-1-
(scenariusz według baśni braci Grimm opracowała Alina Pazderska )
Osoby:
Babcia (opowiadająca wnukom bajkę)
Król
Królowa
13 wróżek
Starzec
Służąca
Herold
BABCIA
(Siedzi w fotelu ,na kolanach trzyma książkę, którą czyta siedzącym obok niej wnukom)
Przed laty żyli król i królowa , którzy bardzo chcieli mieć dziecko.
Pewnego razu , gdy królowa odpoczywała nad stawem , z wody wyskoczyła żaba i powiedziała , że spełni się jej pragnienie i nim minie rok , urodzi córeczkę. I tak się stało!
(Wchodzi królewska para . Herold niesie kołyskę. Król i królowa siadają na tronach. Herold stawia przed nimi kołyskę)
KRÓL
Jaka ona śliczna. Jestem bardzo szczęśliwym człowiekiem . Droga żono wydamy na cześć naszej córki wspaniałą ucztę. Zaprosimy wszystkich krewnych i znajomych oraz wróżki, żeby otaczały naszą Różyczkę opieką.
KRÓLOWA
Mężu , dla wróżek potrzebne są złote talerze . W zamku mamy ich tylko dwanaście ,
a wróżek jest trzynaście. Nie godzi się podać jednej inny talerz.
Trudno , w takim razie zaprosimy dwanaście !
SŁUŻĄCA
(Chodzi po pokoju i odkurza obrazy. Wygląda przez okno i woła )
O, wróżki przybyły !
(Wchodzą wróżki i stają wokół kołyski.)
-2-
Spójrzcie siostry, jakie piękne maleństwo ! Obdarujmy je czymś wyjątkowym.
(Dotyka różdżką kołyski i wypowiada życzenie )
Daję ci urodę!
WRÓŻKA II
A ja dobroć !
WRÓŻKA III
Bądź szczęśliwa!
WRÓŻKA IV
I roztropna !
WRÓŻKA V
Kochaj ludzi !
WRÓŻKA VI
Bądź skromna !
WRÓŻKA VII
I mądra !
WRÓŻKA VIII
Daję ci bogactwo !
WRÓŻKA IX
Bądź sprawiedliwa !
WRÓŻKA X
Odważna !
WRÓŻKA XI
I pracowita !
-3-
(Nagle pojawia się WRÓŻKA XIII, podchodzi do kołyski i zwraca się do króla )
Obraziłeś mnie królu ! Nie zaprosiłeś mnie na ucztę! Zemszczę się za to .
Niechaj królewna w piętnastym roku życia ukłuje się wrzecionem i umrze !
(Wielkie poruszenie wśród wróżek. Królowa płacze .)
WRÓŻKA I
(Zwracając się do WRÓŻKI XIII )
Siostro ! Nie bądź taka okrutna!
(WRÓŻKA XIII szybko wychodzi )
WRÓŻKA XII
Nie mogę odwołać tego zaklęcia , tylko je złagodzić. Niech to nie będzie śmierć , lecz stuletni sen ,w jaki królewna zapadnie.
Niech tu zaraz przyjdzie herold i ogłosi ludowi moja wolę.
( Król pisze list , który oddaje heroldowi.)
HEROLD
Słuchajcie ! Słuchajcie !Miłościwie nam panujący król rozkazuje , aby wszystkie wrzeciona w całym państwie zostały spalone.
Dary , jakimi wróżki obsypały Różyczkę, spełniły się co do joty :królewna była taka śliczna, cnotliwa, milutka i roztropna, że wystarczyło na nią spojrzeć, by ją pokochać.
W dniu swoich piętnastych urodzin , chodziła sobie po całym pałacu, aż stanęła u stóp starej wieży. Wspięła się po kręconych schodach na górę i znalazła się przed maleńkimi drzwiczkami. W zamku tkwił zardzewiały klucz , a kiedy królewna go przekręciła, drzwi otworzyły się gwałtownie. Ujrzała siedzącą w izdebce starą kobietę , która przędła pilnie len na kołowrotku.
-4-
Dzień dobry , babciu. Co tu robisz?
STARUSZKA
Przędę. Chcesz spróbować ?
KRÓLEWNA
O tak !
(Królewna siada przy kołowrotku.)
Co tak śmiesznie podskakuje?
(Różyczka dotyka wrzeciona, kłuje się w palec i zasypia. )
Spełniło się ! Ha, ha .ha, ha !
Pałac porósł ciernistym żywopłotem . Po kraju rozeszła się wieść o śpiącej królewnie Różyczce. Wielu królewiczów próbowało przedrzeć się przez gęsty żywopłot , ale żadnemu się to nie udało. Po wielu , wielu latach przybył do tego kraju młody królewicz i usłyszał jak jakiś starzec opowiadał niezwykłą historię.
STARZEC
Za cierniowym żywopłotem ukryty jest pałac, a w nim od stu lat śpi prześliczna królewna ,wraz z nią zaś śpią król i królowa, i wszyscy dworzanie. Wielu już próbowało przedrzeć się przez ów żywopłot , ale zawiśli na nim i zginęli.
KRÓLEWICZ
Ja się niczego nie boję! Udam się do zaczarowanego zamku i uratuję piękną Różyczkę .
-5-
A wtedy właśnie minęło sto lat i nadszedł dzień , w którym królewna miała się obudzić. Kiedy królewicz zbliżył się do żywopłotu , ten się przed nim rozstąpił i młodzieniec wszedł do zamku .Przemierzał liczne komnaty , aż dotarł do wieży i otworzył drzwi do maleńkiej izdebki, w której spała królewna.
Jaka ona jest piękna!
(Całuje królewnę, która się właśnie budzi. Podaje jej rękę i idą do króla i królowej.)
Matko! Ojcze!
KRÓL I KRÓLOWA
Córko!
(Ściskają się . Słychać muzykę. )
Król wyprawił huczne wesele królewicza z królewną Różyczką i oboje żyli długo i szczęśliwie.
KONIEC
jagda4