Huna - wiedza tajemna - Dariusz Cecuda
Kończące się dwudzieste stulecie charakteryzowało się zarówno wielkimi przemianami, zwłaszcza w dziedzinie rozwoju technicznego, jak i odkryciami wpływającymi na zmianę sposobu postrzegania otaczającego nas świata i relacji w nim zachodzących, a także roli oraz miejsca człowieka. Było również zapowiedzią końca panowania kosmicznego znaku Ryb, trwającego ponad dwa tysiące lat. To właśnie w erze Ryb człowiek odkrył własną indywidualność i osobowość. Stanie się sobą oznaczało izolację, oddzielenie się od jedności i całości. Jest to szczególnie mocno podkreślone przez znak Ryb, którym są płynące naprzeciw siebie dwie ryby, symbolizujące czas przeciwieństw, walki oraz występowania przeciwko sobie. Rozpoczynająca się Era Wodnika jest zapowiedzią jutrzenki nowej, całościowej kosmicznej ery. Wraz z nią zaczyna powoli oddziaływać przeobrażająca siła kolejnej spirali rozwoju. Wszystkie świadome dusze, pochodzące z dawno nieistniejących Mu i Atlantydy, a także innych prądów rozwojowych, biorą udział w potężnym zwrocie, jaki dokonuje się w Kosmosie i na Ziemi. Symbolem Wodnika są dwie fale, płynące obok siebie. Wskazuje to na ducha syntezy, który będzie panował w rozpoczynającym się nowym czasie. Przygotowania do nadejścia nowej ery rozpoczęły się właśnie w mijającym dwudziestym stuleciu. Ich wyrazem było między innymi odkrywanie prastarych systemów, określanych jako ezoteryczne czy okultystyczne, a więc tajemne, ukryte czy też wewnętrzne. Jednym z nich jest Huna, którą światu przypomniał M.F. Long. Świadomie użyłem sformułowania "przypomniał", a nie "odkrył", ponieważ stosowali ją, jak to określił Long, "...tubylczy magowie Polinezji i Afryki Północnej". Warto w tym momencie zwrócić uwagę na pojęcie "magowie". Dla Longa stanowiło ono wyraz czegoś nieznanego, niemożliwego do racjonalnego opisania i sklasyfikowania, zwłaszcza, że przeszedł on trzeźwą i racjonalną szkołę. Jak sam stwierdził, "W grę wchodzi tu jeszcze trzeci czynnik, który jest niewidzialny i nie może być zbadany czy wypróbowany. Jest on równie realny i wolny od jakichkolwiek prestidigitatorskich sztuczek. Tym trzecim czynnikiem jest to, co nazywamy 'MAGIĄ' z braku lepszego określenia." (M.F. Long, Magia kahunów, wyd. F-ma Tomczak, s. 25) Cóż więc mówią takie pojęcia, jak huna czy kahuna? Badając tradycyjną wiedzę Hawajczyków Long stwierdził, że nie istniała żadna nazwa, która by w pełni oddawała praktyki i metody pradawnych kahunów. Zauważył także, iż ciągle musi pokonywać nieprzeniknioną ścianę milczenia, przełamywać barierę tajemnicy, którą w języku hawajskim określa się jako "hunę". Zatem termin "huna" - przyjęty przez Longa - oznacza tajemnicę, co w pełni charakteryzuje całą tajemną wiedzę kahunów. Z kolei kahuna to, najkrócej mówiąc, kapłan bądź kapłanka, duchowy nauczyciel. Jest ono złożone z dwóch słów: kahu - oznaczające uhonorowany lub wysoki sługa, ponoszący odpowiedzialność za osoby lub dobra; na - określające łagodność i spokojną wolność od porywczych emocji. Kahuna to także ka, pełniące funkcję przedimka oraz huna, którą jest ukryta oraz ochraniana tajemną wiedzą i mądrością. Ka jest również słowem określającym strażnika tajemnicy, przechowującego tajemną wiedzę, jak i oznaczającym "należący do". Można więc powiedzieć, że kahuna to człowiek należący do wiedzy tajemnej. Huna jest zarówno wiedzą, jak i praktyką z zakresu psychologii, filozofii, religii, a także doświadczeń życiowych. To wiedza o psychice człowieka i siłach ludzkiego ducha, dostępna dla wszystkich, którzy chcą z niej skorzystać. W tym kontekście nie jest ona tajemna, nie jest też magią, ale pozostanie nią zawsze dla tych, którzy nigdy nie spróbują zająć się Huną, nie będą badali i uwzględniali możliwości istnienia użytecznej, psychologicznej wiedzy poza swoimi doświadczeniami. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że Huna absolutnie nie pochodzi z Wysp Hawajskich, lecz została tam przeniesiona przez plemiona, zamieszkujące przed wiekami na Saharze, która wówczas była zieloną i żyzną krainą. Istnieje wszakże pogląd mówiący, że Huna jest dziedzictwem z czasów Mu oraz Atlantydy, przekazanym przez wtajemniczonych MAN A'HUNA, którzy przybyli z Plejad. Brak jednakże jakichkolwiek dowodów, potwierdzających tę tezę. Niemniej jednak jedno jest pewne - Huna jest systemem liczącym co najmniej pięć-sześć tysięcy lat i była juz znana w dawnym Egipcie. Istota Huny, zdaniem H. Krotoschina, sprowadza się do dwóch, podstawowych idei: 1. Człowiek jest duchową istotą w potrójnej postaci. Naszym zadaniem jest zharmonizowanie i połączenie trzech poziomów świadomości w jedna całość; 2. Myśli stają się realnymi bytami, jeśli tego chcemy. Tajemnica Huny polega na tym, ze całe życie - ha - jest współgraniem między aktywną - hu - i pasywną - na - energią. Myśli - una - tak wpływają na tę energię, że przeżycia i doświadczenia - hua - zmieniają się. Czynnikiem sprawczym jest więc mana - energia. Manę można przetłumaczyć jako wewnętrzną lub boską moc, jednak dokładnie rzecz biorąc chodzi tutaj o kierowaną energię, czyli taką, która będzie wykorzystana w jakimś celu, a nie tylko energię samą w sobie. Najbardziej znanym symbolem many w dawnych Hawajach była błyskawica. Aczkolwiek jest ona porównywana z chińską chi, japońską ki czy hinduską praną, to jednak nie jest do nich podobna. Mana nie jest wyłącznie siłą życiową, czystą energią w fizycznym lub bioenergetycznym sensie. Na te rodzaje energii Hawajczycy posiadają inne określenia. Mana jest czymś więcej - moc jest lepszym określeniem, jeżeli oznaczać ma ono efektywną energię nakierowaną na osiągnięcie określonego celu, bowiem - generalnie rzecz ujmując - wszystko i wszyscy posiadają manę. Istnieją cztery rodzaje many: * fizyczna (cielesna) mana, odpowiadająca temu, co mogłoby być nazwane bioenergetyczną maną; * emocjonalna mana, która mogłaby być określona jako stan wewnętrznego napięcia; * mentalna mana, którą mo...
wfhobbit