odpowiedzi.docx

1.                  Martyrologia w prozie polskiej po 45 r. ujęcie konwencjonalne i niekonwencjonalne.

Martyrologia – cierpienie, męki narodu lub jakiś wyznawców religijnych.

„Medaliony” Nałkowskiej przedstawiają mękę Polaków, żydów w obozie koncentracyjnym. Medaliony to zbiór wstrząsających opowiadań (7) o okupacyjnej rzeczywistości, przypominający prozę publicystyczną.  Opowiadanie „Dno” – relacjonuje słowa kobiety którą wywieźli do obozu. Zaczyna swoja opowieść już od podróży w wagonie. Lubie załatwiali się pod siebie, niektórzy wpadali w depresje inni umierali. W obozie codziennie apel, mało żywności ciężka praca. Jeśli kobieta odmawiała pracy katowano ją , czasami do śmierci. Głód pwoodowal że ludzie zaczeli jeść mięso ludzkie. Zezwierzęcenie, upodlenie człowieka.

Bohaterka Nałkowskiej nie jest pozbawiona uczuć, jest czuła na smierc i cierpienie.

U Tadeusza Borowskiego w opowiadaniu „proszę państwa do gazu” relacjonuje on z własnego punktu widzenia jeden dzień w obozie. Tam świat jest pozbawiony jakichkolwiek wartości moralnych, śmierć dla ludzi nie a znaczenia, nie wzrusza ich śmierć starego ale i nawet dziecka. Matka się wypiera swojego dziecka aby nie iśc do gazu. Przez kłamstwo obie idą na śmierć. Zniszczenie wszelkiego dobra , porządku świata. II wojna światowa to dla borowskiego zaglada cywilizacji, Polaków, żydów apokalipsa.

2.                  Futuryzm.

Jedna z awangardy poetyckiej powstałej w XX-leciu międzywojennej. Głosili kult szybkości, dynamizmu. Uważali że samochód jest piękniejszy niż Nike. Powoływali się na filozofię Nietzschego – kult sily, agresji, wojny. Postulowali za zniszczeniem bibliotek i muzeów twierdząc że są cmentarzami sztuki, na ich miejsce budować chcieli nową sztukę oparta na cywilizacji. Odrzucali możliwość naśladownictwa uznając jednocześnie nakaz oryginalości

3.                  Konstruktywizm u Peipera.

Peiper należał do awangardy krakowskiej. Był jej twórcą i głównym teoretykiem. O założeniu nowej poezji Peiper mówił  3xM „Miasto  Masa Maszyna”.  Kolejnym założeniem tez było Minimum słów Maksimum skojarzeń. Czyli konstruktywizm w poezji Peipera gdy jest utworzona z przemyślanych słów, poezja opanowuje chaos zjawisk przez to że świadomie poddaje się dyrektywom logiki.  Czyli autor tak gra z odbiorcą , aby ten sam skojarzył i się domyślił . awangarda krakowska odrzucila tradycje romantyczną i postromantyczną.

4.                  Powieść inicjalna „w Dolinie Issy”.

Powieść inicjalna czyli pamiętnikarstwo , autobiografizm.

Powieść „w dolinie issy” jest odbiciem życia Miłosza. Główny Bohater Tomasz , jest poetą samym w sobie. Jego rodzice są na wojnie , podobnie jak poety. Wychowuje się u dziadków na dworku szlacheckim na Litwie (tak samo jak autor). Są to najlepsze chwile z zycia Tomasza jak i również poety który stwierdza , że powraca często myślami do czasów gdy mieszkal u dziadków na Litwie.  Sytuacja którą moża porównać z prawdziwym życiem Milosza to o dziewczynce nieboszczce która mu się snila ja zobaczyl jej grób. W powieści również jest taka sytuacja, ale tam jest to kochanka proboszcza. Tomaszowi głównemu bohaterowi podoba się zycie na wsi, poznaje ciagle to nowych ludzi, nkogo nie krytykuje nie wywyzsza się , na wsi dzieja się rozne rzezy diably tam są ale sa niegroźne bo one tancza i spiewaja (zabobony litweskie) .

5.                  Jak Różewicz wpłynął na pokolenie poetów.

bodaj najbardziej kłopotliwy polski pisarz drugiej połowy wieku. Niewygodny, wciąż wymyka się drażni. Trudny, bo utrudniający. Nieustannie ze wszystkiego niezadowolony. Z Polski, Europy, świata, ludzi, Boga, literatury, życia i bodaj samego siebie. Rozgoryczony, często zrozpaczony. Utworów, z których nie przezierałby ciemny smutek albo gorzka drwina, jest jak na lekarstwo. Nawet Uśmiechy, tom satyr wierszem i prozą, teraz po czterdziestu kilku latach wznowiony, tylko w tytule jest sympatyczny. W istocie to zgryźliwe obrazki z powojennej Polski, podszyte mizantropią samotnika uprawiającego swój ogródek z dala od załganego moralnie i politycznie środowiska pisarskiego.

Stworzył język poezji który nie posługuje się żadnymi  stylistycznymi ozdobnikami , bez metafor itp. Itd. Pokochał pismo przejrzyste i czyste. Od poezji po dramat, prozę i eseistykę, z nadzwyczajną swobodą otwiera nowe drzwi, wytycza nowe drogi form i stylów, które zdają się zapraszać do kontynuowania, doskonalenia; i chociaż wielu poszło jego śladami, przecież pierwowzory nadal zdają się jakościowo niedosiężne.

6.                  Omówić Czystą Formę u Witkacego.

Dariaaaa !!

7.                  Turpizm.

Pierwotnie turpizm to nurt w poezji polskiej 2. połowy XX w. kultywujący brzydotę. Nazwa pochodzi z łaciny (łac. turpis = ‘brzydki’), a ojcem chrzestnym tego nurtu był zdegustowany nową poezją Julian Przyboś. Szczególnie wykorzystywany był temat zniszczenia, śmierci, rozkładu. Dotąd motywy takie nie miały oficjalnego miejsca w poezji. Wprawdzie można powiedzieć, że turpiści odwoływali się do tradycji Boudelaire`a, poetów baroku i średniowiecza. Lecz dwudziestowieczni kontynuatorzy kultu brzydoty stworzyli rzetelny program antyestetyczny.

8.                  Eros i Thanatos w opowiadaniach Iwaszkiewicza.

Milość i śmierć u Iwaszkiewicza, dokładnie ze sobą współistnieje w Brzezinie. Tam staś chory bliski śmierci zakochuje się doznaje miłości i ta milośc wyrywa go od myśli o zakończeniu zycia od śmierci która niestety ale jest mu pisana, dzięki miłości doznal najwspanialszej koncowki życia , zył pełnią cieszył się. Zbliżony do  śmierci był bardziej jego brat który pogrążony w żałobie po żonie nie mógł się podnieść , psychicznie był wykończony myślał ciagle o śmierci. Śmierć brata go odmieniła i miłość do tej samej kobiety co Staś spowodowała że na nowo weszlo życie w Bolesława.

9.                  Poezja Miłosza i Eseje.

Wiersze pisane podczas wojny nie mają już w sobie tyle patosu. Są znacznie mniej ozdobne. Poeta stawia na komunikatywność wiersza - na zrozumiałość zawartych w nim treści filozoficznych i intelektualnych. Część z tych wierszy poświęca Miłosz okupowanej Warszawie, w której spędził prawie cały okres wojny (Miasto, Błądząc). W twórczości Miłosza przypadającej na okres wojny da się również zauważyć świadome odchodzenie od tematyki wojennej. Znajdziemy wiersze opisujące zwykłe piękno świata, który - mogłoby się wydawać - nigdy nie zaznał wojny. Tak jest w wierszach Piosenka pasterska, czy Świat - poema naiwne z 1943 roku.

-Po wojnie poeta podjął tematykę bardziej filozoficzną. Szczególnie upodobał sobie formę traktatu. W wydanym w tomie Światło dzienne Traktacie moralnym piętnuje zanik wartości, krytykuje brak moralności i wskazuje na to, co jego zdaniem, należałoby zmienić w ludzkiej mentalności. W 1957 roku napisał Traktat poetycki pokazujący polską historię, kulturę i mentalność ludzi z czasów Młodej Polski. W tomie Druga przestrzeń (2002 r.) znalazł się traktat teologiczny, w którym Miłosz rozważa problem tajemnicy wiary.

-Oprócz wielu poezji Czesław Miłosz wydał także eseje (Rodzinna Europa, Zniewolony Umysł, Ziemia Ulro, Ogród nauk), powieści (Dolina Issy) oraz dziennik (Rok myśliwego).

10.              Program ekspresjonizmu w 20leciu.

Dla literatury i sztuki polskiej zdefiniowany został w 1918 r. przez S. Przybyszewskiego w „Zdroju”. Ekspresjoniści stawiali sobie cel ukazania obrazu świata wewnętrznego człowieka, posługiwali się przy tym deformacją rzeczywistości, kontrastem, dysharmonią, mieszali patos z trywialnością, język wzniosły z wulgarnym.

11.              właściwy debiut Różewicza.

„Echa leśne” lub tom „Niepokój”