WYKŁAD 7 3.12.2004
I. Antypedagogika – nury kontestacyjny
Contestation – zakwestionowanie, negacja dotychczasowego stanu
Wyrasta z zaprezentowania nowego, wypływającego z wyższych wartości widzenia
Ośrodki:
USA – od ruchu Hojna Holta – walczył o prawa dziecka
Niemcy – E. v Braunmuhl, H. v Schonebech (jego książki były tłumaczone na j. polski)
Francja – F. v Leboyer (chciał porodów w domu, traktowania dziecka jako autonomiczna
jednostkę, a nieposiadany przedmiot)
Szwajcaria – A. Miller
II. Odrzucenie
III. Prezentowanie
IV. Każdy pragnie się rozwijać i samorealizować
Każdy człowiek wie, co jest dla niego dobre. Ktoś, kto realizuje siebie (to, co jest dla niego dobre) jest wolny, szczęśliwy i autentyczny.
V. Idea równouprawnienia dzieci – gdyż prawo traktuje dzieci wyłącznie w kategoriach przedmiotu opieki.
Stąd:
Formułowanie katalogów praw dzieci. Powstanie organizacji i stowarzyszeń walki o prawa dziecka.
VI. Stare racje oparte na zależności:[1]
Góra wychowawca
Wy-
cho- Roszczenie wychowawcze (pedagogiczne)
wa-
nie.
Dół wychowanek
VII. Nowe relacje – partnerskie:[2]
Człowiek (dorosły) Człowiek (dziecko) = Wspieranie bez roszczeń
[1] Wychowanek, czyli przedłużenie mojego ja. Wychowawca mówi podopiecznemu, co ma zrobić, sugeruje mu, co ma robić, ale jak wychowanek nie wybierze tak jak radził wychowawca to on źle o nim myśli.
[2] Wspieranie. Wychowawca tylko doradza a wychowane sam podejmuje decyzje. Wychowanek sam odpowiada za swoje czyny, wychowawca jest przy wychowanku i nie bierze odpowiedzialności za jego czyny.
hruma89