Marion Lennox - Księżna Rose.pdf - ● Harlequin Romans - ograzyna

Marion Lennox

Księżna Rose

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Alastair, wiem, że zamierzasz poślubić Belle, ale

najpierw musisz ożenić się z Penny - Rose.

Cisza. Marguerite d Castalia wydawała się niewzruszona,

jakby rozmawiała o pogodzie, ale Alastair i Belle spojrzeli na

nią ze zgrozą.

- O czym ty mówisz? - Alastair pierwszy odzyskał glos. -

Jego Wysokość Książę Caslalii włożył ręce głęboko w

kieszenie starych dżinsów. Miał zamknięte oczy. I co teraz?

Jeśli nie dostanie tego spadku, wieś popadnie w ruinę. Po

miesiącach zmagań, nie znalazł sposobu, żeby ją ocalić.

Dziś podjął ostateczną decyzję. Od świtu dokonywał z

rzeczoznawcami przeglądu bydła, szacując wartość rynkową

stada. Porem skontaktował się z księgowymi. Wszystko na

próżno. Banki nigdy nie sfinansują takiego przedsięwzięcia.

Posiadłość trzeba będzie sprzedać.

Alastair był wyczerpany i zły.

- Ożenić się z kimś innym? To niedorzeczne.

- Skądże znowu. - Na ustach jego matki malował się

uspokajający uśmiech. - Mój drogi, chcesz być księciem, czy

nie?

- Nie! - Alastair odwrócił się i spojrzał przez okno na

bujną zieleń zamkowych ogrodów i rzekę w oddali. - To

wszystko miał odziedziczyć Louis, nie ja.

- Ale Louis nie żyje, kochanie. Oczywiście, przykro mi,

ale nie ma co udawać... Od razu wszystko by przepił. Był

marnotrawnym głupcem, a teraz nie żyje, więc tytuł należy się

tobie.

- Nigdy tego nie chciałem.

Marguerite przeniosła wzrok na przyszłą synową.

- Wydaje mi się, że Belle chciałaby zostać panią tego

zamku i otrzymać tytuł księżnej.

- Belle nie dba o tytuły - odparował Alastair. - Tak jak i

ja. Marguerite nie była tego taka pewna, ale przybrała

obojętną minę. To malutkie księstwo, wciśnięte między

Francję i resztę Europy, zapewne mało znaczyło na scenie

światowej, ale było uroczym miejscem do życia.

Bogactwo i pozycja na pewno imponowały Belle, co do

tego Marguerite nie miała żadnych wątpliwości.

- Alastair. tutejsi ludzie potrzebują cię - powiedziała. -

Przyszłość tego kraju zależy od ciebie.

- Już o tym rozmawialiśmy.

- Tak, kochanie, ale mnie nie słuchasz. Jeśli nie

przyjmiesz spadku, nikt go nie dostanie. Wtedy posiadłość

zostanie podzielona, a tytuł przepadnie - powiedziała. -

Większość ludzi, którzy mieszkają tu całe życie, utraci swoje

domy.

- Nie! - zaprotestował Alastair.

- Oczywiście, nikt z nas tego nie chce. - Nareszcie

zaczynał rozumieć, jakie ciążą na nim obowiązki.

Alastair jest dobrym synem, pomyślała z dumą. Do

momentu związania się z Belle Alastair de Castalia uważany

był za jedną z najlepszych partii w Europie. T nic dziwnego.

W jego żyłach płynęła królewska krew, a majątek

odziedziczył już jako dziecko. Większość kobiet z arystokracji

uważała go za wcielenie doskonałości.

Tragedia, którą przeżył, przysporzyła mu wielbicielek. Po

śmierci Lissy zamknął się w sobie, a otaczająca go aura

tajemnicy dodała mu w oczach kobiet uroku.

Jest atrakcyjnym mężczyzną, doszła do wniosku matka,

przyglądając mu się ukradkiem. Miał ponad metr

osiemdziesiąt wzrostu, Śniadą cerę, kręcone, czarne jak węgiel

włosy, brązowe oczy i szeroki, ujmujący uśmiech.

Tak samo jak jego ojciec...

Szybko mrugając powiekami, Marguerite powstrzymała

napływające do oczu łzy. Emocje na nic się nie zdadzą. Nie

przekonają Alastaira, ponieważ nigdy im nie ulegał. A Belle...

Cóż, ta dziewczyna prawdopodobnie w ogóle nie miała serca.

- To potrwa tylko rok.

- Jak to rok? - Alastair odwrócił się do matki. - Czyżbyś

już wszystko zaaranżowała?

- Owszem - odpowiedziała przepraszająco. - Ktoś musiał.

Zajmowałeś się przywracaniem porządku, troszczyłeś o

pracowników, zorganizowałeś odbudowę kamiennych murów.

Przejąłeś wszystkie obowiązki, nie miałeś czasu spojrzeć

szerzej na sytuację. Zechciej mnie teraz posłuchać...

- Słucham.

- Wszystkie nasze problemy wynikają z faktu, że ojciec

Louisa zmienił testament - powiedziała. - Nie mogąc ścierpieć

rozwiązłego życia syna, kazał prawnikom umieścić pewną

klauzulę...

- Wiem. - Oczywiście, że wiedział. Louis przebąkiwał o

tym dostatecznie często. - Klauzula zawiera warunek, że Louis

odziedziczy majątek tylko wtedy, gdy ożeni się z kobietą o

nieposzlakowanej reputacji.

- Tak. - Marguerite starała się nie patrzeć na Belle.

Alastair zrozumiał już sens klauzuli, ale czy zrozumiała go

Belle? - Twój stryj nie mógł przewidzieć, że Louis umrze

zaledwie trzy miesiące po nim. A dla nas to prawdziwy

problem, ponieważ klauzula odnosi się do każdego

spadkobiercy. A więc także do ciebie, synu...

Cisza. A potem...

- Wbrew opinii adwokatów - powiedział Alastair

spokojnie - Belle jest kobietą o nieposzlakowanej reputacji.

- To nieprawda, mój drogi. - Marguerite nie mogła

milczeć. Nie było jej łatwo, ale zarówno Belle, jak i Alastair

musieli spojrzeć prawdzie w oczy. - Dobrze o tym wiesz, bo

inaczej nie spędzałbyś tyle czasu z księgowymi - ciągnęła. -

Adwokaci są tego samego zdania. Twoi kuzyni gotowi są

wszcząć postępowanie sądowe, żeby sprzedać i podzielić

nieruchomość. Jeśli poślubisz Belle. tak się stanie.

- Tylko dlatego, że Belle była już mężatką?

- I dlatego, że miała liczne romanse. - Marguerite

popatrzyła teraz na Belle. - Przykro mi, moja droga -

powiedziała - ale wybiła godzina prawdy.

- Kontynuuj. - Belle siedziała z dłońmi luźno splecionymi

na elegancko skrzyżowanych kolanach. Jej twarz zamiast

urazy wyrażała chłodną kalkulację. Przechyliła głowę, a wtedy

pasmo złocistych, gładkich włosów zajaśniało w słońcu. - Tak

więc nie jestem kobietą o nieposzlakowanej opinii - podjęła. -

Dobrze. Nie przejmujcie się mną.

- Ale mnie zależy na tobie, kochanie - powiedziała

Marguerite przepraszającym tonem. - To nasi kuzyni zaczęli

grzebać w twojej przeszłości. Dowiedziałam się, że miałaś

romans z żonatym mężczyzną, kiedy jego żona była w ciąży...

- To było dziesięć lat temu. Sprawa nie ma znaczenia.

- Adwokaci twierdzą, że ma znaczenie. Jeśli Alastair cię

poślubi, straci prawo do dziedziczenia.

- To bezczelność! - wybuchnął Alastair.

- Tak, to godne potępienia, ale możesz tego uniknąć.

- Ożenię się z. Belle!

- Jeślibyś trochę poczekał... - Nie.

- Chwileczkę! - Belle wstała, przeciągnęła się jak kotka i

podeszła do Alastaira. Marguerite nie miała wątpliwości,

dlaczego jej syn był tak nią oczarowany.

Miłość nie wchodziła tu w grę. Nie po tym, co przeżył po

śmierci Lissy. Rzadko jednak pokazywał się bez pięknej

towarzyszki. A Belle - szykowna i kobieca, a ponadto biegle

posługująca się trzema językami i posiadająca nienaganne

Marion Lennox - Księżna Rose.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: