Orgazm.pdf

Orgazm

Słowo to oznacza intensywne uczucie rozkoszy fizycznej, doznawane przez człowieka w

chwili szczytowania seksualnego będącego wynikiem odpowiedniej stymulacji erotycznej. U

osobników płci męskiej orgazmowi towarzyszy niemal zawsze ejakulacja, czyli wytrysk z

członka płynu zawierającego plemniki, męskie komórki rozrodcze; plemniki posiadają

zdolność ruchu i łączą się z żeńską komórką jajową, czyli oocytem, zapoczątkowując proces

zapłodnienia. Gdy członek mężczyzny zostaje wprowadzony do pochwy kobiety, silne

skurcze orgazmiczne wypychają spermę w stronę szyjki macicy, ujścia prowadzącego do

jamy macicy, a tym samym bliżej w kierunku ich ostatecznego celu, jakim jest zapłodnienie

jaja. W ten sposób rozkosz wywołana orgazmem jest bezpośrednio związana z kontynuacją

gatunku.

ORGAZM KOBIECY

Kobiety doznają orgazmu, lecz nie jest on konieczny z punktu widzenia prokreacji, czyli

przedłużania gatunku. Rozkosz kobiety nie jest warunkiem koniecznym zapłodnienia. W

epoce wiktoriańskiej matki pouczały nawet swoje córki, iż seks jest czymś, co uczciwe

kobiety powinny znosić jedynie w celu zapewnienia mężczyźnie rozkoszy. Z drugiej strony,

to właśnie rozkosz związana z orgazmem, wraz z dążeniem do posiadania dzieci, stanowi

powód, dla którego kobieta, podobnie do mężczyzny, pragnie intymności wzajemnych

kontaktów i zaspokojenia seksualnego; w tym znaczeniu można więc powiedzieć, iż rozkosz

orgazmu, odczuwana przez kobietę, odgrywa pewna role w mechanizmie kontynuacji

gatunku.

Rozkosz i doznania towarzyszące szczytowaniu u mężczyzny skoncentrowane są na jego

męskim narządzie płciowym. U kobiet notuje się szerszy zakres odczuć orgazmicznych;

niektóre donoszą o intensywnych wrażeniach zogniskowanych w okolicy łechtaczki, inne

mówią o doznaniach bardziej rozproszonych. W przeszłości, przed powstaniem nowoczesnej

nauki dotyczącej zachowań seksualnych, brak jednoznacznego opisu doznań składających się

na orgazm kobiecy otwierał pole do licznych kontrowersji w dużej mierze wspieranych przez

spekulacje Zygmunta Freuda, który stworzył teorię o dwojakim rodzaju orgazmu kobiecego,

łechtaczkowego i pochwowego. Freud postulował istnienie orgazmu łechtaczkowego w

reakcji na stymulację tej części ciała, podczas gdy orgazm pochwowy miał rzekomo miejsce

niezależnie od stymulacji łechtaczki, nawet przy jej braku, przy czym orgazm „pochwowy”

miał być intensywniejszy i stanowił oznakę dojrzałości. Jeszcze dziś liczni są przedstawiciele

szkoły twierdzącej, iż kobieta, której w osiągnięciu orgazmu podczas stosunku płciowego nie

wystarczają ruchy frykcyjne członka wewnątrz pochwy, jest niejako „upośledzona” i „czegoś

jej brak”. Wiemy z całą pewnością, że to twierdzenie jest błędne.

Wszystkie orgazmy kobiece są łechtaczkowe w tym znaczeniu, że to stymulacja łechtaczki

wyzwala doznania orgazmiczne. Dla większości kobiet oznacza to konieczność

bezpośredniego kontaktu łechtaczki z jakimś obiektem – palcem, językiem czy wibratorem; w

przypadku około jednej trzeciej kobiet wystarczający dla wywołania doznań orgazmicznych

jest ruch członka wewnątrz pochwy, wywierający pewien wpływ na łechtaczkę i otaczający ja

obszar sromu. Można w przypadku tych kobiet powiedzieć, iż potrafią osiągnąć orgazm

wyłącznie w następstwie stymulacji dostarczanej przez stosunek płciowy. Wiele innych

kobiet bezpośrednia stymulacja łechtaczki przed wprowadzeniem członka do pochwy

przywodzi tak blisko orgazmu, iż ruchy frykcyjne dostarczają później wystarczającej podniety

do ostatecznego wyzwolenia doznań orgazmicznych. W przypadku reszty z nich orgazm jest

możliwy wyłącznie w wyniku bezpośredniej stymulacji łechtaczki; można do niego

doprowadzić albo przed stosunkiem, albo po zakończeniu właściwego stosunku płciowego.

Zarówno literatura, jak przesłania propagowane przez środki masowego przekazu,

przyczyniły się do powstania mitu o istnieniu „idealnego” orgazmy, osiąganego równocześnie

przez oboje partnerów, wywołującego w nich wrażenie, iż „poruszyła się ziemia” (wyrażenia

tego użył jako pierwszy pisarz Ernest Hemingway w wydanej w 1940 roku powieści

zatytułowanej „Komu bije dzwon”). Tysiące par sili się, by osiągnąć ten ulotny cel i przeżywa

w obliczu ciągłego niepowodzenia nieustającą frustrację, zatruwającą ich życie seksualne.

Jednoczesny intensywny orgazm nie jest, rzecz jasna, czymś całkowicie niemożliwym, lecz

zdarza się zbyt rzadko, by czynić z niego bezpośredni cel poszukiwań: należy raczej cieszyć

się jego urokiem, jeśli przypadkiem nadejdzie, a tymczasem nauczyć się docenić satysfakcję

seksualną, jaką dana para osiąga we wzajemnych kontaktach tu i teraz, stosując wszelkie

środki, które sprawiają partnerom radość. Każdy orgazm jest trochę inny od poprzedniego,

lecz wszystkie są na swój sposób źródłem rozkoszy i zadowolenia.

ORGAZM MĘSKI

Mężczyźni przezywają zazwyczaj swoje najsilniejsze orgazmy w młodym wieku. W miarę

starzenia zmniejsza się siła, z jaką nasienie wytryskuje na zewnątrz cewki moczowej i spada

intensywność doznań towarzyszących orgazmowi. (Im starszy mężczyzna, tym dłuższy staje

się też okres, dzielący orgazm od następnej możliwej do uzyskania erekcji). Czas konieczny

dla osiągnięcia orgazmu u mężczyzny jest zwykle niewielki. Gdy staje się tak krótki, że

można go uznać za całkowicie niewystarczający, mówi się o przypadłości „przedwczesnego

wytrysku”. Nie jest to dolegliwość natury fizjologicznej, przedstawia raczej utrwalony

psychicznie odruch warunkowy, który mężczyzna może przy odrobinie samozaparcia i pracy

zmienić, odzyskując do pewnego stopnia kontrolę nad przebiegiem swoich reakcji

seksualnych i swobodę podejmowania decyzji, kiedy doprowadzić się do orgazmu. Czasami

orgazm u mężczyzny jest pozbawiony ejakulacji, co może mieć przyczyny fizjologiczne, lecz

może też być wynikiem intensywnych ćwiczeń dotyczących opanowania procesów

fizjologicznych towarzyszących stymulacji seksualnej.

CYKL REAKCJI SEKSUALNYCH

Przebiega mniej więcej podobnie u osobników obojga płci, aczkolwiek kobiety różnią się

od mężczyzny zdolnością do przezywania orgazmu wielokrotnego; z reguły też ich czas

reakcji jest dłuższy od analogicznego w przypadku mężczyzny. W cyklu reakcji seksualnych

można wyodrębnić cztery fazy.

Pierwsza zwana jest fazą podniecenia, podczas której organizm zaczyna reagować na

bodźce erotyczne. Ich natura jest wieloraka: mogą to być dźwięki lub obrazy, równie dobrze

reakcje podniecenia może wywołać też jakiś zapach, dotknięcie, a nawet samo wspomnienie

przeżycia z przeszłości. U mężczyzny faza ta charakteryzuje się zainicjowaniem erekcji, u

kobiet pierwszymi oznakami reakcji jest lubrykacja (nawilżenie) pochwy będące wynikiem

nabrzmiewania otaczających ją naczyń krwionośnych.

W przypadku nieustającej obecności bodźca podniecenie wzrasta i osiąga fazę plateau;

nazwa tego etapu odzwierciedla fakt, iż może on trwać dowolnie długo lub krótko, w

zależności od siły obopólnego pożądania. W czasie trwania tej fazy partnerzy doznają

przyjemnych odczuć wywołanych nabrzmiewaniem narządów płciowych, wypełnionych

krwią.

Faza orgazmu rozpoczyna się z chwilą, gdy podniecenie mężczyzny lub kobiety

spowodowało odpowiednio wysoki poziom napięcia seksualnego, który szuka ujścia w

przynoszącym odprężenie orgazmie wraz z towarzyszącą mu serią skurczów mięśniowych

samego narządu płciowego lub mięśni położonych w sąsiedztwie. Zgodnie z wynikami badań

przeprowadzonych przez Mastersa i Johnson skurczów tych może być od sześciu do

piętnastu, przy czym każdy z nich trwa u mężczyzny około jednej sekundy, podczas gdy u

kobiety skurcze są lżejsze i następują bardzo szybko jeden po drugim, na podobieństwo

„trzepotania”. Mężczyzna odczuwa orgazm jako sensację umiejscowioną w członku, prostacie

(gruczole krokowym) i pęcherzykach nasiennych, kobieta odbiera wrażenia pochodzące z

mięśni i tkanek otaczających łechtaczkę oraz znajdujących się wewnątrz pochwy i w macicy.

U osobników obojga płci doznania orgazmu mogą ogarnąć całe ciało, choć częściej o tego

rodzaju odczuciach mówią kobiety, opisując swoje wrażenia jako paroksyzm skurczów

obejmujących kończyny, palce u rąk i nóg oraz mięśnie twarzy. Niektóre kobiety są

multiorgazmiczne i potrafią doznać wielokrotnych orgazmów przed osiągnięciem

całkowitego zaspokojenia seksualnego.

U mężczyzny natychmiast po orgazmie pojawia się faza ustępowania podniecenia, całe

ciało odpręża się, a oddech i krążenie krwi powracają do normy. W następującym po niej

okresie refrakcji mężczyzna niezdolny jest do osiągnięcia erekcji. U młodego mężczyzny

okres ten może trwać zaledwie kilka minut, podczas gdy w przypadku starszego wydłuża się

nawet do kilku dni. Faza ustępowania podniecenia u kobiet jest dużo dłuższa, gdyż

przerywają one intensywnie uczucia związane z finałem kontaktu płciowego. W czasie

trwania tej fazy kobieta dąży do zaspokojenia potrzeby intymności wzajemnych kontaktów,

bez której jej satysfakcja seksualna wydaje się niepełna. Z kolei okres refrakcji u kobiety jest

nieporównywalnie krótszy od analogicznego okresu u mężczyzny, wynikiem czego jest

występująca u niektórych kobiet zdolność do przeżywania orgazmów wielokrotnych.

Prawie wszyscy mężczyźni osiągają orgazm bez większych trudności, czego nie można

powiedzieć o ogóle kobiet. Przez wiele lat słowem „oziębła” określało się kobiety, które nie

posiadały zdolności przeżywania orgazmu; obecnie określenie to zostało zastąpione terminem

„preorgazmia”, odzwierciedlającym fakt, iż kobietę można nauczyć doznawać orgazm,

przeważnie poprzez instruowanie jej w odpowiednich technikach masturbacyjnych.

ORGAZM WIELOKROTNY

William H. Masters i Virginia Johnson, pionierska para amerykańskich badaczy zachowań

seksualnych człowieka, zawarła w publikacji Human Sexual Response („Reakcje seksualne

człowieka”, 1966) spostrzeżenie uczynione przez dużą liczbę kobiet uczestniczących w

badaniach stymulacji mechanicznej okolicy wzgórka Wenery dokonywanej za pomocą

wibratora. Wedle uwag uczestniczek eksperymentu, doznania orgazmiczne były nie tylko

niezwykle intensywne i osiągnięte w minimalnie krótkim czasie, lecz również powtarzały się

jedno po drugim w falach orgazmu wielokrotnego, zamykającego pojedynczy epizod

seksualny. Masters i Johnson tak opisywali w liście do kolegi swoje odkrycie:

„Przeciętna osobniczka płci żeńskiej przy optymalnym pobudzeniu jest w stanie osiągnąć

zaspokojenie w wyniku trzech do pięciu orgazmów wywołanych stymulacją ręczną;

stymulacja mechaniczna natomiast – na przykład za pomocą wibratora – jest mniej męcząca i

wywołuje chęć przedłużania sesji stymulacji do godziny, a nawet dłużej, podczas którego to

czasu kobieta może doznać od dwudziestu do pięćdziesięciu orgazmów następujących jeden

po drugim”.

Mniej więcej w tym samym czasie psychoanalityk Mary Sherfey doniosła w publikacji

ogłoszonej w Journal of the American Psychoanalitic Association (treść tego artykułu

powtórzyła następnie w swojej książce The Nature and Evolution of Female Sexuality):

„W swojej praktyce lekarskiej zetknęłam się z pewną liczbą kobiet, zarówno zamężnych,

jak i pozostających w stanie wolnym, które używając elektrycznego wibratora były zdolne

osiągnąć do pięćdziesięciu orgazmów w ciągu jednej sesji pobudzania seksualnego...Z punktu

widzenia norm funkcjonowania fizjologicznego kobiety te przedstawiają przykład osobników

cieszących się zdrowym poziomem seksualności pozbawionej zahamowań, a liczba

osiąganych przez nie orgazmów świadczy o potencjale orgazmicznym drzemiącym w zmyśle

seksualnym każdej kobiety”.

Orgazm wielokrotny przeżywany w czasie pojedynczego epizodu seksualnego – to jest

przed wystąpieniem spadku podniecenia seksualnego – wydaje się zarezerwowany wyłącznie

dla kobiet. Co prawda nieliczne doniesienia wspominały o wystąpieniu orgazmu

wielokrotnego u mężczyzny, lecz istnieją odnośnie tych incydentów nie rozwiązane

wątpliwości, czy chodziło i większą ilość kompletnych orgazmów, czy też o podjęcie

czynności orgazmicznych przerwanych tuż przed przekroczeniem momentu nieuchronności.

Najważniejszym z powodów tłumaczących tę różnicę w możliwościach przeżywania kobiet

i mężczyzn jest fakt, iż choć osobnicy obu płci doświadczają fazy ustępowania podniecenia,

tylko mężczyźni wkraczają następnie automatycznie w fazę refrakcji nieuniknionej po

wystąpieniu wytrysku. W czasie trwania tej fazy mężczyzna błyskawicznie traci całe

podniecenie seksualne; nie potrafi go odzyskać, a co za tym idzie, doznać orgazmu

połączonego z ejakulacją, o ile nie zostanie ponownie wystawiony na działanie bodźców

erotycznych. Czas trwania refrakcji jest sprawą indywidualną, może się wahać od kilku minut

lub godzin do kilku dni w zależności od wieku, stanu zdrowia i siły popędu płciowego.

Kobiety nie wkraczają w fazę refrakcji w konsekwencji osiągnięcia orgazmu. Zamiast tego

pozostają przez jakiś czas na wysokim poziomie podniecenia, które opada powoli – u

niektórych kobiet nawet bardzo powoli. W tym czasie kobieta poddana działaniu

odpowiednich bodźców erotycznych może z łatwością osiągnąć większą liczbę kolejnych

orgazmów.

W porównaniu z powszechnością zjawiska wielokrotnego orgazmu będącego wynikiem

stymulacji poprzez cunnilingus, stymulację ręczną czy przy użyciu wibratora, nader rzadko

słyszy się o osiągnięciu tego doznania wyłącznie wskutek stymulacji płynącej z samego

spółkowania. Wiele kobiet po uświadomieniu sobie, iż są w stanie doznawać wielokrotnych

orgazmów, chciałoby ponawiać to ekstatyczne przeżycie, podczas gdy inne czują się

usatysfakcjonowane pojedynczym orgazmem, a jeszcze inne donoszą, iż kontynuowanie

stymulacji seksualnej po przeżyciu przez nie orgazmu rodzi uczucie dyskomfortu czy sprawia

im wręcz ból. Przeżycie wielokrotnego orgazmu nie powinno stać się celem narzuconym

kobiecie, a niezdolność doświadczania orgazmów wielokrotnych nie może być postrzegana

jako objaw dysfunkcji seksualnej.

NIECH ORGAZM PRZYJDZIE SAM Kiedy dochodzi do zbliżenia, my ludzie, nie

powinniśmy usilnie kontrolować swego zachowania, bo nasze siły seksualne mogą nas

zawieść. Ilekroć staramy się być nadmiernie świadomi przebiegu zachodzących w nas

procesów, zaczynamy mieć trudności z funkcjonowaniem. Jest to szczególnie widoczne u

mężczyzn mających problemy ze wzwodem. Gdy rozpoczynają zbliżenie przekonani, że im

się nie uda, można prawie zagwarantować, że rzeczywiście się nie uda. To samo można

odnieść do kobiety, która z trudem osiąga orgazm. Jeśli zbyt będzie się starała o

szczytowanie, z tym większym trudem je osiągnie.

Efekt ten występuje w wielu dziedzinach sportu, a mianowicie: gdy bardzo chcesz trafić

piłką do kosza – chybiasz. Dlatego pozwól działać ciału, dając odpocząć mózgowi. Takie

postępowanie przynosi zazwyczaj dobre rezultaty. Ale gdy zaczynacie myśleć o

zsynchronizowaniu orgazmów, za bardzo przejmujecie się tym, co się dzieje i w rezultacie

możecie stracić coś, co inaczej udałoby się osiągnąć. Oto dlaczego jednoczesne szczytowanie

to sprawa tak niepewna.

Przy odrobinie szczęścia zdarzy się to od czasu do czasu bez specjalnego wysiłku, dając

niespodziewaną, dodatkową przyjemność. Zbyt usilne starania mogą natomiast obrócić się

przeciwko Wam.

UDAWANIE ORGAZMU

Przy okazji warto wspomnieć o paniach, które czują się zobowiązane do udawania

orgazmu, utwierdzając partnera w przekonaniu, iż podczas zbliżenia doświadczają

ekstatycznej rozkoszy. Niektóre – znudzone lub zmęczone bezowocnymi wysiłkami partnera

pragnącego zaspokoić je za wszelką cenę, wprowadzającego niepotrzebny pierwiastek

napięcia – czynią tak po to, by jak najszybciej zakończyć miłosny seans. Być może ich

podniecenie po prostu opadło, seksualna wilgotność zniknęła, a przedłużające się zbliżenie

zaczęło sprawiać ból. Niezależnie od powodu, symulując orgazm chcą sprawić przyjemność

partnerowi i utwierdzić go w przekonaniu, iż nadal jest znakomitym kochankiem.

W intymnej chwili wielu paniom naprawdę trudno się zdobyć na bezwarunkową szczerość,

a udawanie orgazmu wydaje im się czasem „niewinnym, dyplomatycznym kłamstewkiem”.

Problem pojawia się wtedy, gdy staje się ono rutyną we współżyciu dwojga kochanków. W

takiej sytuacji mogę tylko radzić, by kobieta jak najszybciej wyznała partnerowi, iż podczas

zbliżeń nie doświadcza w pełni rozkoszy. Oboje będą wówczas mogli spróbować innych

technik, które zapewnią jej maksimum satysfakcji. Być może zmysłowa gra wstępna powinna

trwać dłużej, tak by partnerka mogła wznieść się na szczyty podniecenia. Może powinni

urozmaicić swe miłosne seanse poprzez wprowadzenie nowych pozycji, zapewniających

dostateczną lub właściwą stymulację łechtaczki – często pomocna okazuje się pozycja „na

jeźdźca”. Bywa jednak i tak, że przyczyny braku rozkoszy leżą znacznie głębiej, na przykład

w uprzedzeniach, lękach lub nerwicy płciowej. Zarówno kobieta, jak jej partner, powinni

skorzystać w takim przypadku z porady doświadczonego terapeuty

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: