego ocenienia, którego źródłem jest umysł i

2) z polegania serca, którego źródłem jest serce.

Żadna z wymienionych części nie może być

nieobecna w prawdziwej wierze. Obie muszą być

obecne - umysłowe ocenienie, jako grunt oraz

poleganie serca, jako nadbudowa domu prawdziwej

wiary. Wiarę chrześcijańską można określić, jako

umysłowe ocenienie Boga i Chrystusa oraz poleganie

na Nich sercem w odniesieniu do Ich istot,

charakterów, słów i czynów.

W wierze umysł będzie musiał rozwijać

inteligentne ocenienie zawierające trzy elementy:

znajomość, zrozumienie i wiarę. W prawdziwym

umysłowym ocenieniu wszystkie te elementy są obecne.

Znajomość jest zasadniczą. Nie możemy bowiem

rozwijać wiary w osobę lub rzecz, o której istnieniu nic

nie wiemy - „Jako uwierzą w tego, o którym nie

słyszeli?” (Rzym. 10:14). Z formy pytania, w jakiej

Apostoł przedstawia tę myśl, widoczne jest, że to

twierdzenie jest zrozumiałe samo przez się. Z tego

wynika, że aby posiąść wiarę w Boga i w rzeczy o Bogu,

musimy mieć znajomość o Nim i o Jego sprawach.

Sama znajomość jednak nie jest wystarczająca.

Niezbędne jest bowiem zrozumienie także osoby lub

rzeczy, w którą się wierzy, ponieważ wiara musi

posiadać rozsądną podstawę tego, na czym znajomość

się opiera. Bóg przeto zaprasza nas do rozważania z

Nim o rzeczach wiary mówiąc (Iz. 1:18): „Przyjdźcie

teraz, a rozpierajmy się z sobą”, a Św. Paweł mówi o

zrozumieniu przez niego tajemnicy Chrystusowej (Efez.

3:3,4) i o wyjaśnieniu jej wszystkim (w. 9), aby za

pośrednictwem Kościoła inni mogli poznać „rozliczną

mądrość Bożą” (w. 10), „według postanowienia Planu

Wieków, który uczynił w Chrystusie Jezusie Panu

naszym (w. 11 - zobacz poprawne tłumaczenie w

przekładzie Diaglotta); dlatego on modli się (w. 14), aby

lud Pański mógł, oprócz innych rzeczy „doścignąć

[ zrozumieć - Diaglott] ze wszystkimi Świętymi, która

jest szerokość, i długość, i głębokość i wysokość (w.18);

a Jezus zapewnia swoich wiernych, że ich

przywilejem, a nie świata, jest zrozumieć ta-

jemnice Boże (Mar. 4:11,12; Łuk. 24:45; porównaj 1

Kor. 2:4-16).

Wierzyć w niezrozumiałe rzeczy - w rzeczy, które

nie mają zrozumiałych znaczeń - nie jest wiarą, lecz

łatwowiernością. Szatan chce żebyśmy byli

łatwowiernymi. Bóg natomiast chce, żebyśmy byli

wierzącymi. Szatan chciałby, abyśmy wierzyli, że

taka łatwowierność jest szczytem wiary, podczas gdy

Bóg ceni wiarę opartą na zrozumieniu rzeczy

objawianych nam przez Niego. Pod tym względem

Szatan działa, jako mąż pragnący posiąść zaufanie,

zdobywając za swoje ofiary istoty łatwowierne, a

zatem głupie. Bóg natomiast działa, jako mądry

ojciec, starający się wychować nie głupie, lecz mądre

dzieci.

Zrozumienie spraw wiary nie wystarcza, aby nam

dać zupełną miarę umysłowego ocenienia, stanowiącego

składnik wiary. Wielu bowiem spośród niewiernych,

agnostyków, wyższych krytyków itd. posiada znajomość

i rozumie niektóre sprawy biblijne, jednak brak im

zupełnego ocenienia umysłowego, niezbędnego dla

wiary. Do zdobycia tej zupełności wiara jest niezbędna -

bowiem, umysł musi zgodzić się z prawdziwością rzeczy,

o których ma znajomość i zrozumienie . To się zgadza z

oświadczeniem zawartym w liście do Żyd. 11:6: „A bez

wiary nie można podobać się Bogu; albowiem ten, co

przystępuje do Boga, wierzyć musi, że jest Bóg, a że

nagrodę daje tym, którzy go szukają”. Tekst w 1 Tes.

2:13 zgodny jest z poprzednim: „Przetoż, my

dziękujemy Bogu bez przestanku, iż przyjąwszy słowo

Boże, któreście słyszeli od nas, przyjęliście, nie jako

słowo ludzkie, ale (jako w prawdzie jest), jako słowo

Boże, które też skuteczne jest w was, którzy wierzycie ”.

Widzimy przeto, że trzema elementami umysłowego

ocenienia, jako części wiary, są: znajomość, zrozumienie

i wiara . To jednak nie wystarcza, aby stanowić biblijną

wiarę, jako zaletę, przez którą wierzymy, ponieważ

diabli też mniej więcej posiadają te trzy elementy

umysłowego ocenienia jak potwierdza Apostoł Jakub:

„diabli także wierzą, wszakże drżą” (Jak. 2:19). Któż

jednak twierdziłby, że to dorównuje zaletom wiary

biblijnej? Nie posiadają oni dostatecznej wiary biblijnej,

ponieważ nie rozwijają drugiej części tj. polegania

sercem.

W prawdziwej wierze musi brać udział umysł i

serce - poleganie sercem jest więc niezbędne.

Rozumiemy, że poleganie sercem oznacza zupełne

przekonanie o wiarygodności danej osoby lub rzeczy,

przyswajanie jej sobie i wytwarzanie odpowiedniego

postępowania w uprawiającym tego rodzaju ufność.

Takie poleganie sercem czyni osobę lub rzecz,

względem której się rozwija, rzeczywistością i

posiadłością wierzącego oraz pobudza go do

postępowania zgodnie z tą rzeczywistością i

posiadłością. Widzimy więc, że oprócz trzech

elementów ocenienia umysłowego, pierwszej części

wiary, są też trzy następujące elementy polegania

sercem tj. drugiej części wiary: a) ufność, zaufanie

albo upewnienie, b) przyswojenie oraz c) odpowiedź i

działalność.

4 TERAŹNIEJSZA PRAWDA Styczeń—Luty 1962

Liczne ustępy Pisma Św. wykazują, że ufność,

zaufanie albo upewnienie jest elementem polegania

sercem (zobacz np. Rzym 4:20,21; 2 Kor. 5:6-8; Efez.

3:12; Żyd. 10:22; 1 Jana 5:13-15). Ono sprawia, że

przedmioty wiary stają się dla nas istotnymi i dlatego

modlimy się słowami poety:

„Panie Jezu! Bądź dla mnie miłością

I żywą rzeczywistością!

Bardziej widzialny dla oczu wiary,

Niż wielkie morza, góry i skały”.

To upewnienie jako zarys polegania sercem jest

podstawą dla jego następnych elementów. Drugim z

kolei jest przyswojenie , tzn., że prawdziwa wiara

przyjmuje przedmioty wiary za swoją posiadłość.

Według nauki Pisma Św. one powinny być przyswajane

wiarą. W ten sposób żywa wiara opiera się na Bogu jako

na Ojcu, na Jezusie, jako na Zbawicielu, na obietnicach,

jako na Matce. Ten zarys wiary pokazany jest w liście

do Żyd. 11:13 w wyrażeniu: „i witali je” tzn. przyswajali

je, a w wierszu 17 w wyrażeniu „by ł wziął obietnicę”.

Trzecim elementem polegania sercem jest

odpowiedź i działalność, odpowiadająca

wymaganiom wiary . Każdy przykład zapisany w 11

rozdziale listu do Żydów, rozdziale wiary, tego

dowodzi. Wiara ta całkowicie napełnia swego

właściciela tak, iż panuje nad nim, ożywia go i

pozwala mu wyrażać jego postępowanie w różnych

formach wiary. Taki naprawdę postępuje wiarą. Nie

ma żywego polegania sercem, gdy stosowna

odpowiedź i działalność nie są wytworzone. Gdy

spoglądamy na listę bohaterów wiary, podaną w 11

rozdz. do Żydów, widzimy, że w każdym wypadku

wiara czyniła ich energicznymi pobudzając do czynu

w zależności od warunków. Dla nich osoby i rzeczy,

na których ich wiara polegała, były prawdziwe i

własne w takim znaczeniu, że odpowiadali i działali

według wymagań sytuacji. Postępowali tak, a nie

inaczej, bo byli całkowicie przekonani o

prawdziwości obietnic danych im przez Boga a przez

nich przyjętych (Rzym. 4:18-21; Żyd. 11:13). Tylko

wtedy możemy być pewni, że posiadamy prawdziwą

i całkowitą żywą wiarę, gdy ona wytwarza właściwą

i stosowną działalność (Gal. 5:6; 1 Tes. 1:3; 2 Tes.

1:11; Jak. 2:14-26).

PRAKTYCZNY PUNKT WIDZENIA

Po rozważeniu niektórych myśli o wierze z punktu

widzenia teoretycznego, zastanówmy się nad nią z

punktu widzenia praktycznego. Bóg wynagradza nas

stosownie do naszej wiary - „Według wiary waszej

niechaj się wam stanie” (Mat. 9:29; Żyd. 11:6). Jak

ważną więc jest rzeczą rozwijanie i uprawianie przez nas

prawdziwej wiary?

Otrzymaliśmy niewątpliwie w pewnej mierze zaletę

wiary przez dziedziczność, możemy ją jednak rozwinąć

przez branie czynnego i celowego udziału w

doświadczeniach i wpływach otaczających i

wychowujących nas. Jednakże wiara, która zwycięża,

wymaga czegoś więcej niż naturalnych i prostych

przyczyn i czynników dla jej kształtowania. Wiara nie

tylko jest naturalnym darem Bożym, lecz także darem

łaski Bożej (Efez. 2:8) udzielonym

nam przez Boga przy współpracy w łączności ze

służbą Chrystusową, jaką wykonuje na naszą korzyść

przez Ducha, Słowo i Opatrzności. Wynika z tego, że

nie powinniśmy uważać siebie za źródło takiej wiary,

ani za główne czynniki potrzebne do jej wytworzenia,

ani za posiadających naturalne i niezbędne środki do

jej wytworzenia, ale powinniśmy uznać Boga za

źródło, Jezusa za główny czynnik, a Ducha, Słowo i

Opatrzności Boże za środki, które ją wytwarzają i

podtrzymują. Nasze pokrewieństwo w jej rozwijaniu,

jako poświęconych dzieci Bożych, drugorzędnych

czynników, współpracujących z Bogiem jako

źródłem, z Jezusem jako głównym czynnikiem, z

Duchem, Słowem i Opatrznością Bożą jako środkami

wytwarzającymi i kontynuującymi ją, w miarę jak ona

rozwija się w nas (Filip. 2:13; Efez. 2:10). Jako

drugorzędne czynniki, mamy jednakże niezbędny

udział w kształtowaniu i podtrzymywaniu wiary -

udział tak ważny, że jeśli go nie wypełnimy, nie

osiągniemy jej i odniesiemy całkowitą porażkę w

naszym chrześcijańskim boju.

DOBRY BÓJ WIARY

Nasza Walka, w obecnych pełnych przeciwności

warunkach, jest prawdziwym bojem wiary . (1) Jest to

bój prowadzony przez niewidzialnego Wodza,

przeciwko niewidzialnemu wrogowi. Za

pośrednictwem oczu wiary rozpoznajemy wodza

naszego zbawienia i za pośrednictwem Słowa

Pańskiego rozpoznajemy Szatana, podstępnego wodza

i jego sprzeciwiające się nam zastępy. (2) Grzech

rozpoznajemy przy pomocy uczucia moralnego, czyli

sumienia i sprawiedliwości. Wiarą przyjmujemy

Słowo Boże, a przez nauki tego Słowa uczymy się, że

niektóre myśli, słowa i czyny są sprawiedliwe w

obliczu Boga, zgodnie z Jego wzorami a inne myśli, i

słowa i czyny są złe. Te Wnioski przyjmujemy przez

wiarę w Słowo objawione - dane nam przez Boga. (3)

Walczymy o wolność i chwałę w zmartwychwstaniu,

o prawdę, której nie znamy a przyjmujemy wiarą . (4)

Bóg obiecał wielkie i kosztowne rzeczy miłującym

Go - tym, którzy z miłości do Niego kładą swoje

życie w Jego służbie. Widzimy oczyma wiary (a nie w

inny sposób) naszą nagrodę w postaci żywota

wiecznego, którą Pan nam da w zmartwychwstaniu.

