BS 1988 05 (33 TP).pdf

SZT

SZTANDAR

ANDAR

BIBLIJNY

BIBLIJNY — NASZYM

NASZYM

JEDYNYM

SZT

SZTANDAREM

ANDAREM

„Podnie´cie

chora˛giew

narodów”

—

Izajasz

62:10;

Izajasz 8:20; Łukasz 11:28.

„Tedy wyszedł głos z stolicy, mówia˛cy: Chwalcie Boga

naszego wszyscy słudzy jego, i którzy si ˛ go boicie, i mali i

wielcy. I słyszałem głos jako ludu wielkiego, i jako głos wielu

wód, i jako głos mocnych gromów, mówia˛cych: Halleluja! i ˙

uja˛ł Królestwo Pan Bóg wszechmoga˛cy” — Obj. 19:5,6.

„Dzi ˛ kujemy tobie, Panie Bo ˙ e wszechmoga˛cy, który´

jest, i który´ był, i który masz przyj´´! ˙e´ wzia˛ł moc swoja˛

wielka ,iuj ˛łe´ królestwo; I rozgniewały si˛ narody, i

przyszedł gniew twój i czas umarłych, aby byli sa˛dzeni, i

aby´ oddał zapłat ˛ sługom twoim, prorokom i ´wi˛ tym, i

boja˛cym si˛ imienia twego, małym i wielkim, i aby´ wytracił

tych, co psuja˛ ziemi ˛” — Obj. 11:17,18.

„Bo tak mówi Pan zast ˛ pów: Oto Ja jeszcze raz, a to po

małym czasie, porusz ˛ niebem i ziemia˛, i morzem i sucha˛;

Porusz ˛, mówi˛ , wszystkie narody, i przyjda˛doPo ˙ ˛danego

od wszystkich narodów; i napełni ˛ ten dom chwała˛, mówi

Pan zast ˛ pów” — Agg. 2:7,8.

„Albowiem oto Ja tworz ˛ niebiosa nowe, i ziemi ˛ nowa˛,

nie

b˛da˛

wspominane

rzeczy

pierwsze,

ani

wsta˛pia˛na

serce” — Izaj. 65:17.

„Lecz nowych niebios i nowej ziemi według obietnicy

jego

oczekujemy,

których

sprawiedliwo´´

mieszka”

— 2 Piotra 3:13.

„I zatra˛bił Anioł siódmy, i stały si˛ głosy wielkie na niebie mówia˛ce: Królestwa ´wiata stały si˛ królestwami

Pana

naszego i Chrystusa jego, i królowac´b˛dzie na wieki wieków” — Obj. 11:15.

Październik 1988 Nr. 33

Zwiastun

Chrystusowego

Królestwa

SZTANDAR BIBLIJNY — NASZYM JEDYNYM SZTANDAREM

„Podnieście chorągiew do narodów” — Izaj. 62:10.

Izaj. 8:20; Łuk. 11:28.

WSZYSCY SĄ DŁUśNIKAMI ŁASKI BOśEJ

„ Albowiem któŜ cię róŜnym czyni? I cóŜ masz, czegobyś nie wziął? A

jeśliŜeś wziął, przeczŜe się chlubisz, jakobyś nie wziął? ” — 1 Kor. 4:7.

WOLUCJONIŚCI i wyŜsi krytycy w swej tak

zwanej „Nowej teologii” zastosowaliby nasz

werset do czegoś, co określają jako „podnoszenie się

człowieka”. Mówią, Ŝe pierwszy człowiek był kuzynem

małpy, i Ŝe postęp dokonany przez róŜne rasy ludzkości

jest tak wielki, Ŝe powinniśmy być dumni i wdzięczni.

Według ich teorii, kaŜde

pokolenie od poprzedniego

otrzymuje dodatkowe

błogosławieństwa i w ten

sposób świat ciągle pnie się

naprzód i do góry ku

cudownym wyŜynom

umysłowym, moralnym i

fizycznym. Lecz. my nie

moŜemy się zgodzić z tą teorią

i znajdujemy, Ŝe w tej sprawie

historia biblijna jest o wiele

bardziej zgodna z faktami.

Biblijne świadectwa i

objawienia nauczają o upadku

człowieka ze stanu pierwotnej

doskonałości i podobieństwa

do swego Stwórcy na skutek

nieposłuszeństwa. Nie posłu-

szeństwo to uwidoczniło się

proporcjonalnie do stopnia oddalenia się od Stwórcy.

Biblia pokazuje takŜe częściowe uzdrowienie, czy teŜ

wzniesienie się człowieka z głębin degradacji

proporcjonalnie do osiągania wiedzy o swym Stwórcy i

okazywania posłuszeństwa Jego prawom. Nasz werset

dobrze to pokazuje — biblijną naukę od 1 MojŜeszowej

do księgi Objawienia. Oryginalna doskonałość

człowieka była darem Stworzyciela. Grzech człowieka

był dobrowolnym wyrazem sprzeciwu wobec woli

BoŜej, a kaŜdy postęp uczyniony przez jakiegokolwiek

członka

rasy ludzkiej był proporcjonalny do łaski otrzymanej od

Pana i przyjętej przez tego człowieka.

„I cóŜ masz. czegobyś nie wziął?” Zajmijmy się

głębszym zbadaniem Słowa BoŜego i historii, by

dowiedzieć się: Kto sprawił, Ŝe róŜnimy się od innych?

Przekonajmy się czy róŜnimy się dzięki procesowi

ewolucji, czy teŜ dzięki temu,

Ŝe otrzymaliśmy więcej BoŜej

łaski.

SZTANDAR BIBLIJNY I ZWIASTUN

CHRYSTUSOWEJ BAZYLEI

IZAJ. 62:10

ADAM NIE BYŁ

KUZYNEM

SZYMPANSA

Ci, którzy przyjęli trochę

ewolucji zamiast świadectwa

Biblii wydają się być tak przez

nią zaślepieni, Ŝe sami siebie

doprowadzają do wiary w

kłamstwo. Czasami dają do

zrozumienia ludziom, Ŝe

istnieje jedynie niewielka

róŜnica pomiędzy najniŜszym,

najbardziej zdegradowanym

członkiem ludzkiej rodziny a

najbardziej rozwiniętym

zwierzęciem, choć dobrze

wiedzą, Ŝe nie jest to zgodne z

prawdą. Oni sami wiedzą, Ŝe w rzeczywistości istnieje

duŜa róŜnica. Zapewniają nas, Ŝe naleŜy znaleźć tylko

jedno, brakujące ogniwo, ale ci z nich, którzy są dobrze

poinformowani, wiedzą, Ŝe to brakujące ogniwo jest

bardzo długie. Znaleziono kilkanaście czaszek, o

których ci mądrzy ludzie mówią, Ŝe naleŜą do okresu

setek tysięcy lat przed Adamem, według biblijnego

określenia czasu.

Lecz kwestionując wiek tych reliktów i

zaprzeczając, Ŝe był kiedykolwiek jakiś inny człowiek

przed pierwszym człowiekiem — Adamem

MIESIĘCZNIK

Październik 1988 Nr 393/33 (10)

SPIS TREŚCI

Wszyscy są dłuŜnikami łaski BoŜej — 1 Kor. 4:7 ………….….……..146

Adam nie był kuzynem szympansa …………………….….……….146

Abraham, człowiek o szlachetnym charakterze ………….................147

Duch wolności....................................................................................149

Boska ekonomia okupu — 1 Tym. 2:5,6 ……………………….….….150

RównowaŜna cena..............................................................................151

Inkarnacja jest nie biblijna...................................................................151

Jak działa ekonomia............................................................................152

Postępowanie z Kościołem.................................................................154

Cuda śniegu i gradu — Ijoba 38:22,23……………………….…....…..155

Ukształtowanie się śniegu.......................................................................155

Ukształtowanie się gradu....................................................................157

Woda jest symbolem Prawdy..............................................................157

„I ZATRĄBIŁ ANIOŁ SIÓDMY, I STAŁY SIĘ

GŁOSY WIELKIE NA NIEBIE MÓWIĄCE:

KRÓLESTWA ŚWIATA STAŁY SIĘ KRÓLESTWAMI

PANA NASZEGO I CHRYSTUSA JEGO,

I KRÓLOWAĆ BĘDZIE NA WIEKI WIEKÓW”

OBJ. 11 : 15

Październik TERAŹNIEJSZA PRAWDA 147

_______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

z Biblii, domagamy się, aby te opowieści wyjaśniły

fakt, iŜ kaŜda z tych prezentowanych jako antycznych

czaszek ma pojemność jamy mózgu większą od tej, jaką

przeciętnie posiada człowiek Ŝyjący współcześnie. Jak

oni wytłumaczą to w świetle faktu, Ŝe powierzchnia

mózgu najbardziej rozwiniętej małpy, stanowi troszkę

więcej niŜ połowę powierzchni mózgu najmniej

rozwiniętego człowieka współczesnego? CzyŜ te fakty

nie obalają całej ich teorii i pokazują, Ŝe średnia

pojemność mózgu ludzkiego zmniejszała się zamiast

zwiększać? Czy nie wiedzą oni, Ŝe statystyki

opublikowane w Wielkiej Brytanii wykazują, iŜ

rozmiary kapeluszy noszonych przez Anglików

zmniejszyły się znacznie w ciągu minionych lat? JeŜeli

trzeba koniecznie ustalić jakiś związek pomiędzy

człowiekiem a małpą (czemu zaprzeczamy), czyŜ nie

byłoby uczciwym wyjść z załoŜenia, jak to zrobił

pewien europejski uczony kilka lat temu, Ŝe małpy są

zwyrodniałymi członkami ludzkiej rodziny? CzyŜ nie

jest bezpiecznym dla człowieka o przeciętnym zasobie

wiedzy i przeciętnej zdolności rozumowania

poddawanie w wątpliwość mądrości tych uczonych,

którzy zgadują wypowiadając się zarówno za jak i

przeciw, którzy rezerwują sobie prawo do zmian swoich

wypowiedzi, kiedy tylko chcą, i wykazują szaleństwo

braku rozsądku w podawaniu róŜnic rzędu milionów lat

ła uzyskuje poparcie, gdy rozpatrujemy odwrotną stronę

i rozwaŜamy działanie BoŜej prawdy i łaski, tam gdzie

przejawiły się one lub wywarły wpływ w ciągu wieków.

ABRAHAM, CZŁOWIEK O SZLACHETNYM

CHARAKTERZE

Na przykład, rozwaŜmy moralny, fizyczny i

intelektualny stan świata w czasach Abrahama. Nie

cofajmy się dalej w czasie, gdyŜ mamy niewiele

informacji dotyczących epoki przed potopem i zaraz po

potopie, ale zatrzymajmy się przy Abrahamie, który

dzięki wezwaniu BoŜemu stał się gościem w ziemi

Chanaan w czasie, gdy Ŝył jeszcze Sem, syn Noego.

JeŜeli teoria-ewolucji byłaby słuszna, Abraham byłby

jedynie o stopień wyŜej w rozwoju od Szympansa. Lecz

czego dowiadujemy się o jego charakterze? Świadectwo

Słowa BoŜego mówi zarówno o jego róŜnych

słabościach, jak i zaletach i w ten sposób Słowo BoŜe

okazuje się bezstronną i prawdziwą informacją. Biblijna

historia stawia wysoko Abrahama jako bardzo

wspaniałego, pełnego wiary w Boga, człowieka, do tego

stopnia, Ŝe jego charakter pod wieloma względami jest

przykładem nawet dla chrześcijan. Postępowanie

Abrahama ze swoim bratankiem Lotem pokazuje, Ŝe był

on bardzo sprawiedliwym i prawym człowiekiem.

Zarządzanie olbrzymimi stadami i trzystu

osiemnastoma przygotowanymi do pracy słuŜącymi

ukazuje go, jako człowieka interesu o duŜo większych

zdolnościach do zarządzania niŜ te, jakie posiadają

przeciętni ludzie współcześni. Jego pogoń i zwycięstwo

nad armią, która zdobyła Sodomę, zagarnęła bogactwa

Sodomy i uprowadziła ludność wraz z Lotem,

bratankiem Abrahama, świadczy o wysokiej rangi

sztuce dowodzenia ze strony Abrahama i umiejętności

jego sług, co stawia ich równieŜ w duŜej odległości od

małp na skali inteligencji. Co więcej, postępowanie

Abrahama ze zdobyczami, jego odmowa przyjęcia

czegokolwiek dla siebie, wykazuje jak głębokim,

obszernym i pojemnym był jego intelekt i charakter,

czym znacznie przewyŜszał większość farmerów,

hodowców bydła i nawet generałów dnia dzisiejszego.

określaniu

czasu

pojawienia

się

pierwszego

człowieka?

„Zwykli ludzie”, którzy chętnie słuchali Jezusa i

nadal słuchają posłannictwa Wielkiego Pasterza, będą

czuć się znacznie bezpieczniej i będą mądrzejsi, jeśli

skupią swoją uwagę jedynie na tym, co Słowo BoŜe

mówi na ten temat. Ono nie uŜywa niepewnych

określeń, a jego teoria nie jest sama w sobie sprzeczna,

lecz bezpieczna i zdrowa. Ono mówi o oryginalnym

stworzeniu człowieka na obraz i podobieństwo BoŜe.

Wyjaśnia, Ŝe upadek naszej rasy ze stanu doskonałości

był wprost proporcjonalny do oddalania się od Boga.

Apostoł wyjaśnia tę całą sytuację w kilku słowach,

mówiąc: „Przeto iŜ poznawszy Boga, nie chwalili jako

Boga, ani mu dziękowali, owszem znikczemnieli w

myślach swoich, i zaćmiło się bezrozumne serce ich:

Mieniąc się być mądrymi, zgłupieli; I odmienili chwałę

nieskazitelnego Boga w podobieństwo obrazu

skazitelnego człowieka i ptaków i czworonogich

zwierząt i płazów. A przetoŜ podał je Bóg

poŜądliwościom serc ich ku nieczystości, aby lŜyli ciała

swoje między sobą ... A jako się im nie upodobało mieć

w znajomości Boga, tak teŜ Bóg je podał w umysł

opaczny, aby czynili, co nie przystoi” (Rzym. 1:21—

28).

Ponadto, ostatnie prace wykopaliskowe w

babilońskich ruinach wyniosły na światło dzienne fakt,

Ŝe pomiędzy tymi ludźmi istniał wysoki stopień kultury,

jaka przewaŜała w. tamtych czasach. Towary były

kupowane i sprzedawane według miar i za pieniądze.

Rachunki były prowadzone tak jak obecnie są

prowadzone przez najbardziej cywilizowanych ludzi i

na duŜo lepszym poziomie niŜ te jakimi teraz posługują

się poganie. Dalej, z historią o Abrahamie łączymy

spojrzenie na charakter króla Egiptu. Dowodzi ona, Ŝe

król ten kierował się wysokimi zasadami honoru,

sprawiedliwości i moralności w postępowaniu z

Abrahamem i Sarą, jego Ŝoną. Zasadami tak

szlachetnymi, iŜ obawiamy się, Ŝe nie mogłyby one być

osiągnięte przez połowę ksiąŜąt i władców dnia

dzisiejszego (1 Moj. 20:9—11).

CzyŜ natchnione świadectwa Apostoła o wpływie

bezboŜności wiodącej do sprośności i zwyrodnienia nie

zgadzają się zupełnie ze wszystkim, co z pewnością

znamy z własnego doświadczenia i świadectw

historycznych? Oczywiście, one się zgadzają! Są

wystarczające, dla tych, którzy mają odpowiedni stan

umysłu, lecz nic nie zaspokoi tych, którzy mają

wątpiące nastawienie i ignorują osobowego Boga i

człowieka jako twór BoŜych rąk. Argumentacja Aposto-

148 TERAŹNIEJSZA PRAWDA Październik 1988

Owych dwunastu nasz Pan wybrał spośród ludzi

skromnych zawodów, aby stali się Jego Apostołami.

Jako dobroczyńcy w najwyŜszym tego słowa znaczeniu

— następni po swoim Panu, Odkupicielu — pozostawili

swój ślad na świecie.

BÓG SPRAWIŁ, śE IZRAEL SIĘ RÓśNI

Wszędzie moŜna spotkać dzieci Izraela: Arabowie

na pustym są synami Ismaela, Hebrajczycy — synami

Izaaka. Czy przekonujemy się, Ŝe jakiś proces ewolucji

wyniósł dzieci Abrahama na wyŜszy, szlachetniejszy,

niŜ to mamy zilustrowane w Abrahamie, poziom

moralny, umysłowy i fizyczny? Oczywiście, Ŝe nie!

Spójrzmy na postępowanie Boga. On oznajmił

Abrahamowi, Ŝe przyjmie jego potomków z linii Izaaka

i wypełni przez nich pracę, która w końcu będzie

błogosławić i podnosić całą ludzką rodzinę — kaŜdy

naród i kaŜdą rasę. Lecz, jak gdyby w celu pokazania,

Ŝe Bóg nie jest zaleŜny od naturalnej ewolucji w

rozwoju narodu Ŝydowskiego, Bóg pozwolił temu

narodowi popaść w poddaństwo, czy teŜ niewolę

Egipcjan. Po długim okresie tego niewolnictwa Pan

wezwał ich pod wodzą MojŜesza, który bezsprzecznie

był wielkim wodzem, wielkim generałem, a jakŜe

dobrym człowiekiem i najłagodniejszym spośród ludzi.

Był to człowiek, z którego kaŜdy z współczesnych

narodów świata byłby dumny. Z pewnością ewolucja

nie rozwinęła tej rasy aŜ do takiego poziomu jaki

osiągnął ów syn niewolnika. Zakon dany przy górze

Synaj słuŜył za podstawę do formułowania odtąd

wszystkich innych praw, a jego krótka i treściwa

wypowiedź podana w 3 Moj. 19:18 i w 5 Moj. 6:5 jest

nadal wzorcem wszystkich praw jakie istnieją wśród

najmądrzejszych i najlepszych ludzi na ziemi,

mianowicie: „Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze

wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej, i

ze wszystkiej myśli twojej” i „Będziesz miłował

bliźniego twego, jako samego siebie” (Mat. 22:37, 39).

Rzeczywiście, lud Izraela, otoczony przykładami

bałwochwalstwa i niemoralności często wymykał się

związkom przymierza z Panem i nie czynił wysiłków,

aby przestrzegać BoŜe prawo. Na ogół jednak cały

naród ostatecznie w okresie rządów Dawida i Salomona

pod pewnymi względami stał się największym i

najmądrzejszym w świecie. Prawdą jest, Ŝe naród ten

przeszedł „pod obłokiem” (1 Kor. 10:1) i stracił

specjalną łaskę BoŜą, kiedy odrzucił Mesjasza, jednak,

nawet teraz wpływ BoŜych obietnic i prawo Zakonu

czynią go wielkim narodem. Podczas, gdy obecnie

posiedli oni narodowy byt, wielu z nich nadal jest

rozproszonych pomiędzy narodami ziemi, a mimo to

mają wpływ na finanse i literaturę nie ustępując

nikomu. Bezsprzecznie okazali się róŜnymi od innych

ludzi dzięki BoŜemu postępowaniu z nimi i danym im

obietnicom. Proporcjonalnie do swej wiary i

posłuszeństwa byli błogosławieni (Rzym. 3:1—3; 5

Moj. 4:5—9).

Kiedy bierzemy pod uwagę wpływ Ewangelii

Chrystusowej na świat, musimy stwierdzić róŜnicę

między prawdziwymi chrześcijanami a nominalnymi

chrześcijanami. Liczba tych ostatnich jest oceniana jako

sięgająca wielu setek milionów i obejmuje zarówno

tych najlepszych, jak i najgorszych spośród rodzaju

ludzkiego, takŜe prawdziwych chrześcijan. Całe to

mnóstwo w mniejszym lub większym stopniu zostało

oświecone naukami Chrystusa i Apostołów, lecz

jedynie stosunkowo mała ich liczba przyjęła to

specjalne błogosławieństwo, do którego byli zaproszeni,

a które nie cieszy się przychylną opinią między ludźmi.

Miejmy na uwadze naszą argumentację opartą na

słowach z tekstu: „KtóŜ uczynił nas róŜnymi?”

Według naszego poglądu popartego przez Biblię i

historię, degradacja jaka przyszła na świat przez

nieposłuszeństwo i upadek Adama była w znacznym

stopniu zrekompensowana przez łaskę i prawdę, którą

nasz Pan Jezus wywiódł na jasność przez swoje

posłannictwo zbawienia. Jak śydzi byli błogosławieni

przez typy i cienie Zakonu oraz prorocze posłannictwa

wysyłane do nich, tak podczas wieku Ewangelii kaŜdy z

narodów świata był błogosławiony pewną miarą

oświecenia przez Ewangelię Chrystusową,

proporcjonalnie do tego jak przyjął prawdziwe posłanie

w jego czystości, i w proporcji do tego jak na nie

odpowiedział. A te dwa zastrzeŜenia są waŜne, niestety!

Samo posłanie Ewangelii zostało Ŝałośnie przekręcone i

to przez tych, którzy twierdzili, Ŝe się nim radują, i Ŝe są

jego sługami. Piękno i prostota pierwotnego posłania —

Ŝe, Bóg był w Chrystusie jednając świat ze sobą,

przypisując przestępstwa świata Temu, który umarł za

nas — stopniowo została sprowadzona do znaczenia, Ŝe

Niebiański Ojciec usiłował pogwałcić kaŜdą zasadę

sprawiedliwości i miłości i wysłać całą rasę Adama na

wieczne męki, takŜe, iŜ Jezus przez swą miłość i

współczucie uŜył samego siebie starając się pomóc

ludzkości. Lecz, według tych twierdzeń, Jego wysiłki,

w tym Jego śmierć, przyniosły bardzo mały poŜytek dla

większości, która umarła nie słysząc o tym jedynym

pod

niebem

pomiędzy

ludźmi

imieniu,

„przez

którebyśmy mogli być zbawieni” (Dz. Ap. 4:12).

Piękna nauka Słowa BoŜego, Ŝe On powoływał i

wybierał z pomiędzy świata ludzkości specjalne klasy

tworzące Oblubienicę, Ŝonę Baranka i współdziedziczkę

oraz KsiąŜąt i Godnych w Tysiącletnim Królestwie,

które to klasy będą błogosławić wszystkie rodziny na

ziemi, została przekręcona w przeraŜającą doktrynę.

Fałszywy pogląd na powołanie mówi, Ŝe Bóg

wykonując swą suwerenną władzę zdecydował, Ŝe

zbawi garstkę naszej rasy, aby pokazać, Ŝe byłby w

stanie to zrobić dla wszystkich, gdyby ich w taki sposób

wybierał. A takŜe, Ŝe On zupeł-

JAK ODRÓśNIAJĄ SIĘ CHRZEŚCIJANIE

Nie mamy jednak osądzać udzielanego Izraelowi

błogosławieństwa na podstawie tych, którzy nie

posiadali dosyć wiary, aby przyjąć Mesjasza w Jego

dniu. Raczej powinniśmy spoglądać na te wierne osoby,

które Jezusa przyjęły.

Październik 1988 TERAŹNIEJSZA PRAWDA 149

nie, nie liczy się z interesami tych nie wybranych i nie

zapewnia im zbawienia obecnie ani teŜ w przyszłym

Ŝyciu. Los tych, którzy zmarli nie stykając się z wieścią

o Jezusie, a więc poza moŜliwością zbawienia przez

wiarę w Jego imię był w straszliwy sposób fałszowany.

W rezultacie inteligentnej, myślącej osobie Bóg miłości

— który dokonuje wszystkiego zgodnie ze swoją wolą

— jest przedstawiony jako straszliwy demon,

niesprawiedliwy, pozbawiony miłości i stojący na duŜo

niŜszym poziomie niŜ ci najbardziej zdegradowani z

ludzkiej rodziny, gdyŜ nie moŜna przypuszczać by

któryś z nich miał przyjemność w wiecznym męczeniu

swych współbliźnich (Iz. 29:13).

CzyŜ dziwnym jest, Ŝe takie przekręcenie

przesłania wydało tak zły owoc? Czy nie jest prawdą, Ŝe

tak jak chore drzewo z pewnością wyda zły owoc, tak

fałszywe doktryny rozwiną złe charaktery u tych, którzy

je przyjmują? Patrząc wstecz, w ciemne wieki

odczuwamy przeraŜenie, gdy czytamy o tym jak

miliony ginęły gwałtowną śmiercią, o rozdzierających

torturach itp., stosowanych ze względu na poglądy. A

kiedy dowiadujemy się, Ŝe te okrucieństwa były

stosowane w imieniu Boga, religii i Biblii, słusznie

czujemy się oburzeni takim wypaczeniem prawdy.

Następnie odczuwamy współczucie, gdy zdajemy sobie

sprawę, Ŝe ten zły sposób postępowania był

spowodowany wszczepieniem fałszywych doktryn,

przeciwnych zarówno słowu, jak i duchowi Biblii. Tak

więc widzimy, Ŝe kościelnictwo we właściwy sposób

nie przedstawia Chrystusa i Jego nauk, ani teŜ nauk

Apostołów.

Pomimo to, tak jak powinniśmy się spodziewać,

litera nauk Chrystusa do pewnego stopnia przewaŜa

pomiędzy tymi, których zachowanie -wskazuje, Ŝe oni

nigdy nie posiadali, albo utracili ducha Jego nauk —

miłość, radość, pokój, cichość, łagodność, cierpliwość,

uprzejmość. Błogosławieństwo to było udzielane

proporcjonalnie do przyjmowania prawdziwego

przesłania. Widocznie w kaŜdym kraju mało osób miało

właściwy stan serca, który umoŜliwił im właściwą

ocenę ducha prawdziwego przesłania nie zwaŜając na

mieszaninę ludzkich filozofii i kłamstwa. Jednak takich

osób zawsze było i jest niewiele. Są oni zmieszani z

kąkolem, są pomiędzy tłumami formalistów i mniej lub

bardziej zwodzeni przez fałszywe doktryny. Ci,

pomimo błędów i pomimo własnej niemoŜności

trzymali się biblijnych oświadczeń odnośnie

sprawiedliwości i miłości Stwórcy oraz miłosierdzia

dostarczonego w Odkupicielu. Odrzucili oni błędną

interpretację Boskiego charakteru dokonaną przez

wierzenia ciemnych wieków i w swoich sercach przyjęli

Pana na warunkach podanych przez naszego drogiego

Zbawcę: „Kto chce za mną iść ... niech bierze krzyŜ

swój ... i naśladuje mnie” (Łuk. 9:23).

Lecz tak mała jest liczba takich ludzi, tak mało waŜny

ich wpływ, Ŝe nie są oni wspominani między wielkimi

denominacjami tego świata. Są oni traktowani jak

wyrzutki społeczeństwa ze wszystkich denominacji,

które czasami budzą litość a czasami są wyszydzane.

To co Apostoł powiedział o takich ludziach w

tamtym czasie jest nadal prawdziwe — świat nas nie

zna tak jak nie poznał naszego Pana, I to, co nasz

Zbawiciel powiedział o nich jest dotąd prawdziwe:

„Byście byli z świata, świat, co jest jego, miłowałby;

lecz iŜ nie jesteście z świata, alem ja was wybrał z

świata, przetoŜ was świat nienawidzi” (Jana 15:19).

Choć świat wypiera się ich i pogardza nimi jednak

przyznaje, Ŝe jest w nich coś, co określa się jako

niepraktycznego ducha, poniewaŜ ich pojęcia, ambicje i

metody nie są takie, jakie mogłyby przynieść

największy dobrobyt i powodzenie w obecnym czasie,

gdy grzech i samolubstwo rządzą światem. Świat i

kościelnictwo tak opacznie pojęli Boski plan, Ŝe

cokolwiek cieszy się duŜym szacunkiem u ludzi jest

obrzydliwością w oczach Pana; podczas gdy to, co jest

bardzo cenne dla Pana jest obrzydliwością w oczach

tych, którzy nie są w pełnej harmonii z Nim.

DUCH WOLNOŚCI

ZauwaŜyliśmy, Ŝe prawda zmieszana z błędem

sprawiła, iŜ chrześcijaństwo głównie z powodu

wyŜszości jego zasad róŜni się w pewnych aspektach od

pogaństwa. Nauka Ewangelii odnosząca się do

początkowej równości rasy i ostatecznej

odpowiedzialności kaŜdej osoby jedynie przed Panem

— w tym znaczeniu, Ŝe zasada sądu będzie taka sama

dla księcia i chłopa, dla uczonych i prostych — w

konsekwencji otworzyła ludziom oczy zrozumienia w

tych sprawach, podczas gdy ludy pogańskie - nadal Ŝyją

w przesądach dotyczących klas i kast. Tak więc duch

wolności, wszczepiony przez tę miarę prawdy jaką

świat mógł otrzymać i otrzymał, spowodował róŜnego

rodzaju

reformy

tam,

gdziekolwiek

przesłanie

Ewangelii dotarło.

Prości ludzie w pewnym stopniu pojęli tę myśl —

zrozumieli, Ŝe sposobności, wykształcenie i władze

umysłowe wyznaczały władców tego świata, ale ci

władcy nie mają ani władzy, ani wpływów na przyszłe

Ŝycie, kiedy wszyscy znajdą się na jednakowym

poziomie przed sądową stolicą Chrystusa. Dlatego ta

odrobina prawdy, którą chrześcijaństwo otrzymało, była

wyzwalająca, podnosząca i oświecająca oraz niszcząca

ignorancję i przesądy. Lecz chrześcijaństwo nie było

przygotowane do przyjęcia innych zarysów BoŜego

przesłania, opowiadającego pokój przez Jezusa

Chrystusa. Oni nie przyjęli zaproszenia, aby zupełnie

poświęcić swoje serca na słuŜbę Bogu, pełnić Jego wolę

i kroczyć śladami Jezusa. W konsekwencji nie

otrzymali pełnych korzyści i błogosławieństw, które

mogliby otrzymać. Innymi słowy, rozwinęli się w

zakresie miłości i wolności, ale nie rozwinęli się w

zakresie poświęcenia i uświadomienia sobie

odpowiedzialności względem Boga. Wskutek tego,

gwałtownie zbliŜamy się do cza-

Trzymając się litery i ducha tej nauki naśladowcy

ci chętnie godzili się, aby ich nazywano głupcami ze

względu na Chrystusa. Starali się oni kroczyć śladami

Tego, który dał im przykład Ŝycia w odosobnieniu od

świata, Ŝycia dla Boga i Prawdy i błogosławienia

innych ludzi.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: