gp_42.pdf

Ukazuje się od 1988r.

KALENDARIUM marzec-czerwiec 2010

Marzec

28 marca, Niedziela Palmowa

• Ukazał się wielkanocny numer Głosu Po-

cieszenia. Dla lepszego zrozumienia liturgii

Triduum Paschalnego zostały do niego do-

łączone specjalne komentarze.

i z Warszawy (Jarosław Studziński), którzy

pomagali naszym duszpasterzom przez czas

Triduum Paschalnego, święcili od 10.00 do

17.00 przed kościołem pokarmy na stoły

wielkanocne.

• W Święto Miłosierdzia Bożego modliliśmy

się w dolnym kościele podczas nabożeństwa

Godziny Miłosierdzia o godz. 15.00.

• Przy stoisku z prasą katolicką można by-

ło składać kartonowe skarbonki, do których

przez Wielki Post odkładaliśmy oﬁ ary dla

najbiedniejszych.

• Po Mszy św. o 20.00 z racji 5. rocznicy

śmierci Jana Pawła II czuwaliśmy na modli-

twie do godz. 21.37.

• Młodzież z Magisu rozprowadzała pal-

my wielkanocne, których przygotowaniem,

w przeddzień, zajęli się paraﬁ anie. Podczas

wspólnej akcji pospolite ruszenie grup pa-

raﬁ alnych (z przewagą Czterdziestolatków

i Magisu) wykonało kilkaset palm, które

tak się paraﬁ anom podobały, że... zabrakło

ich już przed mszą o 10.30.

• Wieczorna liturgia Wigilii Paschalnej roz-

poczęła się o 21.30 na placu przed kościo-

łem, gdzie od poświęconego ognia został

zapalony paschał. Po Eucharystii, około

północy, odbyła się uroczysta procesja rezu-

rekcyjna wokół ogrodu, której, jak w ubie-

głym roku, towarzyszyły rozbłyski fajerwer-

ków.

15 kwietnia, czwartek

• O 18.45 w sali św. Stanisława Kostki od-

były się kolejne zajęcia Paraﬁ alnej Akade-

mii Rozmaitości. Na temat radości Zmar-

twychwstania w muzyce, w zastępstwie

profesora Piotra Łykowskiego, mówiła dr

Olga Ksenicz.

18 kwietnia, niedziela

• Na Mszy św. o godz. 12.00 świętowaliśmy

60-lecie święceń kapłańskich o. Franciszka

Wilczka SJ, byłego wieloletniego proboszcza

naszej paraﬁ i. Po Eucharystii, w paraﬁ alnej

kawiarence, Jubilat usłyszał od wdzięcz-

nych paraﬁ an wiele ciepłych słów i oczywi-

ście zdmuchnął świece na torcie (żeby się

spełniły życzenia, które dostał).

5 kwietnia,

Poniedziałek Wielkanocny

• Oﬁ ary złożone w tym dniu na tacę prze-

znaczone zostały na potrzeby jezuickiej

Wyższej Szkoły Filozoﬁ czno-Pedagogicznej

„Ignatianum” w Krakowie. Zostało zebrane

ponad 6500 zł.

• W przedświąteczny tydzień w kancelarii

paraﬁ alnej były do nabycia paschaliki „Ca-

ritas”, po 6 i po 8 złotych, z których dochód

przeznaczono na wsparcie ubogich.

29 marca, poniedziałek

• Od godz. 10.00 budowaliśmy wspólnie

Grób Pański. Paraﬁ anie użyczyli do tego

celu sporo ładnych doniczkowych roślin.

19-29 k wietnia

• Odbył się w naszej paraﬁ i kolejny kurs

przedmałżeński.

10 kwietnia, sobota

• W katastroﬁ e lotniczej pod Smoleńskiem

zginęło 96 osób – wysokich urzędników

państwowych, posłów, senatorów, człon-

ków organizacji społecznych, z Prezyden-

tem RP na czele, udających się na uroczy-

stości 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Dla

ich uczczenia przez kilka dni najbliższych

odbywały się okolicznościowe nabożeń-

stwa, modlitwy, marsze – także w naszym

kościele.

25 kwietnia, niedziela

• Podczas Mszy św. o godz. 12.00 zadebiu-

tował nasz nowo powstały chór paraﬁ alny.

Kwiecień

1-4 kwietnia, Triduum Paschalne

• Liturgia Wielkiego Czwartku – radosnego

święta Eucharystii i służącego jej kapłań-

stwa, wraz z obrzędem obmycia nóg rozpo-

częła się o godz. 18.00. Po jej zakończeniu

Najświętszy Sakrament został przeniesio-

ny do kaplicy wystawienia, przygotowanej

przez s. Henrykę, gdzie można Go było ad-

orować do północy.

Maj

3 maja, poniedziałek

• W uroczystość Matki Bożej Królowej Pol-

ski Msze św. odprawiane były wg porządku

niedzielnego. W dzień narodowego Świę-

ta Konstytucji 3 Maja nasze domy zostały

udekorowane większą niż dotąd ilością ﬂ ag

w narodowych barwach.

11 kwietnia, niedziela

• Wielki Piątek –dzień Męki i Śmierci Zba-

wiciela, obchodziliśmy najpierw uczest-

nicząc w drodze krzyżowej o godz. 15.00,

a później w liturgii Męki Pańskiej o 18.00.

Po jej zakończeniu Najświętszy Sakrament

został przeniesiony do Grobu Pańskiego

(przygotowywanego już od poniedziałku,

wg pomysłu o. Jacka Siepsiaka, w dolnym

kościele). Adoracja przy Nim trwała przez

całą noc i następny dzień.

9 maja, niedziela

• Podczas specjalnej Mszy św. o godz. 10.00,

celebrowaliśmy uroczystość I Komunii św.

Po raz pierwszy do sakramentu Eucharystii

przystąpiło 66 dzieci z II klas szkół podsta-

wowych nr 82 i 109. W związku z celebrą

Msze św. o g. 6.30, 7.30 i 9.00 były odpra-

wiane w kościele dolnym (o godz. 12.00 –

dla dzieci). Mszy św. o 10.30 nie było.

• W Wielką Sobotę – dzień cichej adora-

cji Chrystusa w Grobie Pańskim jezuiccy

klerycy z Krakowa (Grzegorz Lojtek, Prze-

mysław Panicz, Jarosław Mikuczewski)

• W związku z katastrofą pod Smoleń-

skiem młodzież naszej paraﬁ i zorganizowa-

ła marsz milczenia na Cmentarz Żołnierzy

Polskich na Grabiszynku.

• Dzieci I-komunijne przez cały Biały Ty-

dzień uczestniczyły, wraz z rodzicami,

w nabożeństwach majowych o godz. 17.30

oraz we Mszach św. o godz. 18.00.

ciąg dalszy na stronie 26

Głos Pocieszenia

Bogumił Nowicki

Drodzy Czytelnicy!

R ADA P ARAFIALNA ...

Rada Paraﬁalna spotykała się

w ostatnim czasie kilkakrotnie. Wśród

wielu poruszanych tematów omawia-

liśmy oczywiście sprawy związane ze

Świętami Wielkanocnymi. Wyciąg-

nęliśmy wnioski, co w przyszłości

można ulepszyć.

Uroczystości Bożego Ciała to, wśród

wielu zadań, także przygotowanie oł-

tarzy na trasie procesji. Wśród osób za-

angażowanych w te prace znaleźli się

członkowie Magisu, Wspólnoty Neo-

katechumenalnej, Odnowy w Duchu

Świętym, harcerstwa, Duszpasterstwa

Czterdziestolatków. Dyskutowaliśmy

także m.in. na temat feretronów, któ-

rymi dobrze byłoby się zająć (zarówno

odnowa jak i opieka), ale jakoś nie wi-

dać tłumu chętnych do tego dzieła.

Omawialiśmy także sprawy doty-

czące obchodów uroczystości Serca

Bożego, jubileuszu jezuitów oraz pa-

raﬁ i.

Z przyczyn oczywistych dużo czasu

poświęciliśmy na sprawy dotyczące

przygotowań do naszego paraﬁ alnego

pikniku, który najwyraźniej stał się

już tradycją. Organizacja tego przed-

sięwzięcia pochłania bardzo wiele

czasu i pracy, ale sądząc choćby po

frekwencji, naprawdę warto. Kto był,

sam może ocenić, kto nie, niech ża-

łuje.

zły, skłania ludzi, aby

w wolnym czasie uczy-

nili sobie także wakacje

od Pana Boga. A prze-

cież to właśnie podczas

wakacji jest idealny

moment, aby nałado-

wać także akumulatory

naszych dusz i sumień,

bo – co jak co – ale na

brak czasu narzekać

wtedy nie powinniśmy.

Właśnie dlatego głównym te-

matem bieżącego wydania „Gło-

su Pocieszenia” jest modlitwa. Zachę-

camy do niej w różnych artykułach

i w różny sposób, zwracamy też uwagę

na ważne elementy kultu i wiary, któ-

re w czasie wakacji mogą się przydać

w sposób szczególny. Czytelnicy za-

uważą zapewne w obecnym wydaniu

nieco więcej koloru, który dodaliśmy,

aby lepiej i radośniej oddać to wszyst-

ko, co działo się w naszej paraﬁ i od

czasu Świąt Wielkanocnych. A działo

się, oj działo, że wystarczy wspomnieć

takie wydarzenia jak I Komunia

Święta, procesja Bożego Ciała, piknik,

paraﬁ alny, premiera sztuki teatralnej

Czterdziestolatków, jubileusz 65-lecia

obecności u nas Jezuitów czy powstanie

w paraﬁ i nowego Chóru.

W imieniu redakcji życzę owocnej

lektury i wspaniałych wakacji pełnych

Boga, z którym... warto rozmawiać.

„Już za parę dni, za

dni parę...” – ta szkolna

piosenka chyba do końca życia

będzie mi się kojarzyła z wakacjami.

I choć różne mam z nich wspomnie-

nia, łączy je jedno – są miłe. Wszak

czas wakacji to odpoczynek, uciecz-

ka, odskocznia od tego wszystkiego

co codzienne i powszednie, co nudne

i monotonne. Nie przypadkowo właś-

nie w tym czasie wyjeżdżamy, zmie-

niamy miejsce i otoczenie. Są jednak

dwie rzeczy powszednie, od których

uciec nie można, lub jak kto woli –

nie powinniśmy. To chleb i modlitwa.

Pierwsza z tych rzeczy jest oczywista,

z drugą bywa różnie. Natura ludzka,

którą w perﬁ dny sposób wykorzystuje

Redaktor naczelny

Bogumił NOWICKI

Zoﬁ a Nowicka

Naszemu redakcyjnemu współpracownikowi Marcino-

wi Kisieckiemu i jego żonie Annie składamy serdeczne

gratulacje z okazji narodzin córki Natalii.

POLECAMY

Kochani Aniu i Marcinie!

Jak kropla miłości od Niebios podarowana

pojawiła się Natalka w Waszym życiu.

I jak w kropli całe światło tęczy się zawiera,

tak niech każdy dzień Waszej Córki

barwami wszystkich cudów świata się rozbłyska.

Przyjaciele z redakcji „Głosi Pocieszenia”

RADIO RODZINA

Głos Pocieszenia

Teatrzyk „Głos Pocieszenia” ma zaszczyt przedstawić „Straszną

niedzielną rozmowę”

Występują: Babcia, Jasiu

Miejsce: przeciętne polskie mieszkanie

Czas: wakacje, niedzielne popołudnie

przez wszystkie jego 24 godziny. (...) Ona

jest Bogiem, który pojawia się tuż przy

mnie na mojej drodze, jest chlebem w mo-

jej pielgrzymiej torbie, jest przyjaźnią

bliską mojemu ludzkiemu sercu. ” (1) Jest

spotkaniem ze Stwórcą i najdoskonal-

szą formą modlitwy. Ale Oﬁ ara Eucha-

rystyczna potrzebuje ludzi, bo Chrystus

przemienia się dla nas, za nas oﬁ arował

swoje życie, nas zbawił. I pragnie, aby-

śmy towarzyszyli Mu podczas Przeisto-

czenia.

Eucharystia to największy skarb

Kościoła, powierzony nam przez Boga

i musimy go strzec. Oﬁ ara Chrystu-

sa nie została złożona raz jeden dawno

temu w odległym w czasie i przestrzeni

miejscu o egzotycznie dla nas brzmiącej

nazwie. Pan Jezus codziennie na nowo

oﬁ arowuje się za mnie i za ciebie na oł-

tarzach wszystkich kościołów świata.

I codziennie zaprasza nas do udziału

w tej tajemnicy. Gdziekolwiek jesteśmy

i cokolwiek robimy.

Nie można nikomu powiedzieć, jak

ma przeżywać Mszę Świętą. Ale aby

ją przeżywać, trzeba w niej uczestni-

czyć. Trzeba znaleźć dla Boga czas. Nie

ochłap dnia między plażą a grillem, ale

pełnowartościowy czas przeznaczony

na zamyślenie się, na rozmowę z Nim.

Na spotkanie. Na przyjęcie Jego Ciała

i Krwi. I na podziękowanie.

Skoro potraﬁ my na wakacje zaplano-

wać sobie rozrywki intelektualne, od-

nowę biologiczną albo remont domu, to

umiejmy także zaplanować sobie ucztę

dla duszy, która często usycha bez po-

karmu. A nasza dusza karmi się Eucha-

rystią.

Jasiu: Babciu, wiesz... Wyjechaliśmy już w piątek po południu do domku

letniskowego znajomego taty z pracy. I byliśmy tam do dzisiaj. I zrobili-

śmy sobie grilla, i jeździłem na rowerze, i byłem z tatą na rybach. A ma-

ma cały czas się opalała. A teraz przyjechaliśmy do ciebie, bo mama chce,

żebyś jej zrobiła pierogi z tych jagód, co je przywieźliśmy...

Babcia: Cieszę się, że mieliście ładną pogodę i wyjazd wam się udał.

A w kościele już byliście?

Jasiu: No co ty, babciu, nie mieliśmy czasu. A dzisiaj jeszcze idziemy na

zaległe imieniny do cioci Małgosi. A poza tym tato mówi, że jak nie bę-

dziemy w jedną niedzielę w kościele, to nic się nie stanie, bo zawsze mo-

żemy pójść w następną.

Kurtyna.

Znający literaturę polską nasi Czytel-

nicy słusznie dopatrzą się w konstrukcji

powyższego tekstu podobieństwa do

„Teatrzyku Zielona Gęś” K. I. Gałczyń-

skiego. Ale i na tym podobieństwo się

kończy, bo przedstawiony problem by-

najmniej nie jest absurdalny. To raczej

bardzo powszechna nasza wakacyjna

praktyka. Urlopowanie się od religii,

a w zasadzie od udziału w niedzielnej

Mszy Świętej. Zawsze znajdzie się ja-

kaś wygodna wymówka: bo to nie mój

kościół, bo daleko, bo jestem za granicą,

bo spotkanie ze znajomymi, bo muszę się

wyspać... A gdzie tam moje dziecko na

kolonii będzie szukać kościoła, żeby pójść

na mszę... Przecież Pan Bóg nie zając, ze

świątyni i ołtarza nie ucieknie, poczeka

do zimy.

W zasadzie wiemy sporo o Euchary-

stii i jej znaczeniu, wiedzę tę wynieśli-

śmy i z domu, i z kościoła, ale, gdy przy-

chodzą wakacje, cała ta dobra nowina

spływa po nas jak źle położona farba po

wspomnianej wyżej zielonej gęsi. Bo tak

to już z nami jest, że Pan Bóg w letni

czas staje się niewygodny. Trochę jak

daleki krewny, którego w gruncie rzeczy

lubimy, ale nie chcemy, aby swoją obec-

nością komplikował nam życie. Tyle

przecież ekscytujących rozrywek czeka

nas na urlopie.

Warto zadać sobie pytanie, czy nie-

dzielna Msza Święta jest centralnym

punktem mojego tygodnia, czy raczej

czymś, co na siłę muszę wcisnąć w na-

pięty harmonogram zajęć i z czego naj-

łatwiej przychodzi mi zrezygnować, gdy

brakuje czasu. Carlo Carretto napisał:

„Eucharystia nie jest jednym z punktów

mojego dnia, ale jest jak linia biegnąca

Iwona Kubiś

(1) Carlo Carretto „Tajemnice pustyni”, wyd.

WAM, Kraków 2002, s. 31

Głos Pocieszenia

Problem nie absurdalny

Módl się, abyś umiał się modlić

R ÓŻANIEC CZEKA

Grupy różańcowe naszej paraﬁ i bar-

dzo proszą i zapraszają do uzupełnienia

dużych braków, które powstały w tych

grupach w ostatnich latach. – Ludzie

się wykruszają, są wiekowi, odchodzą

do wieczności. Taka prawda – mówi

pani Janina Kozłowska. – Kieruję do

Waszych serc zaproszenie, informując,

że mile widziane są nie tylko osoby

starsze, ale i młode. Modlitwy nigdy

nie jest za dużo, zwłaszcza w obecnym

2010 roku. Wystarczy wspomnieć ka-

tastrofę smoleńską, powodzie, wybory

prezydenckie. Jak powietrze potrzebna

jest modlitwa, za Polaków, za naszą

Ojczyznę, za rządzących. Różańcem

uprosimy wszystko u Matki Bożej

Pocieszenia. Mamy piękną młodzież,

która pięknie działa w naszej paraﬁ i.

Moim cichym marzeniem jest zorga-

nizowanie młodzieżowej grupy różań-

cowej. Nie bójcie się modlitwy, nie

zaszkodzi Wam, a bardzo, bardzo po-

może. Ja prowadzę grupę różańcową od

wielu lat i – uwierzcie mi – z różańcem

pokonamy wszystkie problemy. Jestem

tego najlepszym przykładem...

Janina

„Chociaż brakowało Ci zdrowia i siły,

a czasem było trudno i źle

to nigdy nie pomyślałaś,

że wówczas mogłaś powiedzieć – nie”

„Na progu słowa” Eleonora Kiestrzyń

Pani Janina Kozłowska jest zelatorką

V Róży już 53 lata. Zawierzyła Mat-

ce Bożej naszą ojczyznę, paraﬁ ę i całą

swoją rodzinę. Pomimo wielu przeży-

tych chorób jest bardzo aktywna do

dziś. Jest po prostu niestrudzona. Miła,

serdeczna, otwarta dla ludzi, często

spotkać ją można w naszej kawiaren-

ce. Trwa na placu boju czyli modlitwy

nieustannie. Jest pełna wiary w ludzi,

wierzy w to i ma wielką nadzieję, że

nie zabraknie nowych róż, że wielu

z nas podobnie, jak nasz kochany ro-

dak Jan Paweł II pomimo rozlicznych

obowiązków weźmie do ręki różaniec

i nie rozstanie się z nim do końca życia.

Z różańcem można pokonać wszystkie

trudności i problemy, nie trzeba się lę-

kać. Brakuje nam kilkanaście róż. Czy

możemy mieć nadzieję, że życie i praca

Pani Janiny nie poszły na marne? Czy

podziękujemy Pani Janinie i uzupełni-

my te brakujące ? Bukiet róż dla prze-

pięknej Róży. Marzeniem Pani Janiny,

jak i pozostałych zelatorek jest to, żeby

wszystkie róże były pełne. Marzenia się

spełniają.

Pani Janino Bóg zapłać.

Karolina Michalak

Ludzie z naszego paraﬁ alnego Ma-

gisu, każdy na swój sposób i w swoim

tempie, próbują się modlić. Bo nam

do życia potrzeba czegoś więcej oprócz

„zdrowasiek” i tego szukamy. Potrzeba

nam osobistej rozmowy sam na sam

z Bogiem, zbudowanej z własnych słów.

Przed przyjściem do Magisu moja

modlitwa polegała na bezmyślnym,

wieczornym wyklepaniu wyuczonych

modlitw. Po nastu latach zaczęło mnie

to męczyć i nudzić. Zdałam sobie spra-

wę, że nic z tych modlitw do mnie nie

przemawia. Po całkowitym porzuceniu

modlitwy i emocjonalnym opuszczeniu

Kościoła, stanęła przede mną perspekty-

wa spróbowania innej relacji z Bogiem.

Kiedy usłyszałam, że warto i można

inaczej rozmawiać z Bogiem, byłam za-

chwycona. Potem były pierwsze próby

w salkach, na spotkaniach. Siadałam

wieczorem i próbowałam rozmawiać

z Bogiem.

Po pewnym czasie, kiedy minął już

zachwyt wakacyjnymi rekolekcjami

a wspólnota stała się chlebem powsze-

dnim, zauważyłam, że coś się zmieniło

w tym moim rozmawianiu z Bogiem.

Po znaku krzyża, nagle przypominało

się tysiące różnych niezrobionych rze-

czy, sytuacji i osób. Próby wyrzucenia

ich z głowy w większości przypadków

kończyły się niepowodzeniem. Mój en-

tuzjazm stopniowo opadał. Receptą na

to okazał się inny sposób zaczynania

rozmowy. Mianowicie zamiast przecho-

dzić od razu do wielkich rzeczy, dużych

słów i wyznań, do składania obietnic

zaczynałam rozmowę od powiedzenia

tych prostych słów, tych prostych sy-

tuacji, które przychodziły mi na myśl

i pozornie przeszkadzały modlitwie.

Bardzo lubię porównywać relację

z Bogiem do relacji z ludźmi. Kiedy ko-

goś spotykamy i staramy się go poznać,

zaczynamy od prostych spraw. Dowia-

dujemy się co lubi a co go denerwuje,

czym się interesuje lub jakiej słucha

muzyki (Bóg na pewno słucha rock’a).

Opowiadamy także, co my lubimy i jak

nam minął dzień. Nie zaczynamy od

składania deklaracji.

Z upływem czasu w mojej modlitwie

znowu coś mi nie pasowało. Miałam

wrażenie, że zamiast dialogu prowadzę

monolog, że Bóg zrobił sobie przerwę

albo założył słuchawki na uszy. Ta sytu-

acja coraz bardziej mnie męczyła a zara-

zem irytowała. Sądziłam, że winę za taką

sytuację ponoszę ja. Po pewnym czasie

uderzania głową w mur i obwiniania

siebie, zrozumiałam, z pomocą pewne-

go jezuity, że to nie jest – jak sądziłam

– koniec mojego kontaktu z Bogiem, ale

podjęta przez Niego próba zmienienia

tych relacji, próba rozpoczęcia czegoś

nowego.

I znów z nowym zapałem siadałam

do rozmowy. Co prawda z różnym

skutkiem. W chwilach załamania, kie-

dy brakuje mi słów, milczę albo odma-

wiam różaniec (nie mylić z bezmyślnym

klepaniem modlitw, przed którym kie-

dyś uciekłam). Powoli zauważałam, że

nie są one wcale takie bezsensowne, jak

wcześniej myślałam.

Różaniec, koronka, rozmowa – ilu lu-

dzi, tyle sposobów na modlitwę. Zrozu-

miałam, że nie jest ważne, jak modli się

osoba obok. Ważne że to robi i modli się

do Jednego Boga.

Hania Sarnowska

Głos Pocieszenia

Powszechnie wiadomo, że młodzi ludzie nie chodzą do kościoła, chyba że

w rodzinie jest jakiś chrzest, ślub albo pogrzeb, ewentualnie zbliża się Wielka-

noc i trzeba iść poświęcić pisanki. O modlitwie nie warto wspominać, przecież

z góry wiadomo, że jej nie ma. Jednak w każdej regule są wyjątki, czyli jacyś

dziwni, szaleni młodzi, którzy ten schemat łamią.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: