Encyklopedia Wizjonerów c6.doc

Encyklopedia Wizjonerów cz.10
Witam w dziesiątej jubileuszowej części EW. W dzisiejszym numerze polecam przede wszystkim historię Mahometa, założyciela Islamu. Oczywiście reszta tego numeru również warta jest polecenia, więc czytajcie całość.

Emma Kunz (1892-1963), szwajcarska mistyczka i jasnowidząca, urodzona w wiosce Brittnau. W wieku dziewiętnastu lat wyruszyła do Ameryki w poszukiwaniu kochanka, który ją porzucił. Nigdy jednak nie udało się jej go odnaleźć. Wróciła później do swojej wioski i utrzymywała się przy życiu, pracując jako posługaczka oraz robotnica w fabryce dziewiarskiej. W tym czasie pisała też wiersze i wydawała własne tomiki.
Karierę mistyczki i uzdrowicielki rozpoczęła dopiero w wieku czterdziestu lat. Zaczęła wtedy leczyć ludzi, posługując się wahadełkiem jako narzędziem diagnostycznym. Pani Kunz przywracała zdrowie chorym i kalekim przede wszystkim za pomocą substancji mineralnej, którą znalazła w alpejskiej jaskini i którą nazwała Aion A (Aion to greckie słowo oznaczające "nieskończony"), a także lekami ziołowymi. Wielu okolicznych mieszkańców uważało, że uzdrowicielka dokonuje cudów Emma Kunz nigdy nie używała tego słowa Utrzymywała, że moce natury dostępne są dla każdego. Są one jedynie ukryte, gdyż ludzie o materialistycznym podejściu do życia odwrócili się od własnego zmysłu intuicji. W końcu jej praktyką zainteresowały się władze, przez co naraziła się na przykrości i zmuszono ją do opuszczenia Brittnau i przeprowadzki do innego kantonu. Tam oddała się pracy nad uzdrawianiem i zjawiskami paranormalnymi, którą przerwała jej śmierć w wieku siedemdziesięciu jeden lat.
Pani Kunz okazała się też doskonałym jasnowidzem. Opowiadała, że często zdarzało się jej widzieć przeszłe, teraźniejsze i przyszłe zjawiska "uniezależnione od czasu i przestrzeni". Swoje wizje sprawdzała za pomocą wahadełka i ilustrowała je rysunkami zadziwiających geometrycznych wzorów, o których mawiała: "Moje obrazki będą zrozumiałe dopiero w XXI wieku". Do jej najbardziej znanych przepowiedni należy wynalezienie przez Amerykę "broni, która może zniszczyć cały świat" [bomby atomowej], a także nadejście czasów, w których załogowe statki kosmiczne będą dziurawić atmosferę. Ma to umożliwić śmiercionośnym promieniom z kosmosu naświetlanie powierzchni Ziemi i w rezultacie "zabicie milionów ludzi", jeśli procesu nie powstrzyma się w odpowiednim momencie. Nauka potrzebowała jeszcze pięćdziesięciu lat, by potwierdzić dobrze dziś znany fakt, że substancje powstałe w wyniku spalania materiałów pędnych rakiet kosmicznych są jednym z głównych czynników niszczących warstwę ozonową atmosfery.

Mahomet, Muhammed (570?-632), prorok i twórca islamu, urodzony w Mekce. Większą część młodości Mahomet spędził, podróżując z karawanami. Poznał wówczas wędrownych Beduinów, od których zdobył wiele informacji na temat religii starożytnej Arabii. W tamtym okresie poznał także wczesnych Chrześcijan, którzy przekazali mu wiedzę o Jezusie i Piśmie Świętym.
W wieku dwudziestu sześciu lat poślubił Chadidżę, zamożną wdowę, starszą od niego o niemal piętnaście lat, która uczyniła Mahometa zarządcą majątku. Była to podobno kobieta obdarzona niepoślednim intelektem, prawa i bardzo mu oddana. Dzięki małżeństwu ubogi handlarz wszedł do grupy możnych i potężnych, nie zmienił jednak obyczajów. Mahomet znany był w Mekce jako "wierny i rzetelny".
Mahomet dożyłby pewnie późnego wieku w Mekce jako jeden z najznamienitszych obywateli, gdyby nie nadszedł szczególny dzień: podczas medytacji w jaskini na górze Hira przemówił do niego Bóg. Leżąc owinięty w swój płaszcz, Mahomet doświadczył kąpieli w morzu światła - spoczywał zanurzony we wszechogarniającym spokoju. Kiedy się przebudził, ujrzał stojącego przed nim archanioła Gabriela. Archanioł przemówił do niego wyraźnym, pięknym głosem i oznajmił Mahometowi, że jest on jedynym prorokiem Boga żywego. Wtedy właśnie rozpoczął dyktowanie świętej księgi islamu, Koranu.
W obawie przed rosnącą popularnością Mahometa rozmaite grupy religijne w Mekce przygotowały plany zgładzenia proroka. Ten jednak odkrył zamiary wrogów i wymknął się z miasta, by dołączyć do reszty zwolenników oczekujących proroka w Medynie. Ta ucieczka, hidżra, zapoczątkowała nową erę muzułmańską. Po ośmiu latach Mahomet wkroczył na czele armii do Mekki, którą uczynił swym świętym miastem. Z jego rozkazu 350 pogańskich wizerunków znajdujących się w obrębie świętej al-Kaby usunięto i roztrzaskano na kawałki. Wszyscy wrogowie Mahometa zostali objęci amnestią, a al-Kabę poświęcono Allahowi, monoteistycznemu islamskiemu Bogu. Po śmierci proroka, który zmarł w wieku sześćdziesięciu dwóch lat (został otruty siedem lat wcześniej), islam gwałtownie rozprzestrzenił się na terenach Azji Mniejszej i Afryki Północnej i szybko stał się jedną z wielkich religii świata. Wydaje się, że historia niczego nie uczy wrogów religii. Ukrzyżuj lub otruj założyciela nowej wiary, a możesz być pewien, że wiara ta rozszerzy niepomiernie swe wpływy.

Majów Kalendarz. Archeologowie twierdzą, że wróżbici i astrologowie ze starożytnego Meksyku obserwowali i robili notatki na temat ruchów nieba przez 4 tysiące lat. Stworzyli oni kalendarz tak dokładny, że za jego pomocą można było określić każdy dzień na przestrzeni 370 tysięcy lat. Majowie prowadzili swoje obliczenia z dokładnością równą współczesnym im mędrcom chaldejskim, na długo przed narodzeniem Chrystusa i 1500 lat przed wynalezieniem kalendarza gregoriańskiego, którym posługujemy się do dziś.

Św. Malachiasz (1094-1148), znany także jako Mael Maedoc Ua Morgair. Urodzony w Armagh w Irlandii, podobno pochodził ze szlacheckiego rodu. Był duchowym spadkobiercą staroceltyckich misteriów, obdarzonym zdolnościami wizjonerskimi.
Większa część informacji dotyczących tego irlandzkiego opata dotarła do nas za pośrednictwem jego biografa i przyjaciela, św. Bernarda z Clairvaux. W roku 1139 św. Malachiasz opuścił Irlandię i wyruszył na żmudną pielgrzymkę do Rzymu. Jak pisze inny biograf Malachiasza, ojciec Cucherat, widząc po raz pierwszy Rzym, Malachiasz doświadczył swej słynnej wizji, w której ujrzał 111 papieży aż po dzień Sądu Ostatecznego. Malachiasz przebywał w Rzymie od 1139 do 1140 roku. Otrzymał wtedy tytuł biskupa i legata (ambasadora) papieskiego. Później powrócił do swych wiernych w Irlandii. Wprowadzając zamorski zwyczaj budowania kaplic z kamienia, a nie jak od bywało się to dotychczas z drewna. Wywołało to protesty konserwatystów. W czasie swej drugiej pielgrzymki do Rzymu ciężko zachorował i zmarł w klasztorze w Clairvaux, w ramionach swego przyjaciela św. Bernarda.

Maria i Elza. 10 grudnia 1937 roku u dwóch wiejskich kobiet z Yoltaga w północnych Włoszech stwierdzono stygmaty (krwawiące rany na dłoniach i stopach, podobne do ran ukrzyżowanego Chrystusa). Kobiety twierdziły, że stygmaty są darem od samego Zbawiciela. Ich własny "dar" przekazany światu to tragiczny opis dwóch następnych wojen światowych: drugiej i trzeciej.

Matka (1878-1973) tak uczniowie i wyznawcy mistyka Śri Aurobindo nazywają Mirę Alfassa, jego duchową następczynię. Dorastała we Francji w rodzinie turecko-egipskiej. Od 1920 roku była nieodłączną towarzyszką bengalskiego mistyka. Pomagała przy założeniu aśramy Aurobindo w Pondicherry w Indiach. Po jego śmierci w 1950 roku założyła własną świątynię - miasto Auroville, gdzie aż do śmierci w wieku dziewięćdziesięciu pięciu lat wykorzystywała swą energię na propagowanie nauk Aurobindo.