Wybieramy naszego królika.docx

Wybieramy naszego królika - NIE KUPUJCIE ZA MŁODYCH KRÓLICZKÓW !

Nabycie zwierzątka do domu, wszystko jedno jakiego, powinno być głęboko przemyślane. Gdzie można kupić miniaturowe króliki ?. We wszystkich większych miastach, w których są sklepy zoologiczne sprzedające zwierzęta, odpowiednią paszę oraz sprzęt potrzebny do hodowli. Długość ciała królika dochodzi do 35 - 45 cm, długość ogona to 4 - 7 cm, waga ciała od 1 do 5 kg. Uszy królika do 7 cm. Królik ma wspaniale rozwinięty zmysł słuchu i węchu. Na świecie istnieje aż trudno w to uwierzyć ponad 100 ras królików. ARBA (American Rabbit Breeders Associacion) uznaje ponad 40 ras królików, a inne organizacje uznają jeszcze większą ich liczbę, np. w Wielkiej Brytanii obecnie uznaje się 61 ras. Oczywiście różnych odmian w kolorach ubarwienia jest kilkakroć więcej. Pamiętajmy że plusem zakupu zwierzątka rasowego jest pewność, jaki wygląd i wielkość będzie miał nasz milusiński. Młode króliczki stają się w pełni samodzielne w wieku około ośmiu tygodni życia i dopiero nadają się do sprzedaży. W sklepach zdarzają się młodsze, jednak zakup królika 5 - cio tygodniowego nie jest zalecany. Królik w tym wieku jest wrażliwy na przenoszenie z miejsca na miejsce. Taki stres może wywołać wiele skutków ubocznych, a przede wszystkim osłabić system odpornościowy.

Jeżeli chcemy mieć czystorasową miniaturkę, powinniśmy dokonać zakupu od hodowcy. Związki hodowców istnieją w wielu ośrodkach i obejmują swym zasięgiem obszar całego kraju. Króliki nabyte od hodowców mają na obu uszach tatuaż. Na lewym uchu znajduje się duża litera informująca, skąd pochodzi zwierzę i jakie terytorium obejmuje dany związek hodowców królików. Występująca za nią liczba dwucyfrowa (lub czasem jednocyfrowa) to numer rejestracyjny fermy. Na prawym uchu jest wytatuowana liczba jedno lub dwucyfrowa, która informuje o miesiącu urodzenia królika. Kolejna liczba (zawsze dwucyfrowa) określa rok urodzenia. Można więc na podstawie tatuażu rozpoznać pochodzenia królika. Lewe ucho - L78 - oznacza Lublin, siedziba związku, numer fermy. Prawe ucho - 3T63 - 3 - miesiąc marzec, T - oznacza rok 1982, 62 - kolejny numer królika nadany w fermie. Coroczne numery królików urodzonych na początku roku kalendarzowego muszą zaczynać się od cyfry 1. Jeżeli numer jest tak długi, że musi być tatuowany w dwóch szeregach, taki tatuaż odczytuje się zaczynając od szeregu górnego. Samice oznacza się numerami nieparzystymi, zaś samce parzystymi.

Czy ważne skąd królik pochodzi, raczej nie, bardzo ważne jest natomiast kto zajmuje się rozmnażaniem. Czy osoba zajmująca się rozrodem jest odpowiednio przygotowana i czy przestrzega zasad hodowli. Kojarzenia par są bardzo ważne mogą się przecież pojawiać cechy niepożądane.

Przeprowadzona badania na 62 kojarzeniach przez cztery pokolenia:

1. 18 kojarzeń losowych dało 4,41 % osobników z wadami budowy.
2. 9 kojarzeń między synem a matka dało 21,74 % osobników wadliwych.
3. 9 kojarzeń miedzy ojcem a córką 43,9 % osobników wadliwych.
4. 9 kojarzeń między rodzeństwem 65,52 % osobników wadliwych.
5. 9 kojarzeń między półrodzeństwem 31,15 % osobników wadliwych.
6. 8 kojarzeń między potomstwem uzyskanym z doświadczenia pozycja nr. 4 dała 85,71 % osobników z wadami zasadniczymi.

(wg F. Joppicha) "Racjonalny chów królików" R. Kopański.

Dlatego przed zakupem królika należy zrobić dokładny wywiad w sklepie, czy dostarczane króliki są z fermy czy pochodzą od przypadkowych dostawców. Otrzymuje listy, ostatnio jeden opisywał jak w ciągu trzech tygodni padły dwa młode króliki. Powodem ich śmierci nie była niewłaściwa opieka, a więc czy nie można wnioskować iż nie pochodziły z dobrej hodowli. Aby uniknąć tego typu niespodzianek nie kupujmy króliczka szybko bez dokładnej analizy. Z powyższego zestawienia widać iż jeśli ktoś zakupi dwa króliki w jednym sklepie doprowadzi do rozrodu a prawdopodobieństwo jest wysokie, że są one rodzeństwem, to aż 65 % jest pewności iż potomstwo będzie posiadało wady. Mając dwa lub trzy małe ten "pseudohodowca" odda je do sklepu.

Jaki ma być, mały a może duży?

Wielkość jeśli mamy mieć króliczka w mieszkaniu odgrywa zasadniczą rolę. Od tego uzależnimy zakup klatki. Małe rasy królików takie jak: malutki Netherland dwarf ważący ( 1-1,5 kg) , Himalayan ( himalajski), Doutch (holenderski) mają wagę około 2 kg. Kupując króliczka miniaturowego musimy się zdecydować, czy chcemy mieć samca czy samicę. Samiec ma silniej woniejące gruczoły zapachowe, umieszczone pod brodą, którymi znaczy meble i wystające przedmioty w domu. Niektórym osobom może to przeszkadzać. Samiczka jest bardziej przywiązana do gniazda, dlatego nie mając odpowiednich warunków do jego budowy, będzie sama organizowała swój dom wydrapując przydatne, jej zdaniem materiały do budowy. Samiczka jest większą indywidualistką, niełatwą we współżyciu.

Jeżeli w domu mieszkają namiętni palacze lub osoby słuchające godzinami muzyki dyskotekowej, to nie należy oczekiwać że zwierzę będzie się wśród domowników dobrze czuło. Królik wprawdzie lubi pieszczoty, ale na pewno nie jest zabawką. Do ciągłego przytulania lepiej nadaje się pluszowy zajączek. Jeśli króliczek ma być prezentem dla naszego dziecka to zaleca się aby nowy opiekun miał co najmniej 9 - 10 lat. Mniejszym dzieciom lub nie wykazującym dłuższego zainteresowania otrzymanymi rzeczami należy jednak kupić dla dobra dziecka pluszowego króliczka. Zazwyczaj kupujemy młode, ale nie za młode króliczki, pamiętajmy, wybierzmy sztukę najsilniejszą z rodzeństwa, najbardziej żywotną. Więcej informacji o budowie wewnętrznej , układzie pokarmowym i rozrodczym znajdziesz w dziale "opieka"

Dobre efekty daje chowanie króliczka ze świnką morską, mimo, że różnią się one zasadniczo pod względem zachowania, pielęgnacji i odżywiania. Można je trzymać razem we wspólnym domku. Ze względu na mocno wyostrzony słuch króliki nie czują się dobrze przebywając w jednym pokoju z papużkami. Zwierzęta przeznaczone do wspólnego utrzymania należy wychowywać razem lub uprzednio sprawdzić czy żyły one w zgodzie w sklepie zoologicznym. Samiczki mogą być razem tylko wówczas, jeśli się już znają. Do dorosłej samicy nie dołączamy raczej drugiej, pochodzącej z innego stada, ponieważ króliki rozpoznają się po zapachu. Samice akceptują również wykastrowanego samca, zwłaszcza gdy znają go od małego. Nie zaleca się trzymać razem dwóch samców, gdyż po osiągnięciu dojrzałości płciowej nie da się uniknąć walk o hierarchię i teren. Mają one zwyczaj wydzielania substancji zapachowych z gruczołów podbródkowych oraz spryskiwania moczem granic swego terytorium, co w mieszkaniu jest raczej nieprzyjemne. Oczywiście wszystkie te związki są raczej trudne do przewidzenia, znam przypadki gdzie dwa kastrowane samce żyją w idealnej zgodzie, oraz samica która po sterylizacji bije każdego samca i nie ma zamiaru zmienić swoich upodobań. Jak w życiu od reguły są wyjątki.

Zwracamy uwagę na ruch i reakcję zwierzątka:

·  czy królik porusza się lekko i swobodnie,

·  czy jego zainteresowanie objawia się grą uszu,

·  czy obwąchuje wszystko dookoła,

·  czy ma bystre spojrzenie, oczy przejrzyste, żywo błyszczące,

·  czy posiada uzębienie bez żadnych anomalii,

·  czy ma suchy nosek,

·  czy pachnie świeżym sianem lub słomą,

·  czy posiada czyste okolice odbytu, a sierść nie jest posklejana,

·  czy podeszwy tylnych łapek nie są popękane lub silnie zażółcone od moczu,

·  czy reaguje na gwałtowne stukanie.

Króliki żywo reagują na otoczenie, obserwują dokładnie teren, obwąchują wszystko, co jest im obce. Poruszanie ma być swobodne i lekkie, na wszelkie zmiany żywo reaguje,nastawia uszy i na wszystkie strony nimi porusza. Okrywa włosowa ma być czysta, gęsta i gładka, u chorego królika nastroszona i rzadka. Skóra miękka i elastyczna, zebrana w fałd szybko się rozprostowuje. Uszy, wnętrze ucha ma być czyste. Błony śluzowe jamy ustnej i spojówek są wilgotne. Nos ma być suchy i czysty. Oddech ma być równomierny i regularny, u zdrowego dorosłego królika wynosi 50-60/min, u młodych nieco więcej.

Rozmnażanie

Należy bardzo starannie przemyśleć czy zdecydujemy się na powiększenie króliczej rodziny. Sama radość z narodzin to tylko początek wychowywania młodych królików. Czy posiadamy warunki do hodowli gromadki króliczków, czy zdajemy sobie sprawę że króliczki żyją od 7 do 10 lat. Jeżeli nie,to czy mamy przyjaciół którzy chcą hodować króliki a jeżeli za tymi pytaniami jest brak konkretnej odpowiedzi to może lepiej zrezygnuj z rozrodu królików. Co jakiś czas na forum pojawia się post o pomoc w wychowaniu królika, ktoś chce oddać króliczka z różnych przyczyn,oczywiście wykluczam że przyjaciel zwierząt pozbywa się króliczka dlatego że mu się z nudził.

Jeżeli jednak dalej decydujesz się na powiększenie króliczej rodzinki to w sposób opisany w części "jaki ma być nasz milusiński" postępujemy dobierając partnera dla naszego króliczka. Jeżeli zdecydujemy się na chowanie pary króliczków musimy liczyć się z powiększeniem naszej rodzinki. Króliki dojrzałość płciową osiągają w wieku 18 - 26 tygodni (uzależnione to jest od rasy). Króliki należą do zwierząt poliestrycznych, czyli wielorujowych i rozród ich może odbywać się w ciągu całego roku. Ruja samic może być przyspieszona obecnością samca i trwa od 12 do 36 godzin. Z innych źródeł posiadam informację gdzie uważa się, że cykl rujowy trwa około 12 dni, z których tylko 4 są niepłodne. Królice z dojrzałymi pęcherzykami można rozpoznać badając srom, który w okresie płodnym jest ciemnoczerwony lub fioletowy. Krycie samic które mają narządy płciowe blade,daje niski odsetek zapłodnienia. A więc ruję u samicy rozpoznaje się po lekkim obrzmieniu i zaczerwienieniu narządów płciowych oraz nerwowym, niespokojnym zachowaniu. Obserwuje się też u samic charakterystyczne pokładanie się i wyginanie grzbietu podczas głaskania oraz utratę apetytu. Należy pamiętać że do pokrycia samicy dopuszczamy wtedy gdy osiągnie wiek powyżej 9 miesięcy. Jeśli zauważymy te objawy u naszej samiczki, możemy zanieść ją do samca, nigdy odwrotnie, samica na obcym terenie jest bardziej uległa i chętniej dopuszcza samca, "u siebie" natomiast może być agresywna mimo gotowości do pokrycia.

Samica w szczytowym okresie rui nie ucieka, ale stoi nieruchomo umożliwiając pokrycie. Po pokryciu samiec upada na bok z piskliwym pomrukiem, poruszając szybko nogami. Może się okazać, że samiec wita partnerkę w rui kicając wokół niej, liżąc, często także znacząc moczem. Samica gotowa do kopulacji przyjmuje charakterystyczną pozycję: kładzie się na brzuchu, wyciągając maksymalnie ciało i unosi zad. Samiec naskakuje na nią, podczas krycia trzymając się jej futra na karku.

Sam akt trwa przeważnie bardzo krótko od 3 do 5 minut, co często niepokoi niedoświadczonych hodowców. Tymczasem jeśli samiec zsunie się z samicy i przewraca się na bok z charakterystycznym piskiem, to znaczy że wszystko jest w porządku. W tym czasie możemy zabrać króliczkę do jej klatki. Czasem zdarza się że samica nie dopuszcza samca. W takim wypadku należy ponowić próbę za 24 godziny. Bodziec, jakim była próba kontaktu płciowego powinien w tym czasie wywołać owulację.

Krycie kontrolne wykonuje się po pięciu dniach. Samica która nie dopuszcza samca powtórnie uważana jest za pokrytą, jeśli jednak dojdzie do powtórnego krycia znów sprawdzamy po pięciu dniach. Są również przypadki kiedy samica nie przyjmuje samca przy kontrolnym kryciu a okazuje się że jest nie zapłodniona, dlatego należy sprawdzać kotność po 13 -16 dniach po kryciu.

Aby sprawdzić kotność, sadza się samicę na równej powierzchni przodem do sprawdzającego, lewą ręką podtrzymuje za skórę w okolicy krzyża, prawą zaś ostrożnie maca się brzuch, bez zbędnego nacisku, aby nie spowodować poronienia. Jeśli samica jest ciężarna, to jej macica jest znacznie powiększona, wypełniona płynem. Płody są rozłożone w dwóch równoległych łańcuszkach, w obu rogach macicy. Mają one kształt owalny, są miękkie w dotyku i mają długość 2 do 2,5 cm. Jeśli i w tym wypadku się nie powiedzie, samiczka nie jest kotna prawdopodobnie przyczyną jest nie dopasowanie partnerów, i powinniśmy poszukać innego samca dla naszej samiczki. Należy pamiętać także, żeby raczej nie łączyć małej samicy z dużo od niej większym samcem, gdyż może ona mieć później problemy z porodem.

Czy ważne skąd królik pochodzi, raczej nie, bardzo ważne jest natomiast kto zajmuje się rozmnażaniem. Czy osoba zajmująca się rozrodem jest odpowiednio przygotowana i czy przestrzega zasad hodowli. Kojarzenia par są bardzo ważne mogą się przecież pojawiać cechy niepożądane.

Przeprowadzone badania na 62 kojarzeniach przez cztery pokolenia:

1. 18 kojarzeń losowych dało 4,41 % osobników z wadami budowy.
2. 9 kojarzeń między synem a matka dało 21,74 % osobników wadliwych.
3. 9 kojarzeń miedzy ojcem a córką 43,9 % osobników wadliwych.
4. 9 kojarzeń między rodzeństwem 65,52 % osobników wadliwych.
5. 9 kojarzeń między półrodzeństwem 31,15 % osobników wadliwych.
6. 8 kojarzeń między potomstwem uzyskanym z doświadczenia pozycja nr. 4 dała 85,71 % osobników z wadami zasadniczymi.

Zarys anatomii

W wielu krajach królik jest popularnym zwierzęciem hodowlanym. stanowiącym źródło doskonałego pożywienia dla człowieka. Niniejszy rozdział nie zawiera szczegółowego i pełnego opisu budowy anatomicznej królika, przekraczałoby to bowiem jego ramy. Ze względu na specyfikę budowy niektórych narządów tego zwierzęcia przedstawiamy krótki zarys jego anatomii.

Królik dziki {Oryctolagus cuniculus} oraz pochodzący od niego królik domowy należą do rodziny zającowatych {Leporidae}, rzędu zającokształtnych {Lagomorpha} Dziki królik ma około 45 cm długości, a jego masa ciała wynosi 2-2,5 kg. Uszy mają około 7 cm długości, więc są stosunkowo długie, ale prawie dwa razy krótsze niż u zająca. Ogon jest krótki -jego długość wynosi 4-7 cm. Na wardze górnej znajdują się włosy czuciowe. Przednie kończyny są przystosowane do grzebania. Króliki mają dobrze rozwinięty węch, słuch i w odróżnieniu od zajęcy, również wzrok.

U królika rozróżniamy następujące okolice ciała:

1) okolice głowy - regiones capitis, a wśród nich:
- okolice czaszki - regiones cranii, w których obrębie znajdują się okolica czołowa - regio frontalis,
okolica skroniowa - regio temporalis i okolica małżowiny usznej - regio auricularis,
- okolice twarzy - regiones faciei, gdzie rozróżniamy okolicę nosową - regio nasalis (grzbiet nosa - dorsum nasi, wierzchołek nosa apex nasi), okolicę oczodołową - regio orbitalis, okolicę szczękową - regio maxillaris (warga górna – labium maxillare}, okolicę policzkową - regio buccalis (policzek - bucca) oraz okolicę żwaczową - regio masseterica,

2) okolice szyi - regiones colli, w której obrębie znajduje się gardło -jugulum, okolica przyusznicza - regio parotidea i okolica krtani - regio laryngea,

3) grzbiet - dorsum, gdzie rozróżnia się okolicę międzyłopatkową grzbietu – regioiinterscapularis dorsi, okolicę kręgową grzbietu - regio vertebralis dorsi oraz lędźwie - lumbus,

4) klatkę piersiową thorax, w której obrębie występuje okolica przedmostkowa - regio presternalis, okolica mostkowa - regio sternalis, okolica łopatkowa – regio scapularis i okolica żebrowa - regio costalis,

5) kończynę piersiową - membrum thoracicum, w której od strony łopatki rozróżnia się: okolicę stawu ramiennego - regio articulationis humeri, ramię - brachium, przedramię - antebrachium, nadgarstek - carpus, śródręcze - metacarpus i palce ręki - digiti minus,

6) okolice miednicy - regiones pelvis, a w nich okolicę krzyżową – regio sacralis, okolicę pośladkową - regio glutea, biodro - coxa i ogon - caucla,

7) kończynę miedniczną - membrum pehinum, składającą się z biodra - coxa, okolicy stawu biodrowego - regio articulationis coxae, uda -femur, okolicy podkolanowej - regio poplitea, podudzia - crus, stepu - tarsus, śródstopia - metatarsus i palców stopy - digiti pedis

Rys. Kościec królika

                         7    8        9     10   11