I. Podejrzany w sprawie z art. 256 k.k. Leszek, od początku dochodzenia budził w aspirancie Ryszardzie wątpliwość co do poczytalności. Policjant utwierdził się w potrzebie przeprowadzenia badań psychologicznych po tym, jak Leszek zażądał natychmiastowego przesłuchania go, zastrzegając, że nie życzy sobie przy tym obecności wyznaczonego adwokata z urzędu. Również końcowe zaznajomienie z materiałami dochodzenia odbyło się pod nieobecność obrońcy, gdyż ten, na wyraźne żądanie podejrzanego, nie został zawiadomiony o jego terminie. Piątego dnia po dokonanym zaznajomieniu podejrzany zwrócił uwagę aspiranta na konieczność gruntownego uzupełnienia materiałów dochodzenia; Ryszard zamierzał bowiem zamknąć dochodzenie i sformułować akt oskarżenia, nie przesłuchawszy żadnego ze świadków.
Oceń prawidłowość postępowania.
II. Policja wszczęła przeciwko Lidii L. dochodzenie w sprawie o przestępstwo z art. 289 § 2 k.k. i po krótkim postępowaniu przekazała materiały prokuratorowi celem sporządzenia i wniesienia aktu oskarżenia. Ustanowiony w sprawie obrońca z wyboru zwrócił prokuratorowi uwagę na szereg uchybień proceduralnych popełnionych przez Policję:
a) postanowienie o wszczęciu dochodzenia wydano dopiero 7 dni po dokonaniu pierwszej czynności dowodowej w trybie art. 308 § 1 k.p.k.
b) nie zawiadomiono prokuratora o wszczęciu dochodzenia i, w konsekwencji, prokurator nie zatwierdził tej czynności
c) Lidii L. nie ogłoszono postanowienia o przedstawieniu zarzutów
d) nie wydano postanowienia o zamknięciu dochodzenia
e) Policja bez wiedzy prokuratora przeprowadziła postępowanie mediacyjne
f) dochodzenie trwało prawie 4 miesiące.
Czy zarzuty obrońcy są zasadne?
III. W sprawie o przestępstwo z art. 202 § 1 k.k. Policja po otrzymaniu wiadomości od pokrzywdzonej 7 maja rozpoczęła zbieranie i zabezpieczanie śladów, w tym przeprowadzono oględziny oraz badanie psychologiczne pokrzywdzonej. 9 maja wydano postanowienie o wszczęciu postępowania i przesłuchano w charakterze podejrzanego Karola K. 13 maja postępowanie umorzono z wpisaniem do rejestru przestępstw – policjant uzasadnił to okolicznością, że dochodzenie nie przyniosło podstaw do sformułowania aktu oskarżenia.
Czy pokrzywdzona może się zażalić na tę decyzję, a jeśli tak - do kogo i na jakiej podstawie? Jaki będzie ewentualny tryb podjęcia umorzonego postępowania?
IV. Policja prowadziła dochodzenie o czyn z art. 280 § 2 k.k. przeciwko Adamowi, Bożenie i Celinie. Po 4 miesiącach trwania postępowania prowadzący sprawę policjant stwierdził, że brak jest podstaw do wniesienia aktu oskarżenia i zwrócił się do prokuratora o umorzenie go. Prokurator uznał, że zachodzi potrzeba orzeczenia środków zabezpieczających. Wobec powyższego w stosunku do :
a) Adama umorzył postępowanie i orzekł przepadek przedmiotów;
b) Bożeny umorzył postępowanie, orzekł przepadek przedmiotów i zwrócił się do sądu o umieszczenie jej w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym;
c) Celinę uznał za winną przestępstwa, lecz stwierdził, że warunkowe umorzenie postępowania wystarczy i wobec powyższego do aktu oskarżenia załączył stosowny wniosek.
V. W grudniu 2003 r. Zenon został zatrzymany w związku z włamaniem do miejscowego Aresztu Śledczego. Przesłuchano go w trybie art. 308 § 2 k.p.k. i wypuszczono po 48 godzinach; wkrótce potem postępowanie przygotowawcze umorzono „wobec niewykrycia sprawcy”. Mimo zażaleń wniesionych przez osadzonych w areszcie pokrzywdzonych sąd utrzymał umorzenie w mocy. W marcu 2004 r. jeden ze stałych bywalców aresztu ujawnił szczegóły włamania i wskazał jako sprawców Zenona oraz Romana, jego brata-bliźniaka. Prokurator na podstawie tych zeznań sporządził i wniósł akt oskarżenia przeciwko obu braciom. Sąd umorzył jednak postępowanie z uwagi na to, że wspomniana relacja aresztanta była wiadoma Policji wcześniej, lecz została zlekceważona.
Czy postąpił słusznie?
VI. W toku śledztwa okazało się, że Zenon dopuścił się zarzucanego mu czynu w stanie wyłączonej poczytalności, zaś Leon działał w obronie koniecznej. W tej sytuacji prokurator skierował do sądu wniosek o umorzenie postępowania, zaś co do Leona o skazanie bez rozprawy połączone z odstąpieniem od wymierzenia kary. Poparł też powództwo cywilne, jaki przeciwko obu wniósł pokrzywdzony Marian.
Rozważ pojawiające się problemy.
xavi.hernandez