Doktryna wojskowa Rosyjskiej Federacji
5 lutego 2010 roku
Zatwierdzona Dekretem Prezydenta Rosyjskiej Federacji
I. OGÓLNE POŁOŻENIA
1. Wojskowa doktryna Rosyjskiej Federacji (dalej – Wojskowa doktryna) jest jednym z podstawowych dokumentów strategicznego planowania w Rosyjskiej Federacji i przedstawia sobą system oficjalnie przyjętymi w państwie spojrzeń na przygotowanie do uzbrojonej ochrony i uzbrojoną ochroną Rosyjskiej Federacji.
2. W Wojskowej doktrynie być obliczanym podstawowe położenia Wojskowej doktryny Rosyjskiej Federacji 2000 roku, Koncepcji długoterminowego społeczno-ekonomicznego rozwoju Rosyjskiej Federacji na okres do 2020 roku, Strategii narodowego bezpieczeństwa Rosyjskiej Federacji do 2020 roku, a także odpowiadające położenia Koncepcji polityka zagraniczna Rosyjskiej Federacji 2008 roku i Morskiej doktryny Rosyjskiej Federacji na okres do 2020 roku.
Wojskowa doktryna jest założona na położeniach wojskowej teorii i kierowana na jej najdalszy rozwój.
3. Prawną podstawę Wojskowej doktryny zestawiają Konstytucja Rosyjskiej Federacji, ogólnouznane zasady i normy międzynarodowego prawa i międzynarodowe umowy Rosyjskiej Federacji w dziedzinie obrony, kontroli nad uzbrojeniami i rozbrojenia, federalne konstytucyjne prawa, federalne prawa, a także normatywne prawne akta Prezydenta Rosyjskiej Federacji i Rządu Rosyjskiej Federacji.
4. Wojskowa doktryna odbija oddanie Rosyjskiej Federacji wykorzystaniu politycznych, dyplomatycznych, prawnych, ekonomicznych, ekologicznych, informacyjnych, wojskowych i innych instrumentów ochrony narodowego zainteresowania Rosyjskiej Federacji i zainteresowania jej sojuszników.
5. Położenia Wojskowej doktryny konkrietizirujutsa w listach Prezydenta Rosyjskiej Federacji Federalnemu Zbiorowi Rosyjskiej Federacji i mogą korriektirowatsa w ramach strategicznego planowania w wojskowej dziedzinie (wojskowego planowania).
Realizacja Wojskowej doktryny dostanie się za pomocą centralizacji państwowego zarządzania w wojskowym obwodzie i realizuje zgodnie z federalnym prawodawstwem, normatywnymi prawnymi aktami Prezydenta Rosyjskiej Federacji, Rządu Rosyjskiej Federacji i federalnych organów wykonawczej władzy.
6. W Wojskowej doktrynie eksploatują się następne podstawowe pojęcia:
A) wojskowe bezpieczeństwo Rosyjskiej Federacji (dalej – wojskowe bezpieczeństwo) – stan zaszczyszczennosti życiowo ważnego zainteresowania osobowości, społeczeństwa i państwa od zewnętrznych i wewnętrznych wojskowych groźb, związanych z zastosowaniem wojskowej siły albo groźbą jej zastosowania, charakteryzowany nieobecnością wojskowej groźby albo zdolnością jej przeciwstawiać się;
b) wojskowe niebezpieczeństwo – stan międzypaństwowych albo wewnątrzkrajowych stosunków, charakteryzowany ogółem czynników, zdolnych przy pewnych warunkach przyprowadzić do powstania wojskowej groźby;
W) wojskowa groźba – stan międzypaństwowych albo wewnątrzkrajowych stosunków, charakteryzowany realną możliwością powstania wojskowego konfliktu między przeciwstawiającymi się stronami, wysokim stopniem gotowości jakiegokolwiek państwa (grupy państw), separatystycznych (terrorystycznych) organizacji do zastosowania wojskowej siły (uzbrojonemu gwałtowi);
G) wojskowy konflikt – forma pozwolenia międzypaństwowych albo wewnątrzkrajowych sprzeczności z zastosowaniem wojskowej siły (pojęcie obejmuje wszystkie wyglądy uzbrojonego protiwoborstwa, włączając wielkoskalowe, regionalne, lokalne wojny i uzbrojone konflikty);
d) uzbrojony konflikt – uzbrojone zderzenie ograniczonej skali między państwami (międzynarodowy uzbrojony konflikt) albo przeciwstawiającymi się stronami w granicach terytorium jednego państwa (wewnętrzny uzbrojony konflikt);
je) lokalna wojna – wojna między dwoma i więcej państwami, prześladująca ograniczone wojennie-polityczne cele, w której wojskowe działania odbywają się w granicach protiwoborstwujuszczych państw i która zahacza przeważnie zainteresowanie tylko tych państw (terytorialni, ekonomiczne, polityczne i inne);
ż) regionalna wojna – wojna z udziałem dwóch i więcej państw jednego regionu, odbywająca się narodowymi albo koalicyjnymi uzbrojonymi siłami z zastosowaniem jak zwykłych, tak i jądrowych środków porażki, na terenie regionu z przylegającymi do niego akwenami i w powietrznym (kosmicznym) przestrzeni nad nim, w której chodzie strony będą prześladować ważne wojennie-polityczne cele;
L.a.) wielkoskalowa wojna – wojna między koalicjami państw albo największymi państwami światowej społeczności, w której strony będą prześladować radykalne wojennie-polityczne cele. Wielkoskalowa wojna może zostać rezultatem eskalacji uzbrojonego konfliktu, lokalnej albo regionalnej wojny z wciągnięciem znacznej ilości państw różnych regionów świata. Ona zażąda mobilizacji wszystkich istniejących materialnych zasobów i duchowych sił państw-uczestników;
I) wojskowa polityka – działalność państwa według organizacji i realizacji obrony i zabezpieczeniu bezpieczeństwa Rosyjskiej Federacji, a także zainteresowania jej sojuszników;
Do) wojskowa organizacja państwa (dalej – wojskowa organizacja) – ogół organów państwowego i wojskowego zarządzania, Uzbrojonych Sił Rosyjskiej Federacji, innych wojsk, wojskowych formowania i organów (dalej – Uzbrojone Siły i inne wojska), zestawiających jej podstawę i urzeczywistniających swoją działalność wojskowymi metodami, a także części produkcyjnego i naukowego kompleksów kraju, wspólna działalność których kierowana na przygotowanie do uzbrojonej ochrony i uzbrojoną ochronę Rosyjskiej Federacji;
L) wojskowe planowanie – określenie porządku i sposobów realizacji celów i zadań rozwoju wojskowej organizacji, budownictwa i rozwoju Uzbrojonych Sił i innych wojsk, ich zastosowania i wszechstronnego zabezpieczenia.
Ija. WOJSKOWE NIEBEZPIECZEŃSTWA I WOJSKOWE GROŹBY ROSYJSKIEJ FEDERACJI
7. Światowy rozwój na nowoczesnym etapie charakteryzuje się osłabieniem ideologicznej konfrontacji, obniżeniem poziomu ekonomicznego, politycznego i wojskowego wpływu jednych państw (grup państw) i sojuszów i wzrostem wpływu innych państw, pretendujących na wszechogarniające dominowanie, wielopolarnością i globalizacją różnorodnych procesów.
Dokończonymi zbieranie pozostają liczne regionalne konflikty. Zachowują się tendencje do ich siłowego pozwolenia, w tym w regionach, graniczących z Rosyjską Federacją. Istniejąca architektura (system) międzynarodowego bezpieczeństwa, włączając jej międzynarodowo-prawne mechanizmy, nie zabezpiecza równego bezpieczeństwa wszystkich państw.
Przy tym, pomimo obniżenia prawdopodobieństwa rozwiązywania przeciwko Rosyjskiej Federacji wielkoskalowej wojny z zastosowaniem zwykłych środków porażki i jądrowej broni, na szeregu kierunków wojskowe niebezpieczeństwa Rosyjskiej Federacji wzmacniają.
8. Podstawowe zewnętrzne wojskowe niebezpieczeństwa:
A) dążenie obdzielić siłowy potencjał Organizacji Północnoatlantyckiej umowy (NATO) globalnymi funkcjami, realizowanymi w naruszenie norm międzynarodowego prawa, zbliżyć wojskową infrastrukturę krajów – członków NATO do granic Rosyjskiej Federacji, w tym za pomocą rozszerzenia bloku;
b) próby destabilizować umeblowanie w oddzielnych państwach i regionach i wysadzić strategiczną stabilność;
W) rozwinięcie (sztukowanie) wojskowych kontyngentów zagranicznych państw (grup państw) na terytoriach stycznych z Rosyjską Federacją i jej sojusznikami państw, a także w przylegających akwenach;
G) stworzenie i rozwinięcie systemów strategicznej przeciwrakietowej obrony, wysadzających globalną stabilność i zakłócających złożoną współzależność sił w rakyetno-jądrowej dziedzinie, a także militaryzacja kosmicznej przestrzeni, rozwinięcie strategicznych bezatomowych systemów precyzyjnej broni;
d) terytorialne pretensje do Rosyjskiej Federacji i jej sojuszników, ingerencję w ich wewnętrznych podziała;
je) rozpowszechnienie broni masowej porażki, rakiet i rakietnych technologii, powiększenie ilości państw, posiadających jądrową bronią;
ż) naruszenie oddzielnymi państwami międzynarodowych dogoworiennostiej, a także nieprzestrzeganie wcześniej zamkniętych międzynarodowych umów w dziedzinie ograniczenia i skrócenia uzbrojeń;
L.a.) zastosowanie wojskowej siły na terytoriach stycznych z Rosyjską Federacją państw w naruszenie Regulaminu ONZ i innych norm międzynarodowego prawa;
I) obecność (powstanie) ognisk i eskalacja uzbrojonych konfliktów na terytoriach stycznych z Rosyjską Federacją i jej sojusznikami państw;
Do) rozpowszechnienie międzynarodowego terroryzmu;
L) powstanie ognisk ponadkrajowej (mieżkonfiessionalnoj) natężenia, działalność międzynarodowych uzbrojonych radykalnych ugrupowań w okręgach, przylegających do państwowej granicy Rosyjskiej Federacji i granicom jej sojuszników, a także obecność terytorialnych sprzeczności, wzrost separatyzmu i przymusowy (religijnego) ekstremizmu w oddzielnych regionach świata.
9. Podstawowe wewnętrzne wojskowe niebezpieczeństwa:
A) próby przymusowej zmiany konstytucyjnego ustroju Rosyjskiej Federacji;
b) wysadzenie suwerenności, naruszenie jedności i terytorialnej jednolitości Rosyjskiej Federacji;
W) dezorganizacja funkcjonowania organów państwowej władzy, ważnych państwowych, wojskowych obiektów i informacyjnej infrastruktury Rosyjskiej Federacji.
10. Podstawowe wojskowe groźby:
A) ostre zaostrzenie wojennie-politycznego umeblowania (międzypaństwowych stosunków) i stworzenie warunków dla zastosowania wojskowej siły;
b) zapobiegnięcie pracy systemów państwowego i wojskowego zarządzania Rosyjskiej Federacji, naruszenie funkcjonowania jej strategicznych jądrowych sił, systemów ostrzeżenia o rakietnom napadzie, kontroli kosmicznej przestrzeni, obiektów przechowania jądrowych amunicji, atomowej energetyki, atomowego, chemicznego przemysłu i innych potencjalnie niebezpiecznych obiektów;
W) stworzenie i przygotowanie bezprawnych uzbrojonych formowania, ich działalność na terenie Rosyjskiej Federacji albo na terytoriach jej sojuszników;
G) demonstracja wojskowej siły podczas przewidzenia nauczań na terytoriach stycznych z Rosyjską Federacją albo jej sojusznikami państw z prowokacyjnymi celami;
d) aktywizacja działalności uzbrojonych sił oddzielnych państw (grup państw) z przewidzeniem częściowej albo pełnej mobilizacji, tłumaczeniem organów państwowego i wojskowego zarządzania tych państw do pracy w warunkach wojskowego czasu.
11. Wojskowe konflikty charakteryzują się celami, sposobami i środkami osiągnięcia tych celów, skalami i terminami wojskowych działań, formami i sposobami uzbrojonej walki i stosowanymi uzbrojeniem i wojskową techniką.
12. Charakterystyczne linie nowoczesnych wojskowych konfliktów:
A) kompleksowe zastosowanie wojskowej siły i sił i środków niewojskowego charakteru;
b) masowane zastosowanie systemów uzbrojenia i wojskowej techniki, założonych na nowych fizycznych zasadach i porównywalnych według efektywności z jądrową bronią;
W) rozszerzenie skal zastosowania wojsk (sił) i środków, działających w powietrzne-kosmicznej przestrzeni;
G) nasilenie roli informacyjnego protiwoborstwa;
d) skrócenie czasowych parametrów przygotowania do prowadzenia wojskowych działań;
je) podwyższenie operatywności zarządzania na skutku przejścia od surowo pionowego systemu zarządzania do globalnych sieciowych zautomatyzowanym systemów zarządzania wojskami (siłami) i bronią;
ż) stworzenie na terytoriach protiwoborstwujuszczych stron stale działającej strefy wojskowych działań.
13. Właściwości nowoczesnych wojskowych konfliktów:
A) nieprzepowiadanie ich powstania;
b) obecność szerokiego widma wojennie-politycznych, ekonomicznych, strategicznych i innych celów;
W) rośnięcie roli nowoczesnych vysokoefektywnych systemów broni, a także ponowny podziało roli różnych sfer uzbrojonej walki;
G) zabłagowriemiennoje przewidzenie przedsięwzięć informacyjnego protiwoborstwa dla osiągnięcia politycznych celów bez zastosowania wojskowej siły, a w następnym – w zainteresowaniu formowania sprzyjającej reakcji światowej społeczności na zastosowanie wojskowej siły.
14. Wojskowe konflikty będą wyróżniać się skorotiecznost'ju, izbiratielnost'ju i wysokim stopniem porażki obiektów, szybkością manewru wojskami (siłami) i ogniem, zastosowaniem różnych mobilnych ugrupowań wojsk (sił). Owładnięcie strategiczną inicjatywą, zachowanie statecznego państwowego i wojskowego zarządzania, zabezpieczenie przewagi jest na ziemi, morze i w powietrzne-kosmicznej przestrzeni zostaną decydującymi czynnikami osiągnięcia postawionych celów.
15. Dla wojskowych działań będzie charakterystyczne rosnące znaczenie precyzyjnego, elektromagnetycznego, laserowego, infrazwukowogo broni, informacyjnie-kierujących systemów, bez pilota latających i autonomicznych morskich aparatów, kierowalnych robotyzowanych wzorów uzbrojeń i wojskowej techniki.
16. Jądrowa broń będzie pozostawać ważnym czynnikiem zapobieżenie powstania jądrowych wojskowych konfliktów i wojskowych konfliktów z zastosowaniem zwykłych środków porażki (wielkoskalowej wojny, regionalnej wojny).
Na wypadek powstania wojskowego konfliktu z zastosowaniem zwykłych środków porażki (wielkoskalowej wojny, regionalnej wojny), stawiającego pod groźbę sam istnienie państwa, posiadanie jądrową bronią może przyprowadzić do przerastania takiego wojskowego konfliktu w jądrowy wojskowy konflikt.
III. WOJSKOWA POLITYKA ROSYJSKIEJ FEDERACJI
17. Podstawowe zadania wojskowej polityki Rosyjskiej Federacji wyjaśniają się Prezydentem Rosyjskiej Federacji zgodnie z federalnym prawodawstwem, Strategią narodowego bezpieczeństwa Rosyjskiej Federacji do 2020 roku i prawdziwą Wojskową doktryną.
Wojskowa polityka Rosyjskiej Federacja skierowana na niedopuszczenie wyścigi uzbrojeń, utrzymywanie i zapobieżenie wojskowych konfliktów, doskonalenie wojskowej organizacji, form i sposobów zastosowania Uzbrojonych Sił i innych wojsk, a także środków porażki w celach obrony i zabezpieczenia bezpieczeństwa Rosyjskiej Federacji, a także zainteresowania jej sojuszników.
Działalność Rosyjskiej Federacji po utrzymywaniu i zapobieżenie wojskowych konfliktów
18. Rosyjska Federacja zabezpiecza stałą gotowość Uzbrojonych Sił i innych wojsk do utrzymywania i zapobieżenie wojskowych konfliktów, do uzbrojonej ochrony Rosyjskiej Federacji i jej sojuszników zgodnie z normami międzynarodowego prawa i międzynarodowymi umowami Rosyjskiej Federacji.
Niedopuszczenie jądrowego wojskowego konfliktu, jak i każdego innego wojskowego konfliktu, – najważniejsze zadanie Rosyjskiej Federacji.
19. Podstawowe zadania Rosyjskiej Federacji po utrzymywaniu i zapobieżenie wojskowych konfliktów:
A) ocena i prognozowanie rozwoju wojennie-politycznego umeblowania na globalnym i regionalnym poziomie, a także stanu międzypaństwowych stosunków w wojennie-politycznej dziedzinie z wykorzystaniem nowoczesnych technicznych środków i informacyjnych technologii;
b) neutralizacja możliwych wojskowych niebezpieczeństw i wojskowych groźb politycznymi, dyplomatycznymi i innymi niewojskowymi środkami;
W) utrzymanie strategicznej stabilności i potencjału jądrowego utrzymywania na wystarczającym poziomie;
G) utrzymanie Uzbrojonych Sił i innych wojsk w zadanym stopniu gotowości do bojowego zastosowania;
d) fort systemu kolektywnego bezpieczeństwa w ramach Organizacji umowy o kolektywnym bezpieczeństwie (ODKB) i sztukowanie jej potencjału, nasilenie współdziałania w dziedzinie międzynarodowego bezpieczeństwa w ramach Wspólnoty Niezawisimych Państw (WNP), Organizacji według bezpieczeństwa i współpracy w Europie (OBWE) i Szanghajskiej organizacji współpracy (SzOS), rozwój stosunków w tej dziedzinie z innymi międzypaństwowymi organizacjami (Europejskim sojuszem i NATO);
je) rozszerzenie kręgu państwa-partnerów i rozwój współpracy z nimi na bazie ogólnego zainteresowania w dziedzinie fortu międzynarodowego bezpieczeństwa zgodnie z położeniami Regulaminu ONZ i innymi normami międzynarodowego prawa;
ż) przestrzeganie międzynarodowych umów w dziedzinie ograniczenia i skrócenia strategicznych ofensywnych uzbrojeń;
L.a.) zawarcie i realizacja porozumień w dziedzinie kontroli nad zwykłymi uzbrojeniami, a także realizacja miar po forcie wzajemnego zaufania;
I) stworzenie mechanizmów regulowania dwustronnej i wielobocznej współpracy w dziedzinie przeciwrakietowej obrony;
Do) zawarcie międzynarodowej umowy o zapobieżenie rozmieszczenia w kosmicznej przestrzeni każdych wyglądów broni;
L) udział w międzynarodowej pokojowej działalności, w tym pod egidą ONZ i w ramach współdziałania z międzynarodowymi (regionalnymi) organizacjami;
M) udział w walce z międzynarodowym terroryzmem.
Zastosowanie Uzbrojonych Sił i inne wojska.
Podstawowe zadania Uzbrojonych Sił i innych wojsk w pokojowy czas, w okresie bezpośredniej groźby agresji i w wojskowy czas
20. Rosyjska Federacja liczy słusznym zastosowanie Uzbrojonych Sił i innych wojsk dla odbicia agresji przeciwko niej i (albo) jej sojuszników, utrzymania (rekonstrukcji) świata według decyzji Radej Bezpieczeństwa ONZ, innych struktur kolektywnego bezpieczeństwa, a także dla zabezpieczenia ochrony swoich obywateli, znajdujących się za granicami Rosyjskiej Federacji, zgodnie z ogólnouznanymi zasadami i normami międzynarodowego prawa i międzynarodowymi umowami Rosyjskiej Federacji.
Zastosowanie Uzbrojonych Sił i inne wojska w pokojowy czas realizuje według decyzji Prezydenta Rosyjskiej Federacji w porządku, zainstalowanym federalnym prawodawstwem.
21. Rosyjska Federacja rozpatruje uzbrojony napad na państwo – uczestnika Sojuszniczego państwa albo każde działania z zastosowaniem wojskowej siły przeciwko niemu jak akt agresji przeciwko Sojuszniczemu państwu i urzeczywistni wzajemne miary.
Rosyjska Federacja rozpatruje uzbrojony napad na państwo – członka ODKB jak agresję przeciwko wszystkim państwom -członków ODKB i urzeczywistni w tym razie miary zgodnie z Umową o kolektywnym bezpieczeństwie.
22. W ramach wykonania przedsięwzięć strategicznego utrzymywania siłowego charakteru Rosyjską Federacją przewiduje zastosowanie precyzyjnej broni.
Rosyjska Federacja zastrzega sobie prawo zastosować jądrowa broń w odpowiedź na zastosowanie przeciwko niej i (albo) jej sojuszników jądrowego i innych wyglądów broni masowej porażki, a także na wypadek agresji przeciwko Rosyjskiej Federacji z zastosowaniem zwykłej broni, kiedy pod groźbę postawione sam istnienie państwa.
Decyzja o zastosowaniu jądrowej broni bierze się Prezydentem Rosyjskiej Federacji.
23. Wykonanie kosztujących przed Uzbrojonymi Siłami i innymi wojskami zadań zorganizuje się i realizuje zgodnie z Planem zastosowania Uzbrojonych Sił Rosyjskiej Federacji, Mobilizacyjnym planem Uzbrojonych Sił Rosyjskiej Federacji, dekretami Prezydenta Rosyjskiej Federacji, rozkazami i dyrektywami Naczelnego Głównodowodzącego Uzbrojonymi Siłami Rosyjskiej Federacji, innymi normatywnymi prawnymi aktami Rosyjskiej Federacji i dokumentami strategicznego planowania według pytań obrony.
24. Rosyjska Federacja wydziela wojskowe kontyngenty w skład pokojowych sił ODKB dla udziału w operacjach po utrzymaniu świata według decyzji Radej kolektywnego bezpieczeństwa ODKB. Rosyjska Federacja wydziela wojskowe kontyngenty w skład Kolektywnych sił operatywnego reagowania ODKB (KSOR) w celach operatywnego reagowania na wojskowe groźby państwom – członkom ODKB i decyzje innych zadań, określonych Radą kolektywnego bezpieczeństwa ODKB, są dla ich zastosowania w porządku, przewidzianym Porozumieniem o porządku operatywnego rozwinięcia, zastosowania i wszechstronnego zabezpieczenia Kolektywnych sił szybkiego rozwinięcia Centralnoaziatskogo regionu kolektywnego bezpieczeństwa.
25. Dla realizacji pokojowych operacji według mandatu ONZ albo według mandatu WNP Rosyjska Federacja udziela wojskowe kontyngenty w porządku, zainstalowanym federalnym prawodawstwem i międzynarodowymi umowami Rosyjskiej Federacji.
26. W celach ochrony zainteresowania Rosyjskiej Federacji i jej obywateli, utrzymanie międzynarodowego świata i bezpieczeństwo formowania Uzbrojonych Sił Rosyjskiej Federacji mogą operatywnie eksploatować się za granicami Rosyjskiej Federacji zgodnie z ogólnouznanymi zasadami i normami międzynarodowego prawa, międzynarodowymi umowami Rosyjskiej Federacji i federalnym prawodawstwem.
27. Podstawowe zadania Uzbrojonych Sił i innych wojsk w pokojowy czas:
A) ochrona suwerenności Rosyjskiej Federacji, jednolitości i nietykalności jej terytorium;
b) strategiczne utrzymywanie, w tym zapobieżenie wojskowych konfliktów;
W) utrzymanie składu, stan bojowej i mobilizacyjnej gotowości i przygotowanie strategicznych jądrowych sił, siły i środki, zabezpieczające ich funkcjonowanie i zastosowanie, a także systemów zarządzania na poziomie, gwarantującym naniesienie zadanego uszczerbku agresorowi w każdych warunkach umeblowania;
G) w porę ostrzeżenie Naczelnego Głównodowodzącego Uzbrojonymi Siłami Rosyjskiej Federacji o powietrzne-kosmicznym napadzie, zawiadomienie organów państwowego i wojskowego zarządzania, wojsk (sił) o wojskowych niebezpieczeństwach i wojskowych groźbach;
d) utrzymanie zdolności Uzbrojonych Sił i innych wojsk do zabłagowriemiennomu rozwinięciu ugrupowań wojsk (sił) na potencjalnie niebezpiecznych strategicznych kierunkach, a także ich gotowości do bojowego zastosowania;
je) zabezpieczenie przeciwpowietrzny obrony najważniejszych obiektów Rosyjskiej Federacji i gotowość do odbicia uderzeń środków powietrzne-kosmicznego napadu;
ż) rozwinięcie i utrzymanie w strategicznej kosmicznej strefie orbitaln...
bezpieczny88