(5) Rzeczy, na które patrzymy naturalnym wzrokiem

wpływają na nas w przeciwnym kierunku do naszego

biegu, aby nie uprawiać ducha cichości, uprzejmości,

cierpliwości, pokory i miłości, lecz, aby uprawiać

ducha samolubstwa, bezbożnej ambicji, pychy,

chciwości i ducha światowego. Tylko wtedy, gdy

posiądziemy wiarę w dostatecznym stopniu, taką jaką

Bóg udziela przez natchnienie i gdy będziemy

spoglądać na rzeczy niewidzialne (2 Kor. 4:18),

będziemy w stanie prowadzić dobry bój wiary aż do

końca.

„TYLKO WIERZ”

Pierwsza część naszego tekstu podkreśla wiarę .

Jak już wykazaliśmy, wiara jest jednym z trzech

elementów umysłowego ocenienia, stanowiącego

część wiary. Słowo to oprócz omó-

Styczeń—Luty 1962 TERAŹNIEJSZA PRAWDA 5

wionego już ograniczonego znaczenia, może być

używane w znaczeniu szerszym, ogólniejszym, tak jak

poniższe teksty wskazują:

„Aby każdy, kto weń wierzy [grecki przyimek eis

= w; w niego, w Jezusa - zobacz przekład Diaglotta]

nie zginął, ale miał żywot wieczny” (Jana 3:16,

porównaj z wierszem 36; 6:29,47). „Wszystko jest

możno wierzącemu” (Mar. 9:23). „Obietnica z wiary

Jezusa Chrystusa” jest dana tylko „ wierzącym ” (Gal.

3:22). „Blisko ciebie jest słowo w ustach twoich i w

sercu twojem. Toć jest słowo wiary, które

opowiadamy: że jeślibyś usty wyznał Pana Jezusa, i

uwierzyłbyś w sercu Twojem, że go Bóg z martwych

rozbudził, zbawiony będziesz. Albowiem sercem

wierzono bywa ku sprawiedliwości, ale się usty

wyznanie dzieje ku zbawieniu” (Rzym. 10:8-10). „W

którym i wy nadzieję macie, usłyszawszy słowo

prawdy, to jest Ewangelię zbawienia waszego, przez

którą też uwierzywszy , jesteście zapieczętowani

Duchem onym Świętym obiecanym” (Efez. 1:12,13).

Kościół był od początku wybrany przez Boga „ku

zbawieniu w poświęceniu Ducha i w wierze prawdy”

(2 Tes. 2:13). Tylko przez wiarę w prawdę Jego słowa

można być uświęconym w nim - „Poświęćże je w

prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą” (Jana

17:17).

Te ustępy Pisma Św. wystarczą, by jasno wykazać,

że słowa wiara i wierzyć są nieraz użyte w Biblii w

szerszym, ogólniejszym znaczeniu, obejmując nie tylko

umysłowe ocenienie tj. pierwszą część wiary, ale także

poleganie sercem, jej drugą część. Brat Johnson mówi o

niej w szerszym znaczeniu w komentarzu Manny (12

listopada) interpretując słowa Jezusa wypowiedziane do

wątpiącego Tomasza: „Nie bądź niewierny, ale wierny ”

(Jana 20:27). Czytamy: „ Wiernym (nasze podkreślenie)

jest ten, kto ćwiczy się w umysłowym ocenianiu i

poleganiu sercem na Bogu i Chrystusie pod względem

ich osób, charakterów, słów i dzieł”. Jasne więc jest, że

w naszym tekście słowo „wierz” użyte jest w szerszym

czyli ogólniejszym znaczeniu.

Otrzymywane błogosławieństwa są bezpośrednio

zależne od naszej wiary i proporcjonalne do

praktykowania jej. Gdy Jezus podczas Pierwszego

Przyjścia cudownie uzdrowił pewne osoby, pokazał w

ten sposób niektóre błogosławieństwa fizyczne, jakie

zleje na świat w Okresie restytucji. Uzdrowienia

dokonał jednak na warunkach wiary, rozwijanej przez te

osoby (Mat. 9:22,28,29; Mar. 5:34; 10:52; Łuk. 8:48,50;

17:19; 18:42; porównaj Dz. Ap. 14:9). Podobnie w

kontekście, „w którym znajduje się pierwsza część

naszego tekstu (Mar. 5:22,23) czytamy, że Jairus, jeden

z przełożonych bożnicy, rozwijał wiarę okazując ją

przypadnięciem do nóg Mistrza, gorliwie błagając Go,

aby przyszedł i położył ręce Swoje na chorą córkę i

uzdrowił ją, aby żyła. Gdy jednak nadeszła wiadomość,

że córka umarła i żeby z tego powodu Jairus nie trudził

już więcej Mistrza, Jezus zachęcił go i wzmocnił jego

wiarę ponownym zapewnieniem: „Nie bój się, tylko

wierz” (w. 35 i 36)!

Tylko wierz! Jak wielkich pozbywamy się

błogosławieństw, gdy nie przestrzegamy tych

słów naszego Mistrza! Do jakiego stopnia

rozwinęliśmy tę żywą wiarę, która zna, rozumie,

wierzy, ufa, jest upewniona i sprawia, że właściwe

przedmioty wiary stają się nasza własnością, która

energicznie i żywo odpowiada i działa w łączności z

nimi? Nie ulega wątpliwości, że każdy z nas może w

dalszym ciągu wzrastać i rozwijać się pod tymi

względami w nowym roku. Powinniśmy więc modlić

się, tak jak to czynili uczniowie przed wiekami:

„Panie, przymnóż nam wiary!” On odpowie na te

modlitwę przez Słowo, Ducha i Opatrzności Boże -

jeśli tylko Mu pozwolimy. Musimy czynnie, gorliwie

i energicznie współpracować z Nim w rozwijaniu

wiary w jej częściach i ich elementach, krocząc drogą

wiary, prowadząc wiernie, aż do końca, dobry bój

wiary. „Przez wiarę” jesteśmy „strzeżeni mocą Bożą

ku zbawieniu”, albowiem końcem wiary jest

zbawienie dusz naszych (1 Piotra 1:5,9). „ Tylko wierz

- boć wierny jest ten, który obiecał!”

BOSKA WIERNOŚĆ

Jeżeli będziemy „tylko wierzyć” w obietnice Boże

(podanie mówi, że pewien Szkot naliczył ich w

Piśmie Św. ponad 70.000) a szczególnie w Boską

wielką obietnicę związaną przysięgą, w jej zarysy

odnoszące się do nas, to nasza wiara uchwyci się ich z

taką mocą, że staną się żywą rzeczywistością i

natchną nas gorliwością i wiernością. Nietrudno jest

rozwijać wiarę w Boga lub w jakąś jego obietnicę, czy

też we wszystkie stosujące się do nas, gdy zapoznamy

się z Jego charakterem. Musimy zrozumieć i

odpowiednio ocenić fakt, że „wierny jest ten, który

obiecał”. Każdy z nas pragnący mieć to upewnienie

musi „zapieczętować, że Bóg jest prawdziwy” (Jana

3:33). W związku z tym zalecamy ponowne staranne

zbadanie Boskiej wierności przedstawionej w E.

tomie 1, str. 320-333.

Z ufnością całkowicie pokładaną w Bogu, z wiarą

silnie wkorzenioną i ugruntowaną na Jego cennych

obietnicach oraz na Jego mądrości, sprawiedliwości,

miłości i mocy, że wiernie wypełni każdą daną

obietnicę, jesteśmy wyposażeni w nieprzezwyciężoną

moc i uzdolnieni do znoszenia trudów, tak jak byśmy

widzieli Tego, który jest niewidzialny (Żyd. 11:27).

Możemy nie mieć doświadczeń tak srogich pod

niektórymi względami jak Abraham, Mojżesz i inni

Starożytni Godni, musimy jednak pozostać wierni w

tych doświadczeniach, jakie nasz drogi Ojciec

Niebiański będzie uważał za stosowne sprowadzić na

nas dla naszego najwyższego dobra. On nalewa nasz

kielich i On „sprawuje w nas chcenie i skuteczne

wykonanie według upodobania swego” (Jana 18:11;

Filip. 2:13; Pieśń 87). W Jego rękach jesteśmy jako

glina w rękach garncarza - „Izali lepianka rzecze

lepiarzowi: Przeczżeś mię tak uczynił?” (Iz. 64:8;

Efez. 2:10; Rzym. 9:20).

Nie wiemy jak Pan pokieruje naszymi krokami w

nowym roku, w związku z Jego opatrznością w

stosunku do nas (Ps. 37:23), chociaż wiemy jak nimi

kieruje według Jego Słowa i Ducha Św. Jeśli

będziemy „tylko wierzyć”

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: