---------------------------------------------
Większość gatunków dreopanisów żyła pierwotnie w niedostępnych dżunglach Hawajów. Każdy gatunek szukał tu pożywienia: nektaru, owadów lub nasion. Obecnie jednak ich naturalne środowisko znika i ptaki wraz z nim. Dreopanis Hemignatus munroi jest np. związany z jednym gatunkiem drzewa, zwanym mamane. Niegdyś drzewo to rosło na całych Hawajach. Dziś zachowało się tylko na niewielkim obszarze na zboczach góry Mauns Kea i ten dreopanis nie żyje już w żadnym innym miejscu. Inne gatunki niszczone są przez choroby, wyrąb lasów, szczury i mięsożerne mrówki.
POŻYWIENIE
Dreopanisy pochodzą od ptaków żywiących się nektarem, które dotarły na Hawaje z Ameryki Północnej lub z Polinezji. Prawdopodobnie zaniosły je tu burze. Pod wpływem ewolucji - środowiska i konkurencji - nie pozostały najczęściej przy pierwotnym źródle pożywienia i znajdowały sobie nowe.
Dreopanisy można dziś podzielić na dwie podstawowe grupy. Przedstawiciele pierwszej mają najczęściej czarno – czerwone ubarwienie i żywią się głównie nektarem. Poza tym jadają też owady. Druga grupa przypomina zięby, ma najczęściej oliwkowo – zielone pióra i żywi się głównie nasionami. Poza ubarwieniem ptaki te różnią się też kształtem dzioba, który odpowiada sposobowi pozyskiwania pożywienia. Ptaki pijące nektar, mają dziób długi i zagięty, żywiące się nasionami raczej krótki i mocny. Niektóre dreopanisy chwytają latające owady, inne miażdżą gałązki i szukają w nich larw owadów. Znane są też ptaki drążące korę jak dzięcioły.
6.
artub