KPK_1-9.doc

(242 KB) Pobierz

04.10.2007

 

Prawo Karne procesowe – zbiór norm które regulują proces karny.

 

Proces karny – zespół prawnie uregulowanych czynności, których celem jest :

1.wykrycie przestępstwa

2. wykrycie sprawcy przestępstwa

3. osądzenie sprawcy przestępstwa

4. wykonanie kary albo środka zabezpieczającego jeżeli został orzeczony.

 

Sprawca – pojecie materialno prawne.

 

W procesie karnym nie zawsze dochodzi do osądzenia i wymierzenia kary np. Wykrywa się sprawcę lecz jest on psychiczne chory więc nie można przypisać mu winy,można wobec takiej osoby zastosować środki zabezpieczające w postaci umieszczenia sprawcy w ośrodku psychiatrycznym lub zakładzie zamkniętym.

Procedura to nie to samo co prawo procesowe

Procedura – szersze pojęcie, obejmuje pojęcia prawa i obyczaje.

Prawo procesowe – to tylko normy prawne.

 

Cel procesu karnego – wyobrażony rezultat do którego wedle naszych przewidywań zmierza przebieg procesu, realizacja norm prawa karnego, wykonanie nakazów.

 

Celem właściwym – jest cel zamierzony wolą ludzka.

 

Realizacja prawa karnego materialnego w procesie wymaga w szczególności:

1.      Ustalenie faktu popełnienia przestępstwa oraz stopień jego społecznej szkodliwości(czy dane zachowanie wyczerpuje znamiona przestępstwa),,

2.      ustalenie osób, które wzięły udział w popełnieniu czynu i stopień ich winy i innych okoliczności które miały wpływ na ich rozmiar winy (kto popełnia przestępstwo i w jakim stopniu)

3.      skonkretyzowanie normy prawnej zawartej w KK pod którą możemy podciągnąć stan faktyczny to tzw. Kwalifikacja Karna Czynu

4.      Realizacja normy konkretnej co następuje w postępowaniu przed sądem i w postępowaniu wykonawczym.

 





Proces karny nie jest tym samym co proces karny wobec Kowalskiego.

 

 

 

 

odnosi się do ogółu                                          odnosi sie do konkretnej



                                                                            osoby (Kowalski)

 



 

w odniesieniu do typowego

ujęcia całościowego procesu

karnego                                                             Proces konkretny -

                                                         toczy sie wobec konkretnej osoby

                                                      za konkretne przewinienie wyczerpujące

                                                                        znamiona przestępstwa.

11.10.1007

 

Prawo karne procesowe – zbiór norm regulujących proces karny.

 

Podejrzany – w postępowaniu przygotowawczym

Oskarżony – w znaczeniu jurydycznym

 

Osoba podejrzana --- podejrzany --- oskarżony --- skazany

 

proces in rem – w sprawie

proces in personam – przeciw konkretnej osobie

 

Podejrzany i oskarżony mają takie same prawa i obowiązki.

 

Osoba podejrzana – osobę taką podejrzewa sie o przestępstwo lecz nie przedstawia sie jej zarzutów; można taką osobę zatrzymać lecz nie oskarżyć.

 

Wyrok skazujący – stwierdzenie winy zarzuconego czynu i ustalenie kary.

 

Ogłoszenie wyroku – wobec oskarżonego lecz można zaskarżyć wyrok jeżeli nie zostanie zaskarżony, wówczas wyrok staje sie prawomocny i skazujący; jeżeli dojdzie do zaskarżenia wyroku wówczas uchyla sie wyrok i ponownie się go przedstawia postępowaniu przygotowawczemu.

 

Uprawomocnienie wyroku  - wtedy gdy nie ma środka odwoławczego czyli apelacji.

 

Jeżeli sąd wydaje wyrok – wydanie wyroku jest zespołem czynności procesowych (narada, sentencja, promulgacja, podpisanie wyroku).

 

Promulgacja wyroku – ogłoszenie wyroku, na które składa sie zespół czynności, sędzia odczytuje sentencje wyroku i ustnie uzasadnia wyrok,poucza strony o możliwości zaskarżenia wyroku.

 

Zaskarżenie wyroku – do 7 dni od ogłoszenia wyroku wnosi sie wniosek o pisemne uzasadnienie wyroku.

 

Sąd ma praktycznie 7 dni (w praktyce różnie to bywa), na uzasadnienie wyroku.

Uzasadnienie wyroku można również zaskarżyć.

Po odrzeczeniu uzasadnienia wyroku mamy prawo w przeciągu 14 dni wnieść apelacje.

 

Zabezpieczenie terminu (po przez):

-         datę stapla pocztowego, który jest na wniosku

-         można również zanieść pismo procesowe do Dziennika Podawczego.

 

Kiedy wyrok jest prawomocny podlega wykonaniu.

 

Skazanym - jest sie do momentu zatracenia skazania.

 

Funkcje PKP:

1.      prakseologiczna

2.      gwarancyjna

3.      porządkująca

 

Funkcja gwarancyjna – czyli celowościowa, w ciągu długiego okresu czasu stanowienia procedury karnej wykształciły się pewne odruchy - doświadczenia, które...............................................................................................................................................................

 

Normy celowościowe – wyróżnia się je z pośród innych norm prawnych, wskazują najlepszą drogę do osiągnięcia zamierzonego celu w procesie; żeby go osiągnąć uczestnik procesu musi wykazać aktywność, ciążą na nim ciężary procesowe, podjąć działanie względem samego siebie.

 

Ciężar dowodowy to nie to samo co obowiązek procesowy.

 

Obowiązki procesowe – wynikają z przepisów prawnych, nie wykonanie obowiązku procesowego wiążę się z tym że organ procesowy ma prawo nałożyć karę na uczestnika procesu, który nie wykonał obowiązku.

 

Strona procesowa – pokrzywdzony może złożyć oświadczenie ze chce być oskarżycielem posiłkowym u boku oskarżyciela publicznego lub zamiast niego. (art.54 KPK) termin złożenia oskarżenia (art.54KPK)

 

Funkcja gwarancyjna – art.8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka realizuje zasady informacji procesowej. Każdy uczestnik procesu ma zagwarantowane prawa i jest obciążony pewnymi obowiązkami. Art. 16 KPK należy pouczać o obowiązkach. Zagwarantowanie ochrony podstawowych wartości, realizacja obowiązku pouczenia o obowiązkach, przewiduje stosowanie przepisów prawa w celu poszanowania godności np. Wyłączenie jawności sprawy.

 

Funkcja porządkująca – ustawodawca wprowadził porządek procedowania

Policja sesyjna – ogół uprawnień, które leżą w rekach sędziego prowadzącego sprawę np. kary pomadkowe, pozbawia dalszego udziału w procesie.

 

18.10.2007

 

Przedmiot procesu karnego:

-         problem odpowiedzialności karnej i cywilnej (tylko czasem) za zarzucone oskarżonemu przestępstwo,

-         powinność poniesienia odpowiedzialność.

 

Odpowiedzialność karna i cywilna = odpowiedzialność prawna.

 

Odpowiedzialność prawna (podział):

1.      faktyczna,

2.      normatywna.

 

ad.1. Odpowiedzialność prawna faktyczna.

Czyn zarzucony oskarżonemu, w razie potwierdzenia czynu dowodem podczas procesu zostaje przypisany oskarżonemu.

 

Elementy sentencji:

1.      opis czynu zarzuconego,

2.      opis czynu przypisanego.

Czyn zarzucony oskarżonemu winien być zgodny z czynem przypisanym oskarżonemu – tożsamość czynów.

 

Wyłączenie tożsamości czynów:

1.      zmiana osoby sprawcy – Nowak został oskarżony o dane przestępstwo, w toku postępowania okazuje sie że przestępstwa sie tego nie dopuścił Nowak tylko Kowalski. Nowak powinien być uniewinniony wyrokiem, a gdy Nowak został oczyszczony z zarzutów w toku postępowania przygotowawczego  wówczas należy posterowanie umorzyć z powodu braku winy, Nowak może wnieś o wydanie wyroku uniewinniającego.

2.      zmiana dobra prawnego/ochrony – np. zarzuca się zabójstwo (art.148KK) a w toku postępowania okazuje sie że oskarżony nie dopuścił sie przestępstwa z art. 148 KK tylko okradł zwłoki, nie jest skazany w tym postępowaniu za kradzież zwłok – należy wszcząć nowe postępowanie od początku,

3.      zamiana osoby pokrzywdzonej – równocześnie nastąpiła jedna różnica np. miejsca czynu, czasu czynu, przedmiotu ochrony lub przedmiotu wykonawczego,

4.      trzy różnice: pokrzywdzony jest ten sam ale są trzy różnice, inny czas, miejsce i przedmiot wykonawczy.

 

Reguła pomocniczości - /Cieślak/ „Identyczność czynu jest wyłączona wówczas jeżeli w porównywanych jego określeniach zachodzą różnice tak istotne że wedle rozsądnej, życiowej oceny nie można ich uznać za określenie tego samego zdarzenia (reguły logiki) – podstawowa, faktyczna odpowiedzialność”.

 

ad.2 Odpowiedzialność prawna normatywna.

 

Podstawą normatywną jest kwalifikacja prawna czynu zarzuconego oskarżonemu w stosunku do podstawy normatywnej obowiązuje następująca zasada: może nastąpić zmienna kwalifikacja czynu w toku procesu np. art. 148§ 1 tzw. Zmiana następcza.

 

Błędna klasyfikacja – czyn został błędnie zakwalifikowany.

 

Zmiana kwalifikacji czyny – może nastąpić w postępowaniu sądowym. Art. 399. KPK § 1. Jeżeli w toku rozprawy okaże się, że nie wychodząc poza granice oskarżenia można czyn zakwalifikować według innego przepisu prawnego, sąd uprzedza o tym obecne na rozprawie strony.

§ 2. Na wniosek oskarżonego można przerwać rozprawę w celu umożliwienia mu przygotowania się do obrony.

Zmiana kwalifikacji prawnej na wykroczenie - Art. 400. KPK Jeżeli po rozpoczęciu przewodu sądowego ujawni się, że czyn oskarżonego stanowi wykroczenie, sąd, nie przekazując sprawy właściwemu sądowi, rozpoznaje ją w tym samym składzie, stosując w dalszym jej toku przepisy Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

Możliwość połączenia prawa karnego i cywilnego – prawnie dopuszczalna,





 

 

                            tzw.proces zasadniczy    tzw.akcja cywilna w

                              (rozpartruje sie                    procesie karnym

                               kwestie karne)                     Postepowanie

                                                                               adhezyjne.

                                                                                   

Postępowanie adhezyjne – postępowanie toczy sie w granicach prawa karnego (pr.do roszceń majątkowych) uruchamiany jest na stkutek powództwa cywilnego, wynika z popełnionego pezstepstwa.  Art. 62KPK Pokrzywdzony może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej wytoczyć przeciw oskarżonemu powództwo cywilne w celu dochodzenia w postępowaniu karnym roszczeń majątkowych wynikających bezpośrednio z popełnienia przestępstwa.

 

Orzekanie o powództwie adhezyjnym - Art. 415. § 1. W razie skazania oskarżonego albo warunkowego umorzenia postępowania, sąd uwzględnia albo oddala powództwo cywilne w całości lub w części.

§ 2. W razie innego rozstrzygnięcia sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania.

§ 3. Sąd orzeka o pozostawieniu powództwa cywilnego bez rozpoznania, również jeżeli materiał dowodowy ujawniony w toku rozprawy nie wystarcza do rozstrzygnięcia powództwa cywilnego, a uzupełnienie tego materiału spowodowałoby znaczną przewlekłość postępowania.

§ 4. Jeżeli zasądzone odszkodowanie nie pokrywa całej szkody lub nie stanowi pełnego zadośćuczynienia za krzywdę, pokrzywdzony może dochodzić dodatkowych roszczeń w postępowaniu cywilnym.

§ 5. W razie skazania albo warunkowego umorzenia postępowania sąd może zasądzić odszkodowanie na rzecz pokrzywdzonego także z urzędu, chyba że ustawa stanowi inaczej.

§ 6. W razie skazania oskarżonego lub warunkowego umorzenia postępowania, w wypadkach wskazanych w ustawie sąd orzeka nawiązkę lub obowiązek naprawienia szkody.

 

Postępowanie przed sądami I instancji:

1.      Oddanie przez sąd pod sąd- istnieją podstawy do wniesienia oskarżenia do sądu. Jest to faza przygotowawcza realizowana przed ogłoszeniem aktu oskarżenia. Ustala sie:

a). skład sądu

b). miejsce rozprawy

c). osoby które były wezwane – sprawdzenie stawiennictwa (czy wszyscy wezwani wstawili sie na rozprawę – sprawa spada z wokandy gdy nie wstawił sie świadek lub oskarżony bez którego nie można rozpocząć sprawy).
2. Część wstępna rozprawy-
a). zbadanie obecności osób wezwanych
b). oświadczenie oskarżonego
3.Przewód sądowy
4. Wyrokowanie

Etapy:

1.      Wniesienie aktu oskarżenia

2.      Badanie warunków formalnych aktu oskarżenia; posiedzenie przed rozprawą

3.      Wywołanie sprawcy (protokolant wywołuje Nowaka na podstawie zarzuconego mu czynu).

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin