OCR00009.DOC

rys.ll

Które siłą podmuchu płomienia są usunięte poza jądro tworząc drugą strefę słabo widoczną zwaną
strefą redukującą płomienia. Następnie gazy redukujące spalają się po raz drugi z tlenem z
powietrza, dając strefę trzecia, tzw. kitę. Temperatury spalania w tej strefie są o wiele niższe niż
przy spalaniu pierwotnym. Płomień neutralny (rys.l2b) składa się z wyraźnego krótkiego jądra i
słabo świecącej kity. Oprócz płomienia neutralnego stosuje się płomień z dużym naddatkiem
acetylenu, tzw. nawęglający (rys. 12c) lub z dużym naddatkiem tlenu, tzw. utleniający (rys. 12a).

                                                                                             Rvs.12

                                           C2H2+O2 CO+H2+H+C  CO2+H2O

Cieciem termicznym nazywamy taki proces rozdzielania materiałów, w którym na skutek
dostarczonej energii cieplnej materiał zostaje doprowadzony do stanu ciekłego i równocześnie
wydmuchiwany przez energie kinetyczną strumienia gazu lub taki proces, w którym materiał ze
szczeliny zostaje spalony w strumieniu tlenu. Ciecie tlenem polega na podgrzaniu metalu do
temperatury utleniania za pomocą płomienia ogrzewającego. Dodatkowy tlen do ciecia, utleniając
materiał i wydmuchując żużel, powoduje powstanie szczeliny w ciętym materiale.
Aby mógł zajść proces ciecia tlenem, muszą być spełnione następujące warunki:

• temperatura utleniania ciętego metalu powinna być niższa od jego temperatury topnienia,

• temperatura topnienia tlenków powinna być niższa od temperatury topnienia metalu, gdyż
tylko wtedy istnieje możliwość tworzenia się łatwo płynnego żużla,

• reakcja chemiczna łączenia metalu z tlenem powinna wytworzyć taka_ ilość ciepła, która
pozwoli na wyrównanie strat powstających w czasie ciecia na skutek promieniowania,
przewodnictwa cieplnego, itd.

• Przewodność cieplna ciętego metalu powinna być mała.

Palnik do ciecia tlenem składa się z rękojeści palnika do spawania oraz specjalnej końcówki do

cięcia (rys. 13